Gezond verstand

(Door: Wim van Schaik)

Zuid-Korea is een  parlementaire democratie met een grondwet die de scheiding der machten regelt en de burgerrechten van de bevolking garandeert. Ook de persvrijheid is grondwettelijk geregeld. De bevolking is met 99,8% etnische Koreanen etnisch zeer homogeen. Buitenlanders in Korea zijn voornamelijk industriearbeiders uit Zuid-Aziatische landen als Sri Lanka, Bangladesh, Myanmar (in 2015 – 378.000). Het land kent een van de strengste immigratiesystemen ter wereld.

Begrijpelijk dat het voor de Zuid-Koreanen schrikken was toen zich in dit voorjaar ineens zo’n 500 asielzoekers meldden. Moslims, helemaal uit Jemen. Nu passen moslims sowieso niet in het Zuid-Koreaanse plaatje. Ongeveer de helft van de Zuid-Koreaanse bevolking heeft geen religieuze overtuiging. Voor het overige deel is grofweg 13,7 miljoen christen (29,3%), 10,7 miljoen boeddhist (22,8%). De islam is in Korea nauwelijks vertegenwoordigd en wordt alleen aangehangen door buitenlandse arbeiders uit moslimlanden. Dat willen de Zuid-Koreanen graag zo houden ook. Diversiteit is iets voor die gekke Europeanen.

Dat ondanks de strenge immigratiewetten er toch asielzoekers binnen kwamen, zit zo: om meer buitenlandse toeristen aan te trekken, had Zuid-Korea voor het eiland Jeju de visumplicht voor bezoekers uit veel Aziatische landen afgeschaft. Precies die maas in de strenge wetgeving hadden die Jemenieten ontdekt. Dus kwamen ze ook precies via  dat eiland, 200 kilometer ten zuiden van het vasteland, Zuid-Korea binnen. Wie denkt dat deze mensen uit dat door burgeroorlogen geplaagde land met welkomstliedjes ontvangen werden, heeft het goed mis. In no time kreeg een petitie om de Jemenieten terug te sturen en het visumbeleid aan te passen 700.000 steunbetuigingen.

Hoe iets dergelijks in ons land zou verlopen, is geen vraag. De media zouden ons overspoelen met beelden van ‘de vreselijke oorlogssituatie in Jemen’. De regering zou zich verschuilen achter ‘het vluchtelingenverdrag van de VN’ en er alles aan doen om ‘draagvlak te creëren’. Bijvoorbeeld door te doen alsof we juist zaten te wachten op deze mensen vanwege de vergrijzing en zo. Vervolgens zou de deur wagenwijd open zwaaien. Precies het scenario zoals we bij de Syriërs zagen. De regering in Seoel, net als Nederland gebonden aan het VN-vluchtelingenverdrag, pakte het anders aan.

Niks het zijn maar weinig vluchtelingen. ( Nauwelijks 0,001% van de bevolking.) Geheel volgens het principe dat je een probleem moet aanpakken voordat het onbeheersbaar wordt – regeren is immers vooruitzien – nam de regering gelijk stevige maatregelen.  De meeste van deze vluchtelingen kregen een tijdelijke ‘humanitaire’ verblijfsvergunning voor één jaar. Als de situatie in Jemen verbetert, wordt de vergunning ingetrokken. Niks inburgering dus. En die visumvrije regeling voor het eiland Jeju werd ook pijlsnel ingetrokken.

Door promotie van gezinsplanning zette de overheid jaren geleden al in op het afremmen van de explosieve groei van de bevolking in de eerste helft van twintigste eeuw. Logisch toch dat men dat effect nu niet teniet wil doen met het toestaan van ongeordende immigratie. Zeker niet uit een streng islamitisch land zoals Jemen, een van de  armste en minst ontwikkelde landen in de Arabische wereld, waar de sharia de bron van alle wetgeving is, geen godsdienstvrijheid heerst en alle andere gelovigen, de Joden voorop, nagenoeg zijn weggepest. Geen wonder dat de bevolking van Zuid-Korea beduidend tevredener is over hoe het er in hun land aan toe gaat dan de bevolkingen van West-Europa (bron: Graphic News Ípsos). Zuid-Korea First, zeg maar. Noem het gewoon gezond verstand. Kan Nederland nog wat van leren.

Bron: Elsevier Weekblad

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)