Waar blijft het wereldwijde protest van de “gematigde” moslims betreffende de terreur van ISIS, Boko Haram, Al Qaida en Hamas?

(Door: Michael Mannheimer – Vertaling: E.J. Bron)

Waarom demonstreren er geen miljoenen van de als gematigd geldende moslims dag in dag uit in hun landen en in de steden van de rest van de wereld tegen die “islamisten”, die blijkbaar de leer van de islam fundamenteel verkeerd begrijpen en zodoende het aanzien van hun zogenaamd toch vreedzame religie besmeuren? Waarom organiseren “gematigde” moslims geen gelijksoortige grote gewelddadige demonstraties, zoals we deze leerden kennen in verband met de publicatie van de Mohammed-cartoons, waarop zij zich op affiches heel duidelijk van de islamisten distantiëren? Waarom worden er van de kant van de islamitische intellectuelen niet enorm veel boeken uitgegeven, waarin ze voor iedereen het verschil tussen de goede en kwade islam begrijpelijk uitleggen?

Er is geen enkel protest van de kant van de gematigde moslims betreffende de wereldwijde terreur door de islam. Omdat er gewoon geen gematigde islam bestaat

Het is het spelletje “bad cop – good cop”. De socialisten zijn hier meesters in (naar buiten toe vreedzaam, maar intern hebben ze met de “Antifa” een knopploeg zoals de toenmalige SA opgebouwd) en de islam beheerst dit spel. Hoe erger de wereldwijde terreur van de islamitische Godstrijders wordt, des te vaker beweert hij dat de islam vreedzaam is. Echter niet aan de woorden, maar aan de daden herkent men van wie iemand een geestelijk kind is.

Nergens in de wereld zijn grote demonstraties van deze “vreedzame” islam te zien, waarin moslims zich tegen terreurbewegingen zoals ISIS of Boko Haram wenden, omdat zij zogenaamd Allah en de koran zo duidelijk verkeerd zouden hebben begrepen. Nergens komen er enorm veel lezersbrieven van “gematigde” moslims bij islamitische en niet-islamitische redacties binnen die ontsteltenis laten zien met het oog op de wereldwijde terreur van islamitische Godstrijders. Op geen enkele televisiezender in de islamitische wereld worden speciale programma´s uitgezonden die de zogenaamde afwijking van de terroristen van de zogenaamd vreedzame boodschap van de koran heftig bekritiseren, analyseren of de “dissidenten” zelfs oproepen terug te keren naar de “ware”, naar de “vreedzame” islam. Integendeel. Op diverse kanalen van Arabische en Palestijnse tv-zenders verklaren imams in alle openheid hun solidariteit met de rebellen, bevestigen ze dat zij rechtstreeks in het paradijs komen als ze gesneuveld zijn in de strijd tegen de “ongelovigen”- en herinneren ze er zelfs aan dat zij, de stoottroepen van Allah, de vrouwen van hun vermoorde tegenstanders als seksslavinnen mogen nemen.

Mohammed was de eerste islamitische terrorist. Hoe zou er dan een vreedzame islam kunnen bestaan?

Ik heb er al honderd keer over bericht: Er bestaat geen vreedzame islam. Er bestaan wel vreedzame moslims, die dit niet vanwege, maar ondanks de islam zijn. Want Mohammed, de profeet en oprichter van deze religie, door alle moslims – zowel de “gematigde” als de “islamistische” – geëerd en geprezen als “beste van alle mensen”, was de eerste islamitische terrorist. Hij voerde meer dan 60 aanvalsoorlogen tegen “ongelovigen”, verdeelde de buit (vooral de vrouwen en meisjes) tussen zichzelf en zijn soldaten en legde zijn aanhangers de eeuwige Jihad tegen de “ongelovigen” op, net zolang totdat de wereld islamitisch is.

Wie nu nog steeds – zoals ons politieke establishment – onderscheid maakt tussen islam en islamisme, maakt zich medeplichtig aan deze Jihad, die in 1400 jaar een onvoorstelbare 300 miljoen slachtoffers eiste. Die nooit ophield sinds hij begon en waarvan we de effecten nu alleen maar waarnemen, omdat hij voor onze huisdeur is aangekomen – ja, dankzij de door het politieke establishment heftig bedreven massa-immigratie van moslims in de westerse landen (binnen vier decennia kwamen er 55 miljoen moslims naar Europa) nu al midden onder ons plaatsvindt. De aanslagen in New York, Washington, Parijs, Madrid en Londen zijn de voorbodes van deze Jihad, waarbij onze media altijd nog doen alsof deze niet bestaat.

Er is maar één koran. En die is de bron voor islam en islamisme

Wie islamisten en terroristen wil begrijpen, moet de islam en zijn beide belangrijkste zuilen koran en Mohammed begrijpen. Die zal begrijpen waarom het islamisme de andere kant van de medaille genaamd islam is. Islam en islamisme zijn geen verschillende stromingen van een religie, waarbij de ene vreedzaam en de andere terroristisch is, zoals de meerderheid van de westerlingen gelooft. De islamwetenschapper en uitgever van de “Internationale encyclopedie van de islam”, Hans-Peter Raddatz, schrijft hierover:

“De islamitische zienswijze vormt geen misbruik van de islam, zoals vaak abusievelijk wordt beweerd, maar hij komt voort uit een lange traditie van extreme (religieuze) intolerantie.”

Ook de islamwetenschapper Tilman Nagel benadrukt dat een onderscheid tussen islam en islamisme “geen kenniswaarde” heeft. Dit betekent: zelfs als er een onderscheid bestaat, is dit dusdanig marginaal dat hier geen nieuwe kennis uit voortkomt die anders luidt dan wanneer men islam en islamisme van tevoren aan elkaar gelijkstelt. Islam en islamisme zijn daarom ook in de ogen van Tilman Nagel identiek.

Gematigde moslims en “islamisten” bezoeken dezelfde moskeeën. Ze lezen dezelfde koran en ze vereren ook dezelfde Mohammed   

Er bestaan geen goede soera´s voor “vreedzame” moslims enerzijds en kwade soera´s voor “islamistische” moslims anderzijds. Net zomin dat er een goede Mohammed voor “vreedzame” en een kwade Mohammed voor “islamistische” moslims bestaat. Er bestaat maar één Mohammed, wiens woorden en daden tot op de komma nauwkeurig in de Hadith – de overlevering van de woorden, daden, goedkeuringen, afkeuringen, aanbevelingen van de profeet – beschreven staan. Deze Hadith is in de identieke inhoud toegankelijk voor zowel de “gematigde” als de “fundamentalistische” moslims – en er bestaat alleen maar deze ene Hadith. Want net zomin dat er een geheime koran bestaat, bestaat er ook geen geheime Hadith.

Tot deze aanname kun je namelijk komen als je al datgene hoort als je luistert naar westerse goedbedoelenden en goedmenschen, die niet moe worden de islam in twee delen te splitsen: Islam versus islamisme. Goede islam versus kwade islam. Al die goedmenschen konden tot nu toe echter geen scheidslijn aangeven waar de ene islamversie zich duidelijk en ondubbelzinnig afsplitst van de andere islamversie. Pogingen om dit te doen zijn er te over.

Men kan, geloven zij, de goede moslim van de kwade onderscheiden aan hun gedrag en uiterlijk: wie braaf naar de moskee gaat en bidt, wie over een goed karakter beschikt, ook vreedzaam is tegenover “ongelovigen”, wie niet stiekem bommen in elkaar knutselt en in de westerse samenleving geïntegreerd is, geldt als een gematigde, goede moslim. Wie echter met een grote baard rondloopt, altijd de koran bij zich heeft en bommen in elkaar knutselt, wie zelfs terreurdaden plan of zelf heeft uitgevoerd, wie zich afzondert van de “ongelovigen” en een duister wezen heeft, die rekent men veelmeer tot de kwade moslims – de “islamisten”.

Maar bij nadere beschouwing is al snel duidelijk dat dit een vooroordeel is, dat weinig gemeen heeft met de realiteit. Mohammed Atta bijvoorbeeld, de leider van de aanslagen van 11 september 2001, was westers gekleed en droeg geen baard. Hij was een veeleer schuchtere, onopvallende, in ieder geval echter een hoffelijke jonge man. Zo wordt hij door iedereen omschreven die hem kenden, ook door zijn Duitse professoren en zijn Duitse verhuurders. En toch plande hij koelbloedig een unieke massamoord op 3000 onschuldige burgers, die hij en zijn medestrijders als vijanden van de islam hadden bestempeld. Omgekeerd bestaan er een hoop onheilspellend bebaarde moslims, die men alles zou toevertrouwen – en die desondanks een vriendelijk en onschuldig karakter hebben.

Waaraan herkent men “islamisten”?

Aan het uiterlijk herkent men islamisten dus niet. En zoals we bij Mohammed Atta zien, ook niet aan hun karakter. Dus herkent men ze aan hun daden? Is dus iemand die bommen gooit een “islamist” – en eentje die dit niet doet “gematigd”?

Ook deze aanname blijkt een dwaalweg te zijn. De belangrijkste islamisten hebben zelf nooit een bom gemaakt. Dat laten ze het voetvolk doen. Ook Hitler heeft immers nooit zelf gedood – hij heeft laten doden. In werkelijkheid bekleden “islamisten” vaak hoge functies, zijn voorzitters van islamverenigingen of adviseurs van westerse regeringen inzake de islam en staan dus in het midden van die islamitische wereld, die “gematigd” wordt genoemd. Ze dragen gewaden van imams of ayatollahs, hebben burgerlijke beroepen zoals rechter, wetenschapper, schrijver of politicus.

In de regel hebben ze een uitgesproken hoffelijke en geciviliseerde omgangsvorm, slaan hun vrouwen niet of slechts zelden en gaan zeker niet zo vaak naar de moskee als ze eigenlijk zouden moeten. En toch gaat het bij hen om absoluut tot geweld bereide “islamisten”, die in hun handige veinzen van vredelievendheid en bereidheid tot dialoog en compromis aanzienlijke successen behalen – en door wie zich multiculti-aanhangers in scharen in de luren laten leggen. Die aangepaste, gematigd overkomende geestelijk leiders van het islamisme zijn echter veel gevaarlijker dan bommen het ooit kunnen zijn. Zij vertegenwoordigen allemaal de ware, ongefilterde islam. En in werkelijkheid kennen ze de soera´s tot in detail, net zoals ze ook Mohammeds leven en uitspraken tot in detail bestudeerd hebben. En daarom doen ze alles om de doelen van de profeet en de inhouden van de soera´s onvervalst en detailgetrouw in de praktijk te brengen. En desnoods ook met terreur, zoals door Allah op talrijke plaatsen in de koran wordt bevolen:

Soera 2, vers 16:
“Vechten is je geboden ofschoon je er afkerig van bent; maar het kan zijn, dat je tegenzin hebt in iets terwijl het goed voor je is en het kan zijn, dat je iets behaagt terwijl het slecht voor je is. Allah weet het en jij weet het niet.” (bedoeld wordt de strijd met de wapens)

 Soera 8, vers 59, 60:
“En laat de ongelovigen niet denken dat zij een voorsprong hebben. Voorzeker, zij kunnen Ons niet ontkomen. En maakt aan de grens alle mogelijke strijdkrachten en vastgehouden paarden voor hen gereed, waarmee gij de vijand van Allah en uw vijand en anderen buiten hen, die gij niet kent, doch die Allah kent, moogt afschrikken. En wat gij ook voor de zaak van Allah besteedt, het zal u ten volle worden terugbetaald en u zal geen onrecht worden aangedaan.”

Soera 9, vers 5:
“Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, doodt dan de afgodendienaren waar je hen ook vindt en grijpt hen en belegert hen en loert op hen uit elke hinderlaag. Maar als zij berouw hebben en het gebed houden en de Zakaat betalen, laat hun weg dan vrij. Voorzeker, Allah  is Vergevensgezind, Genadevol.” (voor westerse media citeren islamitische geestelijken alleen de laatste zin van dit koranvers)

Soera 9, vers 123:
“O, jij die gelooft, bestrijdt de ongelovigen die in uw nabijheid zijn en laat hen hardheid in u vinden en weet, dat Allah met de godvruchtigen is.”

Soera 47, vers 4, 5:
“Wanneer gij de ongelovigen (in oorlog) ontmoet, treft dan hun nek en wanneer gij overwinnaar zijt, bindt hen dan vast. En wanneer de oorlog opgehouden is, laat hen dan vrij uit gunst of voor een losprijs. Zo zij het. En indien Allah wilde, had Hij hen Zelf kunnen bestraffen. Doch Hij wilde sommigen uwer door anderen op de proef stellen. En degenen die terwille van Allah worden gedood, hun werken zal Hij zeker niet vruchteloos maken. Hij zal hen leiden en hun toestand verbeteren.”

Soera 8, vers 12:
“Toen uw Heer aan de engelen openbaarde: “Ik ben met u; versterkt de gelovigen. Ik boezem ontzag in de harten der ongelovigen. Slaat daarom hun hoofd af en slaat alle toppen van hun vingers af.”

Soera 8, vers 39:
“En bestrijdt hen [opm.: de “ongelovigen”] totdat er geen vervolging is en de godsdienst geheel voor Allah wordt. Maar als zij ophouden dan ziet Allah voorzeker hetgeen zij doen.”

Soera 8, vers 55:
“Voorzeker, in de ogen van Allah zijn zij, die (de waarheid) verwerpen erger dan beesten want zij willen niet geloven.”

Soera 5, vers 17:
“Voorzeker, zij lasteren Allah die zeggen: ´De Messias, zoon van Maria, is zeker God´.”

Soera 5, vers 51:
“O, gij die gelooft, neemt de Joden en de christenen niet tot vrienden. Zij zijn elkanders vrienden. En wie uwer hen tot vrienden neemt, is inderdaad één hunner. Voorwaar, Allah leidt het overtredende volk niet.”

Dat is slechts een fractie van citaten uit de koran – dat heilige boek, dat in de ogen van de moslims Allahs gesproken woord zelf bevat (verbale inspiratie) – waarin hij zijn gelovigen er op niet mis te verstane wijze toe oproept tegen de “ongelovigen” van deze wereld te vechten tot hun uiteindelijke vernietiging.

“Islamisten” en “gematigde” moslims gaan dus dagelijks met elkaar om, kennen elkaar, onderhouden vriendschappen onder elkaar, praten met elkaar, ook over religieuze zaken. Vaak komen ze uit dezelfde familie, kregen ze dezelfde opvoeding. Tegen de gangbare mening in zijn “islamisten” zelden arm, nog minder zelden onontwikkeld. Maar het wordt nog onduidelijker:

Zelfs bij één en dezelfde persoon kan de toestand “islamist” respectievelijk “gematigde” moslim veranderen – en dit zelfs meerdere keren in zijn leven. Een “islamistische” Ibrahim kan een “gematigde” Ibrahim worden – en omgekeerd – en in uitzonderingsgevallen zelfs meerdere keren tijdens zijn leven.

De vragen

Wanneer de “gematigde” islam zich daadwerkelijk zo onderscheidt van het “islamisme”, wat westerlingen denken, dan kunnen automatisch de volgende vragen gesteld worden:

1. Waarom demonstreren er geen miljoenen van de als gematigd geldende moslims dag in dag uit in hun landen en in de steden van de rest van de wereld tegen die “islamisten”, die blijkbaar de leer van de islam fundamenteel verkeerd begrijpen en zodoende het aanzien van hun zogenaamd toch vreedzame religie besmeuren?

2. Waarom organiseren “gematigde” moslims geen gelijksoortige grote gewelddadige demonstraties, zoals we deze leerden kennen in verband met de publicatie van de Mohammed-cartoons, waarop zij zich op affiches heel duidelijk van de islamisten distantiëren?

3. Waarom worden er van de kant van de islamitische intellectuelen niet enorm veel boeken uitgegeven, waarin ze voor iedereen het verschil tussen de goede en kwade islam begrijpelijk uitleggen?

4. Waarom zenden islamitische televisiezenders niet dag en nacht reportages over de islam en talkshows met deskundigen uit, waarin ze zo´n duidelijk onderscheid maken tussen islam en islamisme zodat iedereen het kan begrijpen?

5. Waarom wordt er zo goed als nooit een doodsfatwa tegen “islamisten” uitgevaardigd – als zij – zoals wordt beweerd – in werkelijkheid vijanden van de islam zijn?

6. Waarom richten de predikers in de moskeeën van de wereld zich niet keihard tegen die “islamisten”, die de koran blijkbaar volledig verkeerd interpreteren?

7. Waarom bewijzen ze in hun preken en interviews, in hun artikelen en boeken niet dat de koran en Mohammed terreur en moord verbieden – en wel fundamenteel en principieel verbieden?

8. Waarom worden “islamisten” niet uit de oemma van de islam verbannen?

Het antwoord: de leiders van de “gematigde” islam doen dit niet, omdat zij dit niet kunnen doen. Ze weten immers dat de “islamisten” de koran veel beter kennen dan de rest van de moslims – en dat “islamisten” uiteindelijk precies datgene willen uitvoeren wat de koran hen voorschrijft en wat Mohammed hen ooit zelf heeft voorgedaan. Dat zij – om het kort samen te vatten – in principe de meest gelovige en vrome moslims binnen de islamitische oemma, de gemeenschap van alle islamitische gelovigen, zijn.

De enige reëel bestaande scheidslijn tussen islam en islamisme is die in de hoofden van vredes- en harmoniezuchtige westerlingen, die niet kunnen geloven en begrijpen dat zich onder de gevestigde wereldreligies een religie bevindt die buiten het kader valt en daarmee de zo gevreesde uitzondering vormt.

Ze zijn zó bang voor de consequenties van zo´n gedachte, dat ze hun ogen krampachtig gesloten houden voor de realiteit.

De terreur komt uit het hart van de islam

Want de islam is in werkelijkheid een theocratisch totalitarisme met een schriftelijk vastgelegde aanspraak op wereldheerschappij. Pas als de wereld – aldus het eenstemmige geloof van de islam – volledig islamitisch is geworden, kan en zal er eeuwige vrede heersen (Dar al-Islam). En als er voor het bereiken van deze eindtoestand bloedig terrorisme tegen de “ongelovigen” van deze wereld nodig is, dan moet deze terreur gewoon volgen – hij vindt immers plaats met het doel van een eeuwige wereldvrede onder de banier van de islam. Zo staat het in de koran, zo wil Mohammed het, zo wil het de islam: het hoogste doel van deze “vredesreligie” is de heerschappij over de wereld.

Hoe vreselijk het voor een normaal mens ook is om aan dit idee te wennen – nog vreselijker zullen de consequenties zijn dit niet te doen. Maar het bevel tot het verkrijgen van de wereldmacht komt van Allah zelf en kan door iedereen in de koran gelezen worden:

Soera 48, vers 28:
“Hij is het, Die Zijn boodschapper met leiding en de godsdienst der Waarheid heeft gezonden, opdat Hij hem moge doen zegevieren over alle (andere) godsdiensten. En Allah is als Getuige voldoende.”

Ontelbare moslims hebben deze opdracht tot wereldverovering in openbare toespraken in het verleden en het heden benadrukt. In talloze geschriften van de islam en boeken over de islam kan men dit lezen. Moslims weten dat deze opdracht om de wereld te veroveren bestaat en dat hun religie hen gebiedt haar ook in te lossen. “Op niet mis te verstane wijze en in ieder opzicht dwingend” is de opdracht tot de Jihad, dus tot oorlog tegen de “ongelovigen” van deze wereld, zei onlangs bijvoorbeeld sjeik Omar al-Bakri in zijn reactie op de beroemd geworden Regensburger pauselijke preek en bevestigde dat de “ongelovige” paus onbewust iets gezegd had dat juist is:

“Jawel, de dwang bestaat om de islam als politieke orde in te voeren – net zoals de legers van de islam delen van het Romeinse en Perzische rijk veroverd hebben.” Deze opdracht is uiteraard offensief, houdt sjeik Bakri hardnekkig vol: “Laat jullie niets wijsmaken.” Het Dar al-Harb (Huis van de Oorlog) wordt door de islam met het zwaard en niet met ideeën veroverd.”

Niet een op zichzelf staande mening, zoals westerse goedbedoelenden meestal denken. Al-Bakri maakt ongeveinsd, zonder de gebruikelijke tactiek van Taqiyya, het zicht vrij naar het hoofddoel van zijn religie. Ook wereldse moslims denken niet anders. Laten we eens naar een paar van hen luisteren:

De Duits-Turkse Vural Öger (Öger Tours), die voor de Duitse SPD in het Europees Parlement zit, tijdens een etentje met zijn Turkse vrienden (in de Turkse krant “Hürriyet”):

“Datgene wat sultan Süleyman begonnen is met de belegering van Wenen in 1683 zullen wij via de inwoners, met onze krachtige mannen en gezonde vrouwen realiseren.”

Necmettin Erbakan, voormalig Turks minister-president, voorganger van Erdoğan:

“Het is ons doel om wortel te slaan op het Europese continent en daar rustig en volgens de wetten te leven, zodat op zekere dag misschien heel Europa islamitisch is.”

De oorspronkelijk uit Turkije afkomstige “Kalief van Keulen”:

“Ons doel is de wereldheerschappij van de islam!”

De Bosnische president Alija Izetbegović:

“De islamitische beweging moet de macht in landen grijpen zodra zij moreel en getalsmatig zó sterk is dat zij de bestaande niet-islamitische macht ten val kan brengen en een islamitische macht kan installeren.”

Hassan al-Banna, de oprichter van de Moslimbroederschap:

“Het ligt in de aard van de islam om te heersen en niet beheerst te worden, zijn wetten aan alle naties op te dringen en zijn macht over de hele planeet uit te breiden.”

Dergelijke uitlatingen zijn zo talrijk dat men er complete boeken mee kan vullen. Voor het hoofddoel wereldheerschappij heeft d eislam ieder middel geheiligd, ook het vermoorden van onschuldigen. De islamwetenschapper Hans-Peter Raddatz schrijft hierover:

“Iedere moslim heeft het recht niet-moslims te doden als zij de schuld op zich laden de islam af te wijzen en zich zelfs verzetten tegen diens uitbreiding.”

Wie de islam en zijn doelen wil leren kennen, kan dit ook. Hij hoeft zich alleen maar bezig te houden met de bronteksten van deze religie, hoe moeilijk dat ook mag zijn. Al meer dan 200 jaar geleden was de grootste Verlichter van Frankrijk, Voltaire, ondanks de in vergelijking met de tegenwoordige tijd zeer schaarse informatiesituatie, veel beter geïnformeerd over het ware karakter van de islam dan de meeste westerse intellectuelen, publicisten en journalisten van nu. Wat betreft de islam vroeg hij zich destijds al af:

“Welk antwoord moet je een mens geven die tegen je zegt dat hij Allah liever gehoorzaamt dan de mensen en die gelooft in de hemel te komen als hij iemand wurgt?”

“Islamisten” onderscheiden zich echter vooral van “gematigde” moslims door de koran en de Hadith letterlijk te nemen en zich zin voor zin aan de aanwijzingen van Allah en Mohammed houden. Zij zijn daarmee de meer gelovige variant van de islamitisch veeleer onontwikkelde “gematigde” moslims en ze zijn op hen steeds een stapje voor in hun handelen en doen en laten.

Want in tegenstelling tot de niet geheel koran- en Mohammed-vaste gemiddelde gelovige kunnen “islamisten” hun opvatting altijd nauwkeurig terugvoeren tot de heilige teksten van hun religie en voerden daarom onder verwijzing naar de originele bronnen van de islam uiteindelijk altijd de boventoon tegen hervormende krachten. Op grond van deze korankennis hadden de radicaalislamitische krachten het daarom altijd voor het zeggen, als je kijkt naar de 1400-jarige geschiedenis van d eislam in zijn totaliteit en niet alleen maar naar korte “liberale” periodes, die er ook geweest zijn. Onderscheid maken tussen islam en islamisme is onislamitisch en kan niet volgehouden worden tegenover de realiteit. De islamkenner Eberhard Troeger schrijft hierover:

“Het is een beperkte zienswijze om alleen de ´radicale´ moslims islamisten te noemen. Radicale islamisten zijn eraan te herkennen dat zij hun doelen zo snel mogelijk willen bereiken, terwijl gematigde islamisten een lange adem hebben en gebruikmaken van veel verschillende strategieën om de islam in te voeren, die niet direct overeenkomen met hun ideologische ideeën en doelen.”

Islam en islamisme zijn identiek. “De terreur komt uit het hart van de islam”, benadrukt ook de Turkse schrijver Zafer Senocak, die zich zijn hele leven met zijn religie heeft beziggehouden. Wie dit niet begrijpt, maakt geen kans om ook maar in beginsel dit wereldbedreigende totalitarisme effectief tegemoet te treden. Wie dit niet begrijpt, zal ook zinnen als hieronder nooit echt begrijpen:

Reda Aeyam,45, Egyptenaar, van medeplichtigheid aan de aanslagen op Baliverdachte moslim met een Duits paspoort:
“Volgens de koran is het in orde om terrorist te zijn! Volgens de koran is het een plicht ongelovigen te vermoorden!”

Woordvoerder van Al-Badr, Mustaq Aksari:
“De islam moet de wereld regeren – en zolang hij dit niet doet, zullen we onze levens daarvoor blijven opofferen!”

Sjeik Omar al-Bakri uit Libanon:
“Laat jullie niets wijsmaken. De Dar al-Harb, het Huis van de Oorlog, wordt door de islam met het zwaard veroverd en niet met ideeën.”

Hamas over Joden:
“Slacht ze af!”

De lijst van zulke en gelijksoortige citaten kan naar believen worden aangevuld. Eén ding is voor iedere islamkenner (en iedere islamgeleerde) duidelijk: de hierboven geciteerde uitspraken zijn geen hersenspinsels van abnormale islamitische persoonlijkheden die de islam niet “goed” begrepen hebben, zoals westerlingen graag vermoeden. Die uitspraken zijn een exacte weergave van de kern van de boodschap en de doelen van de islam, waardoor ze van islamitische zijde, ook niet door Europese islamitische verenigingen, ooit tegengesproken worden of werden. De Franse filosoof Blaise Pascal vat het fundamentele verschil tussen de islam en andere religies heel kort en exact samen:

“Jezus liet zich vermoorden, Mohammed liet moorden.”

De islam, een religie die het doden goedkeurt

Westerse intellectuelen, voor zover deze zich niet intensief en professioneel met de islam hebben beziggehouden, maken meestal de fout dat zij hun persoonlijke basiskennis over hun eigen religie (bijvoorbeeld het christendom) analoog op de islam overdragen. Deze transfer mag dan op belangrijke punten bij de meeste grote religies van toepassing zijn (vredelievendheid, verbod om te doden), is echter wat de islam betreft principieel fout en uiteindelijk noodlottig. Mohammed was niet alleen de oprichter van een religie, maar tegelijkertijd staatsman, veroveraar, rechter en opdrachtgever voor talrijke moorden op zijn critici. Mohammed was een profeet die talrijke aanvalsoorlogen voerde, karavanen liet beroven, seksslavinnen hield en zijn tegenstanders al gedurende zijn leven meedogenloos liet vermoorden. Hij had de wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht allemaal tegelijkertijd in handen – een machtenscheiding zoals in de westerse landen is de islam daarom tot nu toe vreemd.

In principe handelde Mohammed dus niet anders dan de islamisten nu, en daarom verwijzen ze bij hun terreur altijd en onweerlegbaar naar de profeet zelf en diens terreurhandelingen.

In werkelijkheid is de gematigde islam nog gewelddadiger dan de radicale

Desondanks zijn de van de kant van de “islamisten” gepleegde gewelddadigheden historisch gezien veel geringer dan die structureel in naam van de “gematigde” islam al 1400 jaar lang dagelijks gepleegd worden: Alleen al het aantal slachtoffers van zogenaamde “eermoorden”, die bijna uitsluitend in de landen van de islam (en ook in de westerse landen bijna alleen maar door moslims) worden begaan, overtreffen met 5000 dodelijke slachtoffers per jaar (VN-schatting) ruimschoots de slachtoffers van de “islamistische” terreurdaden. Daarbij komen de slachtoffers van de dagelijkse mensenrechtenvijandige sharia-praktijk (stenigingen, ophangingen, zweepslagen), de talrijke zelfmoorden, die op rekening komen van de gedwongen huwelijken, enz.

De in naam van de “gematigde” islam structureel gepleegde dagelijkse bijkomende schade als resultaat van een middeleeuws-barbaarse rechtsopvatting (sharia), een vrouwendiscriminatie van historische omvang (sekseapartheid), de tot nu toe nog steeds gepraktiseerde slavernij, die in de som die van het Westen ver overtreft, en een vervolging van “ongelovigen” in de meeste landen van de islam zetten het aantal doden als gevolg van islamistische terreurdaden in de schaduw.

Hier is de paradoxie te zien van de westerse politiek tegenover de islam en “islamisme”. Het laatste wordt vooral onder verwijzing naar diens terreurdaden en het grote aantal voor zijn rekening genomen doden bestreden. Want zonder deze doden zou de wereld vermoedelijk nauwelijks problemen hebben met een islamisme dat zich alleen maar ideologisch onderscheidt van de zogenaamde “vreedzame” islam – zoals bijvoorbeeld bij de Alevieten het geval is. Dus ondersteunt het Westen de “gematigde” islam in de veronderstelling dat er van hem een wezenlijk minder grote bedreiging voor het leven van mensen zou uitgaan. Zoals we echter hebben gezien, is precies het omgekeerde het geval.

Het enige wat de doden van de “islam” van die van het “islamisme” onderscheidt, is de geluidsterkte waarmee het moorden door beide kanten plaatsvindt. “Islamisten” doelen met hun terreuraanslagen op een zo groot mogelijk effect in de media en geven daarom de voorkeur aan bom- en zelfmoordaanslagen die effect hebben op het grote publiek. In de “gematigde” islam vindt het moorden echter eerder in alle stilte plaats. Islamitische media laten niet graag de gruwelijke beelden van een steniging zien en ook niet hoe een 14-jarige meiosjes aan bouwkranen worden opgehangen, omdat ze de sharia overtreden hebben. En zo uitvoerig en graag westerse media berichten over terreuraanslagen van de kant van de “islamisten”, ze brengen bijna zo goed als nooit beelden en tv-berichten waarin bijvoorbeeld de onthoofdingen op vrijdag of de amputatie van ledematen in het Saoedische Riyad en andere islamitische landen getoond worden.

Die selectieve en “politiek correcte” verslaggeving van westerse media heeft maatgevend meegewerkt aan de verdraaide waarneming van de westerse landen wat betreft het gevaar van de islam en het islamisme – zolang men de kunstmatigheid van de scheiding van de beide facetten van deze grote religie islam nog niet doorzien heeft. Als het gaat om het pure aantal jaarlijkse doden, dan zou het Westen dus niet in de islam, maar in het islamisme moeten investeren. Maar paradoxaal genoeg is precies het tegenovergestelde het geval.

Over de rol van vreedzame moslims in het systeem islam-islamisme

De begrenzing islam versus islamisme is een puur westerse constructie en er wordt in het beste geval door moslims om geglimlacht, in het ergste geval wordt ze heftig bekritiseerd. De Turkse krant “Hürriyet” citeert bijvoorbeeld als volgt de Turkse minister-president Erdoğan met diens kritiek op de poging van het Westen Turkije neer te zetten als een vertegenwoordiger van een “gematigde” islam:

“Het is voor ons onacceptabel akkoord te gaan met zo´n definitie. Turkije was nooit een land dat zo´n concept vertegenwoordigd heeft. Bovendien kan de islam niet als gematigd of niet gematigd gekwalificeerd worden.”

In duidelijke taal betekent dit: Er bestaat geen gematigde of niet gematigde islam. Islam is islam. Basta!

De moslims zelf zijn ook het slachtoffer van hun ideologie genaamd islam

Men mag echter niet de fout begaan de islam gelijk te zetten met moslims. Zonder twijfel bestaan er veel vreedzame moslims. Maar er bestaat geen vreedzame islam. De meeste moslims zijn zelf het slachtoffer van de islamitische terreurideologie, doordat ook zij (vooral de islamitische vrouwen) door de sharia van hun meest elementaire mensenrechten worden beroofd. En alle moslims zijn gijzelaars van een religie, die afvalligheid van de islam met de dood bestraft.

Ze zijn echter daders, wanneer zij de islamitische normen actief uitvoeren, als imams, die profiteren van hun goddelijke status in hun gemeenschappen, als politici, die de sharia omzetten in actieve politiek, als terroristen, die onschuldige mensen vermoorden en dit motiveren met de (bestaande)  toestemming van hun religie. Zo zag Winston Churchill het ook, die in een van zijn boeken schreef:

“Individuele moslims kunnen geweldige kwaliteiten bezitten, maar de invloed van de religie verlamt de maatschappelijke ontwikkeling van diegenen die haar volgen. Er is sprake van een sterke achterwaarts gerichte kracht in de wereld. Het Mohammedanisme is een militant en bekerend geloof. Hij heeft al in Afrika gestrooid, trekt bij iedere stap krijgers zonder vrees aan, en als het christendom niet geborgen was in de sterke armen van de wetenschap, waartegen hij [de islam] vergeefs gevochten heeft, dan zou de civilisatie van het moderne Europa wellicht sneuvelen, net zoals de civilisatie van het oude Rome is gesneuveld.”

Dezelfde overwegingen als bij het onderscheid maken tussen islam (als systeem) en de individuele moslim (als individu) gelden in de historische terugblik vanzelfsprekend ook voor de individuele Duitser tijdens de heerschappij van het nationaalsocialisme. Zinder twijfel waren er ook in die tijd talrijke vreedzame Duitsers. Maar er bestond op geen enkel moment een vreedzaam nationaalsocialisme. En wat betreft de individuele Duitser: als de nationaalsocialistische staat hem naar het front riep, moest hij deze oproep volgen – of hij werd tegen de muur gezet. De individuele “vreedzame” Duitser droeg dus, ook al bevond hij zich in de absolute meerderheid tegenover de actieve nazi´s, uiteindelijk door zijn zuivere passieve existentie net zo bij aan de functionaliteit en stabiliteit van het nationaalsocialistische systeem als de individuele “vreedzame” moslim het systeem islam (en daarmee ook het “islamisme”) van oudsher bewust of onbewust gesteund heeft. Voor zover ze zich niet actief tegen hun desbetreffende systeem richten, zijn ze allebei – de vreedzame Duitser en de vreedzame moslim – uit functioneel oogpunt in gelijke mate schuldig aan het bestaan van onrechtsystemen waartoe zij behoren – of ze dit nu willen toegeven of niet.

Ondanks het feit dat de vreedzame Duitsers gedurende de nazitijd duidelijk in de meerderheid waren, maakte men echter destijds en nu geen onderscheid in het nationaalsocialisme in een “gematigde” tak (als men de vreedzame Duitser voor ogen had) en een “radicaalfundamentalistische tak” (als men dacht aan de terreur van SA, SS en de veroveringsoorlog van Hitler). Maar precies deze verkeerde conclusie trekken in het geval van de islam de meeste politici, intellectuelen en goedbedoelenden in het Westen en bewijzen zichzelf daarmee als de beste handlangers van dat theocratische totalitarisme, dat zich al vanaf zijn begin zo succesvol als religie camoufleert.

Bron:
http://michael-mannheimer.info
Auteur: Michael Mannheimer

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

Donaties aan Michael Mannheimer:

IBAN: DE83 6739 0000 0004 3330 04
BIC: GENODE61WTH
Omschrijving: Michael Mannheimer