(Door: Marilla Slominski)
Het zou immigranten toegestaan moeten zijn hun kinderen klappen en oorvijgen te geven. Dit vonnis werd geveld door een vrouwelijke rechter in Londen. Men zou bij de nieuwkomers rekening moeten houden met hun culturele achtergrond.
Aanleiding tot dit vonnis was de zaak van een Indische man, die het zorgrecht voor zijn kind terug wilde hebben, nadat hij wegens zogenaamde mishandeling van zijn vrouw en zijn zoon was gearresteerd. De zoon had getuigd dat zijn vader hem met een riem op zijn rug en zijn benen zou hebben geslagen.
De vader had ontkend zijn 7-jarige zoon met een riem te hebben geslagen, hij zou hem slechts “klappen en oorvijgen hebben gegeven”om hem discipline bij te brengen.
De vrouwelijke rechter stelde daarop vast niet te geloven dat de straf niet zo erg geweest zou zijn om te voldoen aan het delict van lichamelijke mishandeling. Men zou hier de andere culturele achtergrond niet mogen vergeten.
De rechter, mevrouw Justice Pauffley, motiveert haar vonnis als volgt: “In veel immigrantengezinnen is het gebruikelijk om kinderen een klap of een oorvijg te geven om foutief gedrag te corrigeren. De pijn en het verdriet van de jongen over de bestraffing is per slot van rekening slechts van korte duur geweest.”
Voor alle autochtone burgers in Groot-Brittannië geldt sinds 2004 dat wie zijn kinderen blauwe plekken, zwellingen, krassen, sneden of huidbeschadigingen toebrengt, wordt bestraft met een gevangenisstraf van tot 5 jaar.
Bron:
http://journalistenwatch.com
Auteur: Marilla Slominski
Bron oorspronkelijk artikel:
www.telegraph.co.uk
Auteur: David Barrett
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 
Ook nu weer: moslims mogen doen wat autochtonen niet mogen. Ze mogen hun vrouwen slaan, ze mogen meerdere vrouwen hebben (en worden door de staat ook nog onderhouden!), er worden vrouwen verminkt, ze mogen hun kinderen op hun eigen manier ‘corrigeren’, etc.
Ik zou wel eens willen weten hoe de grondwet in Engeland er uitziet. Het is toch de bedoeling dat ALLE onderdanen onder deze wetgeving vallen?
Hoe komen autochtone rechters ermee weg als blijkt dat moslims compleet maling hebben aan de wetten en regels van hun nieuwe thuisland? Als een moslim dezelfde overtreding begaat als een niet-moslim, maakt de cultuur dan het verschil in de hoogte van de boete? Ervan uitgaand dat een moslim een boete krijgt dan hè? Want ik zie hen ervoor aan dat ze weigeren te betalen omdat ze de grondwet niet respecteren.
Wat hebben we een ellende in Europa gekregen met het binnen laten van dit volk!
LikeLike
Het kenmerk van een rechtsstaat is dat iedereen voor de wet gelijk is en dat idee wordt hier dus verlaten.
LikeLike
Voor allochtonen (immigranten) dus andere rechtsregels dan voor autochtonen.
Kan me soms niet aan de indruk onttrekken dat we dat hier ook al hebben.
LikeLike
Mijn ouders wouden vroeger emigreren naar Australië. Een belangrijke voorwaarde was, dat je de taal sprak en je aan de gewoonten van het land aanpaste. Anders kon je het wel vergeten. Waar is de tijd gebleven?
LikeLike
Helemaal getikt.
LikeLike
ongelooflijk hoe lichtzinnig men omgaat met dit volk!
Misschien dat iemand eens moet gaan uitleggen dat niet alle culturen gelijk zijn, probeer zo hard je wil, het is en zal zo niet zijn jammer genoeg.
onze culturen moeten maar wijken om geen aanstoot te geven en “begrip” tonen.
ik zeg hier en nu dat onze cultuur beter is en dit soort toestanden wansmakelijk zijn.
de pot op met je cultuur als dat wil zeggen dat je speciale privileges eist!
LikeLike
Als immigranten systematisch al hun kinderen doodslaan is er een positieve kant aan dit verhaal.
j.c.th.kohler@ziggo.nl
LikeLike
duimpie omhoog !
LikeLike
Tsia dat hoort tot hun cultuur toch?
LikeLike
Je kan het ook door trekken naar de straat.
Krijg je zomaar een pak slaag van een groepje allochtonen, dan is dat niet meer dan als vervelend te beschouwen want het is nou eenmaal het aard van het beestje.
Kunnen ze niets aan doen dat ze zo iets doen en daar moet je verder dan ook maar niks van vinden.
LikeLike
Iedereen een bus pepperspray op zak. Moet je eens kijken hoe ze daarvan ‘opknappen’ (of afknappen; het is maar hoe je het bekijkt).
LikeLike
Ze hebben tegenwoordig mini busjes met deo spray, mag je altijd bij je hebben.
Neemt ook weinig ruimte in in je jaszak of tas.
Maar ik heb altijd stalen werkschoenen aan, en daar wil je echt geen schop mee krijgen,
daar schop je met gemak een autoruit mee in.
LikeLike
Wat voor autochtonen geldt, heeft evenzeer voor allochtonen te gelden: Zodra je onderscheid gaat maken op grond van cultuur is het eind zoek en komt bovendien de islamisering weer om de hoek kijken. Is het nu zó onbegrijpelijk, dat wie in een westers land woont, zich teven aan de westerse normen te houden heeft? En daar valt het verbod om te slaan eveneens onder!
Wèl wil ik opmerken, dat die wettelijke bepaling er in GB rijkelijk laat doorgekomen is (2004) en dat de Britten daarvoor op dit gebied al weinig remmingen kenden: Zo is het verbod op lijfstraffen op scholen -waar ouders normalerwijze falikant tégen zouden moeten zijn- pas vanaf de jaren ’80 schoorvoetend afgeschaft. De Britten zijn nu eenmaal zèlf lang een volk geweest dat geen bezwaar zag in fysieke bestraffing in de opvoeding en hebben eveneens lang de neiging gehad, die opvoeding bijna geheel uit handen te geven (nanny’s, kostscholen) zonder zich er in te mengen. Als het kind hierdoor werd overgeleverd aan de grillen van een liefdeloze vervangende ‘opvoeder’ werd er niet zelden pas ingegrepen als het al te laat was. Het is niet onmogelijk, dat deze rechter nog met één voet in die voorbije periode staat en daardoor over één en ander gemakkelijker denkt dan iemand, die bepaalde opvoedingsmethoden onherroepelijk afwijst en men kan zeggen: Helaas voor dit kind.
De Britten relativeren te veel, ook hier weer. Daarin schuilt nu juist het risico van de islamisering.
LikeLike
Verschrijving: Ik bedoelde natuurlijk dat het verbod op lijfstraffen op scholen vanaf de jaren ’80 pas schoorvoetend werd INGEVOERD.
LikeLike
Pingback: Engeland: Immigranten mogen hun kinderen slaan! |
Zouden we aan die mevrouw ook wat oorvijgen mogen geven? Wat zou er dan gebeuren?
LikeLike
Ja sorrie hoor er moet toch iemand dat tuig slaan of niet dan? Als wij het doen is het discriminatie. Nee hoor laat dat uitschot hun eigen onkruid maar slaan.
LikeLike
”Nee hoor laat dat uitschot hun eigen onkruid maar slaan.”, Wel, dat zou ook een goed idee zijn voor ONS uitschot-onkruid, dat zou die jongeren terug enig respect bijbrengen voor de ouderen ipv hen hun zinnetje te blijven geven en er een rotzooi van te maken , zoals nu gebeurt
LikeLike
Een mooie uitslag voor de katholieke kerk. Hoeven ze geen schadevergoedingen meer te betalen voor pedofilie en ander misbruik. Immers, cultuur.
LikeLike
De strafmaat wordt aan het culturele beschavingsniveau aangepast. Dat schept verwarring voor rechters, maar kan eventueel ook creatief werken. Dus, pragmatisch is er wel wat voor te zeggen. Makkelijk uitvoerbaar, toelaatbaar, efficiënt en effectief.
Nu de flitspaal nog aanpassen voor cultureel profileren.
LikeLike
Het mishandelen en tot moes slaan van kinderen, zeker niet door immigranten, is niet goed te keuren en zal zeker zwaar moeten worden bestraft. Ik gaf al eens eerder aan dat het ouderwets opvoeden van meisjes in Nederland (voordat een deel van het linkse ongedierte in de vorm van politici, “opvoedkundigen”, softe leraren en slappe ouders) meestal wel een goed impact op hen had op.
De vier stoute meiden uit Scherpenzeel; Vivian, Bianca, Simone en Esther, werden in 1979 al eens op aandringen van een strenge vader opgevoed door een jonge student die beiden door de meisjes waren bedrogen met gestolen geld van de vader waarmee ze een appeltaart kochten. Ze werden alle vier om beurten over de knie gelegd en kregen elk 60 klappen op hun achterwerken, gestoken in spijkerbroeken, spijkerrok, ribbroek en seksie ondergoed! De meisjes vonden deze “traktatie” achteraf best leuk om te krijgen omdat ze dat ook wel hadden verdiend.
Niettemin ga ik een verhaal vertellen over hoe ik zelf eens een stout meisje op mijn lagere school een dergelijke opvoeding gaf en door de lengte van het verhaal zal ik het verdelen om het enigszins leesbaar te houden:
LikeLike
Ooit zat ik in de jaren ’70 op de lagere school in Bokhoven, gemeente ’s-Hertogenbosch, en daar zat een meisje op dat Ingrid heette. Zij was een half jaar jonger dan ik en ook haar vier oudere zussen en jongere zus hebben ooit op deze school gezeten.
Het was een leuke meid en erg geestig van aard wat ook gold voor haar jongste zusje. Met twee van deze oudste zussen kon ik niet echt goed overweg maar toen ik in 1983 van deze school afging en enkele maanden daar weer op bezoek ging zat de desbetreffende Ingrid daar nog op.
En het was op een vrijdagmiddag, toen de school ging sluiten, dat ik de kans kreeg om de ondeugende Ingrid eens te gaan opvoeden. En hier komt het verhaal over de desbetreffende gebeurtenis:
Op het schoolplein voor de school, een houten gebouwtje, stond rechts daarvan een houten klimrek in de vorm van een giraf of draak en kwam ik op de bewuste dag Ingrid tegen.
Zij was een leuke meid, ongeveer 12 jaar oud, met lang blond haar, een guitig gezicht en die dag, zover ik nog weet, gekleed in een wit t-shirt of een blouse en een rode jeans aan. Deze zat erg hoog en strak over haar billen heen en was erg aantrekkelijk om te zien. Ze bleek in een plagerige bui te zijn en mij te willen uitdagen voor een achtervolging.
Ik was in deze tijd 13 jaar oud en kreeg toen al de lust om haar een pak voor haar broek te geven maar dat kon zij alleen nog niet weten. Langzaam maar zeker kwam ik op haar aflopen terwijl zij zich gereed maakte om een rondje te rennen om het klimrek heen.
“Je zult mij nooit te pakken krijgen, Jules!” riep Ingrid lachend en uitdagend alsof ze erg zelfverzekerd was.
“Eerst zien en dan geloven,” dacht ik zelf en ik rende meteen op haar af.
Ingrid probeerde mij voor te blijven maar ze was niet snel genoeg om mij af te schudden daar het pleintje vrij klein was en ook een naburig bosje kon haar geen veiligheid garanderen.
Na een kort rondje te hebben gerend rond het klimrek haalde ik Ingrid al snel in en pakte haar beet.
Ik voerde haar mee naar een ronde ondiepe en betegelde kuil maar Ingrid wist niet wat ik met haar wilde uithalen en ze verzette zich dan ook nauwelijks. Aangekomen bij de kuil ging ik op de rand daarvan zitten en ik nam Ingrid over de knie.
En voordat ze besefte wat haar overkwam begon ik een paar stevige klappen op haar achterwerk, gehuld in haar rode jeans, te geven.
“Auw!” en “Oei!” riep ze pijnlijk uit en spartelde tegen maar ze kon niet van mijn schoot af komen want ik hield Ingrid stevig vast en ging onverschrokken door met het welverdiende pak voor haar broek.
LikeLike
Toen ik haar ongeveer 20 klappen op haar billen had gegeven liet ik Ingrid van mijn knie glijden maar dat belette haar schijnbaar niet om mij opnieuw te gaan plagen. Ze probeerde er tussenuit te knijpen maar ik vond toch dat ze alsnog een flink pak voor haar broek verdiende.
Ik pakte haar daarom opnieuw beet voor een extra pak slaag.
“Nou krijg je van mij nog een portie billenkoek, meisje!” zei ik triomfantelijk.
En wederom nam ik Ingrid over de knie en de daad bij het woord voegend sloeg ik haar opnieuw op haar achterwerk maar deze keer verzette Ingrid zich niet.
Ze bleef ontspannen over mijn knieën liggen en leek het nou blijkbaar erg leuk te vinden. Ik was niet kinderachtig met het uitdelen van de klappen maar vond het na 20 keer welletjes omdat haar achterste erg warm en pijnlijk begon te worden.
Ik zette haar overeind waarna Ingrid met een pijnlijk gezicht over haar achterwerk begon te wrijven maar boos was ze niet.
“Je hebt me al tot twee keer toe billenkoek gegeven, Jules,” antwoordde ze eerbiedig. “Zoveel billenkoek kreeg ik nog nooit achter elkaar.”
Ingrid moest opeens erg lachen over mijn gevoelige traktatie waarna we in vrede afscheid van elkaar namen.
En ik weet zeker dat ze zich deze gebeurtenis nooit meer zal vergeten al kwam ik Ingrid in 2004 nog een keer tegen op een schoolreünie maar we hebben het daarna niet meer gehad over mijn opvoedkunde!
LikeLike