Nieuw akkoord: De EU werd officieel een nieuw instrument van de NAVO

(Door: Thomas Röper – Vertaling: E.J. Bron)

Op 10 januari hebben de EU en de NAVO een akkoord ondertekend om hun partnerschap “naar een nieuw niveau” te tillen. Volgens de gezamenlijke verklaring wordt o.a. gestreefd naar een nauwere samenwerking in de omgang met China en Rusland. Wat betekent het akkoord?

Grotendeels onopgemerkt door de Duitse (Nederlandse!) media hebben de EU en de NAVO vorige week dinsdag een akkoord ondertekend om hun partnerschap “naar een nieuw niveau” te tillen. Over details werd niet bericht, er waren alleen maar korte artikelen over, zoals dit artikel in de “Spiegel”. Dat dit akkoord van de EU quasi en passant officieel een hulpje van de NAVO – en daarmee van de VS – heeft gemaakt, was mij ook bijna ontgaan.

Terwijl de zaak volkomen duidelijk is. Herinnert u zich de debatten in de afgelopen jaren in de EU nog dat de EU zich op militair gebied (in ieder geval een beetje) los zou moeten maken van de afhankelijkheid van de VS en een eigen defensiepolitiek zou moeten bedrijven? Vooral de Franse president Macron was een voorstander van dit idee, omdat hij daarin een mogelijkheid zag de invloed van Frankrijk te vergroten, dat na de Brexit de laatste atoommacht in de EU is. Dat Macron de NAVO destijds meermaals “hersendood” heeft genoemd, was geen verspreking, maar deel van zijn pogingen om de EU een eigen defensiepolitiek en Frankrijk meer invloed te geven.

Aan deze – aan de belangen van de VS tegenovergestelde – tendensen om de EU wat minder afhankelijk van de VS te maken, werd vorige week dinsdag een einde gemaakt, want in het akkoord met de NAVO heeft de EU zich aan de militaire en defensiepolitiek van de NAVO, dus de VS, onderworpen. Voordat ik daar zelf een artikel over kon schrijven, heeft Maria Sacharova, de woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, daarover een verklaring afgegeven, waarin ze het met haar scherpe tong heeft samengevat. Daarom heb ik de Russische verklaring vertaald:

De gezamenlijke verklaring over de samenwerking tussen de EU en de NAVO, die op 10 januari van dit jaar in Brussel door de president van de Europese Raad, Charles Michel, de voorzitster van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, en de secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, werd ondertekend, bevestigt de volledige onderwerping van de EU aan de taken van het Noord-Atlantische blok, dat een machtsinstrument ter waarborging van de belangen van de VS is. Onder de dekmantel van de “versterkingen van de trans-Atlantische verbindingen” en de “versterking van het strategisch partnerschap tussen de EU en de NAVO” worden de in het strategisch concept van het bondgenootschap, dat op de topontmoeting in Madrid in juni 2022 werd aangenomen, vastgelegde taken ondersteund.

De euro-Atlantische veiligheid wordt – onder schending van alle OVSE-verplichtingen – door het prisma van de bestrijding van ons land, de grotere levering van wapens en militaire uitrusting aan het regime in Kiev, de verhoging van de militaire mobiliteit op het Europese “oorlogstoneel” en de verdere NAVO-uitbreiding gezien. De bepaling in de verklaring dat de defensiepolitiek van de EU tegenover die van het bondgenootschap tweederangs of – in de taal van de NAVO-strategen – “complementair” is, doet de aanspraak van de EU op autonomie op dit gebied praktisch teniet.

De verwijzingen naar het volkerenrecht en de grondbeginselen van de VN-charta in het document zijn met het oog op de agressie van de alliantie tegen de Federale Republiek Joegoslavië in het jaar 1999, de invasie van Irak in het jaar 2003 en het bombarderen van Libië in het jaar 2011 bijzonder huichelachtig.

Op globaal niveau beweegt de EU zich toe naar een “nieuw niveau van de partnerschap” met de NAVO en wordt op deze manier in de geopolitieke wedijver met China getrokken, waarin ze de prioriteit van het bondgenootschap op operatieve gebieden zoals de bescherming van kritieke infrastructuren, de ruimtevaart, de media en zelfs de bestrijding van de klimaatverandering garandeert.

De gezamenlijke verklaring is ook een verdere lofzang op de filosofie van de westelijke superioriteit. Daarin staat onverbloemd dat de NAVO en de EU alle politieke, economische en militaire middelen “in het belang van onze miljard burgers” zullen inzetten. De rest van de wereld wordt in principe als vijandige omgeving beschouwd, die met deze middelen veranderd moet worden. Natuurlijk is dit beginsel niet nieuw. Josep Borrell, de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid, heeft de EU al een “bloeiende tuin” en de omringende wereld een “jungle” genoemd, die deze tuin binnendringt.

Maar in werkelijkheid is het niet de “jungle” die op een “bloeiend” Brussel stuit, maar de NAVO en de EU stuiten bij de poging een unipolaire wereld op te richten op de hark. Per slot van rekening zijn de stabiliteit, de conflicten en de spanningen, die het Westen in de “periferie van NAVO en EU” zo verontrusten, evenals de crises van de levensmiddelen- en energiezekerheid, waarvoor Brussel Rusland verantwoordelijk heeft gemaakt, een direct gevolg van de hierboven genoemde “humanitaire interventies” van de NAVO en de pogingen van de EU om landen te dwingen de “juiste” buitenlands-politieke en economische koers te volgen. Onlangs verklaarde de perswoordvoerder van de Europese buitenlandse dienst zonder enige gene in een commentaar over de situatie in Bosnië-Herzegovina dat alle handelingen van dit land op politiek terrein en hetgeen dat daar gebeurt, moeten voldoen aan “de verwachtingen van de EU”. Niet meer en niet minder.

Het ligt voor de hand dat het agressief-confrontatief optreden van de NAVO en de EU tegenover de landen die een onafhankelijke politiek volgen, evenals pogingen om de landen van de wereld in te delen in “onze” en “de anderen”, de vreedzame bijlegging van conflicten alleen maar belemmeren en de internationale veiligheid met het oog op de aanhoudende uitdagingen door het terrorisme, wiens bedreiging in het document overigens wordt toegegeven, verzwakken.

De motieven van de Amerikanen zijn duidelijk: zij willen de EU betrekken bij de door Washington uitgeroepen “globale rivaliteit”, zoals in de verklaring staat, en daarna zullen de Europeanen het minder benijdenswaardige lot van een Amerikaanse vazal ondergaan, die in de wereldpolitiek en de wereldeconomie terrein verliest en met elke stap afhankelijker wordt van Washington.

Of de burgers van de EU-landen, die op grond van de door de westelijke landen veroorzaakte systeemcrises gedwongen zijn om deze zeer dure confrontatie uit hun eigen portemonnee te betalen, hierin geïnteresseerd zijn, is de grote vraag. Als ze bereid zijn om in de nieuwe wereldorde afhankelijk te blijven en hun nationale belangen ten gunste van de VS op te offeren, dan is dat hun beslissing. Maar de wereldorde zal nooit meer de “globe van de NAVO en de EU” zijn, om het even hoezeer Washington en Brussel daar ook van mogen dromen.

Bron:
anti-spiegel.ru
Door: Thomas Röper

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)