Racisten-aanmeldingsformulier: Moslims willen critici landelijk brandmerken

(Door: Klaus Lelek – Vertaling: E.J. Bron)

Met een zeer lang artikel, “We hebben een probleem dat racisme heet”, heeft de “Süddeutsche Zeitung” vorige week zondag het einde van de media mediaal uitgeluid en daarbij indrukken van een al bijna geïslamiseerde Duitse stad vastgelegd. Het toneel van het angstwekkende spektakel was het Luitpoltpark in München, waar duizenden met een soort islamitische massapicknick het einde van het vasten vierden. Onder hen veel Duitsers, die of al bekeerd zijn of op het punt staan zich te bekeren. Natuurlijk is dit vasten breken een politieke manifestatie. Zo riep een spreekster haar luisteraars er onverholen toe op om mensen, door wie ze zich gediscrimineerd voelen, door middel van een aanmeldingsformulier van de Moslimraad te brandmerken.

Voordat spreekster Seyma Yüksel, gehuld in een hidjab, tegen andersdenkenden en politieke tegenstanders mag ophitsen, verbreidt een schrijfster van de “Süddeutsche Zeitung”, Pia Ratzesberger, eerst schemerlicht en zwelgt in romantisch bewasemde bewoordingen: “Het is nog vroeg in de avond, de lampen branden echter al, ook de dadels zijn verdeeld. De lege kisten staan in de tent naast het podium in het Luitpoltpark, waarop een vrouw genaamd Seyma Yüksel een toespraak houdt. Een toespraak, waarmee er een zekere zwaarte over het anders zo luchtige feest komt te liggen.”

Dan begint de islamistische propagandashow van de Moslimraad München: “We hebben een probleem, en dat heet racisme.” Zo noemen de aanhangers van de politieke islam alles wat niet in het concept van de sharia past. Dat willen ze ook in toenemende mate aan hun ongelovige omgeving opleggen, en eisen als vanzelfsprekend dat men hen alles geeft wat ze willen hebben. Wie zich daar niet aan onderwerpt, is een racist en komt aan de schandpaal. Zo oreert Yüksel over de “Europa-verkiezingen, over de populisten en nationalisten die weer in het parlement gekomen zijn. Over de discriminatie bij de zoektocht naar een baan of een woning.”

In duidelijke taal: een ongelovige verhuurder, die geen parallelsamenlevingen in zijn huis wil hebben, is een geval voor de nog fictieve “sharia-rechtbank”, moet echter nu al geregistreerd worden. Daarvoor biedt de Moslimraad München nu een formulier aan waarmee men elke discriminatie kan melden. Dat de “Süddeutsche Zeitung” deze mengeling van Stasi- en kalifaat-methoden ook nog aanprijst, is een schandaal. Terwijl islamitische hordes mannen complete straten in No-Go-Areas veranderd hebben en volksfeesten in slachtfeesten, jammeren islamitische vrouwelijke functionarissen over “beledigingen” vanwege hun hoofddoeken en beweren op straat te zijn uitgescholden.

Dat niemand deze dubbele moraal doorziet, toont de mate van het collectieve Stockholm-syndroom aan. Als Duitser mag men zich in elkaar laten slaan en laten afslachten. Wie zich verzet, is een racist. Als moslim grijpt men naar het aanmeldingsformulier en mag de mensen ongestraft zwartmaken, die voor jou om terechte redenen geen sympathie kunnen opbrengen. Dat heeft iets van totalitarisme en meningsdictatuur, het verbindend element dat via de sharia de mortel van de meeste islamitische landen is. Dat bevalt kennelijk steeds meer autochtonen, zoals volgens de “Süddeutsche Zeitung” een “evangelische moeder, die uit de kerk is uitgetreden en wacht op haar volwassen zoon, die drie jaar geleden heeft besloten om te vasten in de ramadan” of de linkse “studente, die van een vriend van het vasten breken gehoord had en die nu wil meedoen, hoewel ze zelf niet vast.”

Dat de “islamisten” zich uiteraard niets aantrekken van de fundamentele rechten en de regels van de gastlanden, toont aan dat er geen integratie plaatsvindt, maar een opleggen van de eigen wereldbeschouwing. Ook het begrip tolerantie mondt uit in een eenrichtingverkeer. De islamitische gemeenschap is geen millimeter op de westelijke cultuur toegegaan. Dat wordt door zwakke linkse elites bewonderd. Die breken in het eindstadium van hun tolerantie zelfs een lans voor de jihad, zoals het grote aantal Salafisten aanschouwelijk bewijst.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Klaus Lelek

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)