De religie van de “open samenleving”

(Vertaling: E.J. Bron)

Het dogma van onze tijdgeest: “Diversity is our strength”

De “open samenleving” is het dogma van onze tijd. Zelfs wanneer onze samenleving door de toenemende splijting uit elkaar gescheurd wordt: de “diversiteit” bekritiseren, staat tegenwoordig gelijk aan godslastering.

Wanneer een samenleving door opvoeding, propaganda en indoctrinatie mediaal en politiek volledig op een ideologie wordt gericht, zonder dat tegenspraak is toegestaan, dan geeft dit te denken. Dat herinnert aan donkere dagen.

De definitie van totalitarisme op “Wikipedia” luidt tegenwoordig als volgt:

“Totalitarisme is een politiek systeem waarbij de gehele maatschappij ondergeschikt wordt gemaakt aan het staatsidee en de politiek de gehele samenleving tot in de diepste geledingen doordringt. Bij totalitarisme wordt de heersende ideologie in een totalitaire staat gepropageerd als de enig mogelijke weg naar een betere toekomst. Het is een systeem waarbij de staat bijna volledige controle heeft op het dagelijks leven van mensen, zowel in politiek, cultureel, filosofisch, godsdienstig als in sociaal en economisch opzicht.”

Is bovenstaande definitie ook van toepassing op de ideologie van de opgedrongen “open samenleving”?

Wie kijkt naar de huidige ontwikkeling van Europa en Noord-Amerika, stelt vast: we leven (nog?) niet in een totalitaire dictatuur zoals in het Stalinisme, Maoïsme of Hitler-fascisme.

Maar ook nu zijn er trekken van totalitarisme. Want ook nu wordt tegen alle verzet in geprobeerd om een “nieuwe mens” te creëren en de samenleving compleet te veranderen.

Voor deze “nieuwe mens” wordt een wereldwijde miljardenindustrie gemobiliseerd, die enorme invloed heef top reclame, marketing, opvoeding, cultuur, onderwijs en politiek en de samenleving in een mate revolutioneert als nooit tevoren. Overal schalt het als een echo uit alle monden van onze Europese en Amerikaanse politici: “Diversity is our strength!” – “Diversiteit is onze kracht!” Let wel: “Unity is our strength!” geldt niet meer. “Eenheid en recht en vrijheid” zijn woorden van gisteren geworden.

Om de “nieuwe mens” te creëren, worden overal in Europa en Amerika nieuwe wetten gemaakt, die elke kritiek op de nieuwe ideologie criminaliseren. Wie anders denkend is, wordt van de zware misdaad “Hate Crime” verdacht. Critici worden door de media heel openlijk en vrij “vijanden van de open samenleving” of als “vijanden van de “ of “vijanden van Europa” genoemd. Wat zegt dat over de toestand van een democratie wanneer ander denkenden “vijanden” genoemd worden?

Daarmee wordt elke vorm van verzet gebroken, iedere tegenspraak tot zwijgen gebracht. De burgers laten de grootste maatschappelijke verandering aller tijden stom over zich heen komen. Alle waarden en normen, die duizenden jaren geldig waren, worden nu in een eindeloze cultuurrevolutie stap voor stap gerelativeerd, ontleed, geëlimineerd.

Omdat de bevolking er permanent toe opgeroepen wordt om actief mee te doen en passief zijn al verdacht is, kan men eerder spreken van totalitaire dan van autoritaire trekken.

Het perfide: er wordt angst opgewekt en geïntimideerd om tegenstanders van het publieke toneel weg te houden. Men zou geen podium aan rechtsen mogen geven, zegt men. “De-platforming” wordt het genoemd wanneer men van politieke dissidenten het publieke toneel afpakt. Daarbij werkt men, net zoals in het repressiesysteem van de DDR, met de beschuldiging van “contactschuld”. Wie zich met bepaalde mensen op een publiek podium laat zien, wordt ervan beschuldigd met hen in het ideologische bootje te zitten. Zo worden anders denkenden geïsoleerd.

Vaak geldt, vrij naar Hegel, de “heerschappij van de verdenking”. Wie de diversiteit- en welkomstcultuur zou bekritiseren, zou een racist of een nationalist moeten zijn. Op het idee dat in alle landen van de wereld de burgers zich vroege rof later zouden afvragen of een ongecontroleerde immigratie de maatschappij ten gunste van de autochtonen zou veranderen, mag niemand komen. O wee, wanneer een docent aan de universiteit Merkel´s vluchtelingenpolitiek bekritiseert, dan vindt er een massale opstand van de geïndoctrineerde studenten plaats, en uiteindelijk zal de rector de professor of de docent ertoe oproepen zich van zijn uitspraken te distantiëren, omdat anders de naam van de universiteit in gevaar gebracht zou worden. En zo kijken de leraren, docenten en professoren bang gemaakt naar hun leerlingen en studenten, in de wetenschap dat zich onder hen een verklikker zou kunnen bevinden die politiek incorrecte uitspraken van de docent noteert en openbaar maakt. In de DDR en in het Derde Rijk is deze soort van controle ook goed gelukt: verklikken, zelfcensuur en vooruitsnellende gehoorzaamheid.

In Groot-Brittannië is men al een stapje verder dan de Duitsers. Daar worden nieuwe wetten uitgewerkt, volgens welke alleen al de beschuldiging van “hate speech” juridische gevolgen kan hebben, zonder dat er sprake is van bewijzen en getuigen. In het vervolg moet het volstaan wanneer iemand zich beledigd voelt of zich in zijn gevoelens voelt gekwetst.

Uiteindelijk dringt zich een verdenking op: alles wordt in het werk gesteld om iedere tegenspraak en ieder verzet over de nieuwe “religie” onmogelijk te maken. Maar iedereen moet meewerken om de nieuwe “religie” in te voeren.

Bron:
www.freiewelt.net

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)