LONG READ: Miljoenen Palestijnen werden opgevoed tot haat op Joden

(Vertaling: E.J. Bron)

De tweestaten-oplossing is mislukt, schuld daaraan is de Palestijnse leiding: dat zegt de voormalige Israëlische aanklager op de “Westelijke Jordaanoever”, Maurice Hirsch (foto) in een interview met “exxpress.at. Het vredesproces van Oslo in de jaren ´90 zou een fout geweest zijn. Israël zou niet met de PLO hebben moeten praten, maar met een lokale leiding van de Palestijnen.

De internationale gemeenschap zou in het Midden-Oosten afscheid moeten nemen van enkele illusie zoals de tweestaten-oplossing, zegt luitenant-kolonel b.d. Maurice Hirsch. De Palestijnse leiding zou alle voorstellen om een staat op te richten hebben afgewezen, omdat ze in werkelijkheid altijd alleen maar één staat wilde hebben. In zo´n staat zouden Joden tweederangs burgers zijn. Zowel Hamas als Fatah zouden het bestaan van Israël afwijzen.

De houding van de Palestijnen tegenover Israël zou in de afgelopen 30 jaar enorm verslechterd zijn, omdat ze door hun leiding tot haat op Joden werden opgevoed. Ook Egypte en Jordanië zouden geen betrouwbare partners van Israël zijn. Een sprankje hoop zouden echter de onlangs gesloten Abraham-akkoorden met de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein, Marokko en Soedan zijn. Een andere reden voor hoop: de houding van de Israëlische Arabieren, die sinds het bloedbad van 7 oktober nog meer met Israël zouden solidariseren.

De Palestijnen hebben alle voorstellen om een staat op te richten afgewezen

“Westerse staats- en regeringschefs roepen Israël op om terug te keren naar de tweestaten-oplossing, wat minister-president Benjamin Netanyahu beslist afwijst. Waarom is dat voor Israël op dit moment geen optie?

Ten eerste bestond er nooit het vooruitzicht op een tweestaten-oplossing, echter niet vanwege Israël. De Palestijnen wilden haar niet. Alles wat de Palestijnen ooit wilden, was één staat en de vernietiging van Israël. Uiteindelijk zou er een Palestijnse staat ontstaan, waarin Joden als onderdanen en tweederangsburgers zouden kunnen leven. Voor Israël en vooraanstaande politici in de hele wereld is het idee van een tweestaten-oplossing absoluut belachelijk, want het stelt geen eisen aan de Palestijnen, die het ene voorstel na het andere om een staat op te richten hebben afgewezen.

Ten tweede: niemand kan verwachten dat Israël instemt met de oprichting van een hem vijandig gezinde staat. We hebben de consequenties gezien zodra Israël de controle over een van deze gebieden opgeeft: duizenden Palestijnse terroristen braken op 7 oktober door de Israëlische grens, vermoordden, verkrachtten, plunderden en onthoofdden mensen. De reden: Israël had geen veiligheidscontrole over de Gazastrook. De terroristen drongen een gebied met ongeveer 75.000 Israëlische burgers binnen. Stelt u zich eens voor dat iemand in Judea en Samaria (de zgn. “Westelijke Jordaanoever”) een staat zou oprichten. In het aangrenzende gebied leven ongeveer vier miljoen Israëli´s. We zouden het leven van hen allemaal in gevaar brengen, omdat de Palestijnen nooit het idee van een tweestaten-oplossing geaccepteerd hebben, zoals ze zelf ook steeds opnieuw zeggen. Het zou een catastrofale situatie voor Israël zijn.

Ook Fatah streeft naar de vernietiging van Israël

Ten derde berusten de voorstellen tot nu toe voor een tweestaten-oplossing op het idee van de technologische veiligheid, die Israël zogenaamd zou beschermen. Het bloedbad van 7 oktober heeft laten zien: terroristen zijn in staat om door elk gat te kruipen, door elke hindernis te komen en de ergste gruweldaden te plegen. Dat was dus een fout.

Ten vierde: wie precies is de Palestijnse zijde? Wanneer Israël wil instemmen met een Palestijnse staat, wie staat dan aan de andere kant? Is dat president Mahmoud Abbas, die Israël een Apartheidsstaat noemt en nu beweert dat Israël een volkerenmoord zou begaan zoals de Holocaust? Tegelijkertijd beloont hij terroristen voor het vermoorden van Joden en betaalt hen een salaris. Ook de politiek van Fatah en de PLO is duidelijk op de vernietiging van Israël gericht. Moet de terreurorganisatie Hamas het alternatief zijn, die alle Joden overal wil vermoorden? Moet een van deze beide groepen de leiding overnemen?

Na 30 jaar hebben de Akkoorden van Oslo hun “hoogtepunt” bereikt, en we hebben de reacties van het Palestijnse volk gezien. De bewoners van Gaza braken in gejuich uit toen er lijken van de Joden naar Gaza werden gebracht. We zagen en hoorden hoe een bewoner van Gaza zijn ouders opbelde en zei: “Ik heb daadwerkelijk tien Joden vermoord” – en hoe blij ze daar om waren. Volgens peilingen ondersteunen 75% van de Palestijnen het bloedbad van 7 oktober.

We kunnen niet toestaan dat er plotseling Iraanse tanks in Judea en Samaria staan

Wat betreft het derde punt: heeft Israël voor de 7e oktober teveel op moderne technologie vertrouwd?

Wij dachten dat we een grensdoorbraak kunnen verhinderen wanneer we wachtposten, camera´s en allerlei soorten technologie langs de grens aanbrengen. Nu is de grens tussen Gaza en Israël kort. Een grens tussen Israël en Judea en Samaria zou 330 kilometer lang zijn. Wanneer deze, net zoals bij Gaza, op elk punt doorbroken zou worden, dan zou de technologie daar geen antwoord op hebben. Bij een tweestaten-oplossing zouden we echter een Palestijnse staat in Judea en Samaria hebben.

In werkelijkheid zou een samenhangend gebied zich uitstrekken van Iran via Irak en Jordanië tot naar Judea en Samaria – en wij zouden geen mogelijkheid hebben ons te verdedigen. Op een morgen zouden we wakker kunnen worden dat er Iraanse tanks op de hoogten van Judea en Samaria staan en heel Israël bedreigen.

Israël heeft echter een vredesverdrag met Jordanië gesloten

We hebben gezien hoe Jordanië op het bloedbad van 7 oktober gereageerd heeft: de Jordaanse koning ontkende verkrachtingen en betwijfelde of überhaupt een bloedbad had plaatsgevonden. De Jordaniërs zijn niet onze vrienden. Zij zullen de Iraniër sof pro-Iraanse milities er niet van afhouden een Palestijnse staat te betreden, die deze genocidale krachten zou uitnodigen om Israël te vernietigen.

“Er is een zieke samenleving ontstaan”

U zegt: in de 30 jaar sinds de Akkoorden van Oslo hebben zowel Fatah als Hamas onder Palestijnen haat tegen Israël en de Joden aangewakkerd. Is onder Palestijnen sindsdien de acceptatie van een joodse staat in deze regio afgenomen?

Zonder meer. De schade die de Palestijnse Autoriteit in de afgelopen 30 jaar met haar opvoeding heeft aangericht, is generatie overheersend. Miljoenen Palestijnen werden opgevoed met het idee om Israël, Israëli´s en Joden te haten en te streven naar hun moord. De Palestijnse Autoriteit heeft zelfs tegen haar volk gezegd dat het goed zou zijn de eigen kinderen de dood in te sturen. Onbegrijpelijk! De eigen kinderen plegen een terreuraanslag, niet niet eens succesvol was, en sterven daarbij, en de ouders zijn daar blij om. Welke ouders zijn blij wanneer hun kind op deze manier sterft? Dat is een zieke samenleving, een product van het onderwijsprogramma van de Palestijnse Autoriteit. Daarmee zullen we ons niet alleen in Gaza moeten bezighouden. Zo kan het niet verder gaan.

“Met de Palestijnse Autoriteit is het vertrouwen in Israël gedaald”

Nogmaals: in de fase van de oprichting van de staat Israël tot aan de Zesdaagse Oorlog, en daarna tot aan de Akkoorden van Oslo, was er sprake van een grotere acceptatie van de joodse staat onder Palestijnen?

Het “Palestinian Center for Policy and Survey Research” voert al 34 jaar lang peilingen uit. Daaruit blijkt heel duidelijk: sinds de komst van de Palestijnse Autoriteit is het vertrouwen van de Palestijnen in Israël constant afgenomen. Voor 1994 werd Israël door de Palestijnen als land gezien dat de mensenrechten bijzonder zou respecteren en zich aan de wet hield. Nu haten de Palestijnen Israël.

De 7e oktober was ook voor Israëlische Arabieren een boos ontwaken

Hoe is de stemmingssituatie onder de in Israël levende Arabieren, van wie enkelen ook in het Israëlische leger vechten?

In mei 2021 hadden de Israëlische Arabieren de inspanningen van de Hamas-terroristen ondersteund. Deze keer, tot onze positieve verbazing, niet. Niet alleen namen ze geen deel aan het bloedbad van de 7e oktober, vaak veroordeelden ze dit zelfs. Een reden daarvoor is dat Hamas bij haar terreuraanval een niet gering aantal Israëlische Arabieren heeft vermoord – tenzij door raketaanvallen, tenzij, omdat ze in de buurt van het bloedbad waren en eveneens vermoord werden. Enkelen van hen werden door Hamas als gijzelaars genomen.

De Israëlische Arabieren zagen in: deze mensen zijn niet onze vrienden en staan niet aan onze kant. Het was een heel, heel boos ontwaken, ook voor de Israëlische Arabieren. Op de lange termijn zal dat een positief effect hebben.

“We zouden nooit met de PLO hebben moeten onderhandelen”

Wat is er verkeerd gegaan bij het vredesproces van Oslo?

Onderhandelingen met de PLO waren een grote fout. We mogen niet vergeten: de PLO bevond zich destijds politiek in een catastrofale situatie. Ze was in de jaren ´70 uit Jordanië verdreven, toen ze probeerde koning Hoessein I. ten val te brengen, die echt duizenden Palestijnen doodde. Ze werd uit Libanon verjaagd, dat ze in het kader van de burgeroorlog van een succesvol in een catastrofaal land veranderd had, en ze werd uit Tunesië verdreven. Tenslotte nam Yasser Arafat nog de fatale beslissing om Saddam Hoessein in de Eerste Golfoorlog te ondersteunen. In werkelijkheid was de PLO haar totale internationale legitimiteit verloren.

Maar toen kwamen Ron Pundak, Yair Hirschefeld en Yossi Beilin (opmerking: de beide historici Pundak en Hirschfeld waren in het begin van de jaren ´90 in opdracht van de viceminister van Buitenlandse Zaken Beilin in Noorwegen begonnen met geheime gesprekken met de PLO). Deze nuttige idioten besloten de dode terreurorganisatie weer tot leven te wekken en haar legitimiteit te verlenen. Dat was een noodlottige, catastrofale fout. Men zou in plaats daarvan hebben moeten proberen een lokale leiding te vinden, die zich verplichtte tot vrede en niet tot de vernietiging van Israël, zoals de PLO tot op de dag van vandaag.

Israël zal een tijdlang de veiligheidscontroles over Gaza overnemen

De oorlog in de Gazastrook gaat verder. Wat zijn Israëls doelen? Gaat het er nog altijd om Hamas in de Gazastrook uit de macht te zetten?

Het Israëlische kabinet heeft besloten Hamas te vernietigen, niet alleen in Gaza, waar zich de belangrijkste bron van haar autoriteit en controle bevindt, maar ook in Judea en Samaria. In de Gazastrook moet Israël zowel de capaciteiten van Hamas om te regeren vernietigen als haar militaire capaciteiten. Israël zal voor een zekere tijd de veiligheidscontrole over de Gazastrook overnemen, opdat Hamas volledig vernietigd wordt. Alle restanten zouden een zege voor Hamas zijn en zouden het haar mogelijk maken om de vruchten van het bloedbad van de 7e oktober te oogsten en aan de macht te blijven. Dat kan Israël niet tolereren.

De oorlog zal echter inclusief Judea en Samaria zijn. Ter herinnering: bij de laatste verkiezingen van de Palestijnse Autoriteit in het jaar 2006 kreeg Hamas in Judea en Samaria meer stemmen dan in Gaza. Zelfs in het door Fatah gedomineerde Ramallah kreeg Hamas meer stemmen.

Er dreigt nog een bloedbad wanneer de Palestijnse Autoriteit zichzelf niet verandert

Hamas is niet alleen een terreurmilitie, maar ook een sociale, politieke, religieuze en geheime beweging. Kan men die met militaire middelen uitschakelen?

Na de overwinning op Hamas hebben we een compleet nieuwe opvoedingsprogramma en een nieuw mediaprogramma nodig. Dezelfde heropvoeding heeft de internationale gemeenschap na de vernietiging van de nationaalsocialistische partij in Duitsland uitgevoerd. Zo´n denazificatie hebben we ook in de Gazastrook nodig.

En eveneens in Judea en Samaria?

Volgens mij is dat helaas noodzakelijk. De Palestijnse Autoriteit heeft consequent de weg van de dood en de opvoeding tot haat bewandeld. Wanneer de Palestijnse Autoriteit haar optreden niet fundamenteel verandert, stevenen we af op nog een bloedbad zoals dat op 7 oktober. Tot op de dag van vandaag betaalt de Palestijnse Autoriteit salarissen aan terroristen als beloning voor hun deelname aan terreur en voor het vermoorden van Joden. Daarover heeft Israël jarenlang een oogje toegeknepen. Het resultaat was de 7e oktober 2023.

De internationale gemeenschap ignoreert de hetze van de Palestijnse leiding

Koos de Palestijnse leiding tegenover de internationale gemeenschap een andere taal dan tegenover haar eigen bevolking?

Helaas, nee. Alle hoge persoonlijkheden van de PLO, van de voorzitter Mahmoud Abbas naar beneden, hebben steeds weer gezegd: we reiken onze broeders van Hamas de hand om onze krachten voor een verzoening en een uniforme Palestijnse leiding te verenigen. De Palestijnse leiding in Ramallah heeft het bloedbad van de 7e oktober geen enkele keer veroordeeld, noch in het Engels noch in het Arabisch. Integendeel. Fatah verklaarde: terroristen, die aan het bloedbad deelnamen, zouden helden van het Palestijnse volk zijn. Meer nog: de terreuraanval zou een historische dag voor het Palestijnse volk zijn.

Helaas ignoreert de internationale gemeenschap dit alles. De Palestijnse Autoriteit omarmt Hamas. Stel je eens voor dat landen ISIS zouden verwelkomen, of dat de Franse regering na de Tweede Wereldoorlog Hitler zou hebben uitgenodigd om alle overgebleven Joden te vermoorden. Het is gewoon monsterachtig. Maar de internationale gemeenschap roept nog steeds op tot de tweestaten-oplossing, waarbij Hamas en Fatah zich aaneen zouden sluiten om de Joden te vermoorden. Belachelijk.

“Met Egypte en Jordanië hadden we geen echt vredesakkoord”

Ook westerse landen roepen op tot de tweestaten-oplossing. Bovendien beschouwt u blijkbaar Jordanië – en wellicht ook Egypte? – niet als betrouwbare partners, ondanks de vredesverdragen met deze landen. Wat is er mis gegaan?

Helaas betwijfel ik of de internationale gemeenschap tot nu toe een ware vriend van Israël was. Er werd permanent met twee maten gemeten. Van Israël werd verwacht het vermoorden van zijn volk te dulden en desondanks de Palestijnen de hand te reiken voor vrede. Met Egypte en Jordanië hadden we nooit een vredesakkoord.

Ik beschouw dat als een misverstand. Het zou realistischer zijn om van overeenkomsten tot geweldloosheid tussen onze legers te spreken. Jarenlang maakten we een onbelemmerde stroom wapens door tunnels van Egypte naar Gaza mee. Egypte keurde dat actief goed, ja, vergemakkelijkte zelfs de bewapening in Gaza, die Israëls veiligheid ondermijnde. Een legitieme vredespartner doet niets van dit alles. Hoe denkt de wereld eigenlijk hoe het zware technische materieel Gaza is binnengekomen, dat Hamas nodig had om haar terreurtunnels te graven? Dat gebeurde met constante ondersteuning van Egypte. Dat is de kern van het probleem: deze landen hebben nooit vrede met Israël gesloten.

“De wereld kan geen gegijzelde van de PLO en haar nukken worden”

Beschouwt u de Abraham-akkoorden met de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein, Marokko en Soedan als veelbelovender?

De Abraham-akkoorden bieden een oplossing. Ze ondermijnen het idee dat de acceptatie van Israël alleen maar van territoriale concessies zou afhangen. De wereld kan geen gegijzelde van de Palestijnse terroristen, de PLO en hun nukken worden om Israël te accepteren of niet.

Bent u tevredener over de reactie van de “Abraham-landen” op het bloedbad van de 7e oktober?

De reacties waren een relatief succes voor de Abraham-akkoorden. Ze hebben laten zien: deze akkoorden zijn in staat om de vrede te bespoedigen. Dat is voor Israël en voor de vrede in het algemeen verheugend.

Bron:
exxpress.at

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)