Het verraad van VVD en CDA

(Door: Wim van Schaik)

Het was een lange weg voor de SGP. Dertien jaar heeft  Van der Staaij zich ingezet om zijn initiatiefwet erdoor te krijgen. Dinsdag was het zover. Als de Eerste Kamer zou voorstemmen, dan was voortaan in ons land voor het goedkeuren van Europese verdragen de instemming van minstens twee derde deel van ons parlement nodig. Maar helaas, omdat VVD en CDA tegenstemden, kwamen de 38 stemmen, nodig voor een meerderheid, er niet en werd het einde oefening. Jammer voor Van der Staaij. Vlak voor de eindstreep zag hij deze o zo noodzakelijke initiatiefwet sneuvelen. 

In 2006 kwam de LPF onder leiding van Mat Herben, gesteund door Van der Staay, met het initiatiefwetsvoorstel dat moest voorkomen dat te gemakkelijk soevereiniteit zou worden weggegeven. Na de teloorgang van de LPF nam de SGP het voortouw. Het was inmiddels 2015 toen het voorstel met veel moeite door de Tweede Kamer kwam. De VVD stemde toen wel voor. Nu sneuvelt het alsnog. De steun van PVV, PvdD, SP en CU leverde zonder de stemmen van de senatoren van VVD (aanvoerster Anne Marie Jorritsma) en CDA (aanvoerder Eelco Brinkman) onvoldoende stemmen op. Van der Staay wees er nog op dat Bulgarije, Duitsland, Denemarken, Finland, Griekenland, Ierland, Letland, Luxemburg, Oostenrijk, Spanje, Tsjechië, Polen, Roemenië, Slowakije, Slovenië en Zweden al een zwaardere procedure voor EU-verdragen kennen. Ook dat hielp niet. De senatoren van VVD en CDA (en natuurlijk – wie had anders verwacht –  ook van D66, PvdA en GroenLinks) wisten het beter.

Deze gang van zaken laat weer eens zien dat procedures vaak zo lang duren, dat het oorspronkelijke idee uiteindelijk de eindstreep niet haalt. De politieke situatie nu bijvoorbeeld is heel anders dan die van dertien jaar geleden. Rutte moet alle zeilen bijzetten om zijn wankelende coalitie overeind te houden. Dan komt het goed uit dat er nog een Eerste Kamer is. Kan hij eens een keer draaien zonder daar direct op aangesproken te worden.  Hangende de procedure komen de kaarten dus vaak heel anders te liggen en kan er veel veranderen. Wat niet zomaar verandert, zijn de ongewenste praktijken. Die blijven altijd gewoon doorgaan. In dit geval ging het wegsluizen van soevereiniteit dus ook door. Jaar in jaar uit.

De SGP kan van deze gang van zaken leren dat de strategie om binnen de bestaande structuren veranderingen te bewerken (wil de SGP ook met de EU) een utopie is. Voor het terecht ijveren door de SGP voor eerlijker behandeling van eenverdieners geldt hetzelfde: voortdurend blijkt ideologisch-politieke onwil. SGP´ers zouden er daarom goed aan doen hun pessimistische mensbeeld ook eens in de politiek te praktiseren en niet alsmaar uit te gaan van de welwillendheid van opportunistische, draaiende en ronduit liegende politici. Wellicht zouden ze dan ook tot de conclusie komen dat je geen omwenteling bereikt als je ‘meest geliefde oppositie’ speelt.

We weten het. Of het nu gaat om het in de kliko gooien van het raadgevend referendum, het weggeven van miljarden aan het bedrijfsleven, het ondertekenen van het wurgverdrag van Marrakesh of een kinderpardon, altijd negeren zowel VVD als CDA het belang van de gewone Nederlander. Alle kritische woorden over de EU ten spijt wanneer er een microfoon in de buurt is. Ook nu weer blijkt dat de verraders van VVD en CDA Nederland gewoon uitverkopen aan de EU.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)