De expansie van het slagveld

(Door: Marcello Dallapiccola – Vertaling: E.J. Bron)

De meldingen volgen elkaar razendsnel op. Aanslag in Nice, 84 doden, Allahu Akbar. Putsch in Turkije, soldaten worden door de meute onthoofd. In de VS worden politieagenten door sluipschutters doodgeschoten, het rassenconflict escaleert. In het rustige Neder-Beieren hakt in een trein een gek in naam van Allah er willekeurig op los met een bijl en een mes. Tijd om even bij te komen? – Nee . . .

In een vakantiepark in Frankrijk steekt een moslimmaniak op een vrouw en haar drie dochters in met de motivering dat zij “schaamteloos gekleed” zouden zijn. Eveneens in Frankrijk stormt een gewapende man het Hotel Formule 1 in Bollende-Vaucluse binnen, waar hij zich op dit moment nog verschanst. . .

Het lijkt net alsof de wereld in één keer helemaal dol draait. Met steeds kortere tussenpozen volgen de vreselijke berichten elkaar razendsnel op, de desbetreffende “deskundigen” op tv kunnen het nauwelijks bijhouden om de verbaasde tv-kijker uit te leggen dat dit alles uiteraard niets met de islam te maken heeft. Desondanks lijkt de laklaag van de civilisatie definitief scheuren te vertonen; er schijnt opeens nauwelijks nog een veilige plek te zijn, overal kun je een potentieel doelwit van terreur worden.

Precies datgene is gebeurd waarvoor “samenzweringsidioten” en de “slechte rechtsen” al vanaf het begin van de “vluchtelingencrisis” genoemde radicaalislamitische invasie gewaarschuwd hebben. Niet alleen kleine criminelen en allerlei soorten gelukszoekers hebben van de domme, naïeve welkomstcultuur gebruik gemaakt om zich aan de rijk gevulde trog van de Duitse welvaart te laven, maar ook keiharde terroristen gebruiken de gelegenheid om op de stations hun applaus en een stukje zelfgebakken appeltaart (gegarandeerd halal!) op te halen om daarna onder de bescherming van de almachtige ideologische Stasi in alle rust hun aanslagen voor te bereiden.

De politiek van de open grenzen heeft binnen een behoorlijk korte tijd tot een bijna grenzeloze terreur geleid. Nog steeds worden er dagelijks duizenden over de Middellandse Zee naar Zuid-Italië gesluisd, gefinancierd door de belastingbetaler onder het eufemisme “redding op zee”. Op de Balkan-route worden alweer volop mensen gesmokkeld en door de politieke verwardheid in Turkije dreigt een nieuwe bestorming van de Griekse eilanden. De mensen in de door migratie getroffen landen voelen zich dagelijks meer vreemdeling in eigen land; in ieder openbaar vervoermiddel wordt men omringd door luide en agressief overkomende jonge mannen van “zuidelijke komaf”.

De EU, de regeringen? Radeloos, zonder plannen, handelingsonbekwaam. Het lichtend voorbeeld Visegrad? – Er worden geen Poolse vrouwen door “groepen mannen” in het nauw gebracht, geen Slowaken onder het geschreeuw van “Allahu Akbar” neer gemaaid, in Tsjechische of Hongaarse open lucht zwembaden worden geen kinderen door “licht getinten” betast; maar deze landen worden berispt voor hun politiek, hun democratisch gekozen vertegenwoordigers zoals meneer Orbán of meneer Fico worden als “islamofoob” belasterd.

Het is de globalisten gelukt om de gevechtszone tot diep in het hart van Europa uit te breiden. Het slagveld van het kalifaat kon dankzij de daadkrachtige hulp van de EU en de westerse regeringen uitbreiden tot voor onze huisdeuren. In de VS heeft op dit moment het aangewakkerde rassenconflict hetzelfde effect als bij ons de islamitische massa-immigratie: niemand zal zich meer veilig voelen. Nooit meer.

Ze zeiden ook dat ze een wereld van het vreedzame met elkaar wilden scheppen; willen jullie hen in de toekomst ook weer geloven?

Bron:
www.contra-magazin.com
Auteur: Marcello Dallapiccola

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)