Duitsland: In het oog springende gevallen van antisemitisme in de afgelopen tien jaar

(Door: Dr. Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

Het is moeilijk om het overzicht te behouden over de belangrijkste antisemitische voorvallen in de Europese landen, waarin de haat enorm is. Over Duitsland heb ik bijvoorbeeld meer dan 200.000 woorden aan notities verzameld, die minder dan twee jaar beslaan.

Een snelle manier om wat perspectief over Duitsland´s antisemitische voorvallen in de afgelopen tien jaar te krijgen, bestaat erin om de jaarlijkse rapporten van het Simon Wiesenthal Center (SWC) over de wereldwijd tien ergste antisemitische voorvallen door te kijken. Deze rapporten worden sinds 2010 gepubliceerd.

Deze rapporten van het SWC helpen ons enkele van de meest opvallende blijken van antisemitisme in Duitsland gedurende de afgelopen tien jaar te bepalen. De middenlinks geclassificeerde “Spiegel” is Europa´s meest verbreide weekblad. In een online-editie uit 2012 schreef de “Spiegel”-columnist Jakob Augstein: “Met de complete rugdekking uit de VS, waar een president voor de verkiezingen zich nog steeds moet verzekeren van de steun van de joodse lobbygroepen, en uit Duitsland, waar historische verwerking ondertussen een militaire component heeft, voert de regering-Netanyahu de hele wereld aan de leiband van een opzwellend oorlogsgezang.” Dat was een grove leugen, omdat de toenmalige Amerikaanse president Barack Obama een politiek volgde, die vaak ver verwijderd of zelfs het tegenovergestelde was van hetgeen Israël wilde.

Augstein voegde er nog een leugen aan toe: “´De atoommacht Israël bedreigt de sowieso broze wereldvrede.´ Deze zin heeft een kreet van verontwaardiging veroorzaakt. Omdat hij klopt. En omdat een Duitser hem uitspreekt, een schrijver, een winnaar van de Nobelprijs, omdat Günter Grass hem uitspreekt. Daar ligt een cesuur in. Daarvoor moet men Grass bedanken. Hij heeft het op zich genomen om deze zin voor ons allen uit te spreken.” De overleden Grass, in zijn jeugd een nazi, was een extreem antisemitische kwaadspreker van Israël. Als je terugkijkt naar waar sindsdien oorlogen hebben plaatsgevonden, is gemakkelijk te zien dat Augstein eveneens een grote kwaadspreker van Israël is.

Hij ging verder: “Israël wordt door de islamitische fundamentalisten in zijn omgeving bedreigd. Maar de Joden hebben hun eigen fundamentalisten. Ze heten alleen anders: ultra-orthodoxen of Haredim. Dat is geen kleine, te verwaarlozen splintergroepering. Ze vormt 10% van de Israëlische bevolking. Deze mensen zijn uit hetzelfde hout gesneden als hun islamitische tegenstanders. Ze volgen de wet van de wraak.” Een ieder, die ook maar in beginsel vertrouwd is met de realiteit, weet echter dat er een enorm verschil bestaat tussen de volkerenmoord propagerende islamitische fundamentalisten van Hamas en Hezbollah en Israël´s Haredim, die moord verafschuwen, die door de Tien Geboden verboden is.

Nog een citaat van Augstein: “Gaza is een plek uit de eindtijd van het menselijke. Daar huizen 1,7 miljoen mensen, samengeperst op 360 km². Gaza is een gevangenis. Een kamp. Israël broedt daar zijn eigen tegenstanders uit.” De waarheid luidt dat het Hamas is dat volkerenmoord op Israëli´s propageert. Israëlische reacties hebben een defensief karakter. De “Spiegel” is eveneens verantwoordelijk, omdat het weekblad deze leugens en laster over Israël nog steeds verbreidt.

De Duits-joodse schrijver Henryk M. Broder, die in het parlement getuigde als deskundige voor antisemitisme in het land, noemde Augstein “kleine zwerver”. Hij voegde er aan toe: “Jakob Augstein is geen salonantisemiet, hij is een loepzuivere antisemiet, een antisemitische vuilspuiter, een dader uit overtuiging, die alleen dankzij de genade van een late geboorte de kans heeft gemist om carrière te maken in het hoofdkwartier van de rijksveiligheidsdienst. Het talent daarvoor zou hij bezitten.”

Op 10 november 2014 nodigde de partij Die Linke de beruchte Israël-bashers Max Blumenthal (in de top-10 lijst van het SWC voor het jaar 2013) en David Sheen uit om te spreken tijdens een “deskundig gesprek” in de fractieruimte van de partij in de Bondsdag – op de dag na de Reichskristallnacht, de pogrom van 1938, toen de nazi´s in heel Duitsland synagogen in brand staken. Blumenthal noemt het zionisme vaak racisme en verbindt vermeende Israëlische misdaden met nazi-beeldpraak.

Dat werd de toenmalige fractievoorzitter van de partij, Gregor Gysi, toen toch teveel en hij zegde het gebruik van de fractieruimte af. Het voorval werd bekend als “toiletaffaire”, omdat Gysi zich genoodzaakt zag zichzelf in het toilet op te sluiten om te ontsnappen aan de woede van Blumenthal en Sheen. Dit voorval benadrukte de voortdurende inspanningen van een groep extreem anti-Israëlische parlementariërs om Israël te demoniseren, die door Inge Höger en Annette Groth aangevoerd wordt. Deze beide parlementariërs bevonden zich aan boord van het omstreden Gaza-flottielje met de “Mavi Marmara” en werden bij hun terugkomst in Berlijn door veel parlementariërs van hun partij bejubeld.

Het SWC schreef dat Groth, Häger en de vertegenwoordigers van Die Linke Claudia Haydt en Heike Hänsel – als organisatoren en deelnemers – er een beslissende rol in speelden om tijdens de “toiletaffaire” de Israël-haat aan te wakkeren. Ze waren allemaal aanwezig bij de voordracht van Blumenthal en Sheen. Ze maken deel uit van een aanzienlijke groep hardcore Israëlvijanden in de fractie van Die Linke in de Bondsdag. Als reactie op het “toiletaffaire”-schandaal verklaarden parlementariërs die een petitie van de hervormingsvleugel van Die Linke ondertekenden: “Wij moeten herhaaldelijk constateren dat – ondanks herhaaldelijke bekentenissen over een gedifferentieerde kijk op het Midden-Oostenconflict – leden van onze partij in verantwoordelijke posities door het aanwakkeren van obsessieve haat op en de demonisering van Israël antisemitische argumentatiemodellen en een relativering van de Holocaust en van de Duitse verantwoordelijkheid voor de vernietiging van miljoenen Europese Joden bevorderen.”

Uit het SWC-rapport van 2016: leiders van de lokale lerarenvakbond GEW in Oldenburg riepen op tot een totale boycot van Israël. In september publiceerde de GEW Oldenburg een pro-BDS-artikel van Christopg Glanz, een leraar op een openbare school en fanatiek tegenstander van de joodse staat. Glanz, die geprobeerd had zich als Jood uit te geven om antisemitismebeschuldigingen te omzeilen, eiste de uitroeiing van de staat Israël en de verhuizing van zijn Joden naar het zuidwesten van Duitsland.

De meest extreme antisemitische gebeurtenis in het jaar 2019 was de mislukte aanslag op de synagoge in Halle. Tientallen in deze synagoge op Jom Kippoer – de heiligste dag van het Jodendom – biddende Joden ontsnapten als door een wonder aan verwondingen of zelfs de dood door de hand van een neonazi, omdat het de aanvaller niet lukte een veiligheidsdeur van de synagoge in Halle open te breken. Nadat het hem niet lukte de synagoge binnen te dringen, vermoordde de met een machinepistool en springstof bewapende Stepjan Balliet (27) twee zich in de buurt bevindende burgers en verwondde twee anderen. In een brief waarin hij de verantwoordelijkheid voor de daad opeiste, verklaarde hij: “Dood zoveel mogelijk anti-blanken, bij voorkeur Joden.”

Uit het rapport van 2019: Duitsland bevindt zich in het midden van een 18 maanden durende arbeidsperiode in de VN-veiligheidsraad. Zijn VN-ambassadeur Christoph Heusgen lukte het om in 2019 in de top-10 terecht te komen. Hij zorgde voor ophef, nadat bekend werd hoe vaak hij tegen Israël stemde, maar vooral door zijn vergelijking van 130 binnen een week door de terreurorganisatie Hamas op Israëlische burgers afgevuurde raketten met het afbreken van de huizen van de terroristen.

Heusgen verklaarde: “Wij denken dat het internationale recht de beste manier is om burgers te beschermen en het voor hen mogelijk te maken in vrede en veiligheid en zonder angst voor Israëlische bulldozers of Hamas-raketten te leven.” “BILD”, het meest verkochte dagblad in Duitsland, beschuldigde Heusgen in een hoofdartikel van “pure kwaadaardigheid” tegen de joodse staat. Heusgen stmde in 2018 in de VN 16 keer tegen Israël en onthield zich tweemaal van stemming. In 2019 stemde hij voor negen anti-Israëlische resoluties, waaronder eentje die Jeruzalem´s heiligste plaatsen “bezet Palestijns gebied” noemde, terwijl hij zich driemaal van stemming onthield en slechts eenmaal tegen een anti-Israëlische resolutie stemde.

Dit is veel minder dan 1% van mijn notities over antisemitisme in Duitsland. Desondanks laat het kort en krachtig zien dat het land er heel ver van verwijderd is om succes te hebben bij de uitroeiing van het antisemitisme. De publicatie van Augstein´s artikel door de “Spiegel”, de voor boycot wervende lerarenvakbond en Heusgen´s vergelijking van Israël met Hamas weerspiegelen hoe deze haat is doorgedrongen in de Duitse mainstream media en leeft.

Bron:
https://heplev.wordpress.com
Door: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)