Hoe levensgevaarlijk is het decadente liberalisme?

(Door: “ronald dunki”)

‘Liberalen’ van de 20^e en 21^e eeuw zijn, vaak zonder dat zij zich hiervan bewust zijn, clones van een Marxistisch model als gevolg van hun succesvolle brainwashing van kleins af aan. Hun welhaast  religieuze ‘dagelijks brood’ is het ideologische gif van de illusoire communistische en socialistische ‘gelijkheid’ en de daaruit resulterende klassenstrijd.

Dat concept wordt hen nog steeds ingedruppeld  door een decadente linkse elite die hen sluw manipuleert, maar zélf volgens heel andere spelregels functioneert in hun streven naar absolute macht en ‘het grootste stuk van de taart’. Dit concept werd in ‘Animal Farm’ door George Orwell mooi geformuleerd met: ‘All animals are equal, but some animals are more equal than others’.

Hij hoefde alleen maar om zich heen te kijken en terug te grijpen op de dagelijkse praktijk in het naoorlogse Engeland, dat door een virulente communistische invasie geteisterd werd. De huidige Labour Party, die nog steeds privé eigendom wil afschaffen, wordt niet voor niets geleid door een pure Marxist.  Dat het dagelijkse gif goed gedoseerd is, blijkt wel uit het feit dat het gezonde verstand het bijzonder moeilijk heeft om de dwaas Corbyn op afstand te houden bij de wishy washy ‘leiding’ van Theresa May .

Het door Lenin ontwikkelde ‘verdeel en heers’ concept creëert een kunstmatige tegenstelling waarop de klassenstrijd (‘we against them‘) gebaseerd wordt vanuit het kromme communistische ‘gelijkheidsbeginsel’ dat vandaag de dag stelt dat wij zo ontzettend gelijk zijn dat er zelfs geen verschillende rassen en geslachten (mogen) bestaan, maar wél imaginaire ‘genderneutrale seksloze biggen’ omdat die zich anders (willen) ‘voelen’. De anarchistische en verdwaasde gemeente Amsterdam creëert vacatures voor deze ‘slachtoffers’ van onze maatschappij. Deze kolder wordt afgedwongen zonder enig rationeel argument, puur op grond van dogmatisch gebral waarmee tegenstanders worden ‘weggezet’, of door Obama’s en Merkel’s fascistische Antifa ’weg geramd’. De smaak van de dag heet ‘white supremacy’, met een scheutje onzin over racisme, slavernij, homofobie en islamofobie. In hun vaak bijzonder agressieve agitatie is het doel de maatschappelijke cohesie te verscheuren tot de 10^emacht, variërend van macro tot micro agressie, met liefst tien flauwe smaken er tussenin: hoe meer verdeeldheid des te beter!  Orwell vatte deze destructieve communistische strategie samen als: ‘ War is peace. Freedom is slavery. Ignorance is strength’. Héél plausibel in deze communistische context…

Het ‘egalitarianisme’ en het ‘verdelen van de koek’ van geprivilegieerde hedendaagse liberale elites op het pluche zijn onverenigbaar met het menselijk karakter, maar komen voort uit het feit dat gedegenereerde westerse samenlevingen de irrationele eis van een ‘verzorgingsstaat’ wel makkelijk vonden in plaats van hun eigen broek op te houden. Kortom, een gebrek aan werkethiek en de parasitaire wens om andermans eigendomsrechten te verkrachten met hulp van een totalitaire overheid die ‘God noch gebod’ kent, maar steeds meer macht probeert te vergaren in het streven naar absolute macht, zoals wij o.a. bij Obama mochten aanschouwen met zijn ‘deep state’ en uiteraard in de dagelijkse sluikse pogingen tot federalisering van de EU in Brussel door de ongekozen Europese Commissie van Don Quijote Juncker en Sancho Panza Timmermans.

Van die ondemocratische, absolute macht is het een klein stapje naar absolute gehoorzaamheid en dictatuur, de wensdroom van niet alleen Marx, maar ook Coudenhove-Kalergi, die in Angela Merkel een trouwe discipel vond die er in geslaagd is om niet alleen de Duitse samenleving te ontwrichten, maar ook Europa, zonder dat de naïeve zwijgende meerderheid in de gaten kreeg hoe zij bedonderd werd terwijl zij erbij stond, de Visegrád-landen en Oostenrijk uitgezonderd.  Deze decadent-liberale agenda creëert een pathologische afhankelijkheid waarmee gevoelens van afgunst (Partij van de Afgunst?) en inferioriteit worden gekweekt. Die doen het natuurlijk prima om in de ‘slachtofferrol’ furore te maken en compensatie te vragen voor alles wat het infantiele  hartje begeert aan voorzieningen op andermans kosten.

Het is van essentie voor de decadente liberalen dat competentie en onafhankelijkheid van ‘de gewone mensen’ de kop wordt ingedrukt door hen te onderwerpen aan de wil der liberale elites, want dat zijn voor hen gevaarlijke ‘andersdenkenden’ en daarvoor is geen tolerantie denkbaar.  In de geschiedenis zijn dictaturen gekomen en gegaan, zoals het communisme in Rusland, dat ook al snel wortel schoot in de VS als neo-Marxisme, en vandaar via activistische regenten als Obama probeerde hun macht gestaag te vergroten door buiten de vigerende wetgeving en parlementen om het land te regeren (bijvoorbeeld Obama’s ongrondwettelijke Akkoord van Parijs, Obamacare en het nucleaire akkoord met Iran werden nooit aan het Congres voorgelegd, zoals vereist  conform de grondwet en zijn strikt genomen niet eens rechtsgeldig! )

Dat de westerse wereld in feite in de 20^e eeuw de macht uit handen heeft gegeven aan deze pathologische filosofie tart iedere beschrijving en de gevolgen voor onze vrijheid zijn dramatisch! Samenlevingen hebben heroïsche strijd geleverd om hun vrijheid van tirannie te herwinnen, maar laten zich in slaap sussen en afbluffen door deze drammerige, lege Marxistische science fiction uit pure geestelijke gemakzucht. De grote zwijgende meerderheid in de VS heeft tot twee keer toe Ronald Reagan tot president gekozen, één van de weinige charismatische presidenten van en voor alle Amerikanen, maar heeft zich daarna kennelijk – tot Donald Trump – in zijn schulp teruggetrokken en de Democraten laten begaan, terwijl mensen van nature geen behoefte hebben aan geestdodende collectivistische dictaturen. Maar een intrigant als Obama wist zijn hersendode volgelingen ertoe te bewegen om hun individualiteit op te offeren met hun vermogen tot het maken van vrije, intelligente keuzes, om samen met deze activist de Amerikaanse samenleving tot op het bot te verdelen op weg naar Utopia.

De moderne ‘liberaal’ houdt niet van individualisme, individuele vrijheid, het recht op individuele eigendom, de ethiek van de eigen lotsbepaling en de moed die daartoe vereist is, noch van morele rechtschapenheid in menselijke relaties. Die ‘liberaal’ is niet ondernemend, maar (geestelijk) lui en ontwijkt verantwoordelijkheid door te kiezen voor geestdodend collectivisme in een hem inspirerende wereld vol van, voor hem ‘gelukzalige’, zorgen, ongeluk, slachtoffers, minderheden, uiteraard ongelukkige vrouwen en werkelozen die allemaal ziek zijn, bedrogen en onderdrukt, om een paar mogelijkheden te noemen, waarvoor zij uiteraard geen verantwoordelijkheid dragen door eigen gebrek aan initiatief en planning.  Integendeel, de bron van al hun ellende is te wijten aan onderdrukking, werkeloosheid, etnische- en gender-discriminatie, kapitalisme en imperialisme (de weinige –ismen die hierbij niet opkomen zijn communisme, socialisme en volstrekt incompetent journalisme).

Achter al hun problemen zitten grote multinationals, uiteraard moreel verdorven rijken (de  miljoenen vermoorde ‘koelakken’), onderdrukkende blanke machthebbers en, uiteraard, alle niet socialistische egoïsten waarvoor maar één oplossing is in de vorm van een dictatoriale regering die van de wieg tot het graf voor hen zorgt door herverdeling, zodat zij zelf geen enkele verantwoordelijkheid hoeven te nemen en geen vinger hoeven uit te steken.

‘Liberale’ politici specialiseren daarom in potverteren en het beloven van gouden bergen, moedigen zelfmedelijden en afhankelijkheid van Big Brother aan, relativeren gewelddadige misdaad, ondermijnen  het huwelijk en het  gezin en stimuleren grove agressie tegen ‘andersdenkenden’ middels het inhuren op uurbasis (door George Soros) van de Antifa-bruinhemden toe. Het decadente liberalisme zaagt zo de poten onder onze beschaving vandaan, die coûte que coûte ondergraven en liefst vernietigd moet worden ten gunste van de dictatuur van Big Brother, kortom zij manipuleren hun naïeve kiezers met een volstrekt immorele, zelf destructieve agenda. In feite stellen zij zich op als spuug verwende kinderen naar hun ouders en dulden daarbij geen afwijkende meningen van ‘andersdenkenden’ die een recht van vrije meningsuiting willen gebruiken. Die ‘andersdenkenden’ moeten rücksichtslos onderdrukt worden om hun eigen parasitaire bestaan aan de collectieve trog niet in gevaar te brengen.

Het grote probleem is dat mensen nu eenmaal niet gelijk zijn, maar dat het juist ondernemende mensen zijn die initiatief tonen en een samenleving opbouwen, maar vervolgens de euvele moed hebben zich te verzetten als de parasitaire insectenplaag van het socialisme/communisme op brutale wijze poogt hen via exorbitante belastingen te onteigenen en te knechten en vervolgens, in een dagelijkse hel van permanent conflict van klassenstrijd, economisch en geestelijk leeg te zuigen. George Orwell vatte deze sociopathische, communistische droom van Utopia als volgt samen:’If you want a picture of the future, imagine a boot stamping on a human face—forever’.

Door:
“ronald dunki”
(voor www.ejbron.wordpress.com)