Immigratie in Europa: de belangrijkste redenen van het afwijzende front

(Door: Alimuddin Usmani – Vertaling: E.J. Bron)

In 2017 hebben de landen van Europa aan 538.000 migranten asiel toegestaan. Het continent vormt echter geen eenheidsblok in deze kwestie: er bestaan aanzienlijke verschillen tussen de West-Europese en de Oost- respectievelijk Midden-Europese landen. Zo gaf Duitsland aan 325.370 migranten asiel, wat overeenkomt met 3945 personen per miljoen inwoners in Duitsland. Daarna volgt direct Oostenrijk met 3865 personen per miljoen inwoners en Zweden staat op 3125 geaccepteerde asielaanvragen per miljoen inwoners.

In het onderste deel van de tabel vindt men Slowakije met 10 personen per miljoen inwoners aan wie asiel werd toegestaan respectievelijk Tsjechië en Polen met 15 personen per miljoen inwoners. Vanzelfsprekend waren er veel meer asielaanvragen in Duitsland, Oostenrijk en Zweden dan in de Midden-Europese landen, maar die zijn blijkbaar minder laks en iets nauwkeuriger dan de anderen als het er om gaat een asielaanvraag te controleren.

Waarom zulke verschillen? Heel eenvoudig, omdat de landen van de Visegrád-groep het afwijzen deel te nemen aan dit grootscheeps opgezette bedrog dat men asiel noemt. Hun regeringen spreken heldere en duidelijke taal en laten zich niets wijsmaken wat betreft de foutieve ontwikkeling van de asielpolitiek. Ze vrezen hun publieke opinie, die overwegend ongecontroleerde immigratie afwijst. Het bedrog vindt vaak heel openlijk en ongeremd plaats. Toen er aan jonge Afrikaanse mannen op de schepen van de NGO´s, die hen naar Europa brengen, gevraagd werd of ze er geen probleem mee hadden om voor draaiende camera´s toe te geven dat ze naar Europa komen vanwege de nieuwe mogelijkheden respectievelijk een comfortabeler leven. Zij zullen echter met zelf bedachte verhalen de ambtenaren beliegen die hun asielaanvragen zullen bewerken. Want in alle logica zouden ze systematisch naar hun landen van herkomst uitgezet moeten worden. Maar het gebrek aan coöperatie van de kant van de landen van oorsprong maakt deze uitzettingen moeilijker en dat weten de migranten waarschijnlijk.

Vanaf het moment dat ze Europees grondgebied bereikt hebben, is het heel moeilijk respectievelijk duur hen terug te sturen. De verschillende materiële en financiële hulp, die de illegalen in de West-Europese landen krijgen, maken alles alleen nog maar erger. Want dat is de reden waarom het doel van hun reis in de eerste plaats Duitsland of Zweden heet in plaats van Polen of Hongarije. In werkelijkheid moedigt dit zeer royaal asiel toestaande systeem de migranten ertoe uit om te liegen over de redenen waarom ze naar Europa komen respectievelijk hun leven op het spel zetten door illegaal grenzen over te steken.

De vertegenwoordigers van de NGO´s voeren aan dat de door hen in de buurt van de Libische territoriale wateren geredde “vluchtelingen” folteringen in Libië moesten meemaken en dat ze daarom geen andere keuze hadden dan over zee te vluchten. Maar in hoeverre is het voor een Nigeriaan of een Gambiaan legitiem om zich in Europa te vestigen in plaats van veilig naar zijn thuisland terug te keren wanneer hij in Libië mishandeld werd? Dat alles is in werkelijkheid een maskerade en de NGO´s – die vaak onder auspiciën van George Soros werken – hebben de opdracht om uit duistere en ideologische redenen Europa te overstromen met migranten. De ideologie van de mensenrechten, die gedijt in de landen van West-Europa, staat het de politici en de immigratie bevorderende NGO´s toe om de massa-immigratie te verergeren en er onophoudelijk voor te werven dat de afgewezen migranten toch mogen blijven.

Deze ideologie heeft meer moeite om vaste voet te krijgen in de voormalige communistische respectievelijk autoritaire landen. Daar werd overigens de immigratie door de staat gecontroleerd en niet door de economie. Van hun kant hebben bazen van concerns in het Westen goedkope arbeidskrachten van buiten Europa kunnen importeren hoe ze wilden. Het proces ging door met de gezinshereniging en de kinderen van deze ongekwalificeerde arbeiders hebben verschillende dingen meegemaakt. Men moet echter wel vaststellen dat zich vooral in Groot-Brittannië, Frankrijk, België, Duitsland en zelfs in Zweden parallelsamenlevingen vormen, waar de criminaliteit zich meer uitbreidt dan elders. De landen van Midden-Europa hebben nooit massa-immigratie van buiten Europa meegemaakt en de negatieve ervaring van de West-Europese landen, die tot in hun identiteit bedreigd worden, heeft een afschrikkende werking. De weg zal nog lang zijn tot de harde koers tegenover de immigratie in heel europa ingang vindt, maar enkele voortekens laten ons denken dat deze koers onomkeerbaar respectievelijk de enige te volgen weg zal zijn.

Bron:
https://visegradpost.com
Door: Alimuddin Usmani

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)