Vier frasen met betrekking tot het thema “islamisme”

(Door: Boris T. Kaiser – Vertaling: E.J. Bron)

 1. De “islamisten” hebben niets met de islam te maken.

Deze these is in principe de 2.0-versie van een “logica” die links zelf tientallen jaren lang als uitvlucht gebruikte om zichzelf een zuiver geweten te geven. Door middel van het beproefde propagandamiddel van herhaling hebben zij zichzelf en anderen er steeds opnieuw van overtuigd dat de misdaden die in naam van het socialisme werden gepleegd niets met het socialisme te maken gehad zouden hebben. Als de socialistische staat DDR dus niets met het socialisme te maken had, waarom zou ISIS dan iets met de islam te maken hebben?

Waarom zouden alle islamitische landen ter wereld en al die landen en gebieden, waarin met de koran politiek bedreven wordt, iets met de islam te maken hebben als de interpretatie van Stalin, Mao en Honecker van Karl Marx niets met het marxisme te maken hadden?

Misschien hebben al die “islamistische” terroristen en tirannen alleen maar een verkeerde vertaling van de koran gelezen. Dan is deze echter in ieder geval óf heel gemakkelijk verkeerd te begrijpen óf hij heeft via de media aantrekkingskracht op idioten. Misschien werden de koran en de sharia, net zoals de oude Marx, overal waar ze op de wereld in concrete politiek werden omgezet gewoon alleen maar verkeerd omgezet. Dat kan zijn. Ik beschouw het echter als veel waarschijnlijker dat een ideologie, ook al noemt deze zichzelf religie, daar waar ze praktisch wordt omgezet, altijd weer tot de meest afschuwelijke schendingen van mensenrechten en misdaden leidt, die daadwerkelijk toch iets met de ideologie, in wier naam ze worden begaan, te maken hebben.

2. Christendom, Jodendom en islam zijn in principe hetzelfde en radicale fundamentalisten bestaan in alle religies.

Die uitspraak bezit een kern van waarheid. Inderdaad hebben juist Jodendom, islam en christendom talrijke inhoudelijke raakvlakken. Alle drie zijn het monotheïstische religies en niet weinig van de belangrijke figuren duiken in meer dan een van de drie religies op. Het verschil maakt echter in dit geval de figuur die slechts in één religie opduikt, en dat is de figuur van Mohammed.

Mohammed was nu eenmaal een veldheer en wel, zo zeggen het alle overleveringen, niet echt een kleinzerige. Het is dus niet echt verrassend dat zijn aanhangers in de regel niet  helemaal zo vreedzaam zijn zoals bijvoorbeeld diegenen die zichzelf beschouwen als aanhangers van de vredesvorst Jezus Christus. Als ik morgen een religie zou oprichten, waarin het er om zou gaan het voorbeeld van de “profeet” Dzjengis Khan te volgen, zou ik daarmee waarschijnlijk in de eerste plaats niet pacifisten en winnaressen van missverkiezingen op zoek naar wereldvrede aantrekken. En zo moet er uiteindelijk misschien toch gezegd worden: Laat me je profeet zien en ik zeg je wie je bent.

3. De mensen worden niet door de islam geradicaliseerd, maar door armoede en sociale uitsluiting.

We hoeven alleen maar iedere immigrant een Ferrari cadeau te doen, hem een baan bij een districtsbank naar keuze te geven en hem regelmatig uit te nodigen voor een barbecue zonder varkensvlees, en hopla, iedereen houdt van elkaar. Dit hele programma van zich goed voelen moet uiteraard ook uitgebreid worden naar zijn kinderen en kleinkinderen. Vanwege de duurzaamheid en zo.

Achter deze these schuilt in principe een prachtige houding. Namelijk het geloof in het zuivere en goede in ieder mens. De mooie utopie dat iedereen van wie men heel veel houdt op een bepaald moment ook wel van jou moet houden. Dat dit niet klopt, weet ik uiterlijk sinds mijn tienerjaren door al die blauwtjes die ik bij meisjes heb gelopen van wie ik heel veel hield. Maar goed, dat is een ander verhaal en dat past hier niet bij.

Dat radicalisering niet noodzakelijkerwijs iets met armoede te maken moet hebben, weet ik echter nog uit mijn tijd als linkse. Ik was in mijn jeugd actief in de voormalige PDS van de voormalige SED van de voormalige DDR. Tegenwoordig noemt ze zichzelf, geloof ik, “Die Linke”. De meest radicalen bij ons waren bijvoorbeeld niet de arbeiderskinderen, van wie we, afgezien van mezelf, sowieso weinig hadden, maar de verwende zoontjes en dochtertjes van zeer, zeer goeden huize. Zulke bij wie we op verkiezingscampagne met de Volkswagenbus op de paardenweide van de familie mochten overnachten. Zulke, die veel tijd hadden om na te denken over de wereldrevolutie, omdat ze niet door lastige baantjes of angst voor hun existentie werden afgeleid.

Als ik me deze radicalinski´s nog goed herinner, dan vraag ik me toch af waarom mijn voormalige kameraden, die tegenwoordig nog iedere dag met hen te maken hebben en die destijds samen met mij hun mond open hebben gedaan over deze dogmatici en betonkoppen, niet meer kennen. In ieder geval niet als ze met mij discussiëren en opnieuw het sprookje van de onvermijdelijke radicalisering door armoede uitpakken. Ik vraag me ook af waarom mijn oude vrienden zich niet, als het al niet door hun eigen dagelijkse ervaringen is, dan toch in ieder geval door de ervaringen uit de geschiedenis laten overtuigen. De terroristen van de RAF waren geen onontwikkelde kinderen van de lage klasse , maar studenten uit ontwikkelde en grootburgerlijke verhoudingen. Ook de 9/11-terrorist Mohammed Atta was geen arme buitenstaander met hoogstens basisonderwijs, maar de zoon van een advocaat met een diploma architectuur en een tweede studie stadsplanologie. Over de steenrijke familie Bin Laden wil ik het al helemaal niet hebben. Dit alles schakelen de linksen uit, net als zoveel, dat de mooie illusie van een betere wereld, waarin “rijkdom voor iedereen” de laatste fase naar de wereldvrede is, zou kunnen verwoesten.

4. Oorlog is geen oplossing.

Die Linke zegt over het thema ISIS datgene wat zij in zulke situaties altijd zegt: “Oorlog is geen oplossing; en oorlog met Duitse deelname al helemaal niet.”

Wapenleveranties zouden, volgens Gregor Gysi, wel degelijk hebben kunnen bijdragen aan een oplossing. In ieder geval zolang, totdat hij door zijn partij, in de zin van de ideologie, werd teruggefloten en de opvolger werd van Helmut Kohl, in diens voormalige prachtrol “omvaller van de natie” overnam.

Alternatieve voorstellen over welk antwoord er volgens haar op de ISIS-terreur gegeven moeten worden, is Die Linke tot nu toe schuldig gebleven. Syrië is per slot van rekening ver weg, en daarom heeft men het ook liever over Duitsland en eist dat men hier nog meer vluchtelingen moet opnemen in plaats van er iets voor te doen dat de mensen niet meer hoeven vluchten voor de terreur van ISIS. Duitsland moet weer eens de problemen van de hele wereld oplossen. Maar wel graag zonder dat iemand een wapen in handen neemt, religieuze gevoelens of zelfs de soevereiniteit van een ander land of het zelfbeschikkingsrechten van de terroristen schendt. “De problemen van de wereld moeten op Duitse bodem worden opgelost!”, aldus luidt de linkse versie van “Aan het Duitse wezen moet de wereld genezen.”

Bron:
www.achgut.com
Auteur: Boris T. Kaiser

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

h/t vederso