Het Catalaanse kalifaat

(Door: Thomas Eppinger – Vertaling: E.J. Bron)

De daders van Barcelona en Cambrils hebben minstens 16 mensen vermoord – een 51-jarige Duitse vrouw is vorige week aan haar verwondingen overleden. Over haar identiteit is niets bekend. Duitse slachtoffers hebben zelden een naam. Nog steeds worden 24 gewonden in ziekenhuizen behandeld, vijf van hen bevinden zich in kritieke toestand. Dat de zwaarste aanslag in Spanje sinds Madrid 2004 in de hoofdstad van Catalonië werd gepleegd, kun je nauwelijks als toeval beschouwen. Catalonië is een bolwerk van de politieke islam, en dat maar om één reden: omdat de Spaanse separatisten de immigratie van moslims uit Marokko en Pakistan de afgelopen jaren enorm geforceerd hebben.

De centrale figuur van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging is Jordi Pujol, van 1980 tot 2003 minister-president van de Generalitat de Catalunya, de regeringschef van Catalonië dus, en tot 2003 partijvoorzitter van de partij “Convergència i Unió” (CiU). Tegen hem en zijn zeven kinderen loopt een serie gerechtelijke procedures wegens witwassen van geld en corruptie in de omvang van miljarden. De Catalaanse “Convergència Democràtica de Catalunya” (CDC), een partijencoalitie bestaande uit de CiU van Pujol en de christendemocratische “Unió Democràtica de Catalunya” (UDC) was van 1979 tot 2003 ononderbroken aan de regering.

Gedurende deze hele periode inde de CDC bij opdrachten die zij gunde 3% van de opdrachtsom van de ondernemingen die de opdracht kregen. Alleen al de clan van Pujol heeft de afgelopen jaren minstens € 31 miljoen contant op zwarte rekeningen in Andorra gezet.

Pujol maakte een vermogen met corruptie, maar zijn grootste zorg gold het lage geboortecijfer in Catalonië. De vermindering van “echte” Catalanen was met immigranten uit Murcia en Andalusië niet te compenseren. Met het begin van de economische opbloei in de jaren-90 vreesden de separatisten dat de nieuwe arbeidsplaatsen door honderdduizenden Hispano-Amerikanen bezet zouden worden. Zij waren van mening dat de Spaans sprekende Hispano´s geen Catalaans geleerd zouden hebben en zodoende de culturele assimilatie van de Catalaanse cultuur in de Spaanse zouden hebben bevorderd.

Daarom kwam een paar bijzonder heldere koppen op het idee om met grotere prioriteit  moslims uit Marokko en Pakistan in het land te halen – als die toch een nieuwe taal zouden moeten leren, dan zou de regering ervoor kunnen zorgen dat dit Catalaans zou zijn. De separatisten hoopten op deze manier cohorten goedkope arbeidskrachten te krijgen, die zij voor de separatistische beweging zouden winnen. Welke arbeieder, die alleen maar Catalaans en Arabisch spreekt en bovendien op uitkeringen is aangewezen, zou het zich immers kunnen veroorloven Catalonië te verlaten?

Als ze er maar eenmaal zouden zijn, dan zou het Catalanisme de moslims wel in Catalaanse nationalisten veranderen. Het belangrijkste was dat ze de Els Segadors zouden zingen, het Catalaanse nationale volkslied, en met de estelada zouden zwaaien, de Catalaanse vlag. En uiteraard in de El Clásico voor FC Barcelona juichen. Dan zou de integratie helemaal vanzelf komen.

De consequenties van deze strategie zijn alom zichtbaar. De islamitische bevolking nam tot meer dan 500.000 toe – meer dan partijen als “Partid Popular” (PP), “Podemos” of “Candidatura d´Unitat Popular” (CUP) kiezers hebben. In 2012 was de op één na meest gebruikte voornaam in de provincie Girona Mohammed. In de regio Segarra (Lérida) had 55% van de in het jaar 2014 geboren kinderen buitenlandse moeders. De gemeente Salt (Girona), waarin 12.000 van de 30.000 inwoners moslims zijn, werd het “Nieuwe Mekka van de radicale Salafisten”. De burgemeester van Salt zei enkele jaren geleden in een radio-interview dat de islamitische bevolking steeds meer zou radicaliseren:

“Enkele jaren geleden waren de vrouwen uit de Maghreb eerder westelijk georiënteerd, nu zie je daar steeds minder van. Het grote aantal islamitische immigranten in Salt heeft imams aangetrokken, die de naleving van islamitische regels en kledingvoorschriften afdwingen. Vroeger droegen islamitische vrouwen normaal gesproken een spijkerbroek, nu echter bedekken ze hun haren. Deze imams bevorderen het samenleven niet.”

Behalve Salt werden ook andere steden centra van de salafistische islam in Spanje. De beweging heeft haar zetel in Tarragona, bezit echter belangrijke vertegenwoordigingen in Badalona, Calafell, Cunit, El Vendrel, Gerona, Lleida, Mataró, Reus, Roda de Bara, Rubí, Santa Coloma de Gramenet, Sant boi, Torredembarra, Valls, Vic en Vilanova. Alleen Barcelona heeft al vijf salafistische moskeeën. Net als elders prediken de Salafisten in Catalonië dat het recht van de sharia boven het Spaanse recht zou staan, ze bespoedigen de vorming van islamitische parallelsamenlevingen, en hebben sharia-rechtbanken gevestigd, die waken over de inachtneming van de islamitische geloofsregels.

Met hulp van de separatisten heeft Catalonië zich tot een van de belangrijkste mediterrane centra voor radicale islamieten ontwikkeld. Op 2 oktober 2007 stuurde de toenmalige Amerikaanse ambassadeur in Spanje, Eduardo Aguirre, een telegram van 5 kantjes naar Washington. In het als “geheim” geclassificeerde document, dat in de krant “El País” uit Madrid werd gepubliceerd, stond onder andere:

“Sterke immigratie – zowel legaal als illegaal – uit Noord-Afrika (Marokko, Tunesië, Algerije) en Zuidoost-Azië (Pakistan en Bangladesh) heeft van Catalonië een magneet voor wervers van terroristen gemaakt . . . De Spaanse federale politie schat dat er in Barcelona en omgeving meer dan 60.000 Pakistani wonen, de overwegende meerderheid mannelijk, ongetrouwd of zonder begeleiding, en zonder legale verblijfsvergunning. Nog meer van zulke immigranten zijn afkomstig uit Noord-Afrika. Zij leven aan de rand van de Spaanse samenleving, ze spreken de taal niet, zijn vaak werkloos en bezitten slechts weinig plekken waar ze hun religie met waardigheid kunnen praktiseren. Elk van deze omstandigheden zou een vreselijke voedingsbodem voor een rekrutering als terrorist vormen, alles bij elkaar genomen, ligt de bedreiging voor de hand.

Het lijdt geen twijfel dat de autonome regio Catalonië een wezenlijke operatiebasis voor terroristische activiteiten geworden is. De Spaanse autoriteiten vertellen ons dat ze de bedreiging vanuit deze kleine immigratiegemeenschappen vrezen, die voor het radicalisme vatbaar zijn, maar ze hebben maar heel weinig informatie van de geheime dienst over deze groepen en nauwelijks mogelijkheden ze te ondergraven.”

De aanslagen van Barcelona en Cambrils waren noch van een hogere macht noch betreurenswaardige incidenten. Ze teisterden ook niet onvoorspelbaar de bevolking en ze waren ook niet onvermijdbaar. De terreurcel van de imam Es Satty was niet in de laatste plaats een gevolg van een foute immigratiepolitiek.

Bron:
www.achgut.com
Auteur: Thomas Eppinger

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

h/t “Jan Wandelaar”