Volksverhuizing en Omvolking

(Door: Herman Boon)

Van de vierde tot de zesde eeuw had in Europa de Grote Volksverhuizing plaats. Allerlei volkeren staken de Donau of de Rijn, die de grens van het Romeinse Rijk vormden, over en vestigden zich erbinnen. Het verzwakte West-Romeinse Rijk kon dit niet verhinderen en stimuleerde het zelfs. Het gevolg was een volledig andere kaart van Europa. Zo werden Bataven en Galliërs vervangen door Franken, ze zijn er waarschijnlijk erin opgegaan. De Grote Volksverhuizing had geresulteerd in een Grote Omvolking.

Zo ging het vaker. De kolonisatie van Amerika door Spanje, Portugal, Engeland, Frankrijk en ook de Republiek van de Verenigde Nederlanden resulteerde in verdrijving en uitmoording van oorspronkelijke inwoners en immigratie van meer Europeanen. De omvolking is duidelijk: vooral in Noord-Amerika zijn de verdrevenen geconcentreerd in reservaten; in Zuid-Amerika is meer vermenging opgetreden. Een groot effect op de bevolkingssamenstelling had verder de aanvoer van negerslaven uit Afrika, waaraan ook Nederlandse schepen deelnamen. Deze gedwongen volksverhuizing had weer een omvolking tot gevolg.

Het nazi-bewind in Duitsland had voor de veroverde gebieden in Oost-Europa een omvolkingsprogramma “Generalplan Ost” om voor het Duitse volk leefruimte (“Lebensraum”) te scheppen, waarbij inwoners verdreven werden en Duitse kolonisten de gebieden gingen bevolken. Dit werkte uiteindelijk averechts, want na de capitulatie werden juist de Duitsers naar het westen gedreven en door Polen vervangen.

Ook Stalin wist van omvolken. Volkeren die hij verdacht van sympathie voor de Duitsers werden naar veraf gelegen gebieden verplaatst. Dit gebeurde onder andere met de Tsjetsjenen, de Ingoesjeten, de Tataren en de Kalmukken.

Het woord “omvolking” is een germanisme, waarvoor het Duitse “Umvolkung” model stond. Dit woord werd voor het eerst gebruikt door de hoogleraar etnologie Karl Christian von Loesch in 1925. Er werd mee bedoeld het van het staatsburgerschap vervallen verklaren, maar ook werd er assimilatie onder verstaan, het zich aanpassen aan een andere maatschappelijke groepering onder het opgeven van eigen cultuurgoederen. Breder wordt de betekenis opgevat als vervanging van het ene volk door een ander, wanneer het gaat over een bepaald grondgebied, of vervanging van de ene cultuur door een andere, wanneer het een bepaalde bevolking betreft.

Tegenwoordig beleeft Europa opnieuw een volksverhuizing. Grote aantallen mensen trekken binnen: vluchtelingen, arbeidsmigranten, gelukzoekers en islam-verbreiders, voor een groot deel afkomstig uit Azië en Afrika. De samenleving verandert hierdoor zienderogen. Het lijkt Europa te overkomen door de aantrekkingskracht van zijn welvaart. Effectieve maatregelen worden door de leiders van de Europese Unie niet getroffen. Dat deze invasie hun instemming heeft, wordt duidelijk als het begin van de Europese eenwording in beschouwing wordt genomen.

Na afloop van de Tweede Wereldoorlog met al zijn verwoestingen heerste in Europa een stemming van “Nooit meer oorlog!” (“Nie wieder!”). De vijandschap tussen Europese volkeren moest worden opgeheven door het verminderen van nationale gevoelens. Enerzijds zou dit bereikt kunnen worden door samenwerking. Dit leidde in 1951 tot de oprichting van de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal, de vroegste voorganger van de EU. Anderzijds zouden de naties vermengd moeten worden met immigranten, in het bijzonder uit Azië en Afrika, waardoor het natiegevoel zou verwateren.

Een van de initiatiefnemers van de Europese eenwording was Richard Nikolaus Graf Coudenhove-Kalergi. Deze Oostenrijkse diplomaat had zijn ideeën over de toekomst van Europa beschreven in enkele boeken, met name in “Praktischer Idealismus”, dat in 1925 verscheen. De bestaande rassen zouden verdwijnen en er zou een Euraziatisch-negroïde mengras komen, waarin de veelheid van volkeren was vervangen door een veelheid van personen. Ruimte, tijd en vooroordeel zouden worden overwonnen, waarbij vooroordeel staat voor antisemitisme. De macht zou gevormd worden door een plutocratie van mensen, die gerekruteerd zouden worden uit het geestelijk leidende ras van Europa: het Jodendom.

Coudenhove-Kalergi´s ideologie was evenzeer gebaseerd op rassenonderscheid als die van het nationaalsocialisme, maar Joden waren hier niet de onderlaag, maar de bovenlaag van de maatschappij. In tegenstelling tot andere rassen moesten Joden zich daarom niet vermengen met andere rassen. Hij was overigens getrouwd met een Jodin. Coudenhove-Kalergi ging ervan uit dat bij het mengen van rassen karaktereigenschappen verzwakken. De plutocraten zouden de nieuwe mens wegens zijn karakterzwakte gemakkelijker kunnen onderwerpen dan een volk dat zich een eenheid voelt.

Coudenhove-Kalergi was geen democraat: hij zag de democratie als een façade van de plutocratie, die noodzakelijk was, omdat de mensen een openlijke plutocratie niet zouden accepteren. De politici zijn slechts marionetten van de plutocraten, die de touwtjes in handen hebben.

Het lag voor de hand dat Coudenhove-Kalergi met zijn Joodse vrouw vluchtte voor het nazi-bewind en de Tweede Wereldoorlog doorbracht in de Verenigde Staten. Na de oorlog hielp hij de Europese eenwording op gang brengen. In 1949 sprak hij zich uit voor invoering van een eenheidsmunt en de keuze van de Europese hymne in 1955 kwam van hem. Na de instelling van de Karelsprijs, die jaarlijks wordt toegekend aan personen die de Europese eenwording hebben bevorderd, was hij de eerste die hem in 1950 in Aken, de stad van Karel de Grote, in ontvangst mocht nemen.

Na het overlijden van Coudenhove-Kalergi in 1972 werd een naar hem genoemde prijs ingesteld, die elke twee jaar in Wenen wordt uitgereikt voor inzet ten behoeve van de Europese eenwording. Bekende winnaars van de Coudenhove-Kalergiprijs zijn bondskanselier van Duitsland Angela Merkel in 2010 en voorzitter van de Europese Raad Herman van Rompuy in 2012; de laatste was in 2020 president Klaus Iohannis van Roemenië.

Het is onloochenbaar dat Coudenhove-Kalergi in de EU in hoog aanzien staat en dat zijn racistische denkbeelden, zoals de omvolkingstheorie, worden nagestreefd. Dit bleek al uit de resolutie van Straatsburg in 1975, waarin besloten werd om immigratie uit Arabische landen actief te bevorderen. De islam zou vrij baan krijgen in de Europese landen. President Sarkozy van Frankrijk hield op 17 december 2008 de Fransen voor dat het hun plicht was om voor vermenging van rassen te zorgen. Duitslands minister van Financiën Wolfgang Schäuble stelde in een openhartig interview in Die Zeit van 9 juni 2016 dat de grenzen met Afrika en het Midden-Oosten open moesten en het oude Europa zou moeten verdwijnen.

Op 11 december 2018 tekende de Nederlandse regering het pact van Marrakesj, dat door de Verenigde Naties was opgesteld. Immigratie naar rijke landen wordt daarin gezien als middel om een betere verdeling van de welvaart te bereiken. Immigreren werd een recht in plaats van een gunst en alle immigranten waren legaal. Net als aan de resolutie van Straatsburg wilde de Nederlandse regering stilzwijgend voorbijgaan aan dit belangrijke pact en enkele oppositiepartijen in de Tweede Kamer moesten tot drie keer vragen om een debat erover. Dit werd een week voor de ondertekening gehouden, maar zonder enig effect. Aan dergelijke verdragen werd geen ruchtbaarheid gegeven, omdat de regering het Nederlandse volk wilde blijven voorhouden dat zij haar best deed om de immigratie in te perken. Dat dit niet het geval is, blijkt ook nu weer door de problemen met de opvang van de stroom asielzoekers.

Dat de EU bewust aanstuurt op omvolking door het opnemen van Aziaten en Afrikanen wordt met verontwaardiging van de hand gewezen als zijnde een complottheorie en bovendien nationaalsocialistisch. Zoals veel andere complottheorieën is ze inmiddels waar gebleken. De Nederlandse regering en à fortiori de Europese Raad ontpoppen zich steeds meer als antidemocratisch, zo niet als naar het nazidom neigend. De Europeanen worden massaal voor de gek gehouden en als ze de autoriteiten niet stoppen, zullen ze wakker worden in een werelddeel dat ze niet langer als het hunne herkennen.

Door:
Herman Boon
(voor www.ejbron.wordpress.com)