Dodelijke schulden: Moslimbroeders hebben Egypte economisch geruïneerd

Herman Van Rompuy en Mohammed Morsi

Egypte is economisch aan zijn eind. De Moslimbroeders hebben het land geruïneerd – omdat ze geen sociale politiek hebben bedreven, maar het land nog  veel meer schulden hebben bezorgd. De EU is bij speculaties met de islamisten een miljard euro aan belastinggeld kwijtgeraakt.

Niemand kan Egypte redden – ook niet de zaterdag opnieuw in het gesprek gebrachte winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede en voormalige chef van het internationale atoomenergieagentschap Mohamed el-Baradei.

De economische situatie van het land is vernietigend. Het tijdperk van de Moslimbroeders was vernietigend. Want de religieuze groepering is weliswaar zeer actief in liefdadige acties, ze is echter sociaal-politiek gezien verslaafd aan een keihard neoliberalisme: “De Moslimbroeders hebben dramatische bezuinigingen in het sociale stelsel, hogere schulden en gestegen kosten voor het levensonderhoud te verantwoorden”, zei Sherief Gaber van het Mosireen Independent Media Collective tegenover de “Toronto Star”: “Ze zijn megakapitalisten, die weliswaar veel aan de armen schenken. Maar met schenkingen kun je geen sociale staat in stand houden.”

Het economische programma van de Moslimbroeders komt overeen met de programma´s van islamitische bewegingen in andere streken: de Gülen-beweging in Turkije is ook keihard kapitalistisch georiënteerd, werkt echter met giften voor de armen. Hamas in Gaza speelt een gelijksoortige rol: economisch liberaal, aan de internationale financiële wereld gekoppeld, de eigen bevolking met sociale programma´s ondersteunend.

Geen van de bewegingen heeft tot nu toe bewezen een duurzame sociale politiek onafhankelijk van religieuze of nationalistische voorkeuren te kunnen praktiseren.

De harde economische feiten zijn ontgoochelend: een studie van het wereldvoedselprogramma van de VN had al tot het jaar 2011 een dramatische verslechtering van de voeding vastgesteld. Nu echter is bijna de helft van de Egyptenaren afgegleden naar de armoedegrens. Honger, hoge prijzen voor levensmiddelen en energie hebben ertoe geleid dat een meerderheid van de Egyptenaren echt moet vechten om te overleven – in een dagelijkse strijd tegen honger en armoede.

In de ambtsperiode van Mohammed Morsi is alles in feite nog veel erger geworden. De deviezenreserves zijn gehalveerd van 34 miljard dollar naar 16 miljard dollar. Daarmee hebben de Egyptenaren moeilijkheden om voor hun 80 miljoen burgers de noodzakelijke goederen te importeren – energie, levensmiddelen en machines. Het begrotingstekort is in de korte ambtsperiode van Morsi van 30 miljard dollar opgelopen naar 40 miljard dollar. Daarmee kan de staat nauwelijks nog levensmiddelensubsidies voor de burgers financieren – wat sneller van armoede naar honger leidt.

Al jarenlang probeert Egypte een krediet van het IMF te krijgen. Het laatst was er sprake van 4,8 miljard dollar. Het IMF had zijn krediettoezeggingen echter verbonden aan de bekende eisen: belastingverhoging en vermindering van subsidies op levensmiddelen. Het Morsi-regime kon gezien de economische catastrofe niet voldoen aan deze eisen en heeft daarom het geld niet gekregen. Het IMF heeft al aangekondigd dat dit na de putsch nog onwaarschijnlijker is, omdat de eisen van het IMF nu vermoedelijk nog moeilijker politiek te verantwoorden zijn.

In de toenemende schuld zien waarnemers de kardinale fout van de Moslimbroeders: ze dachten de problemen van het land te kunnen oplossen door een hogere schuld. Ze hebben na de revolutie tegen Moebarak gewillige crediteuren gevonden, die hen het geld zonder voldoende garanties bijna in de schoot geworpen hebben. Alleen al de EU heeft Egypte een miljard euro ter beschikking gesteld. Kort voor de val van Morsi moest Brussel toegeven niet het geringste idee te hebben wat er met dit geld gebeurd is. De Moslimbroeders weigerden rekening en verantwoording af te leggen over het geld.

Nu het regime ten val gebracht is, kan de EU er van uitgaan dat zij de miljard euro belastinggeld nooit meer terug zal zien. Ook hier is sprake van een parallel: de EU heeft ook honderden miljoenen in Gaza gestoken, waarvan onbekend is wat ermee gebeurd is en waarvan de terugbetaling wordt uitgesloten.

Het land kon tot nu toe een faillissement voorkomen, omdat Egypte hulpkredieten uit Arabische landen en Turkije krijgt. Ongeveer 1,5 miljard dollar jaarlijks krijgen de Egyptenaren van de Amerikanen – het meeste daarvan gaat echter naar het leger. Nu willen de VS de hulp doorlichten.

Het leger leidt sowieso een economisch eigen leven en wordt niet geraakt door het verval van het land. Wapens en uitrusting evenals voldoende soldaten maken het leger tot een factor van de economische stabiliteit. Het leger is bij de bevolking ook daarom zo geliefd, omdat het arbeidsplaatsen schept en werk geeft aan veel toeleveranciers, die zonder contacten met de wapenindustrie gegrepen zouden worden door de economische neerwaartse trend.

Tegen de achtergrond van deze economische catastrofe verwacht niemand dat Egypte er binnen afzienbare tijd bovenop zal komen. Tot de belangrijkste exportpartners van Egypte behoren uitgerekend de eurocrisis landen Italië, Spanje en Frankrijk. Daarom kun je er van uitgaan: Egypte staat voor de troosteloze situatie dat de burgeroorlog een blijvende toestand wordt.  

Daar kan ook – alle goede bedoelingen ten spijt – ook een winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede als regeringschef niets aan veranderen.

Bron:

http://deutsche-wirtschafts-nachrichten.de/2013/07/07/hunger-und-schulden-muslim-brueder-haben-aegypten-wirtschaftlich-ruiniert/

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)