Ankara “tot de knieën in Syrisch bloed”

Syrische “rebellen”: nieuw materieel krijgen ze steeds vaker uit Turkije

Turkije wordt het opmarsgebied van Jihadisten in de strijd tegen de “ongelovige” Assad in Syrië. Weliswaar pakt de Turkse politie steeds opnieuw radicale islamieten op weg naar Syrië op, maar blijkbaar gebeurt dit slechts halfslachtig, want teveel Syriëstrijders gebruiken Turkije als doorgangsland en zelfs als operationele basis.

De opstand tegen het Assad-regime in Syrië was twee jaar geleden begonnen in de zuidelijke grensstad Deraa aan de grens met Jordanië als protest tegen corruptie en sociale onrechtvaardigheid. Maar van jordanië kregen de Syrische revolutionairen geen ondersteuning, omdat diens koningshuis zijn overleven aan de vader van Baschar al-Assad heeft te danken, omdat Hafiz al-Assad in 1970 weigerde om met Syrusche troepen de Palestijnse opstandelingen te hulp te snellen. En ook Irak en Libanon behoren nog tot de weinige bondgenoten van Assad in de Arabisch-sjiietische wereld. Als enige buurland heeft Turkije de opstand vanaf het begin ondersteund. Gezien de voortdurende oorlog in Syrië verwijten critici de regering van Recep Tayyip Erdoğan dat zij te gefixeerd op de val van Assad zou zijn geweest en daarmee een mogelijke rol als bemiddelaar in het conflict zou hebben opgegeven.

Omdat de opstand tot nu toe in het noorden en het oosten van Syrië het grootste succes had en bijna alle grensovergangen naar Turkije door de “rebellen” gecontroleerd worden, zien velen in Ankara de eigenlijke leidende macht van de opstand. Radicaalislamitische extremisten komen grotendeels ongehinderd over de Turkse grens naar Syrië. De strijders van het extremistische Al-Nusra-Front, de radicaalste radicaalislamitische groepring in Syrië, dat onlangs zijn loyaliteit tegenover het Al Qaida terreurnetwerk verklaarde, worden steeds sterker in de gelederen van de Syrische oppositie. Hen  was in maart met de inname van de stad Al Raqqa voor het eerst de verovering van een provinciehoofdstad in Syrië gelukt. Al bij de aanval op de Koerdische grensstad Ras al-Ain in november 2012 had het Turkse leger strijders van het Al-Nusra-Front in hun gevecht tegen de Koerdische volksverdedigingseenheden logistiek ondersteund.

De Syrische president al-Assad noemde in een interview begin april de Turkse politiek in de regio “stom en onrijp”. “Het vuur in Syrië zal ook Turkije verbranden”, zei hij en waarschuwde voor een uitgestrekte brand mocht zijn regime in Syrië ten val komen. De “turkse regering staat tot de knieën in Syrisch bloed”, zei hij. Assas beschuldigt Erdoğan ervan met geld uit Qatar strijders voor de Syrische burgeroorlog te werven. Dat Assad hierin waarschijnlijk gelijkheeft, daarvoor bestaan vele aanwijzingen. Steeds meer radicale islamieten uit Turkije en andere landen doen mee aan de jihad tegen de regering van Assad. In de zomer van vorig jaar werd Osman Karahan, de voormalige advocaat van de “kalief van Keulen” in Turkije, bij gevechten in Aleppo gedood. En terwijl de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Ahmet Davutoglu verzekerde dat leden van het Vrije Syrische Leger geen ondersteuning zouden krijgen vanaf Turks grondgebied, berichtten Turkse kranten in april dat veiligheidsautoriteiten al maandenlang een groep mannen in het kiesdistrict van de minister van Buitenlandse Zaken in Konya zouden observeren, die niet alleen wapens naar Syrië gesmokkeld, maar ook strijders voor de Syrische “rebellen” gerekruteerd zouden hebben.

Bij de gewapende Syrische “rebellen” hebben zich volgens een Brits onderzoek tot 600 Jihadisten uit Europa aangesloten. Zoals nu blijkt uit het gepubliceerde onderzoek van het Internationale Centrum voor Onderzoek van Radicalisering (ICSR) van het King´s College in Londen, zijn de strijders afkomstig uit 14 Europese landen, waaronder Duitsland, België, Denemarken, Frankrijk en Groot-Brittannië. De melding wat betreft Duitsland werd intussen bevestigd door de Duitse minister van Binnenlandse Zaken Hans-Peter Friedrich. Ze vertrekken allemaal vanuit Turkije naar Syrië in de oorlog, want Turkije is vanuit Europa eenvoudig over land te bereiken, terwijl de frontstaat Pakistan, tot nu toe het doel van de Jihadisten, alleen met het vliegtuig bereikt kan worden.

De Turkse politie pakte midden april de oostenrijker Mohamed Mahmoud op. De 28-jarige extremist en Salafisten-prediker met Egyptische wortels was samen met meerdere Duitse extremisten op weg naar Syrië. Mohamed Mahmoud met strijdnaam “Abu Usamen al-Gharib” werd dichtbij de provincie Hattay aan de Turks-Syrische grens opgepakt. Mohamed Mahmoud geldt als de aanvoerder van de in Duitsland verboden radicaalislamitische groepering “Millatu Ibrahim”, die hij in Berlijn samen met de ex-rapper Denis Cuspert had opgericht. Mahmoud was de “emir” van de groepering.

De dikste vis, die de Turkse autoriteiten twee maanden geleden in het net zwom, was een schoonzoon van de gedode chef van Al Qiada Osama bin Laden, die komend uit Iran naar Syrië wilde reizen. Ondanks een arrestatiebevel van de VS liet het NAVO-lid Turkije hem doorreizen naar Jordanië, waar hij werd overgedragen aan de Amerikaanse autoriteiten, door een niet Navo-lid.

Behalve de Alawiet Assad, die door de Jihadisten als “ongelovige” wordt geclassificeerd, gelden ook de Koerdische volksverdedigingseenheden voor de Jihadisten als ongelovigen, omdat zij een laïcistische ideologie vertegenwoordigen. Daarom richt het Al-Nusra-Front in Syrië zich ook tegen de Koerden. Daarmee heeft hij hetzelfde doel als Turkije, die uit alle macht een Koerdenstaat aan haar zuidelijke grens wil verhinderen. Met de Turkmeense Brigade heeft Turkije zelf ook al een militie in Syrië opgebouwd, die rondom de steden Aleppo en Azaz tegen de Koerdische volksverdedigingseenheden, niet meer tegen het leger van Assad, dat daar niet meer is, vecht.

De welvaart-Jihadisten, die nu via Turkije vertrekken naar de burgeroorlog in Syrië, komen ook ooit weer terug. De westerse geheime diensten worden nu al geplaagd door de zorg dat deze Jihadisten dan, ideologisch toegerust en beproefd in de strijd, de Jihad tegen het Westen zullen voortzetten.

Bron:

http://www.preussische-allgemeine.de/nachrichten/artikel/ankara-knietief-in-syrischem-blut.html

Auteur: Bodo Bost

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)