Is jihad onislamitisch?

(Door: Fjordman – Vertaling: Vederso)

Zogenaamde “islamofoben” zoals Bat Ye’or en anderen waarschuwden al jaren tegen de mogelijke opkomst van een nieuw islamitisch kalifaat. Door dit te doen zijn ze grotendeels genegeerd en deels belachelijk gemaakt. In de zomer van 2014 werd een nieuw kalifaat in het Midden-Oosten uitgeroepen. Een militante organisatie die de controle over delen van Irak en Syrië had gewonnen, verklaarde zich de Islamitische Staat (IS). Ze wordt geleid door de meedogenloze Abu Bakr al-Baghdadi, die zichzelf op 29 juni 2014 uitriep tot kalief. ISIS of IS was oorspronkelijk een tak van Al-Qaida, maar verbrak de banden met de moederorganisatie in het begin van 2014.

Het is te vroeg om te zeggen of dit zelfverklaarde kalifaat of Islamitische Staat zal overleven. Het heeft vele vijanden en heeft reeds veroorzaakt dat voormalige vijanden zich verenigen om het te bestrijden. Het is echter duidelijk geen grap. In augustus 2014 had het de effectieve controle over een aanzienlijk gebied en heerste over miljoenen mensen. Het heeft de controle verworven over een aantal olievelden en raffinaderijen en verkrijgt daarmee een gestage stroom geld door de verkoop van olie op de zwarte markt. Het is er ook in geslaagd om relatief geavanceerde wapens in bezit te krijgen. Westerse analisten waarschuwen dat ISIS een geloofwaardige strijdmacht is, misschien wel in staat om doelen in het Westen aan te vallen. Zij controleert al meer geld en wapens dan Al-Qaida ooit gedaan heeft via haar bases in Afghanistan vóór 2001.

De Islamitische Staat heeft bekendheid gekregen vanwege haar wrede methoden, waaronder massa-executies en onthoofdingen. Dit deed een aantal islamitische en niet-islamitische commentatoren verklaren dat de Islamitische Staat in feite onislamitisch is. Maar is dit waar? Laten massa-executies of onthoofdingen van niet-moslims ze onislamitisch zijn?

Volgens de islamitische historische bronnen voerden Mohammed en zijn metgezellen in het jaar 627 massa-executies uit door het onthoofden van alle volwassen mannen van de joodse stam Banu Qurayza van Medina. Hun vrouwen en kinderen werden slaven. Dit vormt een onderdeel van de soenna, het persoonlijke voorbeeld van Mohammed en zijn metgezellen, dat is de belangrijkste bron van de islamitische religieuze wet naast de koran. Het is heel moeilijk om te beweren dat de massa-executies en onthoofdingen van niet-moslims “onislamitisch”  zijn als zij werden gesteund door de oprichter van de islam en de vermeende profeet Mohammed.

Is jihad onislamitisch?

In 2005 publiceerde in Denemarken Tina Magaard – een aan de Sorbonne opgeleide taalkundige die is gespecialiseerd in tekstanalyse – gedetailleerde onderzoeksresultaten waarin de fundamentele teksten van de tien grote religies werden vergeleken. Magaard concludeerde aan de hand van haar gegevens dat:

“De teksten in de islam zich in grote mate van de teksten van andere religies onderscheiden door het stimuleren van geweld en agressie tegen mensen met een andere religieuze overtuiging. Er zijn ook duidelijke oproepen tot terreur. Dit is al lang een taboe in het onderzoek naar de islam, maar het is een feit waarmee we ons bezig moeten houden”.

Magaard merkte verder op: “Er zijn 36 verwijzingen in de koran met een uitdrukking die is afgeleid van het woord qa-ta-la, dat vechten aangeeft, doden of gedood worden. De uitdrukkingen ontleend aan het woord ja-ha-da, waar het woord jihad uit voortkomt, zijn voor tweeërlei uitleg vatbaar omdat ze meer ‘worstelen’ en ‘een ​​inspanning doen’ in plaats van  doden betekenen. Maar bijna alle van de referenties afgeleid van deze woord zijn te vinden in verhalen die geen ruimte voor twijfel laten over de gewelddadige aard van deze strijd . Slechts een enkele ja-ha-da referentie (29: 6) presenteert expliciet de strijd als een innerlijk, spiritueel fenomeen, niet als een naar buiten gericht (meestal militair) fenomeen. Maar deze enige referentie valt in het niet tegenover de meer dan 50 verwijzingen naar feitelijke gewapende strijd in de koran en nog meer in de Hadith”.

Andrew G. Bostom’s rijkelijk gedocumenteerde boek “The Legacy of Jihad” beschrijft de leerstellige redenen voor het tot heilig verklaarde jihadgeweld van de islam, zijn historische verschijningsvormen van de opkomst in de zevende eeuw van de islamitische geloofsbelijdenis tot en met vandaag. Consistent met Magaard’s tekstanalyse citeerde Bostom de onafhankelijke studie van de gerenommeerde vertaler Arabisch-Engels Paul Stenhouse, die beweerde dat de basis van het woord “jihad” veertig keer in de koran verschijnt. Op slechts vier uitzonderingen na worden alle andere zesendertig in de koran en in de daaropvolgende islamitische duiding zowel door islamitische, verlichte geesten – de grootste juristen en geleerden van de klassieke islam – en gewone mensen in de algemene betekenis gebruikt, zoals beschreven door de toonaangevende Arabische lexicograaf E.W. Lane: “Hij vocht, bevocht of voerde oorlog tegen ongelovigen en dergelijke”. Volgens de traditionele islamitische bronnen voerde Mohammed zelf een reeks van bloedige jihadcampagnes om de Joden, christenen en heidenen van Arabië te onderwerpen.

Het concept van jihad is uniek voor de islam. Het is een belangrijk onderdeel, dat de islam uniek, agressief en gevaarlijk onder alle grote wereldreligies maakt.

Het is, technisch gesproken, waar dat er wellicht ook niet-gewelddadige aspecten aan jihad kunnen zijn, bijvoorbeeld propaganda. Dat geldt echter voor alle oorlogen. De primaire betekenis van jihad is gewelddadig en is dat altijd geweest gedurende veertien eeuwen. Het uiteindelijke doel van de islam en van jihad is de wereldwijde suprematie van de islam en van de islamitische wet of sharia – met andere woorden, de wereldheerschappij. Het is heel moeilijk om veel agressiever te zijn dan dat. Tot dat doel is bereikt is elke niet-moslim, man, vrouw en kind op deze planeet een potentieel doelwit voor jihadgeweld. Soms zullen jihadisten zich ook richten tegen moslims die voor hun smaak niet islamitisch genoeg zijn.

Een joodse overlevende van de Tweede Wereldoorlog werd gevraagd wat hij had geleerd van de Holocaust. Zijn antwoord was dat als iemand zegt dat hij je wil vermoorden, je ze ook moet geloven. Dat is wijze raad en niet alleen voor de Joden. De strijders van de Islamitische Staat hebben de westerse wereld publiekelijk verklaard  dat “wij zullen jullie allemaal verdrinken in bloed.” Ik heb de neiging om ze op hun woord te geloven en dat zou jij ook moeten doen.

Ik ben zelf een man van boeken en letters. Voor zover mogelijk vertrouw  ik op rationele argumenten. Maar ik ben ook geen pacifist. Dzjenghis Khan zou niet onder de indruk zijn geweest van de kracht van je argumenten, alleen van de kracht van je wapens. Hetzelfde geldt voor islamitische jihadisten. Ze zijn niet geïnteresseerd in “dialoog”, tenzij dit onderwerping aan de islam en islamitische overheersing betekent. Totdat je dat accepteert, zullen ze alleen maar de kracht van je wapens respecteren. Er kan niet redelijk met hen worden gepraat en het is zelfmoord om dat te proberen.

Bron:
www.frontpagemag.com
Auteur: Fjordman

Vertaald uit het Engels door:
Vederso
(voor www.ejbron.wordpress.com)