De vruchten van het socialisme

(Door: Dr. Andreas Unterberger – Vertaling: E.J. Bron)

Twee van de in potentie rijkste landen ter wereld, die op twee heel verschillende continenten liggen, zijn bijna tegelijk in de afgrond gedonderd. In beide landen heersen verarming, honger, chaos, massale vlucht. In beide landen zijn de verzorging en de rechtsstaat ingestort. De dubbele catastrofe bezit weliswaar veel verschillende details, maar een gezamenlijke oorzaak: ze heet socialisme. Dit ruïneert een land niet van vandaag op morgen, echter op de lange termijn gegarandeerd.

Blijkbaar moet de mens echter regelmatig opnieuw leren dat socialistische concepten in de praktijk altijd mislukken, ook als ze op papier voor velen verleidelijk mogen klinken. Zelfs niet de dramatische implosie van het socialistische Oost-Europa heeft als les gewerkt. Ook wil men niets leren van de stille mislukking van socialistische politiek in Zweden of Nieuw-Zeeland in de jaren ´90, hoewel ze daar eveneens tot erge crises heeft geleid. Daar hebben echter sociaaldemocratische regeringen zelf hun koers volledig in de richting van het neoliberalisme veranderd, die daarna snel gewerkt heeft.

Nu is de socialismecatastrofe ingetreden in Venezuela en Zimbabwe. In beide landen hebben de desbetreffende dictators – ooit democratisch aan de macht gekomen – ondanks een constante teloorgang van hun landen jarenlang aan macht, socialisme en een politiek vastgehouden die de inwoners in bittere nood heeft gestort.

Daarbij moet je bedenken om welke landen het gaat: Venezuela bezit de meeste olie ter wereld. Zimbabwe was lange tijd vanwege zijn klimaat en bodem “de” graanschuur van Afrika. En desondanks zijn beide landen nu kapot, ook al kon het formele bankroet nog uitgesteld worden door kredieten van Rusland en China. Niemand met een beetje verstand zou deze landen geld lenen, zelfs niet wanneer 200% echte rente wordt beloofd.

In beide gevallen werden pluralistische markteconomieën veranderd in autocratische planeconomieën met een alles regulerende staat. Hier nog enkele extra krankzinnigheden voor ieder land: Venezuela heeft zijn geld, toen het dit dankzij de hoge olieprijs nog had, aan Cuba gegeven om een ander mislukt experiment te verlengen. En in Zimbabwe heeft men de blanke boeren, ooit de motor van het voormalige exportwonder, onteigend en verdreven (of ook vermoord).

Toch bestaan er in de buurt van de beide bankroete staten landen die zeer verstandige politiek bedrijven (ook al komen er natuurlijk ook steeds opnieuw fouten voor). In Zuid-Amerika zijn op dit moment vooral Colombia en Argentinië zeer succesvol. In Afrika kunnen zowel Botswana als Angola als positieve voorbeelden genoemd worden. En laat nu niemand zeggen dat de welvarende koers van Angola alleen maar verband zou houden met de olie. Want Venezuela toont aan dat ook olierijkdom de implosie uiteindelijk niet kan verhinderen, die altijd een onvermijdelijk gevolg is van socialistische politiek.

Bron:
http://www.freiewelt.net
Auteur: Andreas Unterberger

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)