Paul Weston: Waarom is dit geen verraad?

…”Een natie kan haar narren en zelfs de ambitieuzen overleven. Maar ze kan het verraad vanuit haar binnenste niet overleven. Een vijand voor de poorten is minder bedreigend, want die is bekend en toont openlijk zijn vlag. Maar een verrader beweegt zich vrij in ons midden binnen de poorten, zijn listige gefluister gaat door alle straten, wordt zelfs gehoord in de burelen van de regering. Want de verrader lijkt niet op een verrader; hij spreekt de taal van de slachtoffers, hij weerspiegelt hun gezichten en hun argumenten, hij spreekt de valsheid aan, die diep in het hart van alle mensen ligt verborgen. Hij laat de ziel van de natie verrotten, hij werkt stiekem en onherkenbaar in de nacht om de fundamenten van de stad te ondermijnen, hij besmet de lichamen heel slim, zodat die zich niet meer kunnen verzetten. We hoeven minder bang te zijn voor een moordenaar. De verrader is de pest”… – Cicero

Op 3 januari 1946 werd William Joyce, beter bekend als Lord HawHaw, als laatste mens in Groot-Brittannië voor de aloude misdaad “verraad” opgehangen. Het is onwaarschijnlijk dat verraders ooit weer zullen hangen, tenzij een latere regering opnieuw de wet verandert, nadat Tony Blair de doodstraf voor deze misdaad in 1998 had afgeschaft.

Dat wil niet zeggen, dat verraad niet meer voorkomt. Nu pas wordt de volledige omvang van 13 jaar Labour heerschappij duidelijk en een toenemend aantal Britten beschuldigt de Labour Party openlijk van opzettelijke en koelbloedige misleiding en het bewust op het spel zetten van de toekomst van onze kinderen.

Lord HawHaw stond gedurende de Tweede Wereldoorlog 1939-1945 uiteraard aan de kant van de nazi´s. De niet herkozen Labourregering mag dan weliswaar niet op een strijdtoneel geopereerd hebben, heel zeker heeft zij echter door de massa-immigratie uit een van de meest vijandige en antiwesterse landen ter wereld, Pakistan, een “warme” oorlog tegen de Britten (in de eerste plaats tegen de Engelsen) gevoerd.

Kijkt u eens naar onderstaande cijfers:

•  Slechts 19% van de Pakistani heeft een afwijzende houding tegenover Al Qaida en de Taliban, terwijl 75% wil dat de sharia wordt ingevoerd. In Groot-Brittannië geboren moslims ondernemen naar schatting 400.000 reizen per jaar naar Pakistan, waar de planning van tot 30 tegen GB gerichte terreuraanslagen constant worden geobserveerd.
• 33% van de islamitische studenten in GB keurt het doden in naam van de islam goed. Slechts 37% wijst de sharia af en maar 25% is tegen de oprichting van een wereldwijd islamitisch kalifaat.
• MI5 (Britse geheime dienst) schat, dat er tot 4000 potentiële terroristen en 13.000 sympathisanten van Al Qaida in GB leven. De CIA richt een verbazingwekkende 40% van zijn antiterroristische veiligheidsoperaties niet tegen verdachten in Pakistan of Waziristan, maar in GB – een land, dat door een medewerker van de CIA “een moeras van Jihadisten” wordt genoemd.
• Barack Obama´s antiterreur-adviseur Bruce Riedel stelde onlangs vast: “De Britse Pakistaanse gemeenschap wordt gezien als de waarschijnlijk beste basis voor Al Qaida voor de voorbereiding op een aanval tegen Amerika”.

Alles bij elkaar genomen, zou het alles andere dan verstandig lijken om nog meer bebaarde ideologen GB binnen te laten, maar de Labourregering – en dat moet voor de meeste mensen waanzinnig klinken – deed daadwerkelijk enorm haar best om nog meer buitenlandse kolonisatoren uit precies dat land te werven, waaraan het Ministerie van Binnenlandse zaken in een typisch mislukte poging “Danegeld” (beschermingsgeld) betaalde om het ervan af te houden ons de lucht in te jagen.

De Britse ambassade verdeelde in Pakistan prachtige brochures met de titel “Multicultureel Brittannië – een land van immigranten”, die een hele serie redenen over de voordelen van een leven in GB opsomde, bijvoorbeeld goed betaalde banen, de goede oude sociale dienst en het uitzicht om de voltallige, grote familie (zonder geiten) uit te nodigen, zodra men een Brits paspoort zou bezitten.

En natuurlijk stond er ook de tamelijk onplezierige – nee, trouweloze – bewering in, dat zoiets als een homogeen Brittannië, een plek zoals een Engels vaderland helemaal niet zou bestaan, alleen een stuk land, bewoond door een mengeling van verschillende mensen, inclusief een aantal onbeschofte koloniale racisten, in afwachting van goddelijke antiracistische vergeving van diegenen, die hen ooit onderdrukten.

De verraders van Labour deden zo wanhopig hun best om GB te vernietigen, dat, nauwelijks nadat ze zich van de macht hadden verzekerd, er onmiddellijk twee politieke veranderingen werden doorgevoerd, die vraagtekens plaatsten bij de vreedzame ontwikkeling van ons land. De conventie van de mensenrechten werd snel in het Britse recht verwerkt en de regels m.b.t. immigratie werden versoepeld om een programma van open deuren voor de islamitische massa-immigratie mogelijk te maken.

Enkele duizenden mensen, die zich rustig zouden kunnen integreren, hadden geen nut voor de Labourregering. Om het succes van hun revolutionaire project te garanderen, hadden ze miljoenen – niet tot assimilatie in staat zijnde – immigranten nodig en ze waren er tamelijk goed op voorbereid om de Britse publieke opinie over de reële aantallen en over de werkelijke redenen waarom Tony Blair ze in GB wilde hebben, te misleiden.

En nadat de sluisdeuren eenmaal geopend waren, werd het uitermate belangrijk om niemand af te wijzen. Van de 2 miljoen visa die ieder jaar werden uitgegeven, werd 15% illegaal verstrekt. Immigratieautoriteiten werden enorm onder politieke druk gezet om bij twijfel visa te verstrekken zodra ze het gevaar liepen de “productiviteitsdoelen” niet te halen.

Iemand, die profiteerde van dit verraad van Tony Blair, was Abu Baseer, de geestelijke leider van Ansar ul-Islam, een Jihadistische organisatie met contacten tot Al Qaida. Basser resideerde, voordat hij zich in het westen van Londen vestigde, in Irak. Daar riep hij in fatwa´s op tot het doden van Britse militairen en tot het neerslaan van het Westen. Over het thema immigratie had hij het volgende te zeggen:

“Een van de doelen van de immigratie is het doen herleven van de plicht tot de Jihad en het afdwingen van de macht over de ongelovigen. Immigratie en Jihad horen bij elkaar. De ene komt uit de andere voort en ze zijn afhankelijk van elkaar. De voortzetting van de ene is afhankelijk van de voortzetting van de andere.”

Het volgende niveau van de veldtocht van Labour tegen de autochtone bevolking was het om door de merkwaardige, maar uiterst effectieve principes van het “multiculturalisme” te garanderen, dat de vreemde kolonisatoren zouden vasthouden aan hun ideologie en gebruiken uit de 7^e eeuw. Dit werd gegarandeerd door hun niet-assimilatie en gaf Tony Blair en zijn vrienden mede een vijandig en voortdurend toenemend instrument in handen om het traditionele Brittannië stap voor stap te ondermijnen.

In tegenstelling tot de duidelijke gewelddadigheid, die van de opeengehoopte moslims uitgaat, waar ter wereld ze zich ook bevinden, ondernam de Labourregering grote inspanningen om de islam als een “religie van de vrede” voor te stellen, om het even of het christendom bespot en bezoedeld werd en verstandige, moreel integere Britse patriotten een etiket kregen opgeplakt als islamofobe nazi´s en gecriminaliseerd werden.

Zelfs onze kinderen waren niet veilig voor Tony Blair´s gedachtepolitie. Het propagandaleger van de BBC en het onderwijs probeerden onze kinderen ervan te overtuigen, dat hun ras, cultuur, religie en historie uitsluitend zou bestaan uit volkerenmoord, racisme en kwaad. Ook de geest van Adolf Hitler werd onophoudelijk bezworen, met de duidelijke bedoeling om iedere vorm van verzet tegen de religieuze en etnische kolonisering van Brittannië in verbinding te brengen met de daden en de ideologie van de nazi´s.

Terwijl de immigratie uit de Derde Wereld voorspoedig liep, loog de Labour Party om de haar begeleidende, voortdurende catastrofes te versluieren. Aan ons werd verteld dat ze vreedzaam zouden zijn en nauwelijks misdaden zouden plegen en dat ze nuttig zouden zijn voor onze economie. Niets daarvan kwam overeen met de waarheid, wat bij het blootleggen van de veelzijdige leugens en vervalsingen van Labour duidelijk bewezen werd. Hieruit bleken de kosten voor de economie en het enorm hoge misdaadcijfer, inclusief verkrachting en moord – en uiteraard terrorisme.

Negen van de tien nieuwe banen werden door immigranten bezet, tevens 85% van de (nieuwe)  sociale woningen. Moslims zijn mateloos oververtegenwoordigd in Britse gevangenissen en in het Britse sociale stelsel, de 50% van de islamitische mannen en 75% van de islamitische vrouwen, die liever voortplanten als broedmachines dan naar het werk te gaan.

Om de islamitische geboortetoename nog meer te bevorderen, werden de Britse polygamiewetten in het geval van moslims niet toegepast. Daarom kunnen islamitische mannen legaal vier geïmporteerde vrouwen verzamelen, twintig tot dertig kinderen en een groot huis (of huizen) om ze hierin op te voeden, alles betaald door de staat – tot aan de satellietschotel toe, gericht op het oosten om de talrijke bronnen van de Jihad te ontvangen.

Slechts twee van de drie in GB geboren kinderen zijn blank en Brits. 20% van de moeders zijn immigranten van de eerste generatie en nog eens 20% van de tweede en derde generatie. Het idee dat er slechts 2,4 miljoen moslims in GB zouden zijn, is dan ook belachelijk. Er bestaan sterke aanwijzingen, dat hun aantal zich ergens tussen de 5 en 10 miljoen bevindt.

De door het sociale stelsel gesteunde islamitische geboortecijfer heeft op veel scholen in binnensteden van Engelse kinderen al lang een minderheid gemaakt. Cijfers van het nationale bureau voor de statistiek tonen aan, dat Britten in alle leeftijdscategorieën tot 2066 in de minderheid zullen zijn, de jongeren wezenlijk eerder en de jonge Engelsen nog eerder.

Deze apocalyptische cijfers brachten professor David Coleman van de universiteit van Oxford ertoe te constateren dat de omvorming van de Britse blanken in een minderheid vermoedelijk

“niet te begroeten zou zijn…en een enorme wisseling van de nationale identiteit zou vormen – cultureel, politiek, economisch en religieus”.

Professor Coleman heeft gelijk, maar wat nauwelijks te geloven is, is dat deze enorme verandering precies datgene was wat de Labour Party in 1997 van plan was. Dat werd openbaar, toen Peter Hitchens, tegenover een collega, die van partij had geruild om voor Labour te gaan werken, zijn ontzetting tot uitdrukking bracht:

“Ik vroeg hem, waarom hij deze vreselijke dingen zou doen. Hij antwoordde: Je hebt geen flauw idee hoe enorm het project van New Labour in werkelijkheid is.”

Anderen waren maar al te goed op de hoogte van de omvang en koers van deze kolos van de Labour Party, maar het lukte hen toch zich vast te klampen aan hun naïviteit over het eigenlijke doel, dat de culturele en racistische uitroeiing van het Engelse volk lijkt te zijn. Deze genocidale politiek werd door de speechwriter van Tony Blair, Andrew Neather, in 2010 uitgelegd, toen deze behoorlijk woedend met de volgende verraderlijke vondsten voor de dag kwam:

“Dit is niet alleen maar gewoon gebeurd: het was de bedoelde politiek van de minister om vanaf eind 2000 tot in ieder geval februari van het afgelopen jaar GB open te zetten voor massa-immigratie…om GB waarachtig multicultureel te maken…het proces was erop gericht om de rechtsen de veelzijdigheid onder de neus te wrijven en hun ideeën als achterhaald voor te stellen…dat schemerde ook door in het gepubliceerde rapport, de “sociale resultaten” door, dit heeft namelijk alleen maar betrekking op immigranten.”

Er waren twee belangrijke redenen voor dit verraad. De eerste werd vertegenwoordigd door de extreem linkse minderheid van Labour, die het door hen zo intens gehate traditionele establishment volledig wilde vernietigen en daarvoor geen andere mogelijkheid had dan de oorlog te verklaren aan het eigen volk. Voor radicaal links is het conservatieve, christelijke, kapitalistische Westen, de liberaal-democratische westerse beschaving, met andere woorden de meerderheid van de Engelsen, de vijand.

De tweede reden, vermoedelijk gedragen door de meerderheid van de apparatsjiks binnen Labour, was om een voortdurende socialistische heerschappij d.m.v. geïmporteerde buitenlandse kiezers te garanderen. Onderzoek naar stemgedrag, dat in mei 2005 in opdracht van de kiescommissie werd uitgevoerd, toonde aan, dat Indiërs, Pakistani en mensen uit Bangladesh met 56%, 50% en 41% op Labour stemden. De conservatieven lagen bij 11%, 11% en 9%.

Met deze soort verkiezingsmanipulatie heeft Labour ervaring. De voormalige communist en grootvader van Peter Mendelson, Herbert Morrison, die tussen 1945 en 1951 plaatsvervangend minister-president voor Labour was, had het idee om in Sovjetstijl woontorens van beton te laten bouwen, waarin de arbeidersklasse dan moest wonen, die doorgaans op Labour zou stemmen, om zodoende de “fucking Tories Londen uit te bouwen” .

Tony Blair bouwde dit idee gewoon verder uit en importeerde een “energiek te ondersteunen en zichzelf onderdrukt te voelen klasse” uit vreemde landen, die als cultuurvernietiger en stemmenblok voor Labour moest dienen. Dat is een cynische herdefiniëring van het commentaar van Berthold Brecht betreffende de broodopstanden in Oost-Berlijn in 1953, toen hij opmerkte: “Zou het niet eenvoudiger zijn voor de regering om het volk te vernietigen en een nieuw volk uit te kiezen?”

Wie had gedacht, dat dit ooit van toepassing zou zijn op het “democratische” Groot-Brittannië, waar de autochtonen weliswaar niet vernietigd, maar vervangen worden en waar “bevolkingsuitwisseling” gewoon een mooiere naam voor etnische zuivering is?

Het was James Burnham, die als eerste het begrip “de zelfmoord van het Westen” vormgaf. Maar het is geen door de meerderheid gesteunde zelfmoord. Het is een door een minderheid gecontroleerde moorddadige genocide. Heel duidelijk gezegd: Tony Blair en de Labour Party hebben het eigen volk de oorlog verklaard, en er bestaat (tot nu toe) geen verstandige reden om aan te nemen, dat wij deze eeuw overleven, om maar te zwijgen van de langere termijn.

Het centrale punt in deze oorlog is niet het vechten, schieten en bestormen met geweren; het gaat om de materiële winst van territorium en de overname van de politieke controle over het gewonnen gebied en zijn mensen. En dat is precies datgene wat er langzamerhand met de Engelsen plaatsvindt.

En omdat dit allemaal zo langzaam gaat, zijn veel mensen zich niet bewust van de situatie. Wanneer bij een mens een snelwerkend gif wordt ingespoten en hij minuten later sterft, dan werd hij heel duidelijk vermoord. Maar is het ook geen moord als het gif langzaam werkt en het de man toestaat om nog twintig jaar te leven?

Het is de handeling van de injectie, die de moord bepaalt, en Tony Blair heeft GB een dodelijke cocktail met zichzelf snel reproducerende, niet te assimileren vreemdelingen geïnjecteerd, in het volledige en vooropgezette bewustzijn, dat uiteindelijk de autochtone mensen onafwendbaar vernietigd zouden worden.

Nu kunnen we de vernietiging zien. Meisjes zonder bescherming worden in de noordelijk gelegen steden van Pakistan meer dan acht jaar lang gedresseerd en verkracht, zonder dat er iemand wordt aangeklaagd. De politie beweerde doodgewoon, dat er niets onrechtmatigs zou hebben plaatsgevonden. Iets dergelijks overkwam de Joden van Berlijn in het midden van de jaren-30, die werden blootgesteld aan vreselijke vervolging, die daarna door de autoriteiten werden genegeerd.

In Londen raken complete gebieden langzamerhand onder islamitische controle. Tower Hamlets is verloren voor het Westen, Joden, vrouwen en homoseksuelen worden vervolgd, terwijl Engelse straatnamen en de nog weinig resterende blanken verdwijnen. Spoedig volgen, mits ze dit al niet zijn, Luton, Bredford, Oldham, Birmingham, Leicester en anderen. Fjordman noemt dit de “onthoofding van de naties” en stelt de vraag:

“Minder aandacht is er voor het feit, dat moslims volledige nationale staten onthoofden. Ook al gebeurt dit in slow motion, toch is het niet minder dramatisch. Historisch gezien vormden grote steden het hoofd van een land, de zetel van de meeste van zijn politieke instellingen en de grootste concentratie van de culturele intelligentsia. Wat gebeurt er wanneer dit “hoofd” van de rest van het lichaam wordt afgesneden?”

Wanneer onze etnische religieuze gemeenschap territorium afstaat aan een rivaliserende samenleving, dan verliezen we een slag. Als de staat wetten uitvaardigt om de agressieve nieuwelingen te belonen en de passieve autochtonen te bestraffen, dan verliezen we een slag. Als onze kinderen aan een hersenspoeling worden onderworpen om te geloven dat ze slecht zouden zijn en slechts waard om verdreven te worden, dan verliezen we een slag. Als onze vrouwen en kinderen verkracht worden en mishandeld, terwijl de staat zwijgt, dan verliezen we een slag.

En als we uiteindelijk zo verslagen zijn om überhaupt nog kinderen te krijgen, terwijl we de agressor financieren om ons demografisch te overspoelen, dan hebben we niet alleen een slag verloren, dan zijn we halverwege de oorlog te verliezen, ons vaderland en onze beschaving. We zijn in toenemende mate op weg om te verdwijnen.

We werden bedrogen. Tony Blair en de Labour Party hebben verraad gepleegd. Aan de Britse mensen werd nooit gevraagd of ze in de mate die lijkt op een invasie islamitisch gekoloniseerd wilden worden. Als hen dit gevraagd zou zijn, zouden ze keihard hebben geantwoord: Nee!

Ook al redetwisten juristen over de exacte betekenis van het begrip “verraad”, ieder ander begrijpt dit begrip maar al te goed, inclusief Tony Blair, wat er (van de kant van de EU-uitverkopers) ook vermoedelijk de reden voor was, dat hij de wetten betreffende de bestanddelen van het strafbare feit “verraad” afschafte. De Labourregering werd gekozen om de interesses van de Britse bevolking te vertegenwoordigen, niet die van Mirpoer (een provincie in Bangladesh).

Het is onbelangrijk of de Derde Wereld vanwege verkiezingstechnische of revolutionaire redenen werd geïmporteerd. Wat telt is, dat Tony Blair´s Labour Party systematisch een bondgenootschap sloot met de massaal geïmporteerde ideologen, de tegenover het Westen historische en doorgaans grootste agressoren, en zich daarmee actief tegenover Groot-Brittannië en de Britse mensen plaatste.

In plaats van te eindigen met een woedende toespraak over het moeten dulden van de verraders, zal ik eindigen met een rustig en weemoedig stemmend citaat van Alex Henshaw, chef testpiloot voor Vickers Armstrong tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel hij 10% van de testvluchten van alle Spitfires tijdens hun ontwikkeling voor zijn rekening nam, overleefde meneer Henshaw de oorlog en had een lang leven, voordat hij in het jaar 2007 overleed:

“Ik voel diep verdriet voor de jonge mannen die ik kende, die hun leven vrijwillig gaven voor een zaak waarin wij allen geloofden. Ik zeg nu vaak tegen mezelf, als deze jongens nu naar beneden zouden komen en door de dorpen en steden zouden lopen, om zich heen zouden kijken en zouden zien wat ons overkomt, dan zouden ze zeggen dat we ergens onderweg werden verraden.”

Ja, meneer Henshaw. Ik ben bang dat ze dat zouden zeggen.

Bron:

http://europenews.dk/de/node/45194

Auteur: Paul Weston

Bron oorspronkelijk artikel:

http://gatesofvienna.blogspot.com/2011/05/why-is-this-not-treason.html

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)

(Voorts ben ik van mening dat een Populistische Omroep goed voor Nederland zou zijn: word lid van PopNed.nl (Populistische Omroep Nederland). Als u dat doet o.v.v. E.J. Bron, is dat in 2012 gratis)