Waarom alleen hard optreden tegen Salafisten helpt

Gewelddadige Salafisten vechten niet voor godsdienstvrijheid, maar voor een geloofsdictaat. Dat moet de rechtsstaat niet over zijn kant laten gaan. En de christelijke-Europese cultuur mag haar waarden offensiever verdedigen.

Beelden zoals die van de onlusten in Nordrhein-Westfalen waren in het jongste verleden veelmeer zeldzaam geworden. Woedende demonstranten, die straatgevechten met de politie leverden, kende men van de 1^e mei uit Berlijn en Hamburg. Religieus gemotiveerd geweld op straat is een nieuwe verschijningsvorm van de maatschappelijke twist, dat net zomin getolereerd kan worden als geweld van links of rechts.

De Duitse minister van Binnenlandse Zaken Hans-Peter Friedrich heeft het er over dat Duitsland zich geen godsdienstoorlog zou laten opdwingen. Dat is een goede bekendmaking. Want de strijd van de Salafisten, die al geruime tijd oneervol de aandacht op zichzelf vestigen, dient niet het vreedzame met elkaar in de samenleving. Het is geen strijd om godsdienstvrijheid, maar een uitdrukking van een geloofsdictaat. Dat is onacceptabel – om redenen van de binnenlandse veiligheid en met het oog op de maatschappelijke samenhang. De grondwet beschermt de vrije uitoefening van geloof. Wie zich daarop wil beroepen, moet ook de overige artikelen van de grondwet accepteren – het recht op vrije meningsuiting en op lichamelijke ongeschondenheid.

Bescherming zonder beoordeling

Daarmee moet de staat ook diegenen beschermen, die gebruik maken van hun demonstratierecht. Dat dient zonder beoordeling te gebeuren. De burgerbeweging PRO-NRW heeft met haar “deels rechts-extreme oriëntering uitgesproken onaangename trekken en ongepaste methodes” (opm.: aanhalingstekens geplaatst door de vertaler). Desondanks hebben de veiligheidsautoriteiten ook haar te beschermen, zolang zij zonder geweld wil demonstreren. Dat politieagenten daarbij aangevallen worden en gewond raken, mag de staat niet over zijn kant laten gaan. Daarom is het juist, dat politici van allerlei kleur consequente bestraffing van de daders eisen en nadenken over een verbod op verschillende salafistische organisaties.

De binnenlandse veiligheidsdienst gaat er van uit, dat het om ongeveer 4000 personen gaat, die de rugwaarts gekeerde, uit de tijd van de 7^e eeuw stammende interpretatie van de islam in Duitsland vertegenwoordigen. Deskundigen spreken van tot 10.000 personen. De opvattingen van de Salafisten zijn niet te verenigen met het begrip van moderne westerse samenlevingen. Ze vertegenwoordigen een oerislam, die iedere vorm van modernisering afwijst. In deze houding staan ze ideologisch dicht bij het fundamentalisme van Al Qaida. En net zoals andere islamistische groeperingen oefenen ook de Salafisten een enorme aantrekkingskracht uit op jonge mannen. Dat verklaart het hoge aantal bekeerlingen onder hen.

Bijbel en koran

Op dit punt moet onze samenleving zich echter ook de vraag laten welgevallen of zij de islam zelfbewust tegemoet treedt. Is de westerse wereld misschien daarom zo kwetsbaar, omdat zij de waarden van haar eigen christelijk-Europese cultuur lang niet zo offensief uitdraagt als de islamitisch beïnvloede samenlevingen dit met hun traditie doen? Kan de islam misschien daarom als bedreiging verschijnen, omdat het christendom niet als waarde verdedigd wordt? Waarom zijn er protestacties als Salafisten de koran uitdelen? Als Duitsland en Europa stevig op hun religieuze fundament zouden staan, zouden we zulke acties niet als aanval hoeven te beschouwen. Wie alleen maar een klein beetje van het Oude en het nieuwe Testament heeft begrepen, weet, dat de Bijbel niet bang hoeft te zin voor een vergelijking met de koran.

Bron:

http://www.focus.de/politik/deutschland/fietz-am-freitag/wider-das-glaubensdiktat-salafisten-kaempfen-nicht-fuer-religionsfreiheit_aid_750975.html

Auteur: Martina Fietz

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)