Frankrijk: Een opstand tegen de elites van Europa?

Een demonstrant gooit tijdens een demonstratie van de “gele hesjes” in de buurt van de Arc de Triomphe in Parijs een traangasgranaat terug naar de politie. 

(Door: Bruce Bawer – Vertaling: E.J. Bron)

Al jarenlang weten diegenen onder ons die over de opkomst van de islam schrijven en zich daar zorgen over maken, dat er uiteindelijk, als de regeringen van deze landen hun koers niet drastisch wijzigen, iets het onderspit moet delven. Tot nu toe zijn de autochtonen grotendeels opmerkelijk mak geweest. Ze hebben veel geslikt. Hun leiders hebben hun landen met een groot aantal immigranten uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika overstroomd, van wie een buitenproportioneel groot aantal duidelijk gemaakt heeft niet de bedoeling te hebben zich volledig aan te sluiten bij hun opnamesamenlevingen. Nee, zij nemen er genoegen mee om te nemen, te schaden, te beschadigen en te verwoesten, en zijn er op de lange termijn vast toe besloten te veroveren en te heersen.

Niemand heeft ooit aan de burgers van West-Europa gevraagd of ze willen dat hun landen op deze radicale manier veranderd worden. Deze transformatie is in de loop der jaren alleen maar erger geworden. Op zeker moment zouden de oorspronkelijke bewoners van West-Europa zeker reageren.

Maar hoe zou dat eruit zien? Diegenen van ons die zich beroepsmatig met deze thema´s bezighouden, hebben zich ontelbare uren met deze vraag beziggehouden. We vroegen ons wederzijds af: Wat zal er volgen jou gebeuren? Enkelen voorspelden de Balkanisering. Nu al bestaan er No-Go-Zones – enclaves in en rondom grote steden, waarin “ongelovigen” ongewenst zijn en waarin de politie en de brandweer standaard met stenen bekogeld worden als ze deze gebieden binnen durven komen. Het is heel gemakkelijk om je voor te stellen dat deze gebieden zich uitbreiden, dat hun de facto soevereiniteit volgens de sharia officieel erkend en er een soort relatieve stabiliteit tot stand gebracht wordt. Andere waarnemers voorspelden onlusten van autochtonen – niet van de elites, wier privéleven door de islamitische aanwezigheid in hun landen slechts in geringe mate wordt aangetast, maar van de minder geprivilegieerde mensen, wier wijken en scholen gevarenzones geworden zijn, wier belastingen steeds maar weer verhoogd werden om enorme betalingen aan leden van de groepen immigranten te financieren, en wier artsen en ziekenhuizen door de nieuwkomers dermate overbelast zijn dat vitale behandelingen steeds meer op rantsoen gesteld en de wachttijden steeds langer worden.

In het jaar 2016 choqueerden de Britten de wereld door voor de Brexit te stemmen, en later zorgden de Amerikaanse kiezers met de verkiezing van Donald Trump tot president voor een nog grotere stunt. Enkele commentatoren verwachtten dat de verkiezingen in Frankrijk, Zweden en Nederland eveneens sensationele resultaten zouden opleveren, maar hoewel partijen die de voorkeur geven aan immigratiecontrole groter werden – zoals Marine Le Pen´s Rassemblement National (het voormalige Front National), de Zweden-Democraten en Geert Wilders´ PVV en het Forum voor Democratie van Thierry Baudet in Nederland – was de winst geringer dan verwacht. Anderzijds hebben de Oostenrijkers verleden jaar Sebastian Kurz, een vastberaden tegenstander van de door de EU opgelegde asielquota, tot hun kanselier gekozen, en dit jaar werd Giuseppe Conte, die zich vastberaden verzet tegen illegale immigranten en Italiaanse havens heeft geblokkeerd voor NGO-migrantenschepen, minister-president van Italië.

Het belangrijkste nieuws was echter niet dat van de verkiezingen. Dit jaar uitten de Britten hun toenemende woede over Theresa May´s verprutste Brexit en gingen in de zomer de straat op om tegen de illegitieme arrestatie van Tommy Robinson te protesteren, die in Groot-Brittannië het eigenlijke gezicht van het verzet tegen de islamisering was geworden. Bovendien hebben in de afgelopen weken burgers van Frankrijk uit het hele politieke spectrum, vooral uit kleine steden en plattelandsgebieden, niet alleen deelgenomen aan openbare protesten, maar ook in Parijs en andere grote steden gewelddadige betogingen gehouden en vandalistische daden gepleegd, iconische plaatsen zoals de Champs-Elysées geplunderd, de Eiffeltoren en het Louvres tot sluiting gedwongen en zelfs schade aan de Arc de Triomphe veroorzaakt.

In het begin werd bericht dat de Franse relschoppers woedend waren over de verhoging van de belastingen op brandstof, die gemotiveerd werd met de milieuprioriteiten van president Emmanuel Macron. “De benzineprijs is ongelooflijk geworden”, zei Ghislain Coutard, aan wie de oprichting van de zogenaamde “gele hesjes”-beweging wordt toegeschreven, en citeerde toen vrienden die vanwege de kosten voor het bezit van een auto “nauwelijks overleven”. “Het kleinste mankement aan de auto wordt een catastrofe”, verklaarde hij. “Je moet schulden maken en dan houdt het nooit meer op.” Helaas, zelfs nadat Macron, toen hij besefte dat hij te ver gegaan was, de belastingverhogingen introk, gingen de betogingen verder.

Journalisten hadden moeite om duidelijke en scherp geformuleerde verklaringen over hun motieven en doelen te krijgen. Misschien vinden de betogers de woorden niet – misschien drukken ze een woede uit die ze nog niet kunnen articuleren. Of wellicht aarzelen ze hun mening hardop te zeggen, uit angst een vreemdelingenhater, islamofoob of racist genoemd te worden. De Franse filosoof Alain Finkielkraut leidde de onlusten onlangs in een interview terug tot de economische en culturele onzekerheid van de etnische Franse onder- en middenklasse – mensen, die door stijgende huren uit de grote steden verdreven werden, die hun arbeidsplaatsen en kleine ondernemingen door “groene” belastingen en voorschriften vernietigd zien worden, die het gevoel hebben een machtsstrijd met islamitische immigranten verloren te hebben, en die merken dat hun heersende klassen meer medeleven met immigranten hebben dan met hen.

Nu hebben de betogingen zich uitgebreid naar België en Nederland. Ook daar zijn de doelen van de betogers moeilijk grijpbaar. De Associated Press citeerde de bezwaren van een oudere Nederlandse vrouw over hoge belastingen, het tekort aan woningen en het verlies van sociale uitkeringen: “Het sociale netwerk, waarmee ik ben opgegroeid, is weg”, zei ze. “De regering is er niet voor het volk. Ze is er om haar eigen belangen te beschermen”. Tot deze “belangen” behoort uiteraard ook het als prioriteit stellen van gratis geschenken aan immigranten op kosten van de Nederlanders, die een leven lang gewerkt hebben. Maar ook nu nog is het voor veel West-Europese autochtonen waarschijnlijk eenvoudiger om een opstandeling te zijn dan eerlijk over de islam en immigratie te praten.

Zullen deze betogingen zich nog verder uitbreiden? Op een bepaalde manier is het moeilijk om je een gewone Scandinaviër bij betogingen voor te stellen – ze zijn gewoon te afwachtend. Hun idee van een openbaar protest is een stille waarschuwende wake bij kaarslicht. Wat betreft de Duitsers; die zijn te ordelijk om uit te breken in spontane opstanden. Ja, ze zijn er goed in om in gelijke pas op de bevelen van een hysterische fascistische waanzinnige te marcheren, maar zij neigen er als individu niet toe in geweld uit te breken. Anderzijds kan deze indruk verkeerd zijn. Per slot van rekening was het een behoorlijke verrassing toen zoveel, normaal gesproken hoffelijke, ja, zelfs geremde, Britten bij elkaar kwamen op de pleinen in Londen om uiting te geven aan hun solidariteit met Tommy Robinson. Misschien zullen deze Franse betogingen zich dus over heel West-Europa uitbreiden. Misschien is het dat – het begin van het verzet van het West-Europese publiek tegen het verwoestende multiculturele en globalistische project van de elites. Of misschien is het alleen maar een volgende stap, die ons dichterbij de dag van de afrekening van het continent brengt. We zullen er weldra achter komen.

Bron:
https://de.gatestoneinstitute.org
Vertaling: Daniel Heiniger

Bron oorspronkelijk artikel:
www.gatestoneinstitute.org
Door: Bruce Bawer

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)