Rebellie tegen het Westen: Waarom de putsch in Niger enorme machtsverschuivingen voortbrengt

(Door: Seyed Alireza Mousavi– Vertaling: E.J. Bron)

De putsch in Niger was een onverwachte tegenslag voor het “waardenwesten”. Niger was in principe het laatste bolwerk van de prowesterse staten in de Sahel-zone. Het land is een belangrijk steunpunt voor het Franse leger na de aftocht uit Mali en Burkina Faso. Ook het Duitse leger was oorspronkelijk van plan om een deel van zijn komende aftocht uit Mali via het luchtvaartsteunpunt Niamey uit te voeren. Nu is de uitgang via Niger echter geblokkeerd en de voorraden in Gao volstaan nog maar voor een tijdje.

De militaire overname in Niger is de zesde in deze regio sinds 2020. Eerst had het leger in Mali een putsch uitgevoerd. In Burkina Faso zette het leger in het jaar 2021 president Roch Kaboré In Tsjaad volgde de zoon van de president, Mahamat Idriss Déby, een generaal, in april 2021 zijn vermoorde vader op. De afgezette heersers golden als westers georiënteerd en onder de nieuwe staatsleiders varen alle drie landen een koers van soevereiniteit.

In het jaar 2017 hadden Duitsland, Frankrijk en de EU de “Sahel-alliantie” met de vijf Sahel-landen Burkina Faso, Mali, Mauritanië, Niger en Tsjaad gesloten, opdat ze de basis van hun macht konden uitbreiden. Mocht de machtsovername door het leger in Niger lukken, dan zou zich geografisch een strook landen dwars over het continent – van Guinee tot Soedan – uitstrekken, die door zich van het Westen emanciperende staatshoofden worden geregeerd. De laatste machtswisselingen mogen in zoverre als een golf van rebellie tegen het Westen geïnterpreteerd worden, waarvan het doel de bevrijding uit de neokoloniale afhankelijkheid van het Westen, in het bijzonder van Frankrijk, is.

Het Westen is al in staat van alarm, zodat het er alles aan zal doen om nieuwe ontwikkelingen in Niger ongedaan te maken. Met het oog op de anti-Franse protesten in Niger dreigt Frankrijk het West-Afrikaanse land inmiddels met ingrijpen. Op dit moment zijn de westerse staten echter door de Oekraïne-oorlog en de toenemende systeem-rivaliteit tussen de VS en China overbelast. Het Westen overweegt dientengevolge een militaire interventie tegen Niger uit te voeren via de zogenaamde Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten (ECOWAS). De organisatie legde onlangs niet alleen verstrekkende economische sancties aan de lidstaat Niger op, maar driegde met de inzet van geweld.

ECOWAS-staten oriënteren zich de laatste tijd eerder aan de westerse belangen dan aan de nieuwe geopolitieke feiten in de regio. De verklaring van de ECOWAS werd niet door Mali, Guinee en Burkina Faso ondertekend, aangezien daar in de afgelopen jaren machtswisselingen hebben plaatsgevonden.

Het conflict nam een nieuwe dimensie aan, nadat de regeringen in Mali en Burkina Faso gewaarschuwd hebben om elke interventie, met als doel de afgezette president Mohamed Bazoum weer aan de macht te brengen, als “oorlogsverklaring” tegen hen te beoordelen. De westerse elite heeft er niet op gerekend dat buurlanden aan de kant van Niger gaan staan.

Ondanks zijn armoede beschikt Niger over grote voorraden uranium. Het inheemse uranium werd jarenlang uitsluiten tegen spotprijzen opgekocht door de voormalige koloniale macht Frankrijk. Nu lijken de fronten tussen de koloniale meesters en Afrikaanse volkeren zich te hebben verhard. De wereld bevindt zich in een overgangsfase van de unipolaire orde naar een multipolaire structuur. Afrika wil niet alleen maar meer als leverancier van goedkope grondstoffen voor het Westen op het wereldtoneel ageren, maar streeft naar een rechtvaardiger globale positie, waarin het mede vorm kan geven aan de nieuwe wereldorde.

Bron:
rt.de
Door: Seyed Alireza Mousavi

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)