Nu blijkt dat de Groenen de auto niet willen transformeren, maar afschaffen

(Door: Max Roland – Vertaling: E.J. Bron)

Met het einde van de zogenaamde “milieupremie” staat de markt voor elektrische auto´s in Duitsland voor een puinhoop. De zogenaamde wending van 180 graden van de Groenen is daarbij geen wonder. Want uiteindelijk wilden ze altijd van één ding af: het individuele verkeer op zich.

In het kader van de begrotingschaos moest de Duitse regering plotseling veel uitgavenposten bij elkaar vegen. De eigen verkwistende politiek leidde uiteindelijk tot een gat in de begroting, dat gebrekkig gedicht moest worden. Ook veel van datgene wat in het begin een gevoelskwestie voor de Groenen lijkt, moest er aan geloven:

Zo ook het einde van de zogenaamde “milieu-bonus”, waarmee de koop van elektrische auto´s tot nu toe ondersteund werd. Plotseling is deze geschrapt, zomaar. Dat zorgt voor veel onvrede. Met het schrappen van de subsidie zijn de Groenen in ieder geval wel eerlijk – het begin van het einde van de elektrische auto´s dreigt.

Want de waarheid is: er kan en mag in de Groene wereld geen individuele mobiliteit meer zijn. Dat heeft vele redenen: lithium bijvoorbeeld, een elementair bestanddeel van accu´s voor elektrische auto´s, is een extreem schaarse grondstof en wordt onder moeilijke omstandigheden gewonnen. Net zoals kobalt, dat vooral door kinderarbeid in de meest gevaarlijke omgevingen wordt gewonnen.

Op deze basis is er geen individueel verkeer voor iedereen mogelijk, alleen puur rekenkundig gezien al – de op dit moment ontsloten en economisch af te bouwen lithium-reserves bijvoorbeeld zullen nog tot uiterlijk 2050 voldoende zijn om de wereldvraag te dekken.

Doel van Groene verkeerspolitiek is het einde van de individuele bewegingsvrijheid

Ook de vraag waar de stroom voor miljoenen elektrische auto´s vandaan moet komen, kan vanuit de Groene kijk op de wereld eigenlijk alleen maar met een “nergens vandaan” beantwoord worden. Een energievoorziening die gebaseerd is op concepten zoals “de was doen wanneer de wind waait”, kan niet in één keer miljoenen accu´s opladen – nooit kan een energie-economie op basis van wind en zon betrouwbaar de stroom voor het energie-intensieve elektrische verkeer leveren. De Groenen weten dat – ze wisten het altijd.

De Groene voorbereidend denker Ulrike Herrmann verklaarde dit in het verleden zelfs openlijk: “de journaliste van de “tageszeitung” noemde de elektrische auto een “totale doodlopende weg”. “Het is gewoon duidelijk: de ecologische stroom zal niet voldoende zijn (…) da is het eerste wat men op moet geven de elektrische auto.” Wie 15 minuten met een Groene praat, komt uiteindelijk te weten dat het probleem niet benzine of diesel is, maar gewoon altijd het individuele verkeer op zich.

Duidelijk: want die gebruikt immers ook meer bronnen dan wanneer we allemaal gedwongen alleen nog maar met de metro, de sneltram of de tram rijden. Het einde van het individuele verkeer was dus altijd het logische eindpunt van alle Groene overwegingen over de “verkeerstransitie” – je kan dan alleen nog maar onafhankelijk onderweg zijn met de fiets.

Bron:
apollo-news.net
Door: Max Roland

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)