MEELOPERS

(Door: Driek)

Het artikel over Heinrich Bedford-Strohm, voorzitter van de EKD-raad en ook evangelisch bisschop van de deelstaat Beieren, die vorige week besloot zitting te nemen in het bestuur van het islamcentrum van München, bracht bij mij een huivering teweeg. Ik moet zo’n bericht geestelijk even verwerken. En nu vraag ik mij af – en die vraag vervult mij met vrees  – waarom die bisschop zijn goedkeuring uitspreekt over een religieuze terreurorganisatie die overal ter wereld moord en doodslag predikt. Dat voorspelt niet veel goeds. Deze bisschop is een meeloper. Het is er eentje zoals we die kennen uit de periode van Adolf Hitler. Want, let wel, beste lezer van E.J. Bron, dit is weer een nieuw bewijs van de grenzeloze tegemoetkoming aan den vijand. En ik wil u op deze mooie zomerdag niet belasten met Bijbelteksten, maar, als het mij is gegund, wil ik deze tekst hier toch even kwijt. 

 Tal van valse profeten zullen opstaan en velen zullen zij misleiden.
(Matteüs 24,11)

Ik neem aan dat bisschop Strohm ‘Ondergang van de tempel en stad; en het einde van de wereld’ in het vierentwintigste hoofdstuk van Matteüs heeft gelezen. Heeft onze Heinrich dat over het hoofd gezien? Neen, natuurlijk niet. Maar Heinrich is met die moordenaarsbende van Mohammed aan het slijmen. En dat heulen met den vijand deden die bisschoppen ook gedurende het nationaalsocialisme van Adolf Hitler. Toen leerden de kinderen op school, in plaats van het Onze Vader, dit verschrikkelijke avondgebed:

AVONDGEBED VOOR KINDEREN

“Führer, mijn Führer , mijn van God gezonden, bescherm en bewaar mij heel mijn leven. Ik dank u vandaag voor mijn dagelijks brood. Gij die Duitsland uit zijn diepste nood heeft gered. Blijf aan mijn zijde en verlaat me nooit, Führer, mijn Führer, mijn geloof, mijn licht. Heil, mein Führer!”

De christelijke kerken pretendeerden dat men tegelijk christen en nationaalsocialist kon zijn. Ze hadden nog steeds niet begrepen wat er in Duitsland aan de hand was, of ze wilden dit niet begrijpen, omdat ze dan veel moed zouden moeten opbrengen om als christenen te leven. Daarom vluchtten ze in een verwarrende mengelmoes van christelijke en nationaalsocialistische houdingen. (Uit: “Moeders in het vaderland”, door Claudia Koonz)

Kijk, en nu doen die Duitse christenen weer precies hetzelfde als in de jaren van het nationaalsocialisme. Ze leren het daar nooit en te nimmer. Nog eventjes en dan zijn de Joden aan de beurt. Je kunt er op wachten. De “Protocollen van de Wijzen van Sion” zijn al weer razend populair. Die Duitse bisschoppen? Tuig van de richel is het. Ze willen goeie vriendjes blijven met den vijand. Klaar ben je met die christenen. Ik wens u nog een prettige nacht.

Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)