De niet-islamisering van Europa

(Door: Werner Reichel – Vertaling: E.J. Bron)

De laatste keer waren het ongeveer 20.000 mensen die in Dresden de straat zijn opgegaan. Vooraanstaande politici en journalisten hebben hen al ratten, nazi´s, slecht gezelschap, ophitsers, vreemdelingenhaters, stommelingen of idioten genoemd. Tevergeefs. Ondanks deze mensenverachtende hetze protesteren er iedere maandag steeds meer burgers tegen de “islamisering van het Avondland”. Dat maakt de politiek-correcte elites in ministeries, redactiekantoren en partijcentrales in toenemende mate nerveus.

Het is alarmerend hoe snel en gemakkelijk bij die mensen, die zich aan de moreel veilige kant wanen en in de centra van de macht zitten, zulke mensen verachtende, ja, zelfs ontmenselijkende uitlatingen over de lippen komen. Men heeft in ieder geval zijn tot nu toe goed functionerende arsenaal aan doodslagargumenten, retorische strijdmiddelen en strategieën uitgeput: belastering, hetze, krantenkoppen en berichten, die bijna geen enkele betrekking op de daadwerkelijke gebeurtenissen, “brede” bondgenootschappen van chaoten, linkse partijen en NGO´s en tegendemonstraties waaraan de tot geweld bereide linkse Antifa-meute deelneemt. En dat allemaal, omdat “Pegida”-demonstranten, net zoals in het sprookje van de gebroeders Grimm, roepen: “De keizer heeft geen kleren aan!”

De keizer en zijn hofhouding vinden dat niet grappig. Ze komen met zwaar geschut. Ze hebben de grenzen van de democratische rechtsstaat allang overschreden. Desondanks komen er steeds meer demonstranten bij en des te nerveuzer de politiek-correcte elite wordt, hoe schriller haar berichten worden, hoe valser de belasteringen. De mainstream-media bieden hun verdwijnende clientèle enerzijds alleen nog maar een komisch aandoende verdraaide realiteit met hersendode protesterende zombie-nazi´s aan en intelligente, bezorgde, ver vooruitziende verlichte burgers anderzijds.

Tot nu toe kon men met deze verdraaide informatie, halve waarheden en de landelijke politiek-correcte indoctrinatie van de basisschool tot aan de publiekrechtelijke seniorentelevisie het onbehagen in grote delen van de bevolking onderdrukken, kanaliseren en sturen. Dat wordt steeds moeilijker.

Wat komt er daarna? Wat zijn de partijen en hun handlangers allemaal bereid om te doen voor het behoud van hun invloed en macht? Des te meer demonstranten, des te meer mensen die zich niet meer door de politiek-correcte media laten misleiden en intimideren, hoe groter de paniek bij het politiek-juridisch-mediaal machtscomplex.

Maar waarom deze angst voor enkele duizenden mensen, die datgene doen wat in een democratie vanzelfsprekend zou moeten zijn en wat men de burgers zelfs geleerd heeft, namelijk kritisch te zijn, vragen te stellen over dingen, zelfstandig te denken. Dat doen de deelnemers aan de demonstraties. Zij geven hun mening te kennen, ze protesteren tegen de politiek van de middenlinks partijen en tegen de “islamisering van het Avondland”, waarvan volgens hun tegenstanders echter helemaal geen sprake is, dus tegen een hersenspinsel. De publiekrechtelijke omroep ZDF heeft in een bijdrage over “Pegida” verkondigd: “In Dresden willen morgen opnieuw duizenden de straat opgaan om tegen dit zogenaamde gevaar van een islamisering te demonstreren. Bewezen is dat die in Duitsland niet bestaat, en al helemaal niet in Sachsen.”

Het in Duitsland en in heel Midden- en West-Europa toenemend aandeel moslims aan de totale bevolking en de islam als nieuwe, grote en constant groeiende religiegemeenschap oefenen dienovereenkomstig geen noemenswaardige invloed uit op de samenleving, de politiek en het leven van ons allen. En dat ook nog eens bewezen! Verbazingwekkend. En wie dat niet gelooft, die wordt of niet serieus genomen, omdat hij geestesziek is, of hij wordt net zolang met de nazi-knuppel bewerkt tot hij weer alles gelooft wat het ZDF, de CDU, de Groenen en “Der Spiegel” hem aan realiteit voorkauwen.

Het paradoxe hieraan is, dat juist vanwege de steeds groter wordende betekenis van de islam in onze samenleving respectievelijk van de steeds groter wordende invloed van de moslims en hun politieke en religieuze vertegenwoordigers in partijen, regeringen en organisaties, reageren politici en media zo nerveus en panisch.

Ze zijn bang dat het daadwerkelijk tot spanningen komt, tot conflicten, herverdelingsgevechten (echter niet tussen arm en rijk, maar tussen etnische respectievelijk religieuze groepen), terreuraanslagen, ja, tot op burgeroorlog lijkende toestanden. Daarom luidt het politieke devies: de bal laag houden en steeds mooi braaf zijn.

Men stelt de angst van steeds groter wordende delen van de autochtone bevolking – volgens actuele peilingen is meer dan een derde deel van de Duitsers het eens met de opvattingen van “Pegida” – voor de islamisering van Europa voor als een fobie van modernisering losers en sukkels, hoewel dit proces al volop aan de gang is en zich voor onze ogen afspeelt.

Er bestaat geen algemeen geldende en bindende definitie voor het begrip islamisering. Wikipedia maakt onderscheid tussen de wetenschappelijke definitie en de “politieke leuze”: In de wetenschap betekent islamisering volgens het online woordenboek: “(…) de invoering van de islam als overheersende religie in daarvoor grotendeels niet-islamitisch gevormde regio´s of landen. Historisch vond zij vooral door de islamitische expansie in het Nabije en Midden-Oosten evenals op het Arabisch schiereiland in de 7^e tot de 10^e eeuw plaats.”

Islamisering wordt hier alleen maar in de historische context gebruikt. De recente ontwikkelingen in Europa, zwart-Afrika en delen van Azië vallen hier blijkbaar niet onder, dat zijn andere processen, die alleen maar door boze “rechtspopulisten” bewust verkeerd geïnterpreteerd en geïnstrumentaliseerd worden. Dat was enkele jaren geleden nog heel anders.

In 2003 bijvoorbeeld schreef de Konrad-Adenauer-Stichting over de ontwikkelingen in Nigeria: “Het doel van de migratie van de uit het noorden van Nigeria afkomstige Hausa en Fulani naar het zuiden van het land is niet alleen de inbezitneming van de grond om zich er te vestigen, maar ook de politieke beheersing van deze gebieden evenals de gewelddadige invoering van de islam onder de daar levende, meestal christelijke, minderhedenvolkeren.”

In praktisch alle landen waar moslims de meerderheid vormen, is de islam de beheersende religie. Dat klinkt logisch en dat is het ook. Waarom men in Europa niet van een islamisering kan spreken, wordt ons ook uitgelegd door Wikipedia: “Er bestaan niet voldoende cijfers voor prognoses, omdat er maar in weinig Europese landen actuele of gecontroleerde cijfers over het aandeel van de moslims aan de totale bevolking bestaan.”

Hoe praktisch, men kan over een ontwikkeling alleen daarom geen verstandige uitspraken doen en prognoses opstellen, omdat de verantwoordelijke politici en ambtenaren deze cijfers gewoon niet laten onderzoeken. En dat in Europa, waar anders alles en iedereen statistisch wordt onderzocht. Waar zou dat wel niet zijn?

Om dezelfde redenen vermijdt de zichzelf censurerende mainstream pers het om bij allerlei soorten misdaden de afkomst of de voornaam van de daders aan te geven. Dat hoeven de burgers niet te weten. Welke data en feiten voor hen relevant zijn of niet beslist de politiek-correcte elite.

Deze doorzichtige strategie heeft gezien de levensrealiteit van de mensen steeds minder nut. Wanneer de dagelijkse ervaringen en waarnemingen volledig incompatibel zijn met de politiek en mediaal doorgegeven realiteit, dan helpen zelfs de meest prachtige coulissen van het multicultidorp niets meer.

Dan komt het ook steeds belachelijker over wanneer een heel leger van politici, journalisten, moslimvertegenwoordigers en wetenschappers bij ieder bloedbad dat terroristen in naam van de profeet plegen – alleen al in november 2014 kwamen er volgens een studie van het King´s College in Londen meer dan 5000 mensen in 114 landen bij islamitische aanslagen om het leven – luidkeels en in koor verkondigen: Dat heeft niets met de islam te maken!

Dat zijn slechts incidenten, geestelijk gestoorden die de koran en de islam verkeerd interpreteren. Geen enkele andere religie wordt zo vaak en met zulke verstrekkende gevolgen verkeerd geïnterpreteerd. Dat je over zulke incidenten inmiddels meerdere keren daags hoort en leest, maakt de zaak niet echt geloofwaardiger.

Een feit is, en dat kan zelfs de meest naïeve goedmensch niet betwisten: het aantal moslims is de afgelopen jaren en decennia in heel Europa razendsnel gestegen en zal, dankzij de Europese immigratiepolitiek en de verschillende vruchtbaarheidscijfers van autochtonen en islamitische vrouwen, steeds verder stijgen. Dat is geen paranoia, maar empirie en eenvoudige wiskunde, per slot van rekening verlopen demografische ontwikkelingen niet lineair, maar exponentieel.

Ook het graag naar voren gebrachte standaardargument, volgens welk het geboortecijfer van de islamitische vrouwen ongeveer dezelfde is als dat van autochtone vrouwen, is tot nu toe niet waar gebleken.

We hebben het in ieder geval niet over een of andere toekomstscenario´s, de islam speelt immers nu al een grote rol op alle terreinen van de samenleving en bepaalt en beïnvloedt het dagelijks leven van alle Europeanen. Of het nu gaat om kindercrèches zonder varkensvlees, de bouw van moskeeën om de hoek of koran uitdelende Salafisten in het voetgangersgebied.

Men kan en mag deze veranderingen en ontwikkelingen, hoe je er ook tegenover staat, volledig oordeelvrij islamisering noemen. Dat de politiek-correcte elite dit begrip en daarmee dit proces ontkent, is belachelijk en bewijst dat zij er zelf niet echt in gelooft dat deze maatschappelijke veranderingen zonder conflicten zullen verlopen.

Een reden daarvoor is de linkse kijk op de wereld. Voor socialisten bestaan er geen religieuze of etnische conflicten. Alle problemen van de wereld hebben sociale oorzaken. Ook de gruweldaden die de IS-strijders in Syrië en Irak plegen, zijn, overeenkomstig deze ideologie, slechts een wanhopige reactie op het westerse imperialisme en het mensen verachtende kapitalisme.

De huidige problemen en conflicten in Europa, die ontstaan zijn door het grote aantal immigranten, en die zelfs niet meer helemaal ontkend worden door de politici en de mainstream media, kunnen, overeenkomstig deze denkwijze, simpel opgelost worden met nog meer uitkeringen en beter onderwijs. Tegen deze dwaalleer helpen noch empirische data noch historische feiten.

En als quasi laatste garantie voor een zacht kussen bestaat er nog de euro-islam. Dat is een soort verwesterde vrede-vreugde-alles is oké-islam. Stom genoeg is deze alleen maar een academische uitvinding, een constructie, die in de praktijk nooit ingang heeft gevonden. De radicaalislamitische bewegingen hebben veel meer succes.

Hoe het ook zij. De islam wordt ieder jaar steeds belangrijker in Europa. Dat kun je bekritiseren, daar mag je tegen protesteren, men kan het ook fantastisch en verrijkend vinden, maar men zou dit niet moeten betwisten. Dat onze politici en media dit feit gewoon ontkennen, herinnert aan de beroemde sketch van Monty Python in een dierenwinkel, waar de handelaar koppig blijft beweren dat een op een stok bevestigde opgestopte papegaai niet dood zou zijn.

Hoe Europa zich de komende jaren en decennia zal ontwikkelen, mag iedereen voor zichzelf beschrijven. Europa is echter niet de eerste regio, waarin het aandeel van de moslims op de totale bevolking steeds groter wordt. Er bestaan intussen heel veel voorbeelden uit het verleden en het heden. Dat betekent niet dat het in het huidige Europa net zo moet aflopen, maar het is ook niet uit te sluiten.

Bron:
www.andreas-unterberger.at
Auteur: Werner Reichel

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)