De leer (doctrine) van de jizya

(Door: Raymond Ibrahim – Vertaling en bewerking: “Vederso”)

Het woord jizya/djizja verschijnt in Koran 9:29 in een bevel dat nu bekend zou moeten zijn: “Bestrijd de mensen van het Boek [Christenen en Joden] die niet geloven in Allah noch in de Laatste Dag, noch verbieden wat Allah en Zijn boodschapper hebben verboden, noch de religie van de waarheid omarmen, totdat zij de djizja betalen in vrijwillige onderwerping …”. (…)

De betekenis van het Arabische woord “jizya” is gewoon “terugbetalen” of “vergelding”, in principe “compensatie” voor iets. Volgens de Hans Wehr Dictionary, het standaard Arabisch-Engels woordenboek, is jizya iets dat “in de plaats van iets anders komt”. Simpel gezegd; veroverde niet-moslims kochten met geld hun [eigen] leven van hun islamitische veroveraars dat ze anders zouden verliezen. In plaats van hun leven namen ze hun geld. Zoals een middeleeuwse jurist het bondig stelt: “Hun leven en hun bezittingen worden slechts beschermd op grond van betaling van de djizja”. (…)

Het idee van geïnstitutionaliseerde jizya is gerelateerd aan het idee dat niet-moslims waar mogelijk geplunderd kunnen worden. De vermelding van de jizya in de “Encyclopaedia of Islam” stelt dat “met of zonder leerstellige rechtvaardiging, willekeurige eisen [voor geld] keer op keer verscheen”. Zelfs de middeleeuwse reiziger, Marco Polo, wiens kronieken onpartijdig lijken, maakte in de dertiende eeuw een interessante opmerking over de moslims in Tauris (nu Irak):

“Volgens hun leer [islam]: wat van anderen van een ander geloof is gestolen of geplunderd, dan is de diefstal geen misdaad; terwijl degenen die gedood worden of door de handen van de christenen letsel oplopen [in de loop van een rooftocht], als martelaren worden beschouwd…. Deze principes gelden voor alle Saracenen [moslims]”.

In de afgelopen tijd wordt dit alles weerspiegeld in de woorden van Sheikh Abu Ishaq al-Huwaini die hij een paar jaar geleden sprak over wat de moslimwereld moet doen om de economische problemen op te lossen:

“Als we alleen een jihadistische invasie ten minste eenmaal per jaar of indien mogelijk twee of drie keer per jaar kunnen uitvoeren, dan zouden veel mensen op aarde moslims zijn geworden. En als iemand onze dawa [uitnodiging tot bekering] verhindert of ons in de weg staat, dan moeten we ze doden of ze als gijzelaar nemen en hun rijkdom, vrouwen en kinderen in beslag nemen. Dergelijke gevechten zal de zakken van de Mujahid [heilige strijder] vullen en die kunnen naar huis terugkeren met 3 of 4 slaven, 3 of 4 vrouwen en 3 of 4 kinderen. Dit kan een winstgevend bedrijf zijn als je elke persoon vermenigvuldigt met 300 of 400 dirham. Dit kan voor de Jihadist een financiële toevlucht worden, waarbij een Jihadist, in tijden van financiële nood, altijd een van deze personen [slaven] kan verkopen”.

Vandaag is de djizja echter terug…. Zelfs in het Westen, waar in 2013 een Britse moslim prediker, die jaarlijks meer dan £ 25.000 aan bijstandsuitkeringen ontving, de Britse belastingbetalers als “slaven” aanduidde en hij legde uit: “We nemen de jizya, dat is ons Haq [Arabisch voor recht]”. De normale situatie is om geld van de Kafir [ongelovige] te nemen, is het niet? Dus dit is de normale situatie. Ze geven ons het geld, u werkt, geeft ons het geld, Allahu Akhbar [“Allah is groot”]. We nemen het geld”.

Academische leugens over jizya

…. Beschouw het volgende fragment van John Esposito (bekende, alles vergoelijkende islamoloog – vert.), directeur van het Prins Alwaleed Center for Muslim-Christian Understanding aan de Georgetown University en een algemeen erkende bron voor alles wat islamitisch is:

“In veel opzichten vond de lokale bevolking [christenen, Joden en anderen] de islamitische heerschappij flexibeler en toleranter dan die van Byzantium en Perzië. Religieuze gemeenschappen waren vrij om hun geloof te beoefenen, zoals aanbidding, en worden door hun religieuze leiders en wetten geregeerd op gebieden als huwelijk, echtscheiding en erfrecht. In ruil daarvoor werden ze verplicht een hoofdelijke belasting (jizya) te betalen dat ze recht gaf op islamitische bescherming tegen agressie van buiten en ze werden vrijgesteld van militaire dienst. Zo werden ze de ´beschermden´ (dhimmi’s). In feite betekende dit vaak lagere belastingen en een grotere lokale autonomie …”.

Ondanks de bijna dwepende toon met betrekking tot islamitische heerschappij is het idee dat met de verkregen jizya “islamitische bescherming tegen agressie van buiten” werd gekocht een regelrechte leugen. Net zo vals is Esposito’s bewering dat jizya werd besteed aan het “hen vrijstellen [niet-moslims] van militaire dienst” – alsof de veroverende moslims zelfs zouden willen of toestaan ​​dat hun onderworpen “ongelovigen” samen met hen vechten in naam van de jihad (heilige oorlog tegen ongelovigen) zonder zich te bekeren tot de islam.

Maar deze twee mythen dat djizja er was voor “moslimbescherming tegen agressie van buiten” en “vrijstelling van militaire dienst” zijn nu algemeen aanvaard…. een zekere Hesham A. Hassaballa recyclede deze verzinsels op Beliefnet door Sohaib Sultan, moslimkapelaan aan de Princeton University, te citeren, die concludeert: “Dus is jizyah niet meer en niet minder dan een belasting in plaats van vrijstelling van militaire dienst en ter compensatie van het ´verbond van bescherming´(dhimmah) toegekend aan de burgers van de islamitische staat”.

In werkelijkheid was jizya, en is dat daadwerkelijk nog, beschermingsgeld. Niet tegen buitenstaanders, zoals Esposito en anderen beweren, maar tegen de moslims zelf. Of het nu het eerste kalifaat van meer dan een millennium geleden is of het nieuwe kalifaat, de “Islamitische Staat”, de moslimheersers blijven vinden dat hun onderworpen “ongelovigen” geacht worden hun leven te verliezen, tenzij ze het met losgeld vrijkopen. Anders gezegd; de onderworpen ongelovige is een beest om te worden gemolken “tot het geen melk meer melk geeft, maar bloed” om de gedenkwaardige woorden van een vroege kalief te citeren.

Er is niets humaans, redelijks of bewonderenswaardigs aan de eis van jizya aan veroverde niet-islamitische minderheden, zoals de wetenschappers beweren. Jizya is gewoon afpersingsgeld. Het doel is altijd geweest om niet-moslims te voorzien van bescherming tegen moslims: betalen, anders bekeren tot de islam of anders sterven.

En het wordt voorgeschreven in zowel de Koran en de Hadith, de twee pijlers van de islam. Kortom, djizja is nog een ander lelijk feit van de islam dat kan worden toegevoegd aan offensieve jihad, imperialisme, vrouwenhaat, slavernij, etc. – eentje dat de wetenschappers niet weg kunnen vergoelijken, zelfs als de wereld werkeloos staat toe te kijken naar z’n hervatting in de eenentwintigste eeuw.

(Lees evt. ook de delen 1, 2 en 3 van Raymond Ibrahim waarin hij de islam vergelijkt met de maffia)

Bron:
www.raymondibrahim.com
Auteur: Raymond Ibrahim

Bewerkt en uit het Engels vertaald door:
“Vederso”
(voor www.ejbron.wordpress.com)