Italië: EU-parlementariër van links richt eerste partij voor Afrikanen in Europa op

(Vertaling: E.J. Bron)

Op 7 november richtte de EU-parlementariër Cécile Kyenge (foto) de “Afroitalian Power Initiative” (API) op, die je de eerste racistische partij van Italië zou kunnen noemen.

38 broers, halfbroers, zussen, halfzussen

De 54-jarige Kyenge is afkomstig uit Kongo en is een Bakunda. Haar polygame vader had vier vrouwen en 39 kinderen. In het begin van de jaren-80 zou ze een studiebeurs aan een universiteit in Milaan gekregen hebben, waarmee men ontwikkelingshulp wilde bedrijven. Naar eigen zeggen hield ze zich echter op grond van “ongelukkige omstandigheden” illegaal in Italië op. Met behulp van een katholieke hulporganisatie lukte het haar in Modena een verblijfsvergunning te krijgen. Ze studeerde medicijnen in Rome en werd oogarts. In 1994 trouwde ze met een Italiaan en kreeg het Italiaanse staatsburgerschap.

In het jaar 2000 werd ze partijlid van de Linkse Democraten, de voormalige Communistische Partij van Italië, en richtte in Modena, waar ze woont, een eerste “interculturele” vereniging op. In 2004 werd ze districtsafgevaardigde voor de Linkse Democraten en begint ze een partijcarrière, om precies te zijn: een “integratiecarrière”. In 2009 wordt ze gevolmachtigde integratie van de partij voor de regio Emilia-Romagna. In 2013 lukt het haar om via de lijst van de Linkse Democraten in het huis van Afgevaardigden van het Italiaanse parlement te komen – als “eerste zwarte”, zoals zij benadrukt. Ze wijst de uitdrukking “kleurling” af.

Ontwerp voor nieuwe staatsburgerschap-wet

Nauwelijks beëdigd, behoort ze tot de indieners van een ontwerp voor een nieuwe staatsburgerschap-wet, die naar Amerikaans voorbeeld aan alle in Italië geboren kinderen automatisch het Italiaanse staatsburgerschap moet geven. Vanwege de duidelijke demografische effecten, de wet zou alleen ten goede komen aan buitenlanders, komt het tot heftige reacties in de bevolking, zodat het ontwerp het niet haalde.

“Multicultureel” uithangbord van de linkse regering

De weg omhoog van Kyenge gaat verder: in april 2013 wordt ze als “multicultureel” uithangbord van de toenmalige linkse Italiaanse regering tot minister van Integratie benoemd. De destijds oppositionele LEGA had scherpe kritiek op deze beslissing. Het kwam tot heftige woordenwisselingen. In juli 2013 noemde de toenmalige vicepresident van de Senaat haar een “Orango” (orang-oetan). Er volgden een internationale golf van linkse verontwaardiging, solidariteitsmanifestaties voor Kyenge en beschuldigingen van racisme tegen de LEGA door de VN en de EU, tot aan het Vaticaan toe. Kyenge werd tot levend taboe verklaard.

Partij “alleen voor Afrikanen”

Als het tot een reorganisatie van de regering komt, vliegt ze er echter uit, omdat ze, behalve polariseren, geen concrete successen kan laten zien. Ter compensatie werd ze door de Linkse Democraten, om haar “multiculturele” overtuiging trouw te blijven, in mei 2014 naar het Europees Parlement gestuurd, waar ze in de gelederen van de “Progressieve Alliantie van de Sociaaldemocraten” zit. Sindsdien is het stil rondom haar geworden, en blijkbaar bestaat er in haar eigen partij geen toenemende behoefte om haar bij de komende verkiezingen voor het Europees Parlement nog een keer op te stellen. Tegen deze achtergrond lukte het haar om op 7 november met de oprichting van een partij “alleen voor Afrikanen” weer in de media te komen.

Versterking van de “Afrikaanse diaspora”

Met de “Afroitalian Power Initiative” (API) richt Kyenge zich tot de “Afroitalianen”, zoals zij zegt. Het doel zou een “economische en politieke versterking van de Afrikaanse diaspora” zijn. De API van Kyenge wil “vormen van deelname” creëren om voor deze diaspora “de bevestiging van haar staatsburgerschap in Italië en in Europa” mogelijk te maken.

Misschien is Kyenge tot nu toe een geluksridder van de linkse integratiehysterie geweest. Misschien heeft ze echter in de jaren in Brussel en Straatsburg ook heel goed opgelet en bereidt ze zich op de door de globalisten aangekondigde en gewilde massa-immigratie uit Afrika naar Europa voor. Het gebruik van het woord “Power” herinnert in ieder geval onverholen aan de “Black Power”-beweging in de late jaren-60 en het begin van de jaren-70, een racistische beweging van zwarten in de VS, die de zwarte superioriteit propageerde.

Linkse antidiscriminatie retoriek

Tot de eisen van de nieuwe partij van Kyenge behoort opnieuw de “Jus soli” (“het recht van de grond”. Dat is een rechtsbeginsel op grond waarvan de nationaliteit van een persoon wordt bepaald door de plaats waar hij of zij geboren is). De rest is vooral genoegzaam bekende antidiscriminatie retoriek. “We leven in een historisch moment, waarin het respect voor onze Afroitaliaanse identiteit constant bedreigd wordt”.

Kyenge is er minimaal van overtuigd dat er in Italië en in Europa een “Apartheid” zoals in Zuid-Afrika voor Nelson Mandela heerst. Daarom gebruikt ze op de sociale media grote woorden:

Het is tijd om gelding te verschaffen. Het is tijd om te laten zien dat wij er zijn. Tegen misbruik en discriminatie, voor een toekomst van respect, welvaart en sociale vrede.

Netwerk opbouwen

En helemaal partij wil de partij van Kyenge dan toch niet zijn, maar in de eerste plaats een netwerk opbouwen. Ze wil voorzichtigheidshalve de deur naar de Linkse Democraten toch niet helemaal dichtgooien.

Het dagblad “Libero” schreef: de oprichting van de partij van Kyenge zou in aanmerking komen voor de prijs van de “grootste onzin van het jaar”. Misschien echter vat Kyenge, na enkele jaren in het Europees Parlement, bepaalde globalistische ideeën – op haar manier – heel serieus op.

Bron:
www.unzensuriert.at

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)