“What the heck!”

(Door: Thor Kunkel – Vertaling: E.J. Bron)

In tegenstelling tot de Duitsers, die zich er grotendeels toe verplicht voelen de immigrant ook zijn eigen vrouw of dochter te gunnen, zijn de Britten nooit vergeten wie ze zijn en dat het Britse volk de ware soeverein in zijn land blijft – zijn wil geschiede, niet de wil van een mensen verachtende kliek, die zijn mediamacht gebruikt om tegen vitale belangen van de volkeren van Europa politiek te bedrijven.

Met het uitstappen uit een niet te controleren risico wijzen de Britten opnieuw de juiste weg. Dit democratische oergesteente, dat de wereld voor Hitler behoedde, laat zich niet door een fiscale gemeenschap in de onmondigheid leiden. Alleen al de beslissing om het lot van de Europese volkeren aan een munt genaamd euro te smeden, zorgde bij veel Britten lange tijd voor woede en radeloosheid.

Ze zijn niet in de laatste plaats (citaat Donald Trump) “woedend over vreemdelingen die in hun land komen en de controle overnemen”, wat enerzijds door de neo-socialistische Eurocommissarissen uit Brussel, anderzijds door de migratiestromen bewerkstelligd wordt. Want die laatste zijn grotendeel helemaal geen mensen die bescherming nodig hebben, maar jonge sociale avonturiers, die het – in ieder geval in Duitsland – op Hartz IV en dom, blank vlees hebben voorzien. In Berlijn kan men de met rugzak en mobiele telefoon bewapende guerrillastrijders inmiddels massaal bewonderen. Je kunt zien hoe ze in groepen op stationspleinen bij elkaar komen, hoe ze verachtelijk grijnzen en konkelfoezen, ze voelen zich al de heren in een land dat niet in staat is zichzelf te verdedigen.

Dit treurige voorbeeld Duitsland, massale seksuele intimidatie in Oudejaarsnacht 2015/2016, het schandelijke zwijgen van de politie en de media, de bespotting van de slachtoffers door de ideologische heksenmeesters Reker (“armlengte afstand”), dat alles werd door onze buren op het groene eiland met argwaan geregistreerd. Ook de plotselinge aankondiging van een Turkse ondernemer dat hij in Duitsland – nu men rekening zou houden “met miljoenen nieuwe immigranten”- een migrantenpartij wilde oprichten om zo voor “tegenwind” (d.w.z. politiek tegen de autochtonen) te zorgen, werd in Groot-Brittannië met afgrijzen vernomen en zelfs in de media gethematiseerd.

Hier werd de tendens om dit na te doen al lang herkend: je hoeft je alleen maar voor te stellen wat er gebeurt als dergelijke migrantenpartijen – in heel Europa en in miljoenen georkestreerd – plotseling in de parlementen zitten, waar ze dan bijvoorbeeld de invoering van hun onbeschrijfelijke, middeleeuwse zeden (hoofddoek, besnijdenis, gedwongen huwelijk, enz., enz.) op democratische wijze kunnen doordrukken.

Wat dan? Willen de Duitsers werkelijk dat hun kinderen in Eurabië opgroeien? Is het niet al lang tijd geworden om de middelvinger te geven aan het Brusselse Centraal Comité en op tijd een einde te maken aan het hoofdzakelijk met Duits belastinggeld gefinancierde grootste sociaal-cybernetische experiment van de nieuwe tijd? De AfD-voorzitter Frauke Petry riep er in een standpuntbepaling n.a.v. de Brexit toe op “Europa nieuw te denken”.

En precies dat hebben de Britten gedaan. Een Europa dat het waard is om in te leven is niet op een muntunie of een ongeloofwaardige rechtencanon gebaseerd, waaraan zich na Merkel´s solo sowieso niemand meer houdt. Evenmin wordt het door een lijst van strafbare meningsdelicten tegen de wil van de volkeren opgewaardeerd. Europa´s ware fundament bestaat uit het goede gevoel op het continent een thuis, een vaderland te hebben, waar je aan niemand iets hoeft uit te leggen en waar alles aan jezelf en aan de ander een vanzelfsprekendheid is.

De actuele Europese vraag is daarom niet of we door een idioot idee zoals de EU met onze buren, de Britten, verbonden worden, de vraag is of de jonge Europeanen in staat zullen zijn eindelijk een Europa te creëren waarin wederzijds respect en welwillendheid voor elkaar eindelijk een bondgenootschap schept dat in staat is om het knechtschap-verdrag met de trans-Atlantische oorlogshitser pest genaamd de VS te beëindigen!

Talen, culturen, tradities waren altijd de antropologische basisvoorwaarden van Europa, hun niet te verwisselen drieklank van Europese geest. Wat moeten we dan met deze kunstmatig opgeklopte dwang tot EU-pluralisme, omdat Europa altijd al pluralistisch, divers en multicultureel was!? Juist de Duitsers mogen zich niet langer in slaap laten sussen: verschillende talen, culturen en tradities (ik moet het nogmaals herhalen) zijn belangrijker dan een kunstmatige munt genaamd euro, ze zijn veel belangrijker dan het bureaucratische monster genaamd “Europese Unie”, dat met veel goede wil een vergaarbak van derderangs politici genoemd kan worden.

Een feit is: noch Martin Schulz, noch Günther Oettinger, noch Jean-Claude Juncker werden democratisch gekozen. Hun hoogdravende titels hebben ze voor zichzelf bedacht. Dat de Britse premier David Cameron, die in oktober zal aftreden, zich tot het laatste moment heeft verzet tegen Juncker´s verkiezing tot voorzitter van de Europese Commissie, had in 2014 een simpele reden: uit een peiling van het opinieonderzoeksbureau Advanced Market Research was gebleken dat slechts 8% van de Europese kiezer Juncker überhaupt kenden! Het gros van de kiezers – dus meer dan 90% – kende overigen geen enkele van de met belastinggeld gefinancierde EU-partijen.

En zo is de cirkel met de Brexit eindelijk rond. Terwijl de mediaal betuttelde en moreel verlamde Duitsers zich iedere rondlopende schurk als voorzitter laten voorzetten, hebben de zelfbewuste en pragmatische Britten het recht behouden ook een keer “Nee” te kunnen zeggen. Dat hebben ze met 51,9% van hun stemmen op 23 juni 2016 gedaan.

Zo functioneert geleefde democratie, maar dat zijn de Duitse systeemmedia, die nu een zakelijk gedifferentieerd debat over de Brexit verhinderen, blijkbaar heel duidelijk vergeten. Voor hen, die de ontbinding van de natiestaat al jarenlang met gevoelloos makende woorden begeleiden, zijn Schulz en Juncker een feit, de Europese landen al ideologisch gelijkgeschakelde veelvolkerenstaten, waarin op zeker moment autochtonen en immigranten vechten om 1-euro-baantjes. Deze vernedering heeft het Britse volk zichzelf met zijn moedige beslissing bespaard.

Bron:
http://unser-mitteleuropa.info
Door: Thor Kunkel

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)