Het christendom in het Midden-Oosten wordt uitgeroeid

Chaldeeuws-christelijke kerk in Bagdad, Irak.

(Door: Michael Steiner – Vertaling: E.J. Bron)

Ooit was het Midden-Oosten bloeiend christelijk land. Nu staan de overgebleven resten van christelijk leven tegenover de totale verdwijning. De politieke correctheid zorgt ervoor dat de ogen voor de ellende gesloten worden.

Bekeren, betalen of sterven. Vijf jaar geleden was dat de “keuze” waarvoor de Islamitische Staat (ISIS) de christenen in Mosul, de op twee na grootste stad van Irak, had gesteld: of de islam aannemen, zich aan zijn religieuze belasting onderwerpen of gedood te worden. De ISIS-terroristen markeerden daarna de christelijke huizen met de Arabische letter N, de eerste letter van het Arabische woord “Nasraye” (“Nazarener” of “christen”). De christen konden vaak niet meer dan de kleding op hun rug dragen en uit een stad vluchten, waarin de christenen al 1700 jaar woonden.

Twee jaar geleden werd ISIS in Mosul overwonnen en zijn kalifaat neergeslagen. Het was de extremisten echter gelukt om de stad van christenen te “zuiveren”. Voor de opkomst van ISIS woonden daar meer dan 15.000 christenen. In juli 2019 maakte de katholieke hulporganisatie “Aid tot the Church in Need” bekend dat er maar ongeveer 40 christenen teruggekeerd zijn. Niet zo lang geleden vond er in Mosul “kerstmis zonder christenen” plaats.

Deze culturele volkerenmoord heeft, dankzij de onverschilligheid van de Europeanen en veel westelijke christenen, die zich er meer zorgen over maakten om niet als “islam-vijandig” over te komen dan hun eigen broeders te verdedigen, helaas gefunctioneerd. Pater Ragheed Ganni, een katholieke priester uit Mogul, had juist de mis in zijn kerk beëindigd, toen “islamisten” hem doodden. In een van zijn laatste brieven schreef Ganni: “We staan aan de rand van de instorting”. Dat was in 2007 – bijna 10 jaar voordat ISIS de christenen van Mosul uitroeide. “Heeft de wereld ´weggekeken´ terwijl er christenen gedood werden?”, vroeg de “Washington Post”. Absoluut.

Er zijn ook weer sporen van een verloren joods verleden in Mosul opgedoken, waar ook al sinds duizenden jaren een joodse gemeenschap leeft. Nu, 2000 jaar later, werden daar zowel het Jodendom als het christendom effectief vernietigd. Dat leven is voorbij. De krant “La Vie” verzamelde de getuigenis van een christen, Yousef (de naam werd veranderd), die in de nacht van 6 augustus 2014 kort voor de komst van ISIS is gevlucht. “Het was een echte Exodus”, zei Yousef. “De straat zag zwart van de mensen, ik kon het begin en het einde van deze processie niet zien. Kinderen huilden, families liepen met kleine koffers te zeulen. Oude mannen zaten op de ruggen van hun zoons. De mensen hadden dorst, het was heel warm. We zijn alles kwijtgeraakt wat we voor het leven hebben opgebouwd en niemand heeft voor ons gevochten.”

“Enkele kleine christelijke gemeenschappen zijn zo goed als zeker voorgoed verloren gegaan”, schreven twee Amerikaanse geleerden in “Foreign Policy”. “We staan aan de afgrond van een catastrofe, en wanneer we niet snel iets doen, dan kunnen de piepkleine resten van christelijke gemeenschappen in Irak binnen enkele weken grotendeels door de volkerenmoord op christenen in Irak en in Syrië uitgeroeid zijn.”

Alleen al in Mosul werden 45 kerken verwoest of volledig vernietigd. Geen enkele bleef gespaard. Tegenwoordig is er in de stad slechts één kerk geopend. In Irak wilde ISIS blijkbaar ook de christelijke geschiedenis vernietigen. Ze richtte zich tegen het in de 4^e eeuw opgerichte klooster van de heilige Behnam en Sarah. Het klooster had de islamitische verovering in de 7^e eeuw en de daaropvolgende invasies doorstaan, maar in het jaar 2017 werden kruisen vernietigd, cellen geplunderd en standbeelden van Maria onthoofd.

De metropoliet Nikodemus, de Syrisch-orthodoxe aartsbisschop van Mosul, smeekte tegenover het National Catholic Register: “Ik geloof niet in deze beide woorden [human rights], er bestaan geen mensenrechten. Maar in westelijke landen bestaan rechten voor dieren. In Australië houden ze zich bezig met kikkers. Beschouwt u ons als kikkers, wij accepteren dat – bescherm ons gewoon, opdat we in ons land kunnen blijven.”

En verder: “Deze mensen zijn dezelfden die hier vele jaren geleden naartoe gekomen zijn. En wij hebben ze geaccepteerd. Wij zijn de oorspronkelijke mensen in dit land. Wij hebben hen geaccepteerd, wij hebben de deur voor hen opengedaan en ze dwongen ons minderheden in ons land te zijn, daarna vluchtelingen in ons land. En dit zal u ook overkomen als u niet wakker wordt.”

“Het christendom in Irak, een van de oudste kerken, zo niet de oudste kerk ter wereld, wordt met uitsterven bedreigd”, merkte Bashar Warda, aartsbisschop van Erbil, de hoofdstad van Irakees Koerdistan, in mei in Londen op. “Diegenen van ons die blijven, moeten bereid zijn de martelaarsdood in ogen te zien.”

Warda beschuldigde de Britse staats- en regeringschefs van “politieke correctheid” in deze aangelegenheid, omdat zij zouden vrezen van “islamofobie” beschuldigd te worden. “Zullen zij deze nooit eindigende georganiseerde vervolging tegen ons blijven goedkeuren?”, vroeg Warda. “Wanneer de volgende golf van geweld over ons heen komt, zal er dan iemand op hun campussen demonstraties houden en borden dragen met het opschrift ´Wij zijn allemaal christenen´? Net zoals men daarvoor na de moskeeaanslagen borden met het opschrift ´Wij zijn allemaal moslims´ meedroeg?

Bron:
www.contra-magazin.com
Door: Michael Steiner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)