Eenheid dankzij externe vijand

Eenheden van de Peshmerga 35 kilometer voor Ervbil

(Door: Wolfgang Kaufmann – Vertaling: E.J. Bron)

De strijd tegen de “Islamitische Staat” (IS) verenigt de Koerden over de grenzen heen. Gespannen kijkt de wereld naar de Koerden, want deze lijken na het totale falen van het Irakese leger de enige te zijn die over het potentieel beschikken om een einde te maken aan de zegetocht van de moordenaarsbendes van IS in het kader van grondoperaties en te zorgen voor vrede in de regio. Maar is deze inschatting correct?

De eeuwenoude droom van de Koerden over een eigen staat zou een duurzame vrede, ook in het geval van het neerslaan van IS, in de weg kunnen staan. Het Koerdische autonome gebied Noord-Irak lijkt nu een rots in de branding in een regio vol chaos, zodat het meer dan verstandig lijkt om hier een vrij, soeverein Koerdistan te vestigen. Deze zienswijze wordt zelfs gedeeld door de Turkse regeringspartij AKP, waarvan de woordvoerder onlangs zei dat als Irak uiteen zou vallen Ankara het zelfbeschikkingsrecht van de Koerden in Noord-Irak zou respecteren. En voor de koerden zelf heeft Bagdad immers ook al afgedaan, zoals de buitenlandgevolmachtigde van de Koerdische Democratische Partij in juli meedeelde. Hij voegde er aan toe dat Massud Barzani, de president van de autonome regio, opdracht heeft gegeven tot een referendum over de onafhankelijkheid van Irakees Koerdistan.

Met het oog op de nieuwe situatie komen er nu allianties tot stand die tot voor kort voor onmogelijk werden gehouden: zo bejubelen de Koerden in Noord-Irak, die tot nu toe altijd vijandig stonden tegenover de Marxistische Arbeiderspartij van Koerdistan (PKK), nu plotseling de Turkse PKK-strijders als helden, omdat ze zij aan zij met de Peshmerga, de strijdkrachten van de autonome regering, Kirkuk en Erbil verdedigen en ook zijn overgegaan tot de tegenaanval tegen IS. Op dit moment wordt eveneens de Syrische YPG, de gewapende arm van de dichtbij de PKK staande Koerdische Democratische Unie (PYD) gewaardeerd, want zij vecht nu eveneens ini het bondgenootschap met Peshmerga-troepen op Irakees grondgebied. Daarmee begint zich kennelijk een verzoening tussen de verschillende Koerdische fracties af te tekenen.

Maar wat zal er gebeuren als de “Islamitische Staat” verslagen is? Natuurlijk afgezien van het feit dat dit niet zo gemakkelijk zal zijn als het op dit moment lijkt, want het aantal goed getrainde en volledig inzetbare aantal Koerdische Peshmerga-strijders bedraagt volgens het Washington Institute for Near East Policy (WINEP) slechts 33.000 man. Lukt het de verschillende Koerdische belangengroepen echt om buiten het slagveld duurzaam met elkaar samen te werken of leven de interne twisten opnieuw op zodra de externe vijand wegvalt en de scepter weer wordt overgenomen door politici? In ieder geval verklaarde de Syrische PYD-leider Salih Muslim nu al dat hij zich een later “Groot-koerdistan” alleen maar kan voorstellen als losse federatie. Hier en bij andere gelegenheden is te zien in welke omvang de koerden nog gevangen zitten in hun traditionele denken in stammen. En dat op zijn beurt bergt het gevaar in zich van een “Balkanisering”van de toekomstige Koerdenstaat, wat weer heel nieuwe conflicten tot gevolg zou hebben.

Bovendien zijn daar nog Turkije en Iran, waarvan aanzienlijk verzet te verwachten valt. Weliswaar zou Turkije van een bufferstaat tussen zijn eigen Koerdengebieden en het instabiele Irak respectievelijk Syrië profiteren, maar uiteindelijk zal vermoedelijk toch de angst voor Koerdische separatisten het winnen, die de aansluiting van Zuidoost-Anatolië bij deze staat willen. En voor de moellahs in Teheran is een vrij Koerdistan helemaal geen thema, want deze zou in Iran kunnen zorgen voor nieuwe opstanden onder de Koerden.

Om alle bovengenoemde redenen is iedere euforie voor wat betreft de spoedige oprichting van een levensvatbare Koerdische staat voorbarig.

Bron:
www.preussische-allgemeine.de
Auteur: Wolfgang Kaufmann

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)