Op weg naar een Nieuwe Wereldorde (deel 1)

Screenshot_108

(Door: Catherine A. Boon-Langedijk)

(Onderstaand artikel is het eerste deel in een serie van vier, genaamd “Op weg naar een Nieuwe Wereldorde)

De term Nieuwe Wereldorde (NWO) krijgt in de media weinig aandacht. Een enkele keer wordt deze gebruikt door een politicus of een journalist, maar dat zijn uitzonderingen. Niettemin wordt de politiek grotendeels bepaald door het streven de NWO tot stand te brengen. De bevolking wordt echter zoveel mogelijk in onwetendheid gelaten. Maar al in de Late Middeleeuwen werd gesproken over een wereld die zou staan onder één gemeenschappelijke leiding. In dit artikel zal de tot nu toe bewandelde weg, die moet leiden naar een Nieuwe Wereldorde, in vogelvlucht worden besproken.

Voorgeschiedenis

Illuminati/Vrijmetselaars

Onzichtbaar voor buitenstaanders werkt de Orde der Illuminati. Deze werd opgericht in 1530 in Spanje (organisatie van alumbrados = verlichten) en baseerde zich op de Constantinopel Brief uit 1489, waarin al gesproken wordt over de verovering van het leiderschap over de hele wereld (RR41). In de jaren-70 van de achttiende eeuw leefde dat idee weer op en werd het uitgewerkt door Adam Weishaupt.

Adam Weishaupt

De Duitser Adam Weishaupt (1748-1830) was de zoon van een rabbijn, maar hij bekeerde zich tot het katholicisme en werd jezuïet. In 1775 besloot hij met de jezuïeten te breken. Vanaf 1770 werkte hij in Frankfurt am Main voor Mayer Amschel Rothschild (1744-1812) en zijn kompanen, die hem opdracht gaven een organisatie van wereldleiders in het leven te roepen om in het geheim een één-wereldstaat te ontwerpen die aan Rothschild onderhorig zou zijn. Dat resulteerde in de (her)oprichting van de Orde der Illuminati op 1 mei 1776, toen Weishaupt een communistisch 6‑punten­programma presenteerde:

  1. Afschaffing van de monarchie en alle benoemde regeringen
  2. Afschaffing van privé-eigendom
  3. Afschaffing van erfrecht
  4. Afschaffing van het patriottisme
  5. Afschaffing van het traditionele gezin door afschaffing van het huwelijk, uitbanning van de moraal en inrichting van communale instellingen voor kinderen
  6. Afschaffing van iedere religie

Het is niet toevallig dat 1 mei, de dag van de oprichting van de Orde der Illuminati, de internationale dag van de arbeid is geworden.

Weishaupt bedacht een systeem van macht vanachter de schermen, een macht waarvan het volk niet weet dat die bestaat. De werkwijze van de opgerichte organisatie was geheim, dictatoriaal en despotisch. Haar leden moesten zich achter Weishaupt´s denktrant stellen en onderwerping, spionage, dwang en verklikkerij niet schuwen. In 1777 werd Weishaupt lid van de Vrijmetselaarsloge “Theodor zum guten Rath” in München, waar hij zijn gedachtegoed in de doctrines van de Vrijmetselarij trachtte te introduceren. Ook was hij lid van de Grote Loge in Parijs. Veel Illuminati infiltreerden in de Vrijmetselarij, die ze gebruikten als dekmantel voor het doel om de samenleving te ondermijnen. Ze hadden antikerkelijke en antiroyalistische sentimenten; hun bedoelingen lekten echter uit, waarna de Orde der Illuminati in 1785 werd verboden, maar Weishaupt en zijn volgelingen gingen ondergronds verder. In 1790 schreef Weishaupt: “Met dit plan willen wij de hele mensheid besturen… De posities moeten toegedeeld en geconstrueerd worden, waarmee wij in het geheim alle politieke processen beïnvloeden”. Dat hield in dat zoveel mogelijk macht en rijkdom verworven moesten worden, wat uiteindelijk moest leiden tot de wereldheerschappij en de constructie van een Nieuwe Wereldorde.  Weishaupt verdeelde de leden in verschillende klassen of graden: a. nieuwelingen; b. vrijmetselaars; c. mysterieklassen. Alleen deze laatsten werden op de hoogte gesteld van de criminele doelstellingen van de Orde der Illuminati (RR41).

Van Mayer Amschel Bauer naar Rothschild

De eerder genoemde Mayer Amschel Rothschild alias Mayer Amschel Bauer (1744-1812) was de zoon van Mosel Amschel Bauer, geldwisselaar in Frankfurt. Mayer trad in zijn vaders voetsporen en ging werken in het bedrijf van Oppenheimer, waar hij de kneepjes van het vak leerde en belangrijke mensen leerde kennen. Later werkte hij als zelfstandig goudsmid en geldwisselaar in zijn winkel met het rode uithangbord (Rotes Schild). Daardoor geïnspireerd besloot hij zijn naam te veranderen in “Rothschild”. De zaken gingen goed en hij onderhield nauwe contacten met zakenrelaties waaronder Warburg, Goldschmidt en Oppenheimer. In een geheime bijeenkomst in 1773 met 25 agendapunten besloten zij zich Illuminati, die het licht zien, te noemen. (BIzar1 p.137) Zij bundelden hun financiële krachten en hoopten de controle te krijgen over het vermogen van de “gojim” (niet-Joden) en daarmee alle rijkdom van de wereld. De maatschappelijke orde moest worden verstoord en de daaruit ontstane chaos zou uiteindelijk moeten leiden naar een Nieuwe Wereldorde. De vijf zonen van Mayer Amschel werden elders geldwisselaar en zijn vijf dochters trouwden allen met een geldwisselaar. Omstreeks 1800 domineerden de broers het Europese financiële systeem, dat bestond uit fractioneel bankieren: meer geld tegen rente uitlenen dan je in kas hebt, waardoor er dus geld uit het niets wordt gecreëerd. Het is een systeem dat ook nu nog wordt gehanteerd. (BIzar1 p.47-52). Maar al in 1694 stemde Koning-Stadhouder Willem III van Engeland bij het verlenen van het Royal Charter voor de stichting van de Bank of England met dit systeem in. De private bankiers kregen daarmee het recht om geld uit het niets te scheppen.

Vrijmetselaars ingedeeld in graden

Niet alleen de Illuminati, ook de Vrijmetselarij was ingedeeld in graden: de drie bekendste zijn leerling, gezel en meester – zij zijn in geen enkel geheim van belang ingewijd – en vormen de blauwe vrijmetselarij; de rode omvat de vierde tot achttiende graad, de zwarte de negentiende tot dertigste graad en de witte de eenendertigste tot drieëndertigste graad (RR36). De graden daarboven zijn zo geheim, dat daarover niets bekend is (RR33). Veel staatslieden en monarchen waren of zijn vrijmetselaar van de hogere graden (RR38). Slechts ingewijden drongen door tot de allerhoogste graden, de 34ste tot en met de 38ste. (BIzar 2 138, 142, 146) Twee personen behoren tot de 37ste graad, een Amerikaan en een Europeaan en de 38ste graad is toebedeeld aan de machtigste man van de vrijmetselaars, wiens naam niet bekend gemaakt wordt. (BIzar 2, 140)

Wie een carrière in de politiek ambieert en de top wil bereiken, dient lid te worden van een van de 36 achter de schermen opererende ultra-geheime transnationale superloges: Ur-Loges, die onder supervisie van de Rothschilds staan. Ze zijn verdeeld in twee rivaliserende groepen. De een noemt zich democratisch progressief, de ander antidemocratisch conservatief, maar hun einddoel is hetzelfde: een Nieuwe Wereldorde. (RR4, 27) Niet alleen hooggeplaatste politici behoren tot die loges, ook vooraanstaande personen uit de media, de financiële en de industriële wereld zijn daarin vertegenwoordigd.

Orde der jezuïeten

De orde der jezuïeten werd in 1534 opgericht door Ignatius van Loyola (1491-1556) (BIzar2 134) Na opheffing in 1773 door paus Clemens XIV wist de orde zich te ontwikkelen tot een machtig en geheim genootschap waarvan vooraanstaande leden zich nestelden in de vrijmetselarij (BIzar 2 134-138). Sommigen van hen traden toe tot de Illuminati. Paus Franciscus S.J. behoort, evenals de generaal-overste van de jezuïeten alias de zwarte paus van wie hij zijn orders krijgt, tot de groep van ingewijde jezuïeten. Illuminati heersen in het Vaticaan, maken gebruik van de Kerk door infiltratie en sturen aan op een Nieuwe Wereldorde, (RR 37) . (BIzar2 147)

Orde uit chaos

De wereldgeschiedenis is sinds 1776 grotendeels door vrijmetselaars bepaald. Zo was de Franse Revolutie in 1789 het werk van de Illuminati, nadat Mirabeau (1749-1791), een van de leiders ervan, de Franse vrijmetselarij verregaand illuministisch had weten te maken. De aanvoer van graan werd verhinderd, waardoor de graan- en daarmee de voedselprijzen door rijke speculanten werden opgedreven; er braken rellen uit onder de bevolking, het koningshuis moest verdwijnen en Frankrijk werd een republiek. Door de Illuminati bedachte kreten als vrijheid, gelijkheid en broederschap vierden hoogtij. Volgens Churchill zaten zij niet alleen achter de Franse Revolutie, maar achter iedere revolutie en oorlog die volgde. Hun tactiek is “Orde uit chaos”: er wordt door de heersende elite een probleem gecreëerd, bijvoorbeeld vluchtelingenstromen; er volgt een te verwachten reactie: chaos, burgeroorlogen; tenslotte wordt de agenda van de heersende elite als de gewenste oplossing gepresenteerd. Dit is het principe van de dialectiek, zoals Wilhelm Hegel (1770-1831) dit in 1821 lanceerde. De chaos wordt gecreëerd zonder dat de burgers in de gaten hebben dat die wordt georkestreerd. De veroorzaakte crisis moet uiteindelijk leiden tot een consensus voor verandering in de richting van de nagestreefde Nieuwe Wereldorde. (BIzar2 110) De politieke leiders hebben een dubbele agenda, enerzijds die waarvoor zij gekozen zijn door het volk, anderzijds de agenda van de onzichtbare macht die hen stuurt. Die laatste wordt uitgevoerd en wie niet meewerkt, moet worden opgeruimd. (BIzar2 147) De doorsneeburgers, “the sheeples”, worden in slaap gesust met leugens en bedrog, worden uitgebuit als belastingslaven. Zij die niet werken en geen belasting betalen zijn “useless eaters” en moeten worden uitgeroeid. (BIzar2 162) Het ene deel van de bevolking (belastingbetalers) wordt onder het mom van “solidariteit” onder dwang uitgezogen uit naam van het andere deel (belastingconsumenten).

Karl Marx, Carl Ritter/Friedrich Nietzsche, Albert Pike

In 1829 startten de Illuminati een nieuw project. Later kregen Karl Marx (1818-1883), afkomstig uit een oorspronkelijk Joods gezin in Trier, en zijn vriend Friedrich Engels opdracht om een communistische beweging tot stand te brengen, die revoluties en oorlogen zou kunnen uitlokken. In dat verband schreven zij onder toezicht van hooggeplaatste vrijmetselaars/illuministen het “Manifesto of the Communist Party” (1848) en later (1867) schreef Marx “Das Kapital”. Karl Marx was lid van de Illuminati en werd financieel gesteund door Nathan Rothschild (PS, 30-31). Marx had dus van Weishaupt´s ideeën kennis kunnen nemen, maar ook andere auteurs inspireerden hem tot zijn ideeën, die in Rusland werkelijkheid zouden worden.

Met het doel om mensen tegen elkaar te kunnen opzetten, werd door de Illuminati aan Carl Ritter (1779-1859), hoogleraar geografie in Berlijn, gevraagd om een manuscript te leveren dat een andere ideologie voorstond. Er wordt wel gesuggereerd dat zijn ideeën vooruitliepen op die van het nationaalsocialisme. Het werk van Ritter werd afgemaakt door de filosoof Friedrich Wilhelm Nietzsche (1844-1900), die de basis legde voor het nazisme. Mogelijk werd Nietzsche ook beïnvloed door ideeën van Max Stirner (1806-1856), verwoord in “Der Einzige und sein Eigentum” uit 1845. Deze drukte zijn stempel op de ontwikkeling van het fascisme (PS 30-32).

De beide ideologieën (communisme en nazisme) moesten worden gebruikt om bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten. (BIzar1p.60) Hitler won in 1933 de verkiezingen met zijn NSDAP, de Nationaal Socialistische Duitse Arbeiderspartij. Een linkse, socialistische partij. De wortels van het nationaalsocialisme en van het fascisme liggen in het marxisme. In een vergadering van de Komintern, een wereldwijd samenwerkingsverband van communistische partijen onder leiding van de Sovjet-Unie, werd in 1933 in Moskou aan het nationaalsocialisme de kwalificatie extreemrechts gegeven en werden de nazi´s fascisten genoemd. De strijd tussen de communisten en de nazi´s was in werkelijkheid dus niet een strijd tussen links en rechts, maar een strijd tussen twee rivaliserende socialistische ideologieën.

Ook Albert Pike (1809-1891) kan in het rijtje worden genoemd. Als generaal in het Amerikaanse leger werd hij ontslagen, omdat hij zich schuldig had gemaakt aan wreedheden tegen indianen. Hij behoorde tot de Illuminati, was oprichter van de Ku Klux Klan en voorstander van een Nieuwe Wereldorde, waarvoor hij een militair plan schreef om die via drie wereldoorlogen tot stand te brengen. Eerst moest het regime van de Russische tsaren omver worden geworpen, vervolgens moest in Palestina de staat Israël worden gesticht en tenslotte moesten de Arabische islamitische staten en de zionistische staat Israël elkaar vernietigen. Die oorlogen zouden nodig zijn om de Nieuwe Wereldorde tot stand te kunnen brengen. (BIzar, p 59-62; RR p.168] In 1947 schijnt een briefwisseling uit 1871 gevonden te zijn tussen Pike en Giuseppe Mazzini, waarin Pike de oorlogsplannen beschrijft. Aan de authenticiteit van de brief kan door het woordgebruik echter worden getwijfeld. (PS p.33-34) De Italiaan Mazzini was de auteur van de statuten voor de Eerste Socialistische Internationale, gaf jarenlang (1834-1872) leiding aan het programma van de Illuminati en richtte de MAFIA (Mazzini Autorizza Furti Incendi Avvelenamenti) op. (BIzar2 69)

(Einde van deel 1)

Door:
Catherine A. Boon-Langedijk
(voor www.ejbron.wordpress.com)

 

Over E.J. Bron

www.ejbron.wordpress.com
Dit bericht werd geplaatst in Algemeen, New World Order. Bookmark de permalink .

28 reacties op Op weg naar een Nieuwe Wereldorde (deel 1)

  1. Klaas zegt:

    Like

  2. Republikein zegt:

    Like

  3. Thom zegt:

    Mooi verhaal, maar wat kun je ermee? Er is in het leven maar één zekerheid en dat is dat het ophoudt, Tegen die tijd kan het je steeds minder schelen wat er gebeurt.

    Geliked door 2 people

  4. louis-portugal zegt:

    Geweldig stuk geschiedenis, die nog steeds doorgaat.

    Like

  5. bigljohn zegt:

    In tegenstelling tot dieren hebben mensen een bijna onnatuurlijke overboost aan brains. Door een verkeerd gebruik van die brains ontwikkelen ze systemen die op den duur de complete mensheid zullen wegvagen. Dieren halen zulke stuipen niet uit, en proberen in harmonie te leven. Doden alleen om voedsel te kunnen vergaren om te kunnen overleven. Die menselijke brains zullen er dus de oorzaak van zijn dat de mens zichzelf gaat vernietigen. Over 5000 jaar draait er weer een film, gepresenteerd door weer een andere levensvorm. Nu eens geen Jurassic Parc met dinosaurussen, maar eentje met, en over die rare soort die zich mens noemde.

    Like

  6. erik zegt:

    “Maar al in de Late Middeleeuwen werd gesproken over een wereld die zou staan onder één gemeenschappelijke leiding.”
    Nee hoor, het stond al veel eerder in de Bijbel. Het zal gebeuren. De wereld zal straks roepen om een leider en die zal komen en de ongelovige mens zal hem volgen, eerst zal hij goeddoen en iedereen is blij met hem, maar na 3,5 jaar zal hij zich openbaren als de anti christ.
    Laat je niet verrassen, neem Jezus Christus aan en geloof in Hem en je bent gered voor eeuwig.

    Geliked door 2 people

    • Thomasson zegt:

      @Erik. De anti Christ is al sinds de jaren ’30 alom aanwezig en heeft ons wereld in zijn greep. Het einde van de Tweede-Wereldoorlog kan men doodgewoon als fase B. van zijn activiteiten noemen; niet meer en niet minder. Het jaar 1945 was in zekere zin geen nieuwe tijdperk. Wij in Europa kregen gewoon nieuwe meesters als bezetters. Wij kregen meer vrijheid ons leven te leiden, maar wij werden niet vrij. Vergelijk het met een hond die aan een lange ketting is gebonden. De ketting bepaald hoever kan de hond zich bewegen. Korte tijd na de oorlog werden nieuwe kaders afgebakend om te zorgen dat wij niet al te vrij en soeverein worden. Eerst kwam BILDERBERG en daarna de EEG die geleidelijk moest groeien tot de nieuwe soort Sovjet Unie van Europa: de EU. De dictatoriale karakter van de EU wordt met de dag zichtbaarder en wordt trouw bediend door onze regeringen en politici die met twee agenda’s rondlopen. De belangrijkste agenda is bedoeld ons bescherming te dienen. Zie wat er nu in Europa is gaande en hoe men het hele ongedierte uit islamitische landen en Afrika de vrije hand geeft. Dat zien wij recentelijk in Amsterdam Oost, in Amstelveen, in Ter Apel en de weigering de Syrier Malik F als terrorist te bestempelen. Hij is een ‘verwarde man’, net als Khalid Karmaoui de ‘Late Bloedsuiker terrorist’ uit Amsterdam.

      De boel is in de wereld al zo smerig, dat men kan Jezus het niet kwalijk nemen als hij zou beslissen niet te komen. Laat de mensen in hun eigen stront zakken en verzuipen. Laat ze vooral hun mobieltjes niet vergeten bij het dalen in de bereput. Dan hebben ze in de stank wat te doen.

      Geliked door 2 people

    • Catherine A. Boon-Langedijk zegt:

      Dank voor de aanvulling. Daar sta ik wel achter.

      Like

      • Scarlatti Bombatti zegt:

        Hoi Klazien! Fijn je eindelijk weer eens te zien!
        Perfect verslag v voortdurende gruwelijke geschiedenis,
        Lieve groet,
        Scarlatti

        Like

  7. Jade zegt:

    Daar zit `em de kneep, als je wat wil bereiken
    in de politiek moet je lid zijn van een genootschap
    dat onder leiding staat van Rothschild.
    Dank voor dit artikel, ik kijk uit naar deel 2…

    Like

    • Thomasson zegt:

      @Jade. Hoe meer dat ik over de Rothshield familie lees of diverse bronnen raadpleeg, des te huiveringwekkend hun achtergrond en (onzichtbare) activiteiten naar voren komen. Tot voor kort dacht ik dat de naam van de Rothshields worden misbruikt voor anti-Joodse propaganda en Joden door het slijk te halen. Op YouTube zijn talloze video’s met titels als “De Kerk van Satan” en dergelijke die afkomstig zijn van blanke supremacists, Neonazi’s, Ku Klux Klan, Islamitische kringen enz.. Al deze video’s zijn bedoeld om Joden zo diabolisch mogelijk af te schilderen en te laten zien hoe gevaarlijk ze zijn voor de samenleving. Indirect zijn ze voor sommige krijgen natuurlijk bedoeld de Holocaust te rechtvaardigen. Hetzelfde geldt, trouwens, ook voor de Vrije Metselaars. Ook zij zijn, voor dezelfde krijgen, een bende van ‘Bad Hombres’ die de wereld beter kwijt is dan rijk (Leuk benaming van Donald Trump voor Mexicanen https://www.youtube.com/watch?v=AneeacsvNwU).
      Langzaam komen fragmenten van kennis naar voren die, helaas, de naam van de Rothshields geen goed doen. Bijvoorbeeld: de huidige Franse President Emmanuel Macron werkte eerder voor de Rothshields. Alles in zijn loop naar het presidentschap werd op on-Franse wijze georkestreerd. Hij kwam uit het niets en was bij president Hollandse geen goede minister.
      Echter, de meeste schade brengen de Rothshields aan hun eigen volk: de Joden. Het is waar, dat tijdens de Tweede-Wereldoorlog werden zij ook slachtoffers. Maar zij konden op tijd ontsnappen; de slachtoffers van hun ideologie over wereldheerschappij niet.

      Like

      • ronjaspers zegt:

        Thomasson.De rotschilds en de rockefellers zijn nepjoden.Het zijn khazaren kun je googlen.

        Like

  8. Pingback: Op weg naar een Nieuwe Wereldorde (deel 2) | E.J. Bron

  9. Realistische omschrijving waarmee de westerse wereld mee opgescheept blijkt te zitten, vergeet na deze 4 afleveringen niet om Agenda 21 vakkundig te beschrijven.

    Like

  10. koddebeier zegt:

    Het beste is deze enge clubjes uit te roeien tot en met de laatste man/vrouw !!

    Geliked door 1 persoon

  11. Pingback: Op weg naar een Nieuwe Wereldorde (deel 3) | E.J. Bron

  12. Pingback: E.J. Bron

  13. Jules Vismale zegt:

    Thans is ook bekend geworden dat er talloze mythen aan WO II kleven en dat niet alleen de Duitsers hieraan schuldig waren! Lees hieronder dit artikel:

    1.«München ’38 toont dat een dictator altijd bestreden moet worden.»

    Een «historische les» die in veel westerse landen zo gemeengoed is geworden dat alleen al de naam van de Beierse hoofdstad volstaat om in een discussie het compromiskamp klem te zetten, net als het gedoemde woord appeasement.
    Bij uitstek populair in het Amerikaanse politieke discours, onder bevlogen presidenten als Ronald Reagan en George Bush junior en regelmatig opgedoken in het debat tussen de VS en Europa over Bush’ dadendrang na 11 september 2001. En ook afgelopen weken aanleiding voor debat, toen Bush in Letland de overeenkomst van Jalta vergeleek met die van München. In beide plaatsen zou de vrijheid van kleine naties zijn verhandeld.

    De standaardversie van de «les van München» luidt ongeveer zo: in München verkwanselden Engeland en Frankrijk, in ruil voor vrede, Sudetenland aan Hitler, waarmee zij in feite Tsjecho-Slowakije aan de Führer overhandigden. Door het ontbreken van tegenstand werd Hitlers avonturisme aangewakkerd, waardoor «München» de mars naar de oorlog versnelde of zelfs veroorzaakte.

    Deze interpretatie stoelt onder meer op een geruchtmakende studie van de Britse historicus A.J.P. Taylor, die Hitler een «gewone» Duitse expansiewens toeschreef, en bouwt voort op de common sense dat een slechterik in zijn gedrag wordt gestimuleerd als hij lafheid ontmoet. Maar hoe verkeerd de Britse en Franse keuze later ook uit bleek te pakken en hoe cynisch het uitleveren van een ander land ook is, op het laatste punt – de lafheid – is de «les van München» te kort door de bocht. Groot-Brittannië en Frankrijk misten simpelweg de stok achter de deur om Hitler werkelijk voor het blok te zetten.

    De Britten en Fransen waren later aan hun herbewapening begonnen dan Duitsland, maar ook de twee jaar die ze na «München» wonnen, leverden weinig op. Toen ze in 1939 Duitsland de oorlog verklaarden, kwamen ze niet verder dan de phoney war, tot Hitler het in de lente van 1940 tijd vond voor een daadwerkelijk treffen.
    Prompt verloren de Fransen honderdduizend man in drie weken en kon het Britse expeditieleger alleen ontsnappen doordat de Führer een verkeerde beslissing aan zijn generale staf opdrong. Frankrijk en Groot- Brittannië misten bovendien ruggesteun van de Sovjet-Unie en de VS. «München ’38» mist daarom als historische les een cruciale toevoeging: de Britten en Fransen kónden Hitler in 1938 geen halt toeroepen.

    Bush’ toespraak in Letland joeg Democraten in de VS de gordijnen in: «hun» Roosevelt werd immers onderuit geschoffeld. Ze verweerden zich met het argument – dat bij de beoordeling van «München» moreel irrelevant wordt geacht, maar waarover bij Jalta wél brede instemming bestaat – dat de VS niets konden doen om de Baltische landen uit Stalins handen te houden.

    .<«De oorlog tegen tirannie begon, net als de oorlog tegen terreur, met een verrassingsaanval op Amerika.»

    Een jonge mythe die de afgelopen weken viel op te tekenen uit de mond van de machtigste man ter wereld – sprekend in de VS, weliswaar. Deze nieuwe mythe illustreert namelijk hoe de Amerikanen de Tweede Wereldoorlog in de loop van de tijd zijn gaan zien: als een in essentie Amerikaanse campagne tegen het Duitse fascisme en de jodenvervolging, plus het nodige opruimwerk tegen het fascistische bijfiliaal Japan. In werkelijkheid was de oorlog tegen Japan toch de belangrijkste Amerikaanse campagne, maar die sneeuwt steeds meer onder.
    Het is ook een minder heroïsch verhaal: die oorlog was veel meer een «gewone» machtsoorlog dan die te gen Duitsland. De VS voerden die oorlog bovendien, net als de Japanners, nietsontziend, met weinig krijgsgevangenen, het opsluiten van Japanse Amerikanen in kampen en uiteindelijk het gebruik van de atoombom. De oorlog in Europa daarentegen is onomstreden en fiatteerde het Amerikaanse messianisme, waardoor het voor Bush ook aantrekkelijk is die met zijn eigen oorlog te vergelijken. De boodschap is in dit geval belangrijker dan de geschiedenis zelf.

    «Zonder de Amerikanen spraken we hier allemaal Duits.»

    Een mythe die vooral ter westerzijde van de Atlantische Oceaan leeft, maar ook aan deze kant in vele vormen wordt gebezigd. Zonder de Amerikanen spraken we hier, –figuurlijk gesproken, –wellicht geen Duits maar Russisch. De VS waren van cruciaal belang bij de ondergang van het Duitse Rijk. Maar het cruciale front tegen Duitsland was dat in het oosten, en daar had Duitsland al lang voor
    D-Day de strijd verloren –en zelfs na de geallieerde landing bleef tweederde van de Duitse strijdmacht aan het oostfront vechten. Een veelzeggende vergelijking: Duitsland verloor aan het oostfront vier miljoen soldaten, aan het westfront tweehonderdduizend.

    4.«De Sovjet-Unie versloeg Duitsland alleen.»

    Het spiegelbeeld van mythe nummer 3, even onwaar maar nog steeds de gangbare mening in Rusland. Stalin beschouwde het uitblijven van een Brits/Amerikaanse invasie tot de Duitse legers bijna de Sovjet-Unie uit waren gedreven als een berekenende zet: de Britten en Amerikanen wilden dat Duitsland en Rusland elkaar zouden uitputten, om dan snel door Europa te kunnen trekken. De afgelopen weken werd in Rusland weer hard bedisseld of het Westen wel het juiste respect betoont voor de Russische oorlogsinspanning. En werd geïrriteerd kennisgenomen van de westerse visie op de «stalinistische» herdenking.

    Zowel op de vermeende passiviteit van de Britten en Amerikanen als op hun geringe inbreng tot juni ’44 is af te dingen. De Britten waren militair überhaupt niet in staat op eigen kracht Duitsland in het nauw te brengen, maar zij rolden niettemin de Duitse opmars in Afrika op, landden in 1943 met de Amerikanen in Italië en versloegen de Duitsers in het Europese luchtruim.
    In maart 1941 tekende Roosevelt al de Land Lease Act, die steun aan Groot-Brittannië en (later dat jaar) de Sovjet-Unie mogelijk maakte. De VS waren verder voortdurend gebonden aan hun oorlog in de Stille Oceaan tegen Japan. Zij werden op hun beurt weer niet ontlast door de Sovjet-Unie, die pas in augustus 1945 Tokio de oorlog verklaarde.

    In Berlijn zag het er in ieder geval anders uit dan als een uitsluitend Russische overwinning. Von Ribbentrop schreef na de oorlog de nederlaag van zijn land toe aan drie factoren: 1. de onverwacht harde Russische tegenstand; 2. de Duitse nederlaag in de strijd om suprematie in het Britse en continentale luchtruim; 3. de ruggesteun van de Amerikaanse industriële en economische kracht aan de geallieerde kant. Iets voor elk van de drie grote geallieerden dus.

    «De Russische overwinning bewees Stalins strategische opvattingen.»

    Opnieuw een in Rusland populaire mythe. Stalins militaire doctrine stoelde op de «Vijf Permanent Opererende Factoren». Kort samengevat kwamen die erop neer dat een oorlog wordt beslist door factoren als omvang en bewapening van een leger. De ervaring van de Tweede Wereldoorlog werd gezien als bevestiging van die visie. In de militaire en politieke top van de Sovjet-Unie nestelde zich daardoor een noodlottige drang naar het opbouwen van een steeds maar groter en beter bewapend leger. Met de bekende economische gevolgen voor de Sovjet-Unie eind jaren tachtig.

    «De bombardementen op Duitsland waren totaal nutteloos.»

    Opnieuw onderwerp van fel debat in Duitsland na het verschijnen van nieuwe studies. Tot voor kort durfden historici hun vingers hier niet aan te branden, al is de standaardvisie aan de Stammtisch dat de bombardementen zowel onnodig en contraproductief als crimineel waren. Der Brand van Jörg Friedrich maakte het onderwerp eind 2002 bespreekbaar. Sindsdien lijkt de informatiehonger naar de Bombenkrieg onstilbaar.
    Voor de oorlog voorspelden Europese luchtmachtpropagandisten dat bombardementen de bevolking van de vijand psychologisch zouden breken, waarna die een einde aan de oorlog zou eisen. Dat kwam niet uit. Daarop stoelt de mythe van de contraproductieve bombardementen. Maar de meeste recente en serieuze studies concluderen an ders: al misten de Brits/Amerikaanse bombardementen hun psychologische effect – en waren aanvallen op bevolkingscentra achteraf militair noch moreel te rechtvaardigen, ze waren wél effectief in het ontregelen van de Duitse oorlogseconomie. Ook de mythe dat Dresden geen enkele economische functie vervulde in Duitsland ligt onder vuur van historici.

    «Het Duitse leger was het beste en het meest gedisciplineerd.»

    Een onder extreem-rechtse groepen overal ter wereld populaire mythe en in Duitsland even breed geloofd als gemeden in gesprek. De mythe is half waar. Studies naar oorlogsresultaten afgezet tegen aantallen soldaten en hoeveelheid materieel wijzen uit dat het Duitse leger bijna altijd won waar het tegen een kwantitatief ruwweg gelijke macht vocht, zowel aan het west- als aan het oostfront.
    In die zin dus het «beste» leger. Maar zo gedisciplineerd was het leger niet, zo blijkt uit het aantal Duitse soldaten dat wegens lafheid, desertie en plichtsverzuim werd geëxecuteerd: rond de vijftienduizend. Daar stond één Amerikaan en geen enkele Brit tegenover.

    «De genocide op de joden bleef voor de Duitsers verborgen.» / «Alle Duitsers deden mee.»

    De eerste mythe is het in Nederland weggehoonde Wir haben es nicht gewusst, de tweede de radicale revisie daarvan. De waarheid ligt ergens in het midden. Deel van de Endlösung was dat de daadwerkelijke vernietiging van de joden zoveel mogelijk aan het oog van de be volking moest worden onttrokken, om onrust te voorkomen. Grote groepen Duitsers moeten wel aanwijzingen hebben gehad van wat er gebeurde. Door alle anti-joodse maatregelen zullen veel Duitsers iets hebben vermoed.
    Probleem is echter dat dergelijke vermoedens, stille steun of Oost-Indische doofheid, zich moeilijk laten bewijzen. Het is wel vaak geprobeerd, met als radicaalste serieuze studie Daniel Goldhagens Hitler’s Willing Executioners uit 1996. Goldhagen schreef daarin dat veel meer Duitsers aan de Holocaust hadden deelgenomen dan doorgaans wordt geloofd en dat die daarbij bovendien primair door radicale jodenhaat werden gemotiveerd.
    Goldhagens methodologie werd door veel vakgenoten bekritiseerd, maar door het boek is wel het besef verspreid dat veel joden – ongeveer de helft van de vermoorde zes miljoen omkwamen buiten de kampen, in wrede, grootschalige en bovendien vaak zichtbare slachtingen.
    Dat de vernietigingskampen met opzet buiten Duitsland werden gebouwd – en dat de Poolse regering voerde dit jaar campagne tegen het oprukken van de term «Poolse kampen» is dus niet waar, om het simpele feit dat de meeste binnen het toenmalige Groot-Duitsland lagen.

    «Stalin lijfde Europa in tot waar zijn legers waren gekomen.»

    Bouwt voort op de mythe dat de Amerikanen en de Russen na de Duitse capitulatie direct als vijanden tegenover elkaar stonden. Hoewel aan beide zijden commandanten te vinden waren die wel verder wilden trekken nu hun legers goed op stoom waren, hielden de geallieerde legers stand bij vooraf afgesproken bezettingsgrenzen – ook de Russische legers. Waar afgesproken trokken de Russen zich ook terug, zoals uit Oostenrijk.

    «Het verzet was in Frankrijk buitengewoon sterk.»

    De Franse variant op nationale verzetsmythen. Door historici afdoende als fabel beschreven, maar die conclusie is nooit ver buiten de kring van historici gekomen. De Franse manier van herdenken is al een soort impliciete ontkenning van de werkelijkheid: in Parijs werd twee weken geleden een drie uur durende militaire parade afgenomen, een visuele verwijzing naar de nationale bevrijding door de Vrije Fransen.
    In werkelijkheid vochten veel meer Fransen voor de Duitse zaak dan voor die van De Gaulle, was het «onveroverde» Vichy-Frankrijk de Duitsers in alles ter wille en vervolgde het zelf gedreven zijn joden.

    «Oostenrijk was het eerste slachtoffer van Hitler.»

    In alles in strijd met de feiten – allereerst al door de met bijna honderd procent van de stemmen goedgekeurde Anschluss van Oostenrijk bij het Derde Rijk – maar nog steeds de gangbare mening in Oostenrijk. Hoe gevoelig de herziening daarvan nog steeds ligt, illustreert de buitengewoon voorzichtige op merking in die richting van president Heinz Fischer bij de oorlogsherdenking twee weken geleden in het bij Linz gelegen Vernichtung-durch-Arbeit-kamp Mauthausen: «Het heeft geen zin de andere kant op te kijken en zaken te onderdrukken.»

    «Zweden en Zwitserland wisten knap hun neutraliteit te bewaren.»

    Een daar populaire, maar de laatste jaren door historisch onderzoek ondergraven mythe. In het Zweedse geval is de herziening nog mild. De prijs voor de neutraliteit was in Zweden dat het de facto werd ingelijfd in het Duitse economische gebied.

    De Zwitsers moeten hun aan-ons-ging-het-gelukkig-voorbij-mythe de laatste jaren pijnlijker herzien. Onderzoek van buitenlandse historici leidde tot de instelling van een onderzoekscommissie die in 2002 onaangename conclusies trok. En dat zijn er voor Zwitserland aardig wat: economisch werkten de Zwitsers volledig met de Duitsers mee, bedrijven en banken verdienden goed aan de oorlog en de laatste werkten erna de teruggave van gestolen joodse tegoeden tegen.
    Het klopt dat velen uit bezet gebied naar Zwitserland vluchtten, maar daar werden ze allerminst met open armen ontvangen. Wie Zwitserland binnen wist te komen, werd tewerkgesteld in kampen. Die mensen hadden de grootste horde al met succes genomen: de Zwitserse grens. Want daar werden vluchtelingen zonder pardon teruggestuurd.
    De Zwitsers waren zo gekant tegen ongewenste immigratie dat de Zwitserse politiechef in 1938 opperde dat Duitsland een «J» zou stempelen in de paspoorten van zijn joden, om hen te kunnen ontmaskeren als zij als toeristen de Helvetische kantons wensten te betreden. De suggestie werd direct opgepikt en meer dan 300 Zwitsers vochten mee in de Waffen-SS!

    Hoewel in Nederland een aantal mythen de afgelopen decennia is ontkracht – zoals die van het bevolkingsbrede verzet en de scherpe goed/fout-scheiding – worden sommige, hoewel inmiddels door historici weerlegd, nog steeds breed geloofd. Een wederom incomplete greep.

    13.«Bij de inval schonden de Duitsers methodisch het oorlogsrecht.»

    Onderwerp van verhit debat tussen veteranenorganisaties en krijgshistoricus Herman Amersfoort, plaatsvervangend directeur van het Instituut voor Militaire Geschiedenis. Hij publiceerde in maart een uitgebreide studie naar schendingen van het oorlogsrecht op de Grebbeberg. Zijn conclusie: beide zijden bezondigden zich er in gelijke mate aan, er is dus geen bewijs voor «methodische schendingen» door de Wehrmacht.
    Het boek is een uitvloeisel van een eerder werk van Amersfoort waarin hij met minder argumentatie hetzelfde had geschreven. Veteranen verloren een rechtszaak om herdruk te voorkomen, maar eisten van Amersfoort meer onderbouwing. Die is er – tot hun onvrede –dit jaar gekomen.

    «Het verzet bestreed de bezetter eensgezind.»

    Niets van waar. De verzuiling in Nederland en daarbuiten was in het verzet al even strikt als in de korfbalcompetitie. Wat logisch was, want als katholiek klopte je niet snel aan bij je communistische of protestantse stads- of dorpsgenoten om een cel te vormen, en vice versa. Waar nauwgezet onderzoek is gedaan naar de contacten tussen verzetsgroepen, zoals voor Overijssel, blijkt nergens samenwerking.

    «Prins Bernhard was vader, coördinator en leider van het verzet.»

    Een mythe die na de dood van de prins overal te beluisteren en te lezen was, maar die vooral gestoeld is op het opkomen van de prins voor berooide veteranen. De in Londen verblijvende regering had het grootste deel van de oorlog geen zicht of invloed op verzetswerk in Nederland. Pas in 1944 werden, met het oog op de naderende bevrijding, de Binnenlandse Strijdkrachten opgericht. Aan werkelijke coördinatie kwam Bernhard of «Londen» nooit toe.
    In de jaren vijftig en zestig trok Bernhards eretitel nauwelijks aandacht, maar dat veranderde toen hij zich in zijn levensavond – en die van de verzetsveteranen – als hun beschermheer op wierp.

    «Ons land is mede bevrijd door Marokkaanse soldaten.»

    Een jonge mythe waar verschillende media zich op stortten als tegengeluid en multicultureel bindmiddel nadat in 2003 Marokkaanse jongeren in Amsterdam-West tijdens de dodenherdenking met een gedenkkrans voetbalden en «Joden, die moeten we doden» zongen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vochten duizenden Marokkanen mee in het Franse leger. In Zeeland liggen er ook zeventien begraven. De link met de bevrijding is snel gelegd.
    Maar aan de bevrijding van Nederland deden geen Marokkaanse eenheden mee, althans daarvoor kunnen historici in archiefstukken geen bewijzen vinden. De Marokkanen die in Zeeland rusten, dienden gewoon in het Franse leger en stierven in 1940 –ofwel tijdens de verdediging van de Scheldemonding, ofwel toen hun trans portschip op zee door Duits geschut werd geraakt.

    Like

Plaats een reactie