Einde van een tijdperk: de EU wordt ook economisch niet meer serieus genomen

(Door: Thomas Röper – Vertaling: E.J. Bron)

Op dit moment mislukt het ene project voor handelsakkoorden van de EU na het andere. De EU geraakt ook economisch zozeer achterop, dat veel regio´s in de wereld liever afzien van handelsakkoorden met de EU dan zich verder door Europa van bovenaf te laten behandelen.

Het (neo)koloniale denken is in de EU deel van de politieke cultuur. Decennia lang heeft de EU van alle staten waarmee ze over economische samenwerking heeft gesproken ook politieke overeenkomsten afgeperst. Dat ging volgens het motto dat de EU immers geciviliseerd en democratisch zou zijn en dat daarom alle anderen voor haar wensen zouden moeten buiten. De EU was arrogant en zelfs racistisch als het om de landen van de “Derde Wereld” ging.

En zo is de EU nu nog, zoals bijvoorbeeld de Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid, Josep Borrell, met zijn uitspraak dat de EU een tuin en de rest van de wereld een jungle zou zijn die de tuin zou willen binnendringen, onlangs nog weer heeft laten zien. Er kwam vanuit de Europese media en regeringen geen kritiek op de uitlating van Borrell, die had alleen maar uitgesproken wat zij allemaal denken.

Vroeger was de EU economisch zo sterk, dat de ander elanden moesten buigen voor de druk als ze akkoorden met de EU wilden sluiten. Die tijden zijn blijkbaar voorbij.

MERCOSUR op een zijspoor

Onderhandelingen over vrijhandelsakkoorden met d elanden van de Zuid-Amerikaanse MERCOSUR zitten al langer vast. De verdragstekst voor het handelsakkoord met Zuid-Amerika ligt sinds 2019 op tafel, maar o.a. omdat enkele EU-landen bindende clausules voor de bescherming van het regenwoud – inclusief mogelijke sancties bij overtredingen – willen vastleggen, werd het nog steeds niet ondertekend.

De bescherming van het regenwoud is belangrijk, zonder meer, maar wanneer de EU-landen dit zo belangrijk vinden, dan zouden ze daar apart over moeten onderhandelen en de desbetreffende staten hulp bij de bescherming van het regenwoud moeten aanbieden in plaats van hen voorschriften te willen maken. En dat zou vooral een apart akkoord zijn, want wat heeft het behoud van het regenwoud met de vrije handel te maken?

In het “Handelsblatt” is over het mislukte vrijhandelsakkoord van de EU onder de kop “EU-handelspolitiek: weg met de arrogantie” verschenen, waarin zelfs nog wordt toegevoegd:

“Temeer daar eisen uit bijvoorbeeld Frankrijk naar gelijke milieu- en levensmiddelenstandaards gemakkelijk als datgene ontmaskert worden wat ze in werkelijkheid immers ook zijn: protectionisme ten gunste van de eigen landbouw.”

Het is deze duidelijke arrogantie van de EU om aan andere staten en statenbonden in verdragen al het mogelijke te willen opdringen, die internationaal al lang openlijk wordt afgewezen, wat ook verklaart waarom het Westen – dus de EU en de VS – het zo slecht doen in het globale zuiden, terwijl Rusland en China, die niet zulke dwang uitoefenen, daar welkom en gezien zijn. Dat de EU-staten daarbij ook nog brutaal eenzijdige voordelen voor bijvoorbeeld de eigen landbouw willen vastleggen, komt daar nog bij.

Australië beëindigt onderhandelingen

De onderhandelingen met Australië over een vrijhandelsakkoord zijn nu zelfs mislukt. De EU wilde zich daar vooral verzekeren van lithium, dat ze dringend nodig heeft voor haar energiepolitieke plannen. In Bolivia, waar zich gigantische voorraden lithium bevinden, is de EU niet aan zet gekomen, omdat de aanbiedingen uit Rusland en China voor het afbouwen van lithium en diens verwerking beter waren.

Het “Handelsblatt” schrijft over de mislukte onderhandelingen met Australië heel duidelijk:

“Nu ook nog Australië. Sinds vijf jaar onderhandelt de EU met het land over een vrijhandelsakkoord. Nu verklaarde de onderhandelingspartner de gesprekken voor voorlopig mislukt. De Australiërs gaan de concessies bij de opening van de Europese markt voor Australische agrarische producten niet ver genoeg.”

En het “Handelsblatt” voegt er aan toe:

“Het mislukken van de gesprekken is eentje in een hele serie tegenslagen van de EU bij handelsdeals. Het akkoord met Zuid-Amerika staat op de wip, de onderhandelingen met India verlopen taai en de laatste VS/EU-top eindigde zonder enig resultaat.”

Westerse arrogantie

Inderdaad eindigde de VS/EU-top zonder resultaat. Daarbij was de EU in de zwakkere positie en de VS gedragen zich tegenover de EU net zo arrogant als de EU zich tegenover de landen van andere regio´s gedraagt. De EU wil van de VS de opheffing van bepaalde sancties op Europese metaalproducten, die nog onder Trump werden ingevoerd, en ze wil dat de VS hun met $ 370 miljard gesubsidieerde programma´s om Europese industrieconcerns te werven in ieder geval afzwakken, omdat de VS daarmee de economie van de EU vernietigen. Maar de VS interesseren de bezwaren uit Brussel net zoveel als Brussel bezwaren uit bijvoorbeeld Kinshasa interesseert.

De westerse arrogantie wordt door egoïsme gevormd en door de “positie van de kracht”. Wie sterk is, dwingt de zwakkere zijn wil op. Volgens dit motto treedt het Westen al eeuwenlang op, maar dit tijdperk lijkt nu ten einde te komen. Alleen begrijpen de westerse politici dat niet en gaan onverstoord door, ook al ze ondertussen geconfronteerd worden met de ene na de andere nederlaag. Er dient alleen maar herinnerd te worden aan de laatste topontmoetingen: EU-CELAC is mislukt, de BRICS heeft niemand uit het Westen tot zijn topontmoeting toegelaten, waarbij de BRICS-landen hun versie van de nieuwe wereldorde besproken hebben, en de rest van de wereld daarvoor in de rij stond, en bij de G20 is het Westen eveneens mislukt.

In het “Handelsblatt” wordt dat zo geformuleerd:

“De EU-landen geloven nog steeds aan andere delen van de wereld hun condities te kunnen opleggen. Sommigen noemen dat ´waarden-imperialisme´ door de achterdeur. Maar deze luxe kan Europa zich niet meer veroorloven.”

De westerse dubbele moraal wordt bestraft

De rest van de wereld, dus d elanden buiten de westerse mediabubbel, zin bij het Westen minstens een duidelijke medeschuld aan de gebeurtenissen in de Oekraïne en daarom heeft ook geen enkel niet-westers land zich bij de Ruslandsancties aangesloten. Bij de EU-CELAC-top moest de EU in de zomer zelfs de al uitgenodigde Zelensky weer afzeggen, omdat de Zuid- en Latijns-Amerikanen niet wilden luisteren naar zijn tirades. Met de eenzijdige ondersteuning van de Oekraïne en de drieste eisen om zich op te stellen aan de kant van het Westen en tegen Rusland heeft het Westen zich in het globale zuiden geïsoleerd.

De westerse arrogantie wordt gevaarlijk voor het Westen

Het probleem is dat deze arrogantie langzamerhand gevaarlijk wordt. De EU en de VS kunnen weliswaar geld drukken, maar economisch zelfvoorzienend zijn ze bij lange na niet. In het kader van de door hen gehypte globalisering hebben ze in de afgelopen decennia bij zichzelf fabrieken gesloten en naar goedkopere landen verplaatst, bovendien moeten ze bijna allemaal grondstoffen importeren. Wanneer het Westen, vooral de EU, het globale zuiden nu echter verder blijft ergeren, is het de vraag waar men al deze grondstoffen die men nodig heeft vandaan wil halen.

Dat de Duitse regering met Baerbock een radicaal tot minister van Buitenlandse Zaken heeft gemaakt, die het op al haar reizen naar niet-westers elanden gelukt is zich met haar arrogante optreden impopulair te maken, komt daar voor Duitsland nog verzwarend bij. Baerbock´s “feministische en op waarden georiënteerde” buitenlandse politiek is exact het arrogante neokolonialisme dat in het globale zuiden op enorme afwijzing stuit. Onlangs nog heeft ze Qatar in het kader van de Israël-oorlog in feite tot een sponsor van het terrorisme verklaard, wat gezien een geplande ontmoeting met de emir van Qatar bijna tot een schandaal geleid zou hebben.

Ter herinnering: de Duitse regering wil het boze Russische gas door gas uit Qatar vervangen, maar Baerbock gedraagt zich op het internationale toneel als een gek, die met een brandende fakkel in een hooischuur rondloopt, wat de Duitse positie bij onderhandelingen waarschijnlijk niet echt heeft verbeterd.

Rusland is door het Westen volledig gesanctioneerd en het globale zuiden wil zich niet meer door het Westen laten ringeloren en uitbuiten. In tegenstelling tot de euro kan men olie, gas, lithium, zeldzame aarde, uranium etc. echter niet door de ECB laten drukken.

Of de politiek en de media in de EU merken in welke situatie zij zich in werkelijkheid bevinden, voordat het te laat is?

Bron:
anti-spiegel.ru
Door: Thomas Röper

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)