Bijna € 1 biljoen kosten – Duits sociaal systeem voor de ineenstorting

(Door: Marilla Slominski – Vertaling: E.J. Bron)

De Duitse burger kost het overvloedige sociale systeem van het land een bedrag van bijna € 1 biljoen en zodoende een vierde deel van de economische prestatie. En een einde is niet in zicht – integendeel, iedereen wil nog een stuk van de taart meepikken.

Volgens “Focus” “zwemt de Duitse staat in het geld”. De Duitse staatsschuld van in totaal € 1967,2 miljard (stand 31 december 2017) – altijd nog meer dan 64% van het bnp – laat het blad liever weg.

In 2018 hebben de staat, de deelstaten en de gemeenten een “ongelooflijke € 746,7 miljard aan belastingen geïnd”, bericht de “Focus” verder. Bovendien zou de Duitse regering nog € 28,6 miljard aan de Europese Unie hebben doorgegeven. Volgens “Statista-Prognose” stijgt het totale bedrag tot het jaar 2023 naar € 940,7 miljard – een plus van ruim 21%. Tot zover alles duidelijk in het “rijke” Duitsland, maar het dure sociale systeem staat op instorten – dat kostte in 2017 het “ongelooflijke” bedrag van € 965,5 miljard, bijna 4% meer dan het jaar daarvoor.

Wij hebben het immers – aldus het motto van de royale politiek van verleden jaar: € 94 miljard belastinggeld voor de pensioenverzekering. In 2021 zal dit bedrag alleen al, volgens het ministerie van Financiën, stijgen naar € 103,4 miljard. En verder: doorbetaling van loon in geval van ziekte € 52,1 miljard, basisverzekering voor werkzoekenden € 45 miljard, sociale bijstand € 40 miljard, ambtenarenpensioenen bijna € 58 miljard, enz., enz. Daarbij komt nog de dure droom van een basispensioen van de staat, die onlangs door de minister van Arbeidszaken Hubertus Heil (SPD) onder de titel “Respectpensioen” aan het publiek gepresenteerd en dat o.a. door de IG Metall bejubeld wordt.

Wie minstens 35 jaar lang pensioenbijdragen heeft betaald, kinderen opgevoed of familieleden verzorgd heeft, dient, als het aan Heil ligt, een bedrag van € 100,- bovenop het basispensioen te krijgen – nogmaals een kleine € 20 miljard per jaar zou dit voorstel kosten, aldus pensioendeskundige en financieel econoom Bernd Raffelhüschen tegenover “Focus”.

En alsof dat nog niet genoeg zou zijn, rekende Bernd Raffelhüschen al in 2016 op enorme kosten door Merkels “gasten”. De kosten op de lange termijn van de vluchtelingengolf van 2015 zouden ongeveer € 878 miljard kunnen bedragen, verklaarde hij. Mocht ook de tweede generatie zich slechter op de arbeidsmarkt invoegen dan de autochtonen, dan zouden er zelfs een kostenstijging tot € 1,5 biljoen dreigen, waarschuwde de econoom destijds volgens “Welt”.

“Een ongecontroleerde immigratie levert het land geen fiscale voordelen op, maar kost voor altijd geld”, verklaarde in 2016 ook Michael Eilfort van de Stichting Markteconomie tegenover de “Welt”. Zelfs wanneer asielzoekers geïntegreerd worden in de arbeidsmarkt, zouden de kosten hoger zijn dan de baten. Omdat hun kwalificatieniveau duidelijk onder dat van de autochtone bevolking zou liggen, zouden ook de lonen en de daaraan verbonden betalingen in de belastingkassen en de sociale kassen beduidend minder zijn. Voorspellingen, die de afgelopen jaren wel degelijk waar zijn geworden. Bij de integratie in de arbeidsmarkt ziet het er nog steeds somber uit – ongeveer één op de vijf sinds 2015 geïmmigreerde migranten zou een baan hebben met een verplichte sociale verzekering, aldus de blijde boodschap die eind mei 2018 werd verkondigd. Tegelijkertijd zou het aantal “mensen aangewezen op hulp” stijgen – 14% van alle Hartz-IV ontvangers zijn zogenaamde vluchtelingen.

In totaal houden de deelstaten voor de jaren 2018 tot 2025 rekening met uitgaven voor vluchtelingen van ongeveer € 50,7 miljard, berichtte het “Handelsblatt” enkele weken geleden nog.

Nu al storten miljoenen burgers onder de stijgende premielast in elkaar. In de wereldlijst betreffende de hoogste belastingdruk staat Duitsland op een van de eerste plaatsen. Geld verdienen, vrijgezel, geen kinderen betekent in dit land dat de staat 49,9% van het inkomen int. Alleen de Belgische werknemers gaat het onder deze omstandigheden nog slechter, van wie 54% van het inkomen wordt afgepakt.

Waarschuwingen, zoals die van minister van Financiën Scholz over miljardengaten in de staatsbegroting tot 2023, sterven schijnbaar ongehoord weg. Als het om verdelen van belastinggeld gaat waarvoor hard gewerkt is, kennen Duitse politici geen limiet meer. Om tot de conclusie te komen dat dit niet lang meer goed kan gaan en de ineenstorting op de deur klopt, daarvoor hoeft men geen “deskundige” te zijn.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Marilla Slominski

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)