Plasticbelasting en andere heffingen: de EU-belastingbetalers mogen dokken voor de Brusselse gulheid

(Vertaling: E.J. Bron)

Het is een dubbele brutaliteit: eerst legt de EU gigantische programma´s op –gefinancierd uit belastingen en kredietopnames – waarvoor uiteindelijk de nettobetalers moeten opkomen; natuurlijk vooral Duitsland. En dan moet de latere “tegen-financiering” plaatsvinden door plaatsvervangende belastingen, die eveneens opgebracht moeten worden door de EU-burgers (dus opnieuw door Duitsland als economisch sterkste land van Europa). Onder de geplande concepten bevindt zich ook een “plasticbelasting”.

De logica achter het nu opgeroepen “wederopbouw”-programma is dezelfde als bij de “Green Deal” en de biljoenen kostende krankzinnige klimaatideeën van Ursula von der Leyen: de EU probeert met zulke, haar budget ver te boven gaande, gigantische projecten via de achterdeur een fiscale unie af te dwingen: de begrotings- en belastingsoevereiniteit. Want wanneer een groot deel van de nationale belastinginkomsten op een bepaald moment sowieso in Brussel terechtkomt en van daaruit met de schenkkan aan politiek opportune prestigeprojecten wordt weggegooid, dan kan de EU – zo stellen zich de EU-bureaucraten dat zich in ieder geval voor – de belastingen tegelijk maar beter zelf heffen.

De herfinanciering van nieuwe situationeel bepaalde noodzaken zoals het huidige opbouwfonds, die uiteindelijk alleen maar nog een enorme vermogensverdeling van de rijke landen naar het geruïneerde Zuid-Europa betekent, brengt dan krankzinnige ideologische ideeën zoals het belasten van plastic (respectievelijk plastic afval) in het spel – wat op zijn beurt de landen met de grootste consumptie en het grootst aantal inwoners het meest belast, dus: Duitsland. Dat betreft ironisch genoeg ook juist de beschermingsartikelen tegen corona: miljarden medische artikelen, verpakkingen, beschermende uitrusting zoals in plastic folie verpakte gezichtsmaskers en flesjes met desinfecteermiddel zorgen voor een enorme toename van het gebruik van plastic. Zo zorgt de EU dan tegelijk zelf voor de toekomstige belastingbasis, trefwoord “plastic afval”.

Creatief graaien op weg naar de fiscale unie

Ook andere concepten om de Europeanen meer geld uit de zak te kloppen, liggen weer op tafel, nadat ze om goede redenen gedurende de afgelopen twee maanden in de la verdwenen waren (omdat, tot leedwezen van de Groenen, niemand het meer wilde hebben over “klimaatpakketten, zolang de wereld in de ban was van de pandemie): er wordt bijvoorbeeld weer gediscussieerd over de strengere regulering van de Europese missiehandel of het niet minder omstreden schrikbeeld van een nieuwe digitale belasting. Daarbij is de plasticheffing slechts één van de ideologische gruwelijkheden van velen.

Koste wat het kost moet op deze manier het door de voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen gepresenteerde “corona wederopbouwplan” financieel gecompenseerd worden – verbonden met het aannemen van de EU-begroting voor de komende zeven jaar. Alleen al het “Merkel-Macron-plan”, het nieuwste verschijnsel van een in feite voortgezet landverraad en de uitverkoop van Duitse belangen door Angela Merkel, heeft een volume van € 500 miljard, die de EU als kredieten wil opnemen en daarna weer als schenkingen aan crisislanden en –branches wil weggeven – en deze landen mogen deze schenkingen aflossen via hun lidmaatschapsbijdrage, omdat de terugbetaling plaatsvindt uit de EU-begroting.

Precies daarom dient de EU-begroting voor de jaren 2021 tot 2027 nu naar een ongelooflijke € 1,1 biljoen te stijgen – ongeveer € 150 miljard meer dan in de nu aflopende financiële periode. Omdat de lidstaten ook nog het wegvallen van Groot-Brittannië moeten compenseren, betekent dat vooral voor de Duitse nettobetaler één ding: nog meer voor Brussel, wat in eigen land dan uiteraard niet meer ter beschikking is om de gevolgen van de recessie te verzachten. En: nog meer belastingen, of dat nu voor plastic of andere “creatieve” uitgangspunten is, waarmee Duitse werknemers en bedrijven de Italianen, Spanjaarden en Fransen onder de armen mogen grijpen. En dat bovenop het zonder twijfel verder lopende Target-2-systeem, de verwoesten 0% rentepolitiek en de daardoor veroorzaakte onverminderde wegsmelting van private Duitse vermogenswaarden. Het draait altijd op hetzelfde liedje uit: voordat Duitsland zijn zelfstandigheid volledig kwijtraakt, moet het in ieder geval eerst nog stevig uitgemolken en compleet geruïneerd worden.

Bron:
www.journalistenwatch.com

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)