Amerikaanse kiezers behoedden hun land voor een linkse dictatuur

(Door: Michael Mannheimer – Vertaling: E.J. Bron)

Ook de Amerikanen zijn het establishment van politici beu, dat zich gedraagt als feodale absolutisten.

Het hele Amerikaanse establishment schreef en filmde tegen Trump. Bijna alle zenders brachten anti-Trump propaganda, 24 uur per dag. De “Washington Post” en de “New York Times”, beide spreekbuizen van Amerikaans links, bijna alle radiozenders, bijna alle intellectuelen, bijna alle acteurs en zangers (Madonna beloofde tijdens haar laatste concert iedere mannelijke concertbezoeker te pijpen mocht Clinton winnen) stonden aan de kant van de Clintons. En dus, slechts weinig Europeanen weten het, links.

Want de Amerikaanse Democraten zijn de linkse partij van de VS, want het door haar gebruikte Engelse woord “liberal” betekent in het Nederlands niet, zoals altijd (bewust?) verkeerd wordt vertaald, “liberaal”, maar “links”.

Deze linkse misleidingsmanoeuvres (Taqiyya) zijn nog een overeenkomst van de westerse socialisten met die kracht die zij wereldwijd, ook in de VS, naar de mond praten en ondersteunen: de islam.

Het politieke establishment, dat zichzelf steeds meer als een naar wereldheerschappij strevende kaste zag, kreeg, om het met Michael Moore te zeggen, de middelvinger

Aan het internationale netwerk van politici, dat zichzelf tot op de dag van vandaag zo vast in het zadel zag zitten dat het zo´n verkiezingsuitslag niet voor mogelijk kon houden, werd getoond dat de democratie nog functioneert”, schrijft Lengsfeld terecht. En eveneens terecht benadrukt ze dat “de verbazing van het politieke establishment alleen maar te vergelijken is met de verbazing van de communistische nomenklatoera, toen die in 1989/1990 werd weg gegvaagd.”

Omgekeerd geredeneerd, betekent dit dat de communisten weliswaar in de Sovjet-Unie uit de macht gezet werden, echter in de westerse landen des temeer betekenis en invloed konden winnen.

Dit is de vermoedelijk gevaarlijkste ontwikkeling na 1945. Want met het krachtiger worden van het socialisme kwamen besmettelijke ziektes zoals gender-politiek, de-nationalisering van de westerse wereld, de islamisering van het Westen, een historisch unieke massa-immigratie van grotendeels islamitische volkeren naar westelijk halfrond – en de vernietiging van een gezonde vaderlandsliefde onder de westerse volkeren.

In de VS hebben de linksen hetzelfde doel als in Duitsland en Europa: de vernietiging van de westerse burgerlijke samenleving

Alle zojuist genoemde punten hebben hetzelfde doel: de vernietiging van het gehate westerse burgerdom. Alle andere, door linkse naar voren gebrachte argumenten van hun politiek (voor humanisme, tegen racisme, tegen homofobie) zijn pure misleidingsmanoeuvres.

Want het gaat de linksen – net als de islam – maar om één ding: het verkrijgen van wereldheerschappij. En dat kan alleen via de volledige vernietiging van de hoekstenen van de westelijke samenlevingen zoals: vaderlandsliefde, familieliefde, vrijheid en democratie.

De EU en Merkel voeren dit, door het neo-marxisme van de Frankfurter Schule gepropageerde vernietigingsprogramma, op dit moment uit.

De vertegenwoordigers van de Frankfurter Schule ontwikkelden hun ondermijnende ideologie op Amerikaanse universiteiten

De Amerikaanse Democraten doen dit op hun eigen heel Amerikaanse manier. Wat zij gemeen hebben met de theses van de “Frankfurter Schule”: deze werden door hun vertegenwoordigers Marcuse, Adorno en Habermas op Oost-Amerikaanse universiteiten ontwikkeld en gedoceerd, toen zij in de VS in ballingschap leefden voor de nazi-barbarij.

Nergens anders is de ondermijnende werking van het neo-marxisme op dit moment actiever dan in de VS. En nergens heeft deze ondermijnende werking ideologisch meer ingang gevonden dan bij de Amerikaanse Democraten.

Ook dit wordt door linksen in hun artikelen nooit genoemd. We weten waarom . . .

(Michael Mannheimer, 10-11-2016)

Val van de muur in de VS

(Door: Vera Lengsfeld)

Het gebeurde zoals Michael Moore in zijn film “Trumpland” voorspeld had: “Trump´s election is going to be the biggest fuck you ever recorded ini human history and it will feel good.”

Amerikaanse democratie functioneert nog

Het politieke establishment, dat zichzelf steeds meer als een naar wereldheerschappij strevende kaste zag, kreeg, om het met Michael Moore te zeggen, de middelvinger. Beschaafder uitgedrukt: Aan het internationale netwerk van politici, dat zichzelf tot op de dag van vandaag zo vast in het zadel zag zitten dat het zo´n verkiezingsuitslag niet voor mogelijk kon houden, werd getoond dat de democratie nog functioneert. Vermoedelijk geen enkele presidentskandidaat, zelfs Ronald Reagan niet, heeft tegen zo´n antipropaganda en valse peilingen de strijd gewonnen.

Links Amerikaans politiek establishment net zo verbaasd als de Sovjet-Russische nomenklatoera in 1989

De verbazing van het politieke establishment is alleen maar te vergelijken met de verbazing van de communistische nomenklatoera, toen die in 1989/1990 werd weggevaagd.

Hoe diep de sprakeloosheid zit, werd duidelijk aan de hand van het voorbeeld van de ARD-correspondent in New York, Markus Schmidt, die na de verkiezingsoverwinning van Donald Trump nog verklaarde dat de verkiezingen langs gender- en rassengrenzen zouden zijn gewonnen. De blanke mannen en werkelozen zouden op Trump hebben gestemd, de zwarten, Hispanics, de ontwikkelden en de vrouwen op Clinton.

(Dat Hillary Clinton dan de verkiezingen met een twee derde meerderheid had moeten winnen, viel de journalist niet op. Zulke verwoestingen kunnen door ideologische vooroordelen aangericht worden in het denken).

Trump´s verkiezingsreactie was volledig anders dan verwacht: bescheiden, deemoedig, dankbaar, ver weg van alle Trump-gehuil

Al in de eerste minuten na de verkiezing heeft Donald Trump laten zien dat men geen lid hoeft te zijn van een netwerk van politici om als verstandig staatsman op te treden. Hij heeft zijn aanhangers laten wachten tot het telefoontje van Hillary Clinton kwam om hem met zijn verkiezingsoverwinning te feliciteren.

Toen hij daarna in het openbaar verscheen, was zijn optreden fijn, bescheiden, deemoedig, dankbaar, ver weg van alle Trump-gehuil.

Hij bedankte als eerste Hillary Clinton voor alles wat zij de afgelopen decennia voor het land gedaan heeft, en voegde er aan toe dat het zijn wens zou zijn het verscheurde land weer te verenigen. Hij zou de president van alle Amerikanen willen worden. Hij verzocht iedereen die niet op hem gestemd had uitdrukkelijk om hun hulp en ondersteuning. Zijn verkiezingsstrijd zou geen klassieke verkiezingsstrijd geweest zijn, maar vanaf het begin een beweging voor een betere toekomst.

Hij zou er voor willen zorgen dat de staat weer de wil van het volk dient en garandeert: “serve the people it will”. Trump wil de Amerikaanse droom vernieuwen, het “potentieel van de mensen tot bloei” brengen. De vergeten mensen zouden niet langer vergeten worden. Amerika zou weer worden opgebouwd, de geruïneerde infrastructuur zou weer worden vernieuwd. De veteranen, van wie hij velen in de verkiezingsweken persoonlijk zou hebben leren kennen, zouden eindelijk de erkenning moeten krijgen die ze verdiend zouden hebben.

Ook wat betreft de buitenlandse politiek sloeg Trump verzoenende tonen aan: “Wij willen goed omgaan met iedereen die bereid is goed om te gaan met ons. We zullen eerlijk met hen omgaan”, beloofde Trump, “geen conflicten, maar partnerschap”.

Dank aan de verkiezingshelpers: “Ik houd van dit land”

Tot slot bedankte hij speciaal zijn verkiezingsondersteuners. Eerst zijn patchwork-familie, want behalve zijn vrouw hadden al zijn kinderen uit eerdere huwelijken hem geholpen. Politiek zou gemeen en hard zijn, zij zouden echter altijd achter hem hebben gestaan.

Daarna bedankte hij behalve Rudolph Giuliani, de voormalige burgemeester van New York, ook Ben Carson, de zwarte neurochirurg Ben Carson, die zich als eerste mede-sollicitant in de voorverkiezingen voor Trump had uitgesproken.

Behalve zijn ondersteuners, waartoe ook 200 generaals en admiraals behoorden, bedankte Trump de politieagenten, wier werk te weinig gewaardeerd zou worden.

Nu, beëindigde hij zijn korte toespraak, zou er “goed werk gedaan moeten worden. Ik zal jullie niet teleurstellen!” Na acht jaar moet iedereen kunnen zeggen dat er iets gebeurd is waarop ze trots kunnen zijn.

“De verkiezingsstrijd is afgelopen, het werk voor de beweging begint. Ik houd van dit land.”

Na deze verstandige rede was het gevit van de ARD-verkiezingsronde, die alleen maar uit aanhangers van Clinton bestond, gewoon vreselijk en pijnlijk. Zo gedragen zich alleen de slechtste verliezers.

De gevolgen van de overwinning van Trump voor de VS en de wereld

Wat betekent de verkiezing van Trump voor Duitsland, afgezien van de “totale verbazing, sprakeloosheid en radeloosheid”?

Als Clinton gekozen zou zijn, zou dat automatisch het vierde kanselierschap voor Merkel hebben betekend. Dat is nu helemaal niet zeker meer. Bondskanselier Merkel en haar kamp zouden er goed aan doen naar de signalen te luisteren die uitgingen van de Amerikaanse verkiezingen.

Niet alleen de Amerikanen zijn een establishment van politici beu, dat zich gedraagt als feodale absolutisten.

Ik was, nadat ik hem in de voorverkiezingen zelf had meegemaakt, in het begin heel erg tegen Trump. Ik ben van mening veranderd toen ik enkele weken geleden zijn toespraak over buitenlandse politiek hoorde. Iedere keer als er applaus klonk dat overging in Trump-Trump-geroep, stopte de kandidaat zijn aanhangers en ging hij door.

Ik dacht dat ik liever een president heb die zich niet baadt in applaus dan een kanselier die voor zichzelf een tien minuten durend applaus bestelt en laat uitvoeren.

Bondskanselier Merkel, het is tijd om te vertrekken.

Bron:
https://michael-mannheimer.net
Auteur: Michael Mannheimer

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)