Hoe de basis voor het bloedbad in Toulouse werd gelegd

(Door  Melanie Phillips)

Toen de moordpartij op de school in Toulouse plaatsvond, haastten de media zich om te vertellen dat de dader een blanke ultrarechtse racist was. De ‘eenzame schutter’ had op een Joodse school een rabbi en drie kinderen van dichtbij neergemaaid en een aantal anderen verwond. Er werd verondersteld dat hij dezelfde moordenaar was die een paar dagen geleden drie zwarte Franse parachutisten in twee afzonderlijke aanvallen had omgebracht. Een moordenaar die Joden en zwarten aanviel?  – dat moest wel een ultrarechtse blanke racist zijn, toch?

Nee dus. De verdachte, die de Franse politie nu in een hoek hebben gedreven, blijkt een Jihadistische, islamitische terrorist met zelfverklaarde banden naar Al Qaida te zijn, die in het verleden uitstapjes naar Afghanistan en Pakistan heeft gemaakt. Kijk eens aan, wat een verrassing!

Over de hele wereld komen joden in aanmerking om als doelwit te dienen, in een angstaanjagende manifestatie van wereldwijde aanzetting tot moorden. Veel islamieten geven regelmatig uiting aan hun bedoeling om Joden om te brengen, waar zij hen ook maar kunnen vinden. De honderden raketten, die de afgelopen weken vanuit Gaza naar het zuiden van Israël zijn afgevuurd, bevestigen dagelijks de waanzinnige pogingen om zoveel mogelijk Joden te doden. Bij de moordpartij in Mumbai (Bombay) in 2008 bleek dat de aanval op het kleine ultra-orthodoxe (Joodse) Lubavitch centrum voor de islamitische plegers van die gruweldaad het belangrijkste doel was. Er zijn al herhaaldelijk pogingen tot terroristische aanslagen op Joodse doelen over de hele wereld ondernomen. En nog iets –  islamieten hebben zwarte mensen in Libië vermoord, enkel en alleen omdat zij zwart zijn!

Toch wordt dit allemaal genegeerd door de toonaangevende media (MSM).  In een wanhopige poging om het genocidale moslimterrorisme aanvaardbaarder te maken en om te bewijzen dat uitingen van racisme en Jodenhaat beperkt blijven tot blanke mensen en ultrarechts, namen de media eenvoudig niet de mogelijkheid in overweging dat de pleger van de Franse moorden een moslim zou kunnen zijn. Een reeks van mogelijke daders passeerden dus de revue – maar zij waren allemaal variaties op het thema ‘blanke racisten’.

En zelfs toen de dader een islamitische terrorist bleek te zijn, probeerden de media nog om er een positieve draai aan te geven. Sky News, bijvoorbeeld, benadrukte dat de moordenaar en zijn familie in een achterstandspositie leefden en zij interviewden een Franse journaliste die in Londen woont en beweerde dat dit ‘een aanslag op de diversiteit’ was. Lees wat blogger Edgar Davidson hierover opmerkt:

‘Zij beweerde dat het allemaal te danken was aan het racistische klimaat in Frankrijk, dat de laatste vijf jaar onder Nicolas Sarkozy nog verslechterd was en zij pikte er, als een voorbeeld van racistisch gebrek aan tolerantie, de ban op de boerka uit, die de president had geïntroduceerd’.

Niet alleen zijn de media en de ‘progressieve’ commentatoren in het Westen wanhopig bezig om het islamitische terrorisme en de aansporing tot genocide goed te praten; zij nemen er ook aan deel. De Jihadist uit Toulouse zei dat hij ‘wraak zocht voor de Palestijnse kinderen en voor het stationeren van militairen in het buitenland’.

Maar Palestijnse kinderen zijn voor Israël nooit een bewust doelwit van moord geweest. Juist het omgekeerde gebeurde: Israël brengt regelmatig haar eigen soldaten in gevaar om het aantal burgerslachtoffers bij militaire operaties tegen Palestijnse terroristen en hun infrastructuur tot een minimum te beperken. Israël onderneemt die militaire operaties alleen om haar eigen bevolking te beschermen tegen verdere Palestijnse moordaanslagen.

Elk Palestijns kind dat slachtoffer wordt bij zulke operaties is slechts een tragisch en onbedoeld bijverschijnsel van een oorlog – en in veel gevallen ook nog, omdat de Palestijnen hun eigen kinderen bewust in gevaar hebben gebracht.

Nog altijd wordt deze krankzinnige overtuiging, dat de Israëliërs opzettelijk Palestijnse kinderen doden, dagelijks door de Arabische en de moslimwereld naar buiten gebracht, terwijl zij tegelijkertijd hun mensen opstoken om, als een heilige handeling, de Joden te haten en hen om te brengen. Westerse progressievelingen negeren niet alleen dit aanzetten tot geweld, maar in plaats daarvan wenden zij voor dat het islamitische terrorisme voortkomt uit gerechtvaardigde ‘redenen tot misnoegdheid’; diezelfde Westerse progressievelingen roepen tot precies dezelfde leugens en aansporingen tot geweld op – en suggereren dan dat de bewuste moord op onschuldige Joden de morele equivalent is van de pogingen die Israël onderneemt om de slachting van nog meer onschuldige burgers te voorkomen.

De EU minister van Buitenlandse Zaken, de Britse barones Ashton, scheen op dezelfde manier de moord op de Franse joden in Toulouse gelijk te stellen met de dood van Palestijnse kinderen tijdens Israëlische militaire operaties in Gaza. Ofschoon de EU nu beweert dat zij verkeerd begrepen was en dat zij voornamelijk verwees naar alle geweld tegen kinderen, pleit dit haar niet vrij – integendeel zelfs, door de fundamentele immoraliteit van de opmerking impliciet te onderstrepen, klaagt deze opmerking Lady Ashton des te meer aan, en ook de EU zelf. En nu is zelfs Hamas als volgt voor haar opgekomen:

“Voor de verklaringen van Ashton moeten we erkentelijk zijn en verdient zij steun, ondanks de pogingen van Israël om haar onder druk te zetten”, zei Izzat al-Rishq, een Hamas functionaris op zijn Facebook pagina.

Een voortreffelijk artikel in ‘The Commentator’ wijst op het volgende:

“Niemand zal ooit weten of de tragedie in Toulouse niet zou hebben plaats gevonden als de atmosfeer anders was geweest. Maar wat we wel kunnen zeggen is, dat de geschiedenis ons leert dat massale demonisering al te gemakkelijk kan leiden tot de ontmenselijking van de groep of de mensen of het land dat wordt gedemoniseerd. Van daaruit is het maar een kleine stap om te gaan geloven dat moord gerechtvaardigd is”.

De terrorist die de Franse moorden uitvoerde, wordt misschien niet opgepakt (noot van de vertaalster: hij is doodgeschoten). Maar degenen in het Westen die voor een klankbord zorgen in de demonische discussie waarin genocide tot ontwikkeling komt, moeten nu ter verantwoording worden geroepen.

Bron:

http://www.dailymail.co.uk/debate/article-2118157/Toulouse-school-shooting-Laying-groundwork-massacre.html

Auteur: Melanie Phillips

Vertaald uit het Engels door:

Wachteres