NEERLANDS ZWARTE JAREN…

(Door: “Driek”)

Onverhoeds werden wij op 10 mei 1940 het wereldtoneel opgesleurd. Wij hadden natuurlijk gehoopt de Tweede Wereldoorlog als naïeve toeschouwers te kunnen volgen, want tenslotte hadden wij niets van doen met het nationaalsocialisme in Duitsland.

Maar hoe hebben wij ons vergist. Het gedreun der Duitse bommenwerpers haalde ons allemaal uit onze dromen, de naargeestig zwarte jaren waren begonnen. De brave burgers van Nederland toonden moed, lafheid en grootsheid, doch ook gewetenloosheid en het vermogen om het hoofd af te wenden. Die Nederlanders waren kampioen wegkijken, want wat niet weet wat niet deert.

De Nederlandse Omroep bleef niet achter, die maakte alle ruimte voor klassieke muziek, dat was volksverheffend, zolang het maar niet gecomponeerd was door Joden. Let wel, muziek gecomponeerd door Joden was verboden. En op 2 mei 1941 werd bekendgemaakt dat het lidmaatschap van het Verbond van Nederlandse Journalisten verplicht was voor personen die beroepshalve in kranten en tijdschriften schreef. De journalist was niet langer de ridder van het vrije woord. Hij werd een dienaar van de volksgemeenschap, hij werd de verkondiger van de enige geniale waarheid zoals die door het Opperste Gezag werd verkondigd. Er is niet veel veranderd.

Wij leven nu op het scherp van de snede, mijn herinneringen aan die bezettingstijd zijn nog springlevend. Als de dag van gisteren kan ik mij de Duitse uniformen nog voor de geest halen. Het was een heftige periode in onze geschiedenis, maar nu, ruim tachtig jaar later, komen die herinneringen door de oorlog in Israël als wrakhout weer bovendrijven. Wederom staat de Nederlandse burger voor een belangwekkende beslissing. Kiezen wij voor onze dappere broeders in Israël?

Natuurlijk, wij hebben voor- en tegenstanders. Nederland zal Nederland niet zijn als het aantal voorstanders van de oorlogszuchtige Hamas-terroristen de meerderheid vormt. Daar kun je vergif op innemen. Want het mededogen der Nederlander is onuitputtelijk. Doch de wreedheden gepleegd door die lieden overtreffen alles. De oorlogsjaren hebben bewezen dat de Nederlandse burger met alle winden meewaait. Beste lezer van deze site, ziet u enig verschil met de roerige jaren veertig en de tijd waarin wij nu leven?

Wederom worden wij gedwongen ons te legitimeren. Er is een identificatieplicht, een Persoonsbewijs dat op verzoek van een beambte dient te worden getoond. Doch ook het Gemeentelijk Energiebedrijf, Nutsbedrijven en de Ziektekostenverzekeringen zijn de nek omgedraaid. Het was een minister Hans Hoogervorst (1956) die de burger wijsmaakte dat het een voordelige transactie was ten gunste van de burger. Uiteraard was Hans lid van de VVD. Maar veel Nederlanders hebben nu moeite het hoofd boven water te houden. Het is armoe troef. Niet zomaar staan er rijen bij de voedselbank.

Nederland is een armoedig land geworden waar duizenden klaplopers uit exotische landen neerstrijken. Nederland is het land van melk en honing waar het voor die zogenaamde vluchtelingen goed toeven is. Huis, uitkering, ziektekosten, scholing, we lijken wel gek.

Neen, er is geen aardigheid meer aan. Doch het zal mijn tijd wel duren.

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)