Doorgeschoten rechtspraak?

(Door: “bozeoudeman”)

Is de rechterlijke macht zich door de jaren heen niet veel te veel macht gaan toe-eigenen en op deze wijze als soort ongekozen semipolitici op de stoel van de politiek gaan zitten? Is het de taak van een rechter, die door niemand is gekozen, om dus op volkomen ondemocratische wijze over politieke zaken uitspraken te doen die vaak de hele samenleving en maatschappij (be)treffen?

Wie zijn deze rechters die door niemand gekozen zijn en die na een studie enkel als beroepsgroep de bevoegdheid hebben om met name te oordelen over crimineel gedrag na in de functie van rechter te zijn aangesteld, maar niet de bevoegdheid hebben om, zoals recentelijk in Amerika wel is gebeurd, een president die door vele miljoenen mensen is gekozen de les te lezen?

Waarom denkt een rechter uit bijvoorbeeld een of ander gehucht van tweehonderd zielen het recht te hebben om een president te stoppen enkel omdat deze rechter een mening heeft? Waarom denkt die rechter dat hij of zij het inzicht in macropolitieke zaken heeft die ver boven zijn of haar kennis en of beroepsterrein uitstijgen?

Iedereen mag een mening hebben en iedereen mag trachten via het uiten van die mening de politiek te beïnvloeden, maar welk gewoon rechtspersoon, gewoon burger, wat een rechter ook is, denkt met die mening boven gekozen parlementen en presidenten te staan en dat zijn of haar mening moet zegevieren zonder dat daar enig politiek proces aan is voorafgegaan? En dus de maatschappij daar ook geen enkele invloed op heeft kunnen uitoefenen.

Waarom denken rechters dat zij zich mogen uitspreken over politieke zaken? Over stakingen, of deze geoorloofd zijn of niet. Of stakingen doorgang mogen vinden. Dat is geen zaak voor een rechter om zich over uit te spreken. Een staking is niet iets crimineels maar eerder enkel iets economisch.

Waarom denken rechters het recht te hebben om zich over het wel of niet mogen demonstreren van burgers of groepen burgers te mogen uitspreken en eventueel dus burgers in hun grondwettelijke rechten te beknotten, omdat een rechter vindt dat een bepaalde demonstratie niet door mag gaan, wellicht enkel gebaseerd op een eigen politieke overtuiging? Maatschappelijk gevaar is geen argument, daarover gaat de politiek, die moet voor ordehandhaving zorgen.

Waarom denken rechters zich over woorden te kunnen en te mogen uitspreken met vaak zeer verstrekkende maatschappelijke gevolgen van dien alsof een woord crimineel kan zijn? Een gedachte of een woord kan niet crimineel zijn, enkel het uitvoeren van een daad kan dat.

Enkel oordelen over daden die maatschappelijk als crimineel worden aangeduid is het terrein waar rechters zich mee bezig dienen te houden, niet met het zonder daarvoor te zijn gekozen dus eigenlijk min of meer in het geniep besturen van de maatschappij op welke terreinen dan ook, daar dienen de gekozenen in raden en parlementen over te gaan, niet ongekozen rechters, noch welke andere ongekozen burgers ook.

Voor het besturen van de maatschappij zijn onder andere parlementen om zo bestuur inzichtelijk en controleerbaar te maken en te houden en te voorkomen dat bestuur onzichtbaar kan plaatsvinden in feodale kastelen van een willekeurige beroepsgroep. Wat nu dreigt te gebeuren, is dat de mening van een meestal onbekende rechters verstrekkende gevolgen kan hebben binnen de maatschappij, terwijl niemand weet bij wie en hoe en waar deze invloed is begonnen. Of zie ik iets verkeerd?

Door:
“bozeoudeman”
(voor www.ejbron.wordpress.com)