Het eliteproject EU komt niet alleen Duitsland duur te staan

Dankzij Schengen reizen ze van hieruit door naar het noorden: illegale immigranten in het Italiaanse Ventimiglia

(Door: Norman Hanert – Vertaling: E.J. Bron)

Je moet lang in de geschiedenisboeken zoeken om een project te vinden dat zichzelf zo diep en omvangrijk op dood spoor heeft gemanoeuvreerd als op dit moment de Europese Unie. De EU heeft zichzelf zoveel problemen op de hals gehaald, dat de toekomstperspectieven van het continent nu catastrofaal genoemd kunnen worden.

Bijvoorbeeld het concept van een “Europa zonder grenzen”, dat achter het Verdrag van Schengen steekt, ontwikkelt steeds meer veiligheidspolitieke explosieve kracht. Nadat problemen zoals het sociale toerisme in heel Europa of de grenscriminaliteit aan de Oder en de Neiße in Brussel tot nu toe alleen maar voor een schouderophalen zorgden, staat de EU met de radicaalislamitische terreur nu voor een heel nieuwe uitdaging. Volgens een bericht in de krant “El Pais” gaan veiligheidsautoriteiten er van uit dat zich veel meer Jihad-strijders uit EU-landen bij terreurbewegingen in het Syrisch-Irakese oorlogsgebied hebben aangesloten dan tot nu toe werd vermoed. Lagen de schattingen tot nu toe bij ongeveer 4000 personen, nu gaat de Spaanse politie van 30.000 tot 100.000 Jihadisten uit. Volgens een onderzoek van de Spaanse politie zal bij de terugkeer van de radicale islamieten naar Europa vaak een beroep worden gedaan op de hulp van bendes mensensmokkelaars.

Ook de illegale immigratie zal zich de komende tijd vermoedelijk explosief ontwikkelen. Nauw daaraan verbonden is de feitelijke mislukking van het EU-asielrecht. Terwijl volgens het zogenaamde Dublin II-akkoord het land verantwoordelijk is waar de asielzoeker de EU is binnengekomen, ziet de realiteit er inmiddels compleet anders uit. Duitsland en Zweden verwerken steeds meer asielverzoeken, waarvoor eigenlijk EU-landen zoals Italië, Polen of Griekenland verantwoordelijk zijn. Het jongste voorbeeld van deze ontwikkeling is de golf asielzoekers die op dit moment op weg is naar Duitsland. Als het geldende recht echt zou worden toegepast, dan zouden de EU-landen Hongarije en Kroatië het juiste adres zijn voor een groot deel van de asielaanvragen van de burgers uit Kosovo. Even duidelijk is dat de EU tot nu toe niet in staat was om voor een effectieve beveiliging van haar buitengrenzen te zorgen om een einde te maken aan de ongecontroleerde immigratie via de Middellandse Zee of Turkije naar Europa. Of de inmiddels in Brussel bediscussieerde asielkampen in Noord-Afrika fundamenteel iets zullen veranderen aan deze situatie moet worden afgewacht. Eerst valt opnieuw een verdere toespitsing van de asielproblematiek te vrezen. Proefondervindelijk neemt de stroom van illegale immigratie uit Noord-Afrika via de Middellandse Zee in de zomermaanden op grond van het weer toe.

Niet te over het hoofd te zien is intussen eveneens het mislukken van de Europese Unie als ordemacht aan haar randen. Daarbij werd grotendeels afgezien van een op de eigen belangen gerichte buitenlandse EU-politiek. In plaats daarvan besloot men zich vaak aan te sluiten bij de Amerikaanse buitenlandse politiek en zich aan deze ondergeschikt te maken. Terwijl Brussel het via een nuchtere analyse eigenlijk zou hebben moeten opvallen dat Washington sinds 2001 het ene buitenlandse politieke fiasco na het andere veroorzaakt heeft. Bij het jongste debacle, de poging om de Oekraïne in het Westen in te binden, heeft de onhandige diplomatieke handelwijze van de EU er zelfs toe geleid dat het gevaar van een oorlog naar Europa teruggekeerd is. Het wordt bovendien steeds duidelijker dat de Oekraïne-crisis het potentieel in zich draagt de EU diep te splijten en als gevolg daarvan ook toekomstige beslissingen binnen de EU te verlammen. Met rugdekking van de VS zetten Polen en de Baltische landen onmiskenbaar in op een confrontatiekoers tegenover Rusland. De andere partij werd gevormd door EU-landen zoals Griekenland, Cyprus en Hongarije met een pro-Russische politiek.

Hoe veelomvattend de buitenlandse politiek van de EU als ordemacht heeft gefaald, wordt niet alleen duidelijk aan de brandhaard in het oosten van het continent. Europa wordt inmiddels omringd door een hele serie brandhaarden. “Failed States” (mislukte landen) zoals Libië, Syrië, Irak, Afghanistan, Somalië en nu ook nog Jemen zullen voor immigratiedruk blijven zorgen. Deze massale bestorming zal botsen op een Europa dat zich deels nog steeds in een aanhoudende economische crisis en een niet opgeloste muntcrisis bevindt.

Bron:
www.preussische-allgemeine.de
Auteur: Norman Hanert

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)