Een inspiratiebron minder….(?)

(Door: Theresa Geissler)

“Women’s March” – waanzin definitief teveel voor Petra Raab

Lieve lezers van E.J. Bron:

Degenen onder U die mij al iets langer ‘kennen’ – voor zover daar op een blog überhaupt van gesproken kan worden – weten dat ik al geruime tijd probeer het mijne bij te dragen aan deze voortreffelijke site, onder andere door, in het kielzog van onze webmaster, stukken uit het Duits te vertalen. Zeker zo’n anderhalf jaar lang ging het hier, wat mijn aandeel betrof, vooral om de stukken van de Frankische blogster Petra Raab. Aan alles komt echter een einde en dat lijkt nu ook hier het geval te zijn. Ik zeg hier met opzet “lijkt te zijn”, want als ik in al die tijd méén iets van Petra te zijn gaan begrijpen, dan is het wel dat je het bij haar nooit zeker weet. Ik vermoed zelfs dat ze het van zichzèlf niet eens zeker weet.

Evenwel, de lange stilte die ze sinds begin januari al aan de dag legde, deed mij gaandeweg het mijne ervan denken en toen ik deze morgen nog eens po0lshoogte ging nemen, jawel, stuitte ik op een artikel dat zij gisteren, de 24ste januari, nog geschreven had en dat er op neerkwam dat dit “voorlopig haar laatste bijdrage op dit vlak” zou zijn. Ook de reden daarvoor zette zij uiteen, maar die wens ik hier niet in zijn geheel aan U voor te leggen: die had weer eens alles te maken met het “spirituele”. Petra heeft dat eerlijk gezegd altijd al gehad:de afgelopen periode is het meermaals voorgekomen dat ze enige tijd verzónk in “geestelijke mijmeringen”, tegelijkertijd wèl bleef schrijven, maar zowel onze webmaster als ikzelf tot de conclusie moesten komen dat het resultaat níet voldeed om geplaatst te worden op déze site: Wij van “E.J. Bron” wensen uit te gaan van de tástbare realiteit, de féiten; voor de minder verifieerbare ‘realiteit’, die van het ‘hogere’, het ‘spirituele’, zijn er àndere sites te vinden, zoals ‘Xandernieuws.’

Maar tot nu toe kwam Petra daar weer altijd bovenop, in die zin dat zij zich na verloop van tijd steeds weer op haar eigen scherpe wijze wist te concentreren op het “Aardse.” Thans echter verklaart zij uit zichzelf dat de recente ontwikkelingen haar dusdanig teveel geworden zijn, dat zij besloten heeft voor onbepaalde tijd met schrijven te stoppen. In hoeverre en hoelang dat zo blijft, weet ze, zoals reeds opgemerkt, waarschijnlijk zelf niet eens, maar het is nu eenmaal het enige dat ik heb moeten vernemen en waarvan ik moet uitgaan.

Tijdens haar uitleg wat haar ertoe bracht, waar het haar “Aardse” bevindingen betreft, het bijltje erbij neer te gooien, werd ze echter opeens weer zó helder dat er een passage uitrolde die ik U allen dan weer niet wíl, kán en mág onthouden. Bij deze dus:

“Ik zie hoe vrouwen, die denken te zijn geëmancipeerd, bij miljoenen met ´Women’s March´ tegen Donald Trump de straat op gaan, omdat zij menen dat deze man hen een emancipatie kan afnemen die zij nog nooit bezéten hebben. Liever sméken ze er bij miljoenen om dat een religie, die een onderdrukker van vrouwen, ontmaagder van kinderen, onthoofder van Joden en afslachter van mensen huldigt, zich in hun land kan verbreiden. Met hoofddoeken en in vagina- outfits verdedigen zij hun ‘emancipatie’ tegenover een Donald Trump, die aan de vrouwen-verachting vanuit hun éigen hoek nooit zal kunnen típpen. In Duitsland wordt voor mannen, die een onderdrukker van vrouwen en onthoofder van Joden volgen als profeet, de rode loper uitgerold, of, nog erger, er wordt voor ze aan meegewerkt dat ze zich bij miljoenen in het land kunnen vestigen, terwijl men tegelijkertijd ene Heer Höcke de les leest, omdat hij het heeft gewaagd het gedenkteken voor de Holocaust te betitelen als ´Gedenkteken der schande´. De mensheid windt zich liever op over akkefietjes van enkelingen dan het werkelijke geweld, dat door de massa bedreven wordt, te erkennen.” (Petra Raab.)

Zo is het precies, Petra! Maar als ik het dus goed begrepen heb: deze recent tentoon gespreide waanzin is dus de spreekwoordelijke druppel geweest die jou heeft doen besluiten definitief de knoop door te hakken en de handdoek in de ring te gooien….? Dat is jouw beslissing, waaraan niemand iets kan veranderen. Al zeg ik er van: Het is op zichzelf te begrijpen, maar het blijft doodgewoon jámmer. Mocht je echter met de tijd nog weer eens vervuld worden van de wáre “Heilige Geest”, oftewel nieuwe energie om deze waanzin, die NIET samen met jouw inzet verdwijnt, opnieuw aan de kaak te stellen, weet dan dat ik te allen tijde in de startblokken sta om het opnieuw te gaan vertalen: Aan mij zal het niet liggen!

Hier de link naar (voorlopig?) het laatste artikel van Petra Raab:

https://petraraab.blogspot.nl

Door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)