Vuur en vlam voor de Jodenstaat

De openbare verbranding van vlaggen van westerse landen – vooral de vlaggen van Israël en de Verenigde Staten – is in de islamitische wereld een maatschappelijk fenomeen, een gemeenschapszin stichtend ritueel, een happening, vergelijkbaar met de transporten van atoomafval in Duitsland.

Van Noord-Afrika tot Pakistan nemen hieraan bij voorkeur mannen deel en roepen daarbij de schijn van spontane woede op, hoewel er in het voorveld van het uitvoeren van dit ritueel bepaalde voorzorgsmaatregelen moeten worden getroffen. Er is niet altijd een industrieel gemaakte vlag bij de hand. Vaak genoeg moeten de voor het vuur bestemde doeken in moeizaam handwerk zelf worden geproduceerd. Egyptenaren, Palestijnen, Jordaniërs, Libanezen, Iraniërs, Irakezen en Pakistani zitten dus samen op de grond en beschilderen witte doeken met Stars & Stripes respectievelijk met de Davidsster. Het resultaat is vaak teleurstellend. Een stijlkritiek.

Hier komt westerse techniek aan te pas om bij de vernietiging van een met veel goede wil als Israëlische vlag te noemen doek een enigszins imposant effect te behalen. Maar laten we eerlijk zijn: Overtuigend is het niet.

Deze Egyptenaren hebben iets meer moeite gedaan bij het maken van de vlag, daarom is de daad als zodanig een streling voor het oog van iedere pyromaan.

Jordanië: Deze heren hebben heel slordig gewerkt. De rode strepen zijn in verhouding tot de witte veel te dun en i.p.v. de sterren heeft men toch echt kruisen geschilderd, erop gezet op de manier van een lottoformulier. Daarbij helpt ook het smoesje niet, dat de productie en de verbranding helemaal niet tot elkaar in verhouding staan, per slot van rekening is dat bij koken en eten net zo!

Ook hier werd slordig gewerkt. De Union Jack is met belachelijk dunne strepen versierd, die met stiften geschilderd lijken te zijn. En op de Amerikaanse vlag staan blauwe pentagrammen op een witte achtergrond. Dat kan helemaal niet.

Deze meneer ziet af van de collectieve verontwaardiging en steelt in zijn eentje de show. Niet geheel ongevaarlijk, hiermee hebben al tragische ongevallen plaatsgevonden.

Op de gekochte vlag is helemaal niets aan te merken, maar kennelijk heeft iemand in zijn enorme woede op de grote Satan de vlag andersom aan de stok bevestigd. Ook al vond het ongelukje voor veel publiek plaats, geen drama. Per slot van rekening werd de heilige Petrus al op de kop gekruisigd.

In dit geval moeten we de makers echter beschimpen. De vlag van het merk zelfbouw hangt helemaal verkeerd om. Blijkbaar heeft niemand de moeite genomen om te roepen: “De blauwe rechthoek linksboven!”. Nu zit je met de gebakken peren.

Over naar een werkelijk desastreus product. De Amerikaanse vlag is volledig mislukt, het blauwe veld sluit boven niet aan, we zien maar vier, duidelijk te dik gemaakte, strepen en het aantal sterren bedraagt slechts twaalf van de vijftig. Bij de Israëlische vlag zijn de Pakistaanse woedeburgers de blauwe strepen, die in het Arabisch voor Nijl en Eufraat staan, gewoon vergeten en wat de beide met kruisen beschilderde rechthoeken moeten voorstellen, blijft een raadsel. Zwitserland? Denemarken? Het Rode Kruis? Alle opties zouden dramatisch slecht uit de verf gekomen zijn. Teleurstellend.

Waar zelfs T-shirts en overhemden schaars zijn, blijft ook het ruwe materiaal voor vlaggen een probleem. Dat rechtvaardigt echter niet de slordige beschildering van vooral de Amerikaanse vlag! Deze jongens moeten nog veel leren.

Voor de bestorming van de Israëlische ambassade in Cairo brengen de demonstranten elkaar in de stemming. Blauw is uit, in plaats daarvan zet men in de Arabische Lente op een fris turkoois. Dat kan men boeken onder “artistieke vrijheid”.

Nee, dit is, sorry, dit is armoedig: Zonder stok houdt men het levenloos bewerkte doek (met veel te dunne strepen, de Davidsster veel te groot en in slechte verhouding) met de hand vast, terwijl het wordt aangestoken. Dat is goedkoop, dat is niks. Ook de schoen, waarmee op het doek wordt ingeslagen, kan de vernietigende totale indruk niet beter maken.

Deze Israëlcritici branden een bijna rond gat in de bewust niet perfect vormgegeven vlag met de Davidsster. Ook in het Arabische gebied is dus wel degelijk de een of andere innovatie mogelijk. Is daar misschien nog meer van te verwachten?

Ja hoor! In Jordanië heeft men een Amerikaanse vlag om een grijs dier met vier letters gebonden evenals een Israëlische vlag met minderwaardig schoeisel versierd. De stemming is echter maar matig, een man fotografeert het beeld voor het nageslacht, drie anderen grijnzen de rest kijkt onverschillig of wenst zich zelfs af. Blijkbaar moet deze interessante variant eerst nog terrein winnen. Dat kan echter een tijdje duren, in de Oriënt.

In Irak is deze versie als alternatief voor het saaie zebrapad uitermate populair. Ontspannen slenteren de mensen over een enorme Amerikaanse vlag, wellicht bij een filiaal van McDonald´s, wat aan het geheel een surrealistisch tintje zou geven. Toch: Het heeft iets!

Wow. Een prominent! In een anders veeleer ongeïnspireerde omgeving demonstreert niemand minder dan Mahmud al-Zahar, een eminent grise van de gekozen Hamas, dat hij Israël´s politiek als rijp voor kritiek beschouwt. Hij ziet echter demonstratief af van een verbranding van het vloerkleed, wat duidelijk zijn principiële bereidheid tot onderhandelingen onderstreept.

Bron:

http://spiritofentebbe.wordpress.com/2012/04/20/feuer-und-flamme-fur-den-judenstaat/

Auteur: Claudio Casula

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)