Journalist Schreiber heeft kritiek op schoolboeken in de islamitische wereld

(Vertaling: E.J. Bron)

De bestsellerauteur Christian Schreiber heeft kritiek geoefend op een precair wereldbeeld in schoolboeken in islamitische landen. Hij uitte zich in een interview met het tijdschrift “Der Spiegel” (editie 27 april 2019). De aanleiding is zijn nieuwe boek “Kinderen van de koran. Wat islamitische leerlingen leren”, dat morgen verschijnt. Daarvoor zou hij meer dan 100 schoolboeken hebben bekeken, zei Schreiber: “Ik ben op geen enkel boek gestuit dat ik omvattend positief zou beoordelen.”

In een Afghaans schoolboek stond volgens hem dat Joden “de mensen van de rechte weg af zouden houden” en dat moslims als “beste volk” superieur zouden zijn aan anders gelovigen. In het Iraanse lesmateriaal zouden in ieder geval passages voorkomen, waarin zou staan dat andere religies gerespecteerd zouden moeten worden. Tegelijkertijd zou er sprake zijn van een geprofileerd anti-Amerikanisme. Vrouwen, die onvoldoende verhuld zouden zijn, zouden zichzelf volgens een Iraans schoolboek in gevaar brengen. Ze zouden de intimidatie door “geile mannen” riskeren.

Antisemitisme wordt “nevenschade van Duits hulpgeld”

Volgens Schreiber heeft Duitsland het Afghaanse religieboek mede gefinancierd. In 2018 zouden meer dan € 62 miljoen in een internationaal fonds gestort zijn. Dit “Afghanistan Reconstruction Trust Fund” zou geld betalen aan het Iraanse ministerie van Financiën, dat op zijn beurt het ministerie van Onderwijs van geld zou voorzien om lesmateriaal uit te geven: “De Bondsrepubliek maakt blijkbaar quasi blanco hoge bedragen naar Afghanistan over.” Hij zou tegen een ondersteuning zijn wanneer leerlingen zouden moeten leren dat Joden zogenaamd minderwaardig zijn: “Dan wordt antisemitisme de nevenschade van Duits hulpgeld.”

Wat rechtstreeks effect heeft op de Duitse samenleving

Verder zou hij de indruk hebben dat de Duitse Maatschappij voor Internationale Samenwerking (GIZ) zeer onkritisch zou zijn met betrekking tot de les-inhouden. Men zou hem verteld hebben dat de GIZ alleen de pedagogische deskundigheden zou doorgeven, maar niet verantwoordelijk zou zijn voor de inhouden: “Een kind leert toch niet losgemaakt van de inhouden lezen en schrijven. Wanneer het bijvoorbeeld 20 keer ´De ongelovigen smoren in de hel´ moet schrijven, dan laat dat sporen na. En wanneer mensen met zo´n wereldbeeld naar Duitsland komen, dan heeft dat rechtstreeks effect op onze samenleving.”

Er zou een verband bestaan tussen hetgeen “wat in de landen van herkomst als maatschappelijke mainstream bestaat, en de ontbrekende discussiebereidheid van veel migranten hier in het land”. Hij zou in gesprekken met leraren steeds opnieuw hebben vastgesteld hoe overbelast deze deels zouden zijn wanneer ze bijvoorbeeld les zouden geven aan klassen met veel vluchtelingenkinderen uit islamitische landen: “Om een ingang te vinden, zou het kunnen helpen om meer te weten over de schoolsystemen in de landen van herkomst.” Schreiber benadrukte dat het bij zijn boek niet zou gaan om een wetenschappelijke studie, maar hij zou zich journalistiek met de boeken bezig gehouden hebben. De vraag of hij geraakt zou zijn door de beschuldiging dat hij een anti-islamitische agenda zou hebben, ontkende Schreiber. Het begrip “racistisch” zou inflatoir worden gebruikt: “Als plotseling alles racistisch is, maakt het uiteindelijk op een bepaalde manier niks meer uit.” Bij het begrip “anti-islamitisch zou deze ontwikkeling al heel ver zijn voortgeschreden. Ook de medeoprichtster van de liberale “Ibn-Rushd-Goethe-moskee” in Berlijn, Seyran Ateş, of de Duits-Palestijnse publicist en psycholoog Ahmad Mansour gelden volgens Schreiber als anti-islamitisch: “Ik geloof dat deze beschuldiging tegenwoordig nauwelijks meer iemand choqueert.” De winnaar van de Grimme-prijs en presentator van de Tagesschau Schreiber is schrijver van het boek “Inside Islam. Wat in Duitse moskeeën gepredikt wordt”.

Bron:
www.idea.de

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)