THE BATTLE om het Hooggerechtshof

Neil Gorsuch en president Donald Trump.

(Door: “Manna”)

Donald Trump heeft de conservatieve kandidaat Neil Gorsuch genomineerd voor het US Supreme Court. Dit Hooggerechtshof, bestaande uit 9 leden, heeft sinds het overlijden van opperrechter (SCOTUS) Antonin Gregory Scalia op 13 februari 2016 een open zetel. Gelet op de verhoudingen tussen de acht huidig zittende opperrechters, te weten 4 democratisch (“liberaal” = links) en 4 republikeins (conservatief) is de benoeming van de 9de opperrechter op z´n zachtst gezegd een gevoelig punt in de Verenigde Staten. In de komende maanden zal er een hevig strijd plaatsvinden tussen de Democraten en de Republikeinen in de Senaat, met als waarschijnlijke uitkomst de benoeming van Neil Gorsuch, die qua standpunten vergeleken wordt met de overleden opperrechter Scalia.

Voorgeschiedenis

In de acht jaren van het presidentschap van Barack Hussein Obama is er altijd een conservatieve meerderheid geweest in het hooggerechtshof van de VS. Mede door deze meerderheid kon wetgeving van veel thema’s, zoals op het gebied wapenbezit en gezondheidszorg, herroepen worden door het Supreme Court wegens het in strijd zijn met de Amerikaanse constitutie.

Met het overlijden van Antonin Gregory Scalia in februari 2016 leek hier echter een eind aan te komen. President Obama ging direct aan de slag met het zoeken naar een “liberale” kandidaat. Amper een maand later, op 17 maart, droeg hij rechter Merrick B. Garland voor. De Republikeinse partij was zeker geen voorstander van een “liberale” rechter en wilde wachten tot na de presidentsverkiezingen. De Republikeinen hadden de meerderheid in de Senaat en blokkeerden de verdere procedure. Hierdoor bleef de negende zetel vacant.

Heden

Na de presidentverkiezingen en de overwinning van Donald Trump zijn de kaarten opnieuw geschud. De Republikeinen hebben hun meerderheid in de Senaat behouden, met 52 van de 100 zetels (de Democraten hebben er 46, en 2 zijn onafhankelijk, maar neigen naar de Democraten). De strijd om de nominatie is dus lichtelijk in het voordeel van de Republikeinen.

Maar de Senaat is de Senaat niet zonder haar ‘checks en balances’, en de wirwar van regels die zich hier in het speelveld bevinden. De Democraten hebben namelijk een zeer machtig instrument in de senaat: THE FILIBUSTER. Dit instrument is kortweg een vertragingsprocedure in de Senaat tot in de eeuwigheid en kan gebruikt worden zolang er geen 60 zetels meerderheid is . Dit is dan ook de reden waarom voormalig president Obama en nu president Trump per presidentieel decreet zoveel mogelijk proberen te regelen. Door de Filibuster is het haast onmogelijk ‘betwiste’ wet- en regelgeving bekrachtigd te krijgen in de Senaat, en is deze zo berucht om de achterkamertjespolitiek waar veel onfrisse deals gesloten (moeten) worden. Voor de benoeming van een opperrechter is goedkeuring van de Senaat vereist, en door de Filibuster lijkt de strijd ook onder de nieuwe administratie in een patstelling te eindigen. Er is echter nog een nieuwe optie die de Republikeinen zullen gaan inzetten. En ironisch genoeg komt dit door een door de Democraten ingevoerde wet- en regelwijziging in 2013.

Wetswijziging senaat 2013

In 2013 hebben de Democraten de wet aangepast voor kabinetsbenoemingen. Voor deze benoemingen kon vanaf dat moment geen Filibuster worden ingezet en was een meerderheid van 51 voldoende. Naar nu blijkt is het mogelijk de regels van de Senaat zodanig aan te passen om deze wetswijziging OOK voor de benoeming van de opperrechters van toepassing te verklaren. Hiermee wordt dus ook de toepassing van de Filibuster onderuit gehaald, en kan met de Republikeinse meerderheid van 52 kandidaat Neil Gorsuch benoemd worden en zodat de strategische conservatieve meerderheid in het Hooggerechtshof een feit zou worden.

Politiek schaakspel

Maar 52 van de 100 zetels is slechts een kleine meerderheid. En het rommelt binnen de Republikeinse partij, mede wegens de omstreden president Trump. Het is de algemene verwachting dat de Democraten in de komende maanden een ongekende lastercampagne gaan voeren om de publieke opinie alsook enkele Republikeinse opportunisten om te krijgen en tegen de benoeming te stemmen. Als voetnoot moet echter ook gezegd worden dat indien de stemmen staken (50/50), de voorzitter van de Senaat de beslissende stem heeft. En laat deze man nu luisteren naar de naam Michael Richard Pence…

We leven in hachelijke tijden . . .

Door:
“Manna”
(voor www.ejbron.wordpress.com)