Journalisten geven toe: berichten over de vluchtelingenchaos worden positief gefilterd

(Door: Markus Mähler – Vertaling: E.J. Bron)

Taboezone noodonderkomen: Het “Mindener Tagblatt” wil “waardevrij” berichten over de plaatselijke vluchtelingencrisis. Dat betekent: ook een keer het tentenkamp ingaan om zichzelf een beeld te vormen en de negatieve kanten van de chaos niet te verzwijgen. Bijvoorbeeld illegale wapendepots. De autoriteiten weigeren het blad echter de toegang. Geen op zichzelf staand geval. De “Duitse journalistenvereniging” bericht dat steeds meer lokale kranten buiten moeten blijven. De verslaggeving wordt aangestuurd en vergeven aan uitgekozen media.

Wat gebeurt er eigenlijk in onze vluchtelingenonderkomens? Dat weten de meeste journalisten zelf niet. Zij moeten de burgers informeren, maar zij schrijven hun informatie liever over van de autoriteiten, vooraanstaande media en persbureaus. Het land staat door een historisch unieke volksverhuizing op zijn grondvesten te schudden. In plaats van informatie krijgen de Duitsers echter een kalmeringspil. Is dat de angst van boven voor de woede van onderen?

De rol van de lokale journalisten is daarbij bijzonder tragisch. Anders dan de alfa´s in de vooraanstaande media leven zij nog in de werkelijkheid, hebben een luisterend oor voor de mensen en zien wat er ter plaatse gebeurt. Tot in juli schetsten zij een ongekleurd beeld van de vluchtelingencrisis. Inmiddels zijn zij echter ook stom geworden.

Journalisten worden uitgesloten, vluchtelingen worden in ieder geval beschermd

Enkele kranten, zoals het “Mindener Tagblatt” proberen het nog steeds – en lopen daarbij een bloedende neus op. De deur blijft dicht, in ieder geval voor lokale journalisten. Zij schrijven gefrustreerd op het interne blog van de krant: “De enige lokale krant van de plaats Minden wordt de toegang tot het noodonderkomen geweigerd onder verwijzing naar het huisrecht”. Journalisten worden buitengesloten, vluchtelingen worden in ieder geval beschermd en hun deels illegale handelingen worden gebagatelliseerd – dat is al lang de regel.

De gemeentes volgen daarbij een informele aanwijzing van bovenaf op. In een mail schrijft de perswoordvoerster van de stad Minden: ”De districtsregering adviseert alle gemeentes om in principe geen foto- of video-opnames toe te staan.” Men zou de krant moeten buitensluiten, omdat dit anders “binnen een mum van tijd tot gelijksoortige wensen bij andere media leidt, die we dan niet meer kunnen sturen en ook niet meer kunnen afwijzen.”

Asielzoekerscentra zijn taboezones

Dat is geen op zichzelf staand geval. De “Duitse journalistenvereniging” (DJV) bericht over steeds meer huisverboden. Inmiddels gelden de vluchtelingencentra als “journalistieke taboezones”, maar het publiek merkt daar niets van. Er is sprake van een muur van stilzwijgen. Het “Mindener Tagblatt” spreekt bijvoorbeeld nu pas. In het hoofdnieuws van de publiekrechtelijke zenders laat men echter non-stop hartverscheurende verhalen rechtstreeks uit de noodonderkomens zien, die zelfs een doorgewinterde nieuwspresentator zoals Claus Kleber tot tranen toe ontroert.

De komische opera van de asielpolitiek van een alternatiefloze bondskanselier

Duitsland´s vooraanstaande media krijgen van de autoriteiten nog steeds mooie uren met vluchtelingen cadeau. Dit schouwspel komt wel erg armzalig over wanneer zelfs “Bild” als specialist van volksgevoelens hieraan meedoet.

De komische opera van een alternatiefloze bondskanselier en haar asielpolitiek gaat verder. De staatskapel van de publiekrechtelijke elite maakt daarbij de muziek en overstemd woedend geroep uit het publiek. De perswoordvoerster van Minden schrijft van een “aansturing” van de media, dat lukt boven schijnbaar beter dan onder.

“Bij de vluchtelingen werden wapens gevonden!”

Het zwijgen van de media heeft echter al bijna tot een catastrofe geleid: een honderdtal politieagenten moest op 24 september ingrijpen in het vluchtelingenonderkomen in Donaueschingen. Er werden “gevaarlijke voorwerpen” gevonden, bagatelliseerde de politiewoordvoerster deze unieke razzia, en zo stond het daarna ook in de “Südkurier”. Hiermee gaven de journalisten zich tevreden en hebben niet meer nagevraagd.

Terwijl iedere lezer alleen al bij het scannen van het artikel merkt: dat kan niet de hele waarheid zijn. In 2014 vertrok het 110^e infanterieregiment van de Duits-Franse brigade. Nu zijn de lege kazernes in het stadje met 20.000 inwoners een noodonderkomen voor 1500 vluchtelingen. Bezorgde buurtbewoners spraken na de razzia met politieagenten. Zij vertellen KOPP-Verlag: “Bij de vluchtelingen werden wapens gevonden!”

Een honderdtal politieagenten rukt uit wegens “houtafval”

Zoiets had men in Donauschingen al gedacht: de politie rukt niet uit met honderd man als het alleen maar gaat om “houtafval” . De politie-eenheden waren zelfs met geweren, machinepistolen, kogelvrije vesten en helmen uitgerust en doorkamden het hele kazerneterrein.

Zulke beelden maken de mensen bang. Het leger vertrekt en de burgers blijven achter – alleen met vluchtelingen, die zichzelf bewapenen. Blijkbaar schatte het ministerie van Binnenlandse Zaken de situatie dusdanig riskant in dat men op zeker ging. De razzia herinnerde aan de chaos in een land in burgeroorlog. Geruchten rijzen de pan uit over een jihadistisch ondergronds leger dat bewapend wordt en dan onderduikt.

70% van de vluchtelingen zijn jonge, vrijgezelle mannen

Journalisten moeten hier onderzoek naar doen, ze verbreiden echter maar al te vaak alleen hetgeen hen wordt voorgeschoteld door de autoriteiten. De chaos wordt verzwegen, de asielcrisis systematisch mooier voorgesteld dan ze is, terwijl de bondskanselier nog steeds naïef blijft beweren: “Het gaat ons lukken!” 70% van de vluchtelingen zijn jonge, vrijgezelle mannen – er zijn nauwelijks kinderen.

Maar juist zij duiken op in de beelden van de pers. De media informeren niet meer, er wordt met gevoelend gemanipuleerd. De grote ogen van een verloren kind kunnen zelfs een stenen hart week maken. Velen in het land willen helpen, omdat zij de ernst van de situatie volkomen verkeerd inschatten en de crisis nog niet in de binnensteden is aangekomen.

Maar terug naar de waarheid: de socioloog Armin Nassehi – zelf een vriend van de immigratie – houdt in verband met de onverwachte mannengolf rekening met een machocultuur in Duitsland, zoals deze tot nu toe alleen bekend is vanuit het Midden-Oosten. KOPP-Online waarschuwde maanden geleden al voor het “geïmporteerde geweld”.

Bron:
http://info.kopp-verlag.de
Auteur: Markus Mähler

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)