Toegegeven, men kan het woord “Libië” intussen niet meer horen. Maar zelfs in de belangrijkste nieuwsuitzendingen wordt intussen zoveel onzin over Libië verbreid, dat we hieronder gewoon eens even de feiten op een rijtje zetten , die door de officiële media uit onwetendheid of opzettelijk worden verzwegen. De waarheid ziet er dan iets anders uit. En je zult heel snel merken, hoe je als doorsnee burger door de politiek en de media bij de neus wordt genomen. Want zonder de acties in Libië zouden de Franse banken zijn ingestort.
Een feit is: In landen zoals Bahrein, Saoedi-Arabië of de Verenigde Arabische Emiraten is geen militaire interventie gepland om daar de dictaturen ten val te brengen. Integendeel: landen zoals Duitsland willen de dictators daar zelfs nog met Duitse specialisten en met wapens ondersteunen. Waarom intervenieerde men dan uitgerekend in Libië? Als u de feiten kent, dan kent u de waarheid.
Een feit is: In oktober 2010 werd Nuri Mesmari, de leider van de protocollaire afdeling van Gaddafi, in Parijs door de Franse buitenlandse geheime dienst ondervraagd. Politiek linkse en Europese en conservatieve Aziatische media berichtten destijds allebei, dat Nuri Mesmari naar Parijs zou zijn gevlucht en aan de Fransen – tegen prima betaling – de hem bekende Libische staatsgeheimen verraadde. Voor president Sarkozy was de door Nuri Mesmari afgelegde verklaring aan de geheime dienst een slag onder de gordel. Nog verwoestender was deze voor de Franse banken: Gaddafi zou van plan zijn om alle olietegoeden van Europese bankrekeningen (vooral van Franse) te halen en over te hevelen naar Aziatische bankrekeningen. Sarkozy en de Franse banken waren bang, dat Arabische dictaturen deze stap zouden volgen. Gaddafi voerde al desbetreffende gesprekken met de Chinezen. De sowieso zwaar aangeslagen Franse banken zouden het vertrek van de olie-miljarden niet hebben overleefd. De sowieso onder druk staande euro zou direct zonder enige reddingsmogelijkheid zijn afgeschoten.
Een feit is: Gaddafi heeft tegenover Franse wapenproducenten laten weten, dat hij in het vervolg geen Franse gevechtsvliegtuigen van het type Rafale meer zou kopen en ook de opdracht tot de bouw van een kerncentrale in geen geval aan een Frans consortium zou geven.
Een feit is: De Franse oliemaatschappij Total wilde nog meer vergunningen om naar olie te boren in Libië, maar Gaddafi gaf deze aan het Italiaanse ENI-concern (Gaddafi en de Italiaanse regeringscheg Berlusconi zijn goede vrienden van elkaar). Voor de Fransen dreigde met het vertrek van de Gaddafi-miljarden een kettingreactie van extreme economische en financiële terugslagen met directe gevolgen voor de euro.
Een feit is: De rest ging net zoals de omwenteling in Iran in 1953, die destijds werd aangestuurd door de CIA. Deze keer waren het echter de Fransen. Men kan dit alles tot in detail nalezen bij de gerenommeerde Asia Times. De Fransen verzekerden zich eerst van de ondersteuning van de in het begin genoemde dictators van Saoedi-Arabië tot Bahrein, die men in het vervolg met verwijten betreffende het schenden van de mensenrechten met rust zou laten. De boven genoemde Arabische dictators verzekerden de Arabische ondersteuning (m.u.v. Iran) en de VS en de andere westerse landen deden mee om de vanwege het vertrek van de Gaddafi-miljarden dreigende ineenstorting van de Franse banken (en dus met de volgende stap ook van de eurozone) in ieder geval eerst te voorkomen. En daarna vloog de Franse sterfilosoof en medialieveling Bernard Henri-Lévy naar Benghazi, waar de westerse geheime diensten enkele “rebellen” voor hem hadden georganiseerd als achtergrond. Van daaruit telefoneerde hij in aanwezigheid van vele mediavertegenwoordigers met Sarkozy. Hij kondigde het begin van de Libische democratiebeweging aan, die Gaddafi ten val zou brengen. De Libië-miljarden (7,6 miljard euro van de Libische regering en nog een onbekend aantal privémiljarden van Gaddafi zelf) werden geblokkeerd – de Franse banken waren eerst gered (Franse banken bezitten sinds 2010 extreem weinig kapitaal). Toegegeven, het was allemaal goed in scene gezet. Men hoefde alleen maar op de hoogte te zijn met de rivaliteit tussen de Libische stammen, hier gebruik van maken en de media stap voor stap laten berichten uit de “gebieden van de rebellen”. En daarna stuurde men ook nog ijskoud de NAVO ter ondersteuning.
Alle berichten, volgens welke de CIA zogenaamd 1500 strijders uit Afghanistan ter ondersteuning van de rebellen naar Libië zou hebben gebracht, zijn origineel afkomstig uit Pakistaanse regeringskranten. Men moet weten, dat er tussen Pakistan en de CIA op dit moment sprake is van een IJstijd. Sinds de CIA-actie tegen Bin Laden in Pakistan verbreiden de Pakistani uit woede veel foutieve meldingen over de CIA. Als je de Pakistaanse beweringen beter bekijkt, dan zou de CIA vooral Perziërs en Oezbeken, die in Afghanistan aan de kant van de Taliban vochten, naar Libië gebracht hebben. Dom genoeg heeft geen van de vele journalisten in Libië ooit zo´n Oezbeek of Pers in Libië gezien, hoewel bijna alle Libische rebellengroeperingen constant werden begeleid door journalisten. Zoveel over de geloofwaardigheid van zulke uitspraken.
Terug naar de realiteit: de geblokkeerde Libische olie-miljarden staan nu eerst grotendeels veilig op Franse bankrekeningen. De Fransen willen hoogstens 1,5 miljard euro (van de vermoedelijk meer dan 10 miljard) van de geblokkeerde tegoeden, die van de Libiërs zijn, aan de nieuwe regering geven. En de crash van de Franse banken moet nog even wachten. Ook in andere EU-landen, waar grote Libische sommen op bankrekeningen waren gedeponeerd, kan men nu eerst opgelucht ademhalen. Meer nog: men kan nu als tegenprestatie voor het geblokkeerde geld veel goederen aan de Libiërs verkopen. Per slot van rekening moet de nieuwe Libische regering dankbaarheid tonen voor de bevrijding. Het Libische geld zal uiteindelijk dus in Europa blijven. En we zullen spoedig weten of de Libiërs nu ook weer Franse wapens gaan kopen, openstaan voor Franse nucleaire techniek en aan de Franse oliemaatschappij Total nieuwe concessies zal geven om naar olie te boren. Nu zullen de geheime diensten ook moeten kijken waar al die contactpersonen, die zorgden voor de toevoer van prostituees voor de Arabische potentaten, nieuw werk vinden. Gaddafi´s Nederlandse hoerenmadam werd kort geleden door de Nederlandse geheime dienst AIVD ondervraagd. Zij bediende de Gaddafi-familie.
Nu weten we, wie wanneer waarom de “Libische democratiebeweging” op gang heeft gebracht. En ongeveer 50.000 mensen hebben daarvoor met hun leven betaald. Maar wij hebben de eurocrash weer enkele weken uitgesteld.
En nu gaat het grote spel verder. De politiek neemt op dit moment twee landen op de militaire korrel. Sarkozy kondigde in het openbaar aan, dat de islamitische republiek Iran de komende tijd rekening zou moeten houden met een verrassende militaire actie. En ook de Turkse oorlogsvoorbereidingen tegen Syrië draaien op volle toeren (de Grieken hebben dat meegekregen en verlengen de dienstplicht). En dan zal het – zogenaamd volledig onverwacht – knallen. Opnieuw. Net zoals bij de in Frankrijk geplande en geënsceneerde revolutie in Libië.
Nu vindt er in Parijs een “opbouwconferentie” plaats. Daarbij gaat het om de verdeling van in totaal meer dan 34 miljard euro, die Libië bij westerse banken had gedeponeerd (inclusief de bovengenoemde bedragen op Franse bankrekeningen). Het is niets anders dan de verdeling van de oorlogsbuit. Sarkozy had zich enkele dagen geleden al aan het hoofd van de “opbouwconferentie” geplaatst. In duidelijke taal: Frankrijk wil een groot deel van de oorlogsbuit. En de Libische rebellen zullen nu aan Frankrijk en andere landen, die hen aan de macht hebben geholpen, met miljardenopdrachten hun tribuut betalen. Nogmaals ter herinnering: dit hele misselijke spel kostte 50.000 mensen hun leven.
Reageren kan op: http://www.artikel7.nu/?p=68500
Bron: http://tinyurl.com/3v6ue4r (KOPP-Verlag)
Auteur: Udo Ulfkotte
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron (is ook te volgen via Twitter )
(Bovenstaand artikel geeft niet per se de mening van de vertaler weer. Dit geldt overigens eveneens voor alle andere vertalingen van E.J. Bron)
Voor de verzamelde vertalingen van E.J. Bron, zie: ejbron.wordpress.com
E.J. Bron 