Wat is islamisering? Een onvolledige lijst

(Door: Dr. Nicolai Sennels – Vertaling: E.J. Bron)

Het begrip “islamisering” werd oorspronkelijk door de moslims gebruikt om de verandering te omschrijven van een samenleving van de “Kafirs” (ongelovigen) in een “Verlichte” (islamitische) samenleving. Islamisering is een fenomeen dat bestaat sinds de islamitische profeet Mohammed bestaat, die 1400 jaar geleden leefde. De islamisering is effectief geweest, want op dit moment is de islam de belangrijkste religie in 57 landen van de wereld. De vereniging van de islamitische landen, de OIC, is de grootste supranationale organisatie, die alleen maar overtroffen wordt door de VN.

Drie manieren tot islamisering

Een manier om te zorgen voor islamisering is de verwijdering van niet-islamitische tradities en symbolen. Dit vindt plaats om een belediging van moslims te vermijden of om te verhinderen dat moslims worden blootgesteld aan missionering door andere religies. Ze is er ook op gericht om de competitie met de oorspronkelijke religie en cultuur van een land te verminderen, om de mogelijkheden van een verdergaande islamisering te verbeteren. Een voorbeeld daarvan is de weigering van het Rode Kruis kerstversiering aan te brengen in zijn kantoren of wanneer banken geen spaarvarkentjes meer aan de kinderen van hun klanten geven (omdat varkens in de islam als onrein gelden) – in beide situaties dienen de moslims niet gekwetst te worden en men wil geen islamitische klanten kwijtraken.

Islamisering wordt ook nog op een andere manier bereikt, namelijk door islamitische tradities en regels als deel van een niet-islamitische samenleving te creëren. Voorbeelden daarvan zijn openbare sportaanbiedingen die zich bezighouden met islamitische opvattingen over bijvoorbeeld naaktheid en het contact tussen de sekses, of de eis om op islamitische feestdagen thuis te mogen blijven.

Een derde manier hoe islamisering bereikt wordt, vindt plaats wanneer bepaalde streken of in de buurt zo´n groot aantal moslims bereikt wordt dat de autochtone cultuur van het land en diens bevolking worden verdrongen. Een voorbeeld daarvan is wanneer niet-islamitische autoriteiten zoals de politie en de brandweer zonder respect behandeld en vaak zelfs bedreigd worden en er geweld tegen hen wordt toegepast, terwijl de imams op de manier van de politie patrouilleren, islamitische groepen vaders, zelfgemaakte shariarechtbanken en islamitische meditatiegroepen de vrijheid hebben om hun macht onbelemmerd uit te oefenen. Een ander voorbeeld is wanneer in islamitisch gedomineerde gebieden Joden hun traditionele kleding en meisjes geen minirokken meer kunnen dragen, omdat ze anders aanvallen tegen zichzelf riskeren.

Zo ontstaat een islamisering door eliminatie van autochtone cultuur, de invoering van islamitische tradities en door immigratie en de opbouw van islamitische parallelsamenlevingen.

Nadelen van de islamisering

Een islamisering heeft veel nadelen. De belangrijkste reden is natuurlijk gelegen in het feit dat zij op kosten van onze eigen cultuur plaatsvindt, die de basis van onze levenswijze is, onze zin voor gemeenschap en onze goed functionerende samenleving. Ook is onze westerse cultuur gewoon beter dan de islamitische, omdat ze vrijer is, de mensenrechten respecteert en omdat ze productiever is. Daarbij komt dat de westerse cultuur de mensen zelfbewuster, gelukkiger en liefdevoller maakt, want, anders dan de islamitische cultuur, cultiveert zij geen agressie, broze eergevoelens en intolerantie tegenover andere religies. Verder staan we de vrijheid van meningsuiting toe en laten we het toe dat vrouwen en vrouwelijke kwaliteiten in vrijheid kunnen gedijen voor het welzijn van ieder individu, de mensheid en de samenleving.

Iedere keer als we meer islamisering in onze samenleving invoeren, bewegen we ons een stap verder weg van onze eigen cultuur en een stap dichter naar de islamitische cultuur toe, naar een samenleving die gebaseerd is op de sharia.

* Islamisering vindt altijd plaats op kosten van de autochtone culturen en hun normen. Dit gebeurt door de oorspronkelijke cultuur schade toe te brengen, belangrijke waarden van het leven van de mensen af te pakken en de waarden en normen, die onze samenleving bijeenhouden, te ondermijnen. De gemeenschapszin is fundamenteel voor onze levenskwaliteit, “roedel”dieren, en gemeenschappelijke fundamentele waarden zijn de basis van wederzijds vertrouwen, hulpvaardigheid, openheid, wederzijds begrip en respect binnen een bevolking.

* Islamisering verwatert de nationale identiteit onder de autochtone bevolking, want zij verwatert onze gemeenschappelijke cultuur. Tegelijkertijd versterkt ze de islamitische identiteit ten koste van de nationale identiteit. Nationale identiteit en gemeenschapszin zijn belangrijk voor de arbeidsmoraal, de moraal met betrekking tot uitkeringsbedrog en respect tegenover de wetten en autoriteiten van het land. Mensen, die zichzelf een deel van de samenleving voelen, vinden dat zij zichzelf schade toebrengen als ze de samenleving schaden.

* Islamisering staat toe dat inhumane tradities vaste voet krijgen in onze samenleving. De voorschriften van de koran en de islamitische zienswijze op vrouwen, vrijheid van meningsuiting en andere geloofsrichtingen zijn middeleeuws. Ze gedragen zich subversief met betrekking tot de democratie en de mensenrechten van een land – en of het nu veel of weinig is, of het nu tot een bepaald geografisch gebied beperkt blijft, zoiets mag in ons land geen vaste voet krijgen.

* Islamisering verdringt de autochtone bevolking uit de gebieden waarin moslims en de islamitische cultuur domineren. Dit gebeurt, omdat de islamitische cultuur zo anders is dan de westerse, zodat we het moeilijk vinden om ons daarbij thuis en lekker te voelen en omdat de islam en de islamitische cultuur zich racistisch gedragen tegenover niet-moslims.

* Islamisering zorgt ervoor dat islamitische traditionalisten of islamitische extremisten zich terugtrekken in onze landen, omdat zij hier hun islamitische tradities kunnen handhaven. Dit is contraproductief voor iedere integratie en een bron voor zelfgemaakt islamitisch extremisme.

* Want iedere nieuwe islamisering van een samenleving verkort de weg naar de volgende islamisering. Het is gemakkelijk voor moslims om eisen te stellen als zij kunnen verwijzen naar het feit dat wij al lang aan een groot aantal gelijksoortige eisen hebben voldaan. Islamisering biedt speelruimte voor een politieke ideologie, die zowel de onderdrukking als de vernietiging van alle niet-moslims met alle middelen tot doel heeft.

Voorbeelden van islamisering

De volgende voorbeelden van islamisering leiden tot de hierboven genoemde nadelen:

Er is sprake van een islamisering van onze steden wanneer de hele buurt zo sterk door de islamitische cultuur wordt gedomineerd, door islamitische waarden en door islamitisch racisme, dat de cultuur van het land en de autochtone bevolking zich niet meer thuis en veilig voelt in deze buurt. We zouden ons overal in ons eigen land thuis en welkom moeten voelen.

Er is sprake van een islamisering van onze voeding wanneer halal-producten niet als zodanig worden gekenmerkt. Door de klanten in het ongewisse te laten over wat islamitische voeding is, worden we gedwongen halal te eten. Als we het kopen, dragen we bij aan de islamitische “liefdadigheid”, met behulp waarvan terroristen gefinancierd worden en ondersteunen we islamitische arbeidsplaatsen ten koste van niet-islamitische en ten koste van de levensmiddelenprijzen – halal-slachting heeft een moslim nodig die helpt bij het slachten en de islamitische organisaties worden ervoor betaald dit optreden te ondersteunen. Levensmiddelen worden tegenwoordig al gedetailleerd gekenmerkt als het om inhoudsstoffen gaat, om de gezondheid en om de productiemethodes, om de vaardigheden van de consumenten te vergroten om een bewuste keuze te maken met betrekking tot hun voeding. Uiteraard moeten halal-producten dan ook herkenbaar zijn.

Er is sprake van een islamisering van de scholen van onze kinderen wanneer de staat islamitische scholen en koranscholen (madrassa´s)  toestaat en ondersteunt. Basisscholen zijn de belangrijkste doorgeefluiken van onze cultuur in de samenleving en het is de bedoeling dat de kinderen geïnformeerd worden over de binnenlandse culturen en waarden van het land.

Er is sprake van een islamisering van ons stadsbeeld en van onze architectonische cultuur wanneer stadsbesturen en de staat de bouw van grote moskeeën en minaretten toestaan. De Arabische cultuur hoort niet in westerse steden – en zeker niet in het centrum of op historisch belangrijke plaatsen.

Er is sprake van een islamisering van onze landen wanneer men moskeeën toestaat. Moskeeën versterken en vermeerderen islamitische waarden onder de moslims binnen een islamitisch gebied en fungeren vaak als springplank voor politieke activiteiten die de islamisering van een land dienen.

Er is sprake van een islamisering van onze soort van samenleven evenals de rol van de vrouw wanneer we het toestaan dat er boerka´s en nikabs in openbare ruimten gedragen mogen worden. In een democratische samenleving zouden we elkaar in het gezicht moeten kunnen kijken en zouden mannen en vrouwen gelijk moeten zijn en de vrijheid moeten bezitten zich zo te kleden zoals zij willen.

Er is sprake van een islamisering van ons openbare sportaanbod wanneer men zwembaden en kleedcabines afsluit of zo construeert dat moslims ze kunnen gebruiken. Het zou de keuze van ieder individueel mens moeten zijn welke religie en welke opvatting hij over naaktheid toestaat. De individuele keuze zou niet de toegang van de burger tot instellingen moeten belemmeren die door de belastingbetalers gefinancierd worden.

Er is sprake van een islamisering van onze scholen, instellingen, arbeidsplaatsen en een aanpassing van het seizoensritme wanneer we islamitische vakanties creëren en wanneer besturen en verenigingen islamitische feestdagen op onze kalender zetten. Wij hebben een gepast aantal feestdagen in ons land en nog meer feestdagen zou de academische ontwikkeling van onze kinderen beïnvloeden evenals een achteruitgang van de productiviteit van onze bedrijven. Het jaarlijkse ritme is nauw verbonden met de geschiedenis, de tradities en de cultuur van ons land en speelt een belangrijke rol bij onze ervaringen hoe wij vakantiedagen en seizoenen voelen. Dit fundamentele levensritme zou ervaren moeten worden met betrekking tot onze eigen geschiedenis en cultuur en zou niet geïslamiseerd moeten worden.

Er is sprake van een islamisering van onze scholen moslims om religieuze redenen vrijgesteld worden van christelijke godsdienstlessen en sportlessen.

Er is sprake van een islamisering van winkels wanneer deze ertoe besluiten om maar niet meer onze christelijke en nationale symbolen te gebruiken om moslims niet te beledigen of islamitische klanten kwijt te raken. Decoraties in winkels maken deel uit van onze cultuur en van de straatscene in onze steden en ze helpen mee de seizoenen aan te geven door christelijke versiering. Paaseieren, carnavalsversiering enz. klanten zouden winkels moeten uitzoeken die een sociale verantwoordelijkheid op zich nemen voor onze samenleving en onze cultuur.

Er is sprake van een islamisering van onze openbare instellingen en arbeidsplaatsen als er halal-spijzen op de menukaart staan. Speciale diëten, die enkel gebaseerd zijn op de persoonlijke keuze van de religie, zouden niet door de staat gesubsidieerd moeten worden.

Er is sprake van een islamisering van hoe wij voor onze kinderen zorgen als we negeren dat zij om religieuze redenen honger moeten lijden. Ramadan schaadt het concentratievermogen van de kinderen op school. Bovendien beschadigt hij de sociale ontwikkeling van de kinderen, want honger en een schommelende bloedsuikerspiegel maken hen emotioneel instabiel en agressief. Kinderen die honger hebben kun je terecht beschouwen als verwaarloosd en bestraft.

Er is sprake van een islamisering als we het feit negeren dat specifieke groepen etnische vrouwen in ons eigen land op grond van religieuze eisen beroofd worden van hun fundamentele mensenrechten. Vrouwen uit niet-westerse landen zouden een afspraak moeten maken met het stadsbestuur. De ambtenaren zouden de vrouwen moeten onderwijzen hoe om te gaan met familieplanning en voorbehoedsmiddelen. Bovendien zou men moeten garanderen dat de vrouwen vrij en veilig kunnen leven. Tenslotte is het belangrijk dat migrantenvrouwen hun rechten kennen met betrekking tot vrouwenhuizen, scheiding en repatriëring naar hun landen van herkomst.

Er is sprake van een islamisering van de regering als arbeidsplaatsen in de openbare sector gebedsruimtes bezitten. Openbare werknemers zijn ambtenaren en daarom zou het geld van de belastingbetalers niet uitgegeven moeten worden aan religieuze praktijken.

Er is sprake van een islamisering van ons rechtssysteem wanneer het ons niet lukt om op effectieve wijze een einde te maken aan de zelfbenoemde shariarechtbanken en islamitische meditatiebijeenkomsten. Zulke dingen zijn georganiseerde zelfjustitie en een directe aanslag op de fundamenten van onze sociale structuur en onze zin voor gerechtigheid. Zij zouden met de noodzakelijke middelen verwijderd moeten worden.

Er is sprake van een islamisering van ons rechtssysteem als de politie islamitische bespotting, bedreigingen en geweld negeert en als de politie islamitische groepen vaders gebruikt om mee te helpen een einde te maken aan islamitische opstanden en bendes. Het schaadt ons rechtsbegrip in dit land en ondermijnt de autoriteit van de politie.

Er is sprake van een islamisering van ons rechtssysteem wanneer we shariarechtbanken toestaan of daders, die een misdaad uit religieuze of culturele redenen hebben gepleegd (eermoorden) een geringe straf te geven.

Er is sprake van een islamisering van onze bevolking, van de kiezers en van het land als we de immigratie uit islamitische landen toestaan en als Europa ons niet effectief beschermt tegen illegale immigratie.

Bron:
http://europenews.dk/de
Auteur: Nicolai Sennels
Vertaling: Liz

Bron oorspronkelijk artikel:
http://gatesofvienna.blogspot.nl

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)