“Geestelijk zwakke, naar seksuele lusten snakkende mannen” – Thomas van Aquino over de geboorte van de islam

Thomas van Aquino, geflankeerd door Aristoteles en Plato. 

(Door: David Berger – Vertaling: E.J. Bron)

Al vele eeuwen geleden heeft Thomas van Aquino, de belangrijkste geleerde van de katholieke kerk, ingezien waar de zwakke punten van de islam liggen en ze rijk aan kennis aangetoond. Deze uitspraken zouden verplichte lectuur voor onze huidige kerkmannen moeten worden!

Deze blog wordt gedragen door de overtuiging van de philosophia perennis dat er blijvende, tijd- en context-onafhankelijke waarheden bestaan. Zo verschillen de vreugde en het verdriet van de mensen van de Klassieke Oudheid in principe niet van onze gevoelens. Anders zouden we een tekst die ouder is dan 50 of 60 jaar überhaupt niet begrijpen.

Ofschoon dat zo is, zijn we toch steeds opnieuw verrast wanneer we vaststellen dat al vele eeuwen geleden iemand iets geformuleerd heeft dat wij moeizaam als inzicht verworven hebben. Zo verging het mij, toen ik bij de grote middeleeuwse Thomas van Aquino (1224-1274) passages over de islam zocht.

Grote delen van zijn werk ontstonden in de actieve grondige uiteenzetting met de islam

Thomas van Aquino is in dit verband daarom ook zo interessant, omdat bepaalde delen van zijn werk in actieve uiteenzetting met de islam zijn ontstaan.

Het was de tijd van de veel verguisde kruistochten, die echter in werkelijkheid ook het startschot voor een grote culturele uitwisseling tussen de Oriënt en het Avondland werd. Via oorlogen en handel met het Morgenland kwamen o.a. via de door de Moren veroverde Spaanse gebieden en via Venetië de lang vergeten en verdwenen geschriften van de grote Antieke filosoof Aristoteles opnieuw in het Avondland terug. Het denken en het werk van Thomas zijn zonder deze invloed net zomin denkbaar als de geboorte van de universiteit, waaraan de orde waartoe Thomas behoorde (Dominicanen) een wezenlijke bijdrage leverde.

Eerste wetenschappelijke uiteenzetting met de religie van de “barbaren”

Wat zegt Thomas over de islam? Behalve de inhoudelijke uiteenzettingen met het islamitische Aristotelesisme van een Averroes (Ibn Rushd) of Avicenna (Ibn Sina), die hij echter altijd onafhankelijk van de islam beschouwt, is er in zijn “Summa contra gentiles” (dat zichzelf in het voorwoord beschouwt als intellectuele uiteenzetting met de filosofische fundamenten van de ongelovigen) een bijzonder veelzeggende passage te vinden, waarin Thomas de islam karakteriseert:

Hij zou een sekte van ongeciviliseerde, in echt religieuze dingen compleet incompetente woestijnbewoners zijn.

Daardoor zou hij zich onderscheiden van het christendom, dat uit een hoogstaande religieuze cultuur, het Jodendom, geboren zou zijn. Tegenover de in de woestijn geboren religie van barbaren staan wat betreft Thomas hoog-geciviliseerde, urbane religies – het Jodendom en het christendom: Jeruzalem, Athene, Efese en Rome zijn hun bakermatten.

De ongeciviliseerdheid kent volgens Thomas niet het duidelijke onderscheid tussen filosofie en theologie, het seculiere en religieuze, tussen natuur en bovennatuur, tussen staat en kerk. Een these, die destijds ook door Averroes werd vertegenwoordigd. Maar de weg heeft bereid van het christendom en zodoende van de Europese cultuur met haar scheiding van geestelijke en wereldlijke macht.

In de islam, de religie van Averroes, kon deze aristotelische scheiding tussen het staatkundig en religieuze gebied echter nooit terrein winnen.

Daarom is het ook absoluut onzinnig om onderscheid te maken tussen een politieke islam en een onpolitieke.

De islam is politiek of hij is geen islam

Deze uiterst verwereldlijkte, door en door politieke instelling van de islam is te zien in diens opgezwollenheid van het seksuele, die van de reëel bestaande islam bijna een bevestiging van het Darwinisme maakt.

Of in de woorden van Thomas:

“Mohammed heeft de mensen seksuele genoegens beloofd, aangedreven door de lust van het vlees. Zodoende heeft hij hen tot een sekte verleid.”

“Zijn valse leer bevat ook aanwijzingen die bij zijn beloftes passen. Zo liet hij de zinnelijke begeerte de vrije loop. Zoals te verwachten was, waren het naar zulke genoegens snakkende mannen die hem daarbij volgden. Wat betreft bewijzen voor de waarheid van zijn leer heeft hij alleen zulke genoemd die een ieder met zijn natuurlijke vermogen kan begrijpen die over maar heel weinig geest beschikt.”

Aan geestelijke fundamentele instelling zou het Mohammed volledig ontbreken:

“Daarentegen zei Mohammed dat hij met de macht van zijn wapens werd gestuurd – en dat zijn tekens waaraan zelfs rovers en tirannen geen gebrek hebben.”

Daar past ook de ontstaansgeschiedenis van de islam bij:

“Mohammed werd vanaf het begin niet gevolg door geleerden, niet door in de goddelijke en menselijke dingen onderrichte mensen. Diegenen die in hem geloofden, waren brute mannen en woestijnreizigers, die absoluut geen idee van de een of andere goddelijke leer hadden. Maar hun grote aantal dwong Mohammed met de macht van zijn wapens anderen met geweld hem te volgen.”

Islam als “cultuur van het liegen”

En ook de cultuur van het liegen in de islam ziet Thomas al bij Mohammed verankerd:

“Hij vervalst bijna alle getuigenissen van het Oude en Nieuwe Testament door er zijn eigen leugensprookjes van te maken. Dat kan iedereen zien die zijn leer onderzoekt. Daarom was het een slimme beslissing van zijn kant om het zijn aanhangers te verbieden het Oude en Nieuwe Testament te lezen. Anders zouden deze boeken hem schuldig hebben bevonden aan vervalsing.”

Bron:
https://philosophia-perennis.com
Door: David Berger

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)