Knechten van de macht

(Door: Wim van Schaik)

Verleden week voorkwam staatssecretaris Gunay Uslu (D66) een poging tot regelrechte censuur. Omroep ON kan blijven uitzenden. Maar concluderen dat onze rechtsstaat dus functioneert, is te vroeg gejuicht. Eerlijk gezegd kon mevrouw niet veel anders. Daarvoor was de zaak tegen ON te zwak en… kreeg deze te veel publiciteit.

Het staat er in ons land niet best voor met de vrije meningsuiting. Weliswaar mag de overheid volgens Artikel 7 van de grondwet geen preventieve censuur toepassen, maar overheden hebben nu eenmaal een hekel aan alles wat hun beleid frustreert en mogelijk hun machtsbasis ondermijnt. Het liefst zouden ze daarom wel censureren. En dat gebeurt dan ook. Maar zelden zo openlijk als het verbieden van de Russische staatsmedia. Nee, de overheid verbergt liever haar bedoelingen. Bijvoorbeeld achter een gedragscode voor het bestrijden van “desinformatie”, wat in feite controle van de publieke opinie door middel van verplichte zelfcensuur betekent.

De Rijksoverheid kent ook organisaties die in bepaalde mate zelfstandig zijn ten opzichte van de ministeries, maar tegelijk onderdeel (agentschap) daarvan zijn. De overheid schermt graag met die zelfstandigheid. Maar die was in corona-tijd ver te zoeken. WOO- verzoeken geven een ontluisterend inkijkje in de eendrachtige samenwerking tussen overheid en het zogenaamde zelfstandige RIVM om onwelgevallige feiten te censureren.

Onze media zijn knechten van de macht, omdat ze in het algemeen onder het mom van ‘kwaliteitsjournalistiek’ politiek correct nieuws brengen. Hoofdredacteur van de Volkskrant Pieter Klok maakte het tijdens corona wel heel bont toen hij vond “dat het verstandig is om als land één lijn te trekken, om die lijn te steunen […] en die lijn is vrij goed onderbouwd hè, een heel instituut zit daar achter”. Onverbloemde zelfcensuur om feiten die de overheid niet goed uitkwamen te censureren of te manipuleren met perfide spelletjes. En het houdt niet op. Recent vroeg ‘journalist’ Siem Eikelenboom, in shock vanwege de ‘rampzalige’ winst van Wilders, zich schaamteloos af hoe je zo’n winst in de toekomst kan voorkomen.

Minder zichtbaar is het als de overheid het bedrijfsleven en big tech inschakelt als knecht van de macht om onwelgevallige meningen te bestrijden. Die sluwe tactiek zorgt ervoor dat het vuile werk van manipuleren – bijvoorbeeld door influencers – en censureren door anderen wordt gedaan. De overheid kan dan formeel schone handen houden. Hoe heeft het zo ver kunnen komen?

In het voorjaar van 2020 waren plots veel dingen niet meer normaal. De meeste regeringen in de wereld zadelden de bevolking op met extreem beleid, verwoestten hun economieën en hadden lak aan tradities, rechten en vrijheden. Nep-wetenschappers verspreidden nep-nieuws en riepen als ware knechten van de macht op tot naleving van ‘de regels’. De door de overheid gecreëerde crisissfeer werd aangegrepen om nieuwe controle-instrumenten in te zetten.

Wie niet meeging in de gekte kwam alleen te staan. Mensen waarvan je het niet verwachtte, hielden hun mond of werkten braaf mee aan de absurde maatregelen. Wie kritische vragen stelde, werd bruut overschreeuwd en sociaal of met boetes gestraft. Dit weerhield veel mensen ervan om bezwaar te maken. Niet uit te leggen maskerdwang en een overhaast geproduceerd ‘vaccin’ verergerden de repressie. Plotseling ontpopten sporters, popsterren en acteurs zich als knechten van de macht. Niet dat zij ooit geneeskunde hadden gestudeerd, maar toch wisten zij het zeker: die spuit was absoluut de beste keuze.

In onze zogenaamde verlichte tijd waren dezelfde sentimenten te bespeuren als die ooit geleid hebben tot heksenverbrandingen. De opgezweepte samenleving leek massaal gek geworden. Toch is dat niet de hele verklaring voor de absurde toestand waarin we terecht kwamen. Naar nu blijkt, was er sprake van een doelbewuste strategie van overheden om mensen via internet te monitoren en te manipuleren. De Twitter Files tonen aan dat in de VS de controle van de publieke opinie werd uitbesteed aan Facebook, Twitter, Google, en zelfs Wikipedia. Die werkten gretig me. Zonder rekening te houden met de feiten pushten zij een eigen – de overheid welgevallige – politieke agenda.

Alle meningen die in tegenspraak waren met de prioriteiten van de Deep State werden door big tech onderdrukt. Dat gebeurde in nauwe samenwerking met overheidsinstanties, waaronder de FBI. Van klokkenluiders weten we dat medewerkers niet alleen verhalen voor sociale media en reguliere media bedachten, ze hielden zich ook bezig met zogenaamd offensief werk. Door sokpoppen te gebruiken om dissidenten te overschreeuwen en uit te schelden, werd de schijn gewekt van mainstream consensus. (Een sokpop is een kloon of tweede identiteit of account van één gebruiker op een site of forum.) Nu blijkt dat niet de Trump-stemmers of corona-critici misleid of gek gemaakt waren, maar dat juist de ‘serieuze’ media er naast zaten.

Toen in 2020 de focus op Covid kwam te liggen, beleefden we ook hier ”Amerikaanse toestanden”. Ook in Nederland verscheen harde kritiek op anti-lockdown-berichten en op alles wat de ernstige dreiging van het virus leek te ‘minimaliseren’. Hetzelfde gebeurde met de maskerplicht. Een pittig protest, dat liet zien dat maskers medisch nutteloos waren voor dit soort virussen, en dat ze een symbool waren van onderdanigheid aan de prioriteiten van het regime, leverde een spervuur ​​van haat op. Niet alleen van mensen die beter hadden moeten weten, maar ook van mensen die eerder geen openbaar profiel hadden. Sommigen claimden hoge kwalificaties, die nooit te verifiëren waren. Het waren duidelijk sokpoppen.

Wie over een jaar of twintig terugkijkt op deze tijd zal die omschrijven als een tijd waarin openlijk een totalitaire controle-staat werd opgetuigd. Gewoon omdat het kon. Een tijd waarin de demonisering van Trump werd geslikt. De waanzin van Covid werd omarmd. De klimaatreligie werd beleden. Een tijd waarin Rusland de grote vijand was. Waarin we zelfs ‘in oorlog’ waren met dat land. Een tijd dat we Oekraïne hielpen om Rusland te verslaan. (Hoe ongeloofwaardig wil je het hebben?) Vooral een tijd waarin de grote meerderheid het ‘net goed’ vond dat redelijke tegengeluiden werden onderdrukt. Met dank aan de knechten van de macht.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)