Amerikaan uit de VS bezocht in augustus 2017 Duitsland en was hevig geschokt: “Ik heb een maand doorgebracht in het epicentrum van de culturele ontaarding”

                                                                     “Duitsland is een verloren zaak”

“De geest van dit land werd vernietigd door het inwrijven van de jeugd met de zonden van zijn voorouders.” (Henry Markow)

(Door: Michael Mannheimer – Vertaling: Theresa Geissler)

In 1990 riep de linkse partij op tot strijd tegen Rechts. Tenslotte was het vrije en etnisch gesloten Duitsland geschiedenis. Het was Gysi die reeds in 1990 de strijd tegen Rechts opende. En hij kon er ten volle en geheel op vertrouwen dat zijn Stasi deze strijd tot voornaamste agendapunt zou maken. Het resultaat zien wij nu: De kleine vis – de DDR – heeft in de korte periode van 25 jaar de viermaal grotere (de BRD) opgeslokt. De vernietiging van het vrije Duitsland was een meesterstuk van de logistiek en de ideologische infiltratie van de als beste geheime dienst ter wereld aangeprezen bolsjewistische Stasi.

Wanneer U hierna het bericht van deze Amerikaan leest, zult U vooral één ding vaststellen: Dat aan hetgeen deze Amerikaan buitenproportioneel heeft geschokt – namelijk de totale islamisering van Duitsland – de meeste Duitsers al gewend zijn. Ook dat behoort tot de calculaties van de satanische Duitsland-vernietiger: De Duitsers moeten tenslotte in het geheel niet meer merken dat ze verdwijnen.

Alleen een volksopstand, een burgeroorlog of een militaire staatsgreep zal dat nog kunnen verhinderen.

De aanstichters van deze volkerenmoord zijn zonder genade te bestraffen – en wel zonder uitzondering met de hoogste straf. Niemand mag er onderuit komen: van de kanselier tot aan de districtssecretaris van de CDU, vanaf de baas van de uitgeverij tot aan de allerlaatste journalist van een landelijk dagblad – voor zover deze publicistisch aan de volkerenmoord hebben deelgenomen. Allen moeten rekenen op dezelfde straf: en mocht het de doodstraf zijn, dan zal ik haar begroeten.

Want wie geen erbarmen met zijn volk heeft, heeft van de kant van zijn volk ook geen erbarmen verdiend.

(Michael Mannheimer)

_______________________________________________

Duitsland is een verloren zaak

“De geest van dit land werd vernietigd door het inwrijven van de jeugd met de zonden van zijn voorouders.”

EEN ECONOMISCHE BESCHRIJVING VAN HOE SLECHT HET ER IN DE EUSSR MET DE DINGEN VOORSTAAT.

“Ik heb een maand doorgebracht in het epicentrum van de culturele ontaarding”
Door Frederick Barbarossa (ingekort door henrymakow.com)

Voor mijn maand in Dresden heb ik mijn Amerikaanse landgenoten, die hadden gesproken over de onherroepelijke ondergang van Europa, vaak gezegd, dat ze de urgentere situatie die zich ontwikkelt in Amerika, waar de blanke bevolking veel harder op weg is om eenvoudigweg een minderheid te worden, niet zagen. Toen ik echter uit de eerste hand zag hoe ontaard de Duitse samenleving geworden is, moest ik mijn bewering geheel terugnemen.

Vaak wordt er door politici geschermd met “Amerikaanse waarden”, die zo worden gedefinieerd dat deze bij het kiezersvolk maar goed inslaan. Evenwel schijnt er in Amerika een aaneengesloten verzet tegen marxistische invloeden te zijn, dat in Europa überhaupt niet bestaat. Misschien is het de grotere religieuze tegenwoordigheid in Amerika, waarin God fungeert als beschermend schild tegen de schandalige invloeden van de post-moderne cultuur.

De enig overgebleven God in Duitsland is de milieubescherming, waar de recycling de wekelijkse sacramenten heeft vervangen, waar het snoeien van planten in de tuin een soort gebed is en waar velden van gewijde windmolens als heilige plaatsen worden opgebouwd.

Dresden ligt in de Vrijstaat Sachsen en staat bekend om zijn politieke demonstraties van organisaties als PEGIDA en de Partij AfD (Alternative Für Deutschland). Men dient zich echter niet te vergissen, want deze stad wordt nog steeds gedomineerd door Marxisten. Overal vindt men graffiti met slechts één enkel thema: “FUCK NAZIS,” “FUCK PEGIDA,” “FUCK AFD,” “Niemand is illegaal” en verdere pro-Antifa-slogans zijn in bijna iedere straat neer geklad.

De Duitsers hebben niet alleen gevoel voor graffiti in hun straten, maar een groot deel van de Duitse jeugd ontsiert zichzelf met tatoeages, die soms tot aan hun kaaklijn lopen. Oorpiercings en uitgerekte oorgaten zijn andere geliefde gebruiken. Het aantal vrouwen met geverfd haar is al net zo weerzinwekkend. Het schijnt de algemene consensus te zijn dat vrouwen, als ze eenmaal de leeftijd van 35 jaar hebben bereikt, absoluut een kort kapsel moeten dragen, dat eigenlijk slechts toebehoort aan punkrockers en lesbiennes.

Een beroepsdanseres, die bekend is met de lokale drugsscene, zei tegen mij dat Ketamine in deze stad de favoriete drug is en voegde er aan toe: “Je zou er versteld van staan hoeveel drugs een Duitser neemt om zich voor je open te stellen.” Men kan iedere willekeurige nacht de bars en clubs in de stad afgaan en overal mensen aantreffen die zich bedrinken, terwijl rondzwervende groepen Afrikanen en mensen uit het Midden-Oosten hun kinderen rondsturen met bekers om om geld te bedelen.

In de clubs zijn veel meer mannen dan vrouwen en dit viel te begrijpen, nadat men gezien had hoeveel meisjes de universiteitsbibliotheken bevolken. Duitse vrouwen zijn extreem carrière-gericht en denken niet na over de ophanden zijnde demografische tijdbom.

De mensen aldaar in het algemeen beschouwend, komt men tot het beeld van een bevolking die kinderloos is en oud wordt.

Duitse baby’s zijn een zeldzaamheid en als men er al één ziet, is het meestal één enkel kind dat in de kinderwagen mee naar buiten wordt genomen. Wat men veel vaker ziet, zijn mannen uit het Midden-Oosten, die met hun kinderen tijd doorbrengen, terwijl ze in het gras liggen of aan het voetballen zijn. De oorzaak van dit fenomeen werd perfect getypeerd toen een Duitse vrouw van om en nabij de 30, vol tatoeages en met de daarbij passende blauwgeverfde haren in lesbo-coupe en zonder begeleiding, bij mij in de bus stapte, terwijl na haar een man uit het Midden-Oosten met zijn drie kinderen volgde. Het was bijna poëtisch, zo perfect dit moment de onuitwisbare neergang van de Duitse samenleving aantoonde.

De kern om de moderne, passieve natuur van de gemiddelde Duitser te begrijpen, is gelegen in het grote vertrouwen dat hij heeft in de media

Terwijl zelfs de gemiddelde Amerikaan thans wel weet dat zijn media fundamenteel anti-Amerikaans zijn, leven de Duitsers in een heel andere wereld. Stelt U zich eens een Amerika voor waar men, teneinde een nauwkeurige voorstelling van het wereldgebeuren te krijgen, op CNN vertrouwt om de Duitse zelfgenoegzaamheid beter te kunnen begrijpen. Dit heeft er tevens toe geleid dat de Duitsers beschamende dwangvoorstellingen hebben van Donald Trump, die heel dicht in de buurt komt van die van de Amerikaanse liberalen (opmerking van MM: Het Amerikaanse woord “liberal” wordt meestal onterecht vertaald met “liberaal”. De juiste vertaling is “links”).

Het inwrijven van de jeugd met de zonden van zijn voorouders heeft ertoe geleid dat de geest van dit land tot de grond is vernietigd

Het collectieve besluit dat deze fout mogelijkerwijze zal worden herhaald, is een begrijpelijke tragedie. Klaarblijkelijk ondergaat ieder gewest in Duitsland dit culturele fenomeen op verschillende manieren, waarbij Berlijn het epicentrum is. Er bestaat geen twijfel aan het feit dat de gemiddelde Duitser ijverig is. Men kan zich echter afvragen waarom de Duitsers denken ijverig te moeten zijn als de vruchten van hun arbeid uiteindelijk, hoe dan ook, naar vreemde mensen zullen gaan. Hierin ligt het nihilistische hart van de kinderloze, cultuur-marxistische neergang.

Het is duidelijk dat de vreemde culturen die in Duitsland leven, voor deze samenleving weinig respect zouden kunnen hebben

Net zomin dat ik respect heb voor de momentele toestand in Duitsland. Ik heb echter empathie, om de eenvoudige reden dat ik gemeenschappelijke voorouders uit dit volk heb.De fundamentele islamist zal geen begrip hebben en zeer zeker zal hij er niet naar verlangen deel te nemen aan deze neergaande cultuur. En aldus zou de centrale vraag betreffende het noodlot van Duitsland niet moeten zijn: “Wanneer zullen vreemde indringers dit volk overwinnen”, maar eerder “Waarom hebben ze het niet reeds geprobeerd?”

Bron:
https://henrymakow.com/deutsche

Bron:
https://michael-mannheimer.net
Door: Michael Mannheimer

Vertaald uit het Duits door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)